ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ποια ανάπτυξη;

Τώρα που η κυβέρνηση κάνει πράξη την υλοποίηση των αντιδραστικών πολιτικών του μνημονίου για την κατακρεούργηση των λαϊκών εισοδημάτων, την παραπέρα ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση των συντάξεων όπως τις γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, την ολόπλευρη εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, τα οικονομικά επιτελεία και κάποιοι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης, επαναλαμβάνουν, σχεδόν μονότονα, την ανάγκη να παρθούν μέτρα που θα εξασφαλίσουν, λέει, την οικονομική ανάπτυξη.

Καλή η, περί την ανάπτυξη, φιλολογία, ωστόσο το κύριο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι η ανοδική ή πτωτική πορεία των οικονομικών δεικτών στον καπιταλισμό, δεν είναι θέμα επιλογής κάποιας κυβέρνησης ή άλλου κέντρου λήψης αποφάσεων, αλλά αντικειμενική εξέλιξη των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής και της άναρχης εξέλιξης του ίδιου του καπιταλισμού. Κανείς καπιταλιστής δε θέλει να μην πηγαίνουν καλά οι δουλειές του. Ωστόσο, επειδή όλοι οι καπιταλιστές επιδιώκουν μέσα από τον αδυσώπητο ανταγωνισμό να αποσπούν περισσότερα κέρδη από τους υπόλοιπους, κάποια στιγμή το σύστημα μπουκώνει, με αποτέλεσμα το συνολικό κέρδος να αποδεικνύεται μικρό για τη μοιρασιά που γίνεται ανάμεσα στις διάφορες ομάδες των καπιταλιστών. Τότε η κρίση είναι αναπόφευκτη, η επιθετικότητα του κεφαλαίου και του αστικού κράτους ενάντια στους εργαζόμενους φτάνει στο απόγειό της, ενώ κάποια κυβέρνηση, όπως καλή ώρα το ΠΑΣΟΚ, καλείται να πάρει μέτρα για μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, ώστε να μεγαλώσει το (κλεμμένο) κομμάτι του παραγόμενου πλούτου που πάει στους καπιταλιστές με τη μορφή του κέρδους.

Ολα αυτά, υποτίθεται, πως έχουν δρομολογηθεί με το μνημόνιο και την κυβερνητική πολιτική. Ομως, ούτε αυτά είναι ικανά να βγάλουν το κεφάλαιο από την κρίση, που το ίδιο προκάλεσε. Ετσι, προέκυψε η ανάγκη για τη λήψη μέτρων, που θα στηρίζουν την ...ανάπτυξη. Το τραπεζικό κεφάλαιο έχοντας ήδη τσεπώσει 53 δισ. ευρώ, χτες εξασφάλισε ακόμα 25 δισ. για να μην απειληθεί η ρευστότητά του. Το εφοπλιστικό κεφάλαιο, που απολαμβάνει τις αποικιακού χαρακτήρα φοροαπαλλαγές, τώρα αυξάνει την κερδοφορία του με την άρση του καμποτάζ και τη μετατροπή των ναυτεργατών σε δούλους του 21ου αιώνα. Οι μεγαλοβιομήχανοι, έχοντας εξασφαλίσει φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις δισεκατομμυρίων και αφού ξεκοκάλισαν 8,8 δισ. από το ΕΣΠΑ, τώρα διαγκωνίζονται για χρηματοδοτούμενες επενδύσεις 21,5 δισ., απαιτώντας να βγουν εκτός προγράμματος οι εκατοντάδες χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις, ενώ ζητούν νέες φοροαπαλλαγές.

Με αυτόν τον τρόπο, μια χούφτα παράσιτα του συστήματος, έχοντας καταφέρει θανάσιμα πλήγματα στο σύνολο των εργαζομένων, των μικρομεσαίων αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, των νέων, των γυναικών, επιδιώκουν να φουλάρουν τις μηχανές της δικής τους κερδοφορίας, ρημάζοντας και καταστρέφοντας ό,τι δε συμβάλλει στις επιδιώξεις τους. Αυτό το λένε ανάπτυξη. Πρόκειται για μια ανάπτυξη που - όταν θα 'ρθει - θα είναι ισχνή, αναιμική, προσωρινή και σε κάθε περίπτωση μακριά από τα συμφέροντα και τις ανάγκες του λαού.

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα έχουν μπουχτίσει από αυτό το είδος της ανάπτυξης, που οδηγεί τη ζωή τους σε συνεχή χειροτέρευση. Χρειάζονται μια ριζικά διαφορετική πολιτική, που στο επίκεντρο των στόχων της θα είναι ο ίδιος ο εργαζόμενος και οι καθημερινές του ανάγκες. Μια κοινωνία που οι εργαζόμενοι θα είναι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής και θα έχουν την εξουσία να καθορίζουν πώς, πότε και πόσο θα δουλεύουν οι μηχανές.

Η σοβαρότητα ξεχειλίζει από τα μπατζάκια τους

Γρηγοριάδης Κώστας

Η «Εστία» είναι μια εφημερίδα που τη διαβάζουν ίσως λιγότεροι απ' όσους γράφουν σ' αυτή. Δεν παύει όμως να αποτελεί «τσόντα» στην αντιΚΚΕ προπαγάνδα που επεξεργάζονται και εξαπολύουν τα κυρίαρχα μεγαθήρια της αστικής ενημέρωσης. Χαρακτηριστικό είναι το πρωτοσέλιδο άρθρο στο χτεσινό φύλλο της εφημερίδας, το οποίο υπογράφει κάποια Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου. «Κάποτε - αναρωτιέται η εφημερίδα - δεν θα πρέπει άραγε να γίνουμε σοβαροί σε αυτή τη χώρα; (...) Να πάρουμε για παράδειγμα το ΚΚΕ. Καθημερινά σχεδόν βλέπω στο όργανο του κόμματος τον "Ριζοσπάστη" να κυκλοφορεί με οκτάστηλους τίτλους με τους οποίους προτρέπει τον λαό να αντισταθεί στα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση ώστε να την αναγκάσει να τα πάρει πίσω. Ρωτάω, λοιπόν, την κυρία Παπαρήγα που εμπνέει αυτή τη γραμμή: Με ποιον τρόπο πρέπει να αντισταθεί ο λαός; Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις δεν απέδωσαν για τον απλούστατο λόγο ότι η κυβέρνηση δεν μείωσε τους μισθούς και τις συντάξεις από κάποιο καπρίτσιο, αλλά επειδή δεν έχει να πληρώσει. Αρα τι είδους αντίσταση να κάνει ο λαός; Να παρακαλάει να αναστηθεί ο Λένιν για να τον οδηγήσει σε επανάσταση;». Αυτό τους πονάει. Η απήχηση της πολιτικής του ΚΚΕ και η δυναμική της να συσπειρώνει λαϊκές δυνάμεις, που μπορεί να εκφραστεί σε απότομη όξυνση της ταξικής πάλης. Αφήνουμε ασχολίαστη την καραμπινάτη άγνοια που έχει η αρθρογράφος για τις θέσεις του ΚΚΕ. Εκεί όμως που πραγματικά ξεμπροστιάζεται η εφημερίδα, είναι η διαπίστωση ότι ο λαός δεν πρέπει να παλεύει ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, επειδή η «καλή» κυβέρνηση δεν έχει άλλο δρόμο από το να τα επιβάλει, επειδή δεν έχει να πληρώσει. Προφανώς, η αρθρογράφος της «Εστίας» δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να αναρωτηθεί πού βρίσκει η κυβέρνηση τα λεφτά για να δώσει επιπλέον 25 δισ. στις τράπεζες (ως τώρα έχει δώσει συνολικά 78 δισ. ευρώ), ή για να επιδοτήσει την τζάμπα εργασία των ανέργων, ή για να χρυσοπληρώσει τις ιδιωτικές επενδύσεις μέσω του αναπτυξιακού νόμου και ...πάει λέγοντας. Και επειδή η αλήθεια είναι απειλή για τα συμφέροντα της τάξης που υπηρετεί η «Εστία», οι αρθρογράφοι της δεν μπορεί παρά να επιτίθενται στο ΚΚΕ με ανοησίες περί ανάστασης του Λένιν, μια και η δική τους «σοβαρότητα» ξεχειλίζει από τα μπατζάκια.

Πετσοκόβουν τα πενιχρά επιδόματα

Στην παραπέρα εξαθλίωση των αναπήρων και των οικογενειών τους, συνολικά των λαϊκών οικογενειών, οδηγούν τα αντιλαϊκά μέτρα που επιβάλλουν κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ, με τις μειώσεις των μισθών και συντάξεων, το ξεθεμέλιωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, την εμβάθυνση της εμπορευματοποίησης και των ιδιωτικοποιήσεων στην Υγεία - Πρόνοια, αλλά και με συγκεκριμένες περικοπές που γίνονται στις ήδη μειωμένες κοινωνικές δαπάνες. Σ' αυτά τα πλαίσια το τελευταίο διάστημα, σύμφωνα με στοιχεία της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ), χιλιάδες ανάπηροι απ' όλη την Ελλάδα καλούνται από τις αρμόδιες υπηρεσίες για να επανεξεταστεί η αναπηρία τους.

Είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η διαδικασία - που σημαίνει και μεγάλη ταλαιπωρία για τους ανάπηρους - δε θα χρησιμοποιηθεί για να σταματήσει το φαινόμενο των λίγων «αναπήρων - μαϊμούδων» που οι ίδιες οι πρασινογάλαζες κυβερνήσεις δημιούργησαν συνειδητά, ούτε για το μοίρασμα των δαπανών σε αυτούς που πραγματικά τις έχουν ανάγκη, αλλά θα χρησιμοποιηθεί σαν εργαλείο ακόμα πιο άγριων περικοπών. Ηδη απ' τους 1 εκατομμύριο ανθρώπους με ειδικές ανάγκες και αναπηρίες στην Ελλάδα, μόλις το 20%, περίπου 180.000 άνθρωποι, παίρνουν τα επιδόματα της φτώχειας που κυμαίνονται από 200 έως 450 ευρώ για τις πολύ βαριές περιπτώσεις, χωρίς, σε καμία περίπτωση, να καλύπτουν τις αυξημένες ανάγκες των ανθρώπων με αναπηρίες. Τώρα θα πετσοκοπούν ακόμα περισσότερο και αυτά τα πενιχρά επιδόματα.

Μάλιστα, επανεξετάζονται περιπτώσεις και πολύ βαριά αναπήρων, αλλά κυρίως περιπτώσεις όπως, για παράδειγμα, οι άνθρωποι με μερική όραση. Αν κάποιος έχει την όρασή του σε ποσοστό μεγαλύτερο από το 1/20 δεν το δικαιούται! Μια μονάδα πάνω και ο ανάπηρος μπορεί να στερηθεί το επίδομα. Λες και αλλάζει τις ανάγκες ενός ανθρώπου για τεχνικά μέσα ή διευκολύνει τη ζωή του ή του επιτρέπει να βρει ευκολότερα δουλειά το αν έχει το 1/20 ή τα 2/20 της όρασής του!

Και η συγκεκριμένη περίπτωση αναδεικνύει ότι είναι περισσότερο αναγκαία παρά ποτέ η πάλη των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στη βάρβαρη επίθεση που έχουν εξαπολύσει η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ.