Το πραγματικό «ΟΧΙ» για τα συμφέροντα του λαού εκφράζεται από το ΚΚ Τουρκίας

Παρά το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το ΝΑΙ να επικρατεί με ποσοστά από 51% έως 57%, το ζητούμενο της τουρκικής κυβέρνησης είναι να πετύχει όσο το δυνατό μεγαλύτερη διαφορά, στο θετικό αποτέλεσμα, προκειμένου να μπορεί να ηγηθεί της πολιτικής διαμάχης και ζύμωσης που θα ακολουθήσει, καθώς θεωρείται δεδομένο πλέον ότι το δημοψήφισμα θα επηρεάσει αποφασιστικά τις πολιτικές εξελίξεις και θα κρίνει αν θα γίνουν ή όχι πρόωρες εκλογές.

Οι μεταρρυθμίσεις που προτείνει η κυβέρνηση Ερντογάν στοχεύουν κυρίως στον περιορισμό της δύναμης του στρατού, προκειμένου να είναι ελεγχόμενος και να μην αποτελεί άμεση απειλή, εναντίον του ΑΚΡ, καθώς και στη θέσπιση ορίων στη Δικαιοσύνη, που επίσης ελέγχεται από τους επονομαζόμενους «κεμαλιστές», προκειμένου να μην μπορούν να προσπαθήσουν ξανά να θέσουν το κυβερνών κόμμα εκτός νόμου. Στην προπαγάνδα υπέρ των μεταρρυθμίσεων, όπως ήταν αναμενόμενο αξιοποιήθηκε στο μέγιστο βαθμό η υπόθεση Εργκένεγκον, της παραστρατιωτικής - εθνικιστικής οργάνωσης, που φέρεται να σχεδίαζε πραξικόπημα για την ανατροπή της κυβέρνησης. Εσχατη αποκάλυψη το σχέδιο «Βαριοπούλα», που αφορούσε δημιουργία έντασης με την Ελλάδα, για την προετοιμασία πραξικοπήματος. Η Εργκένεγκον έδωσε αφορμή στην τουρκική κυβέρνηση να προχωρήσει σε συλλήψεις και επιχειρήσεις - «σκούπα» εναντίον των πολιτικών της εχθρών, τόσο στο στράτευμα, όσο και στα Πανεπιστήμια, στα ΜΜΕ και τη Δικαιοσύνη. Ετσι ο Τούρκος πρωθυπουργός εμφανίστηκε ως «υπέρμαχος της δημοκρατίας», που δε διστάζει να συγκρουστεί με το στρατό και το «βαθύ κράτος»...

Στο πλευρό του Ρ. Ερντογάν δηλώνει η ΕΕ, που χαρακτηρίζει τις μεταρρυθμίσεις στη «σωστή κατεύθυνση», σύμφωνα και με επανειλημμένες δηλώσεις της εκπροσώπου Τύπου του Επιτρόπου Διεύρυνσης, Στέφαν Φούλε, δείχνοντας την προτίμησή της στο ΑΚΡ, στην παρούσα χρονική συγκυρία, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της.

Σε αυτό το πλαίσιο ο Τούρκος πρωθυπουργός φρόντισε να προπαγανδίσει το δημοψήφισμα και την αναθεώρηση, στα διεθνή ΜΜΕ, ως ένα απαραίτητο «βήμα» της Τουρκίας προς τη Δύση, υποστηρίζοντας ότι από το αποτέλεσμα εξαρτάται ο «εκδημοκρατισμός» της χώρας.

Υπέρ του ΟΧΙ τάσσεται το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP) και το Εθνικιστικό Κόμμα (MHP), που βλέπουν τα συμφέροντά τους να θίγονται, ανεξάρτητα από τα λαϊκά δικαιώματα και ανάγκες. Το CHP έχει δηλώσει ότι σε περίπτωση θετικού αποτελέσματος θα προσφύγει στο δικαστήριο αμφισβητώντας την «πολιτική νομιμότητα» της μεταρρύθμισης, ενώ κατηγόρησε και άμεσα την ΕΕ, για συμφωνία με το ΑΚΡ, προκειμένου να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα συμφέροντα των Βρυξελλών, που συνδέονται με την Τουρκία. Συμφέροντα τα οποία στο παρελθόν έχει εξυπηρετήσει και το CHP με ιδιαίτερη προθυμία και αφορούν τον αναβαθμισμένο ρόλο της Τουρκίας στην ιμπεριαλιστική σκακιέρα, όπου αναδεικνύεται σε σημαίνοντα παίκτη, σε σχέση τόσο με το μουσουλμανικό κόσμο, όσο και με το ενεργειακό πεδίο.

Παιχνίδι υποσχέσεων φαίνεται να κάνει η κυβέρνηση Ερντογάν και με το «κουρδικό στρατόπεδο», καθώς αρκετοί πολιτικοί και διανοούμενοι καλούν τους Κούρδους της Τουρκίας να ψηφίσουν «ΝΑΙ», ως «σωτηρία για τα δικαιώματα τους». Το φιλοκουρδικό BDP από την πλευρά του καλεί σε «αποχή», με τις σφυγμομετρήσεις να εκτιμούν ότι η κουρδική κοινότητα θα αποδεχθεί τη μεταρρύθμιση.

Το ΚΚ Τουρκίας (ΤΚΡ) από την αρχή τάχθηκε ενάντια στα σχέδια του ΑΚΡ για την επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση, διαφοροποιώντας τη θέση του τόσο από το CHP όσο και από τους εθνικιστές, υπογραμμίζοντας ότι έχουν γνώμονα τα συμφέροντα της αστικής τάξης και όχι τις λαϊκές ανάγκες. Αποκαλύπτοντας την ουσία του νέου Συντάγματος, το ΤΚΡ, σε ανακοίνωση του, τονίζει ότι δεν αλλάζει το αντιδραστικό Σύνταγμα της 12ης Σεπτέμβρη του 1982, της δικτατορίας, όπως ισχυρίζεται το ΑΚΡ, αντίθετα δίνει συνέχεια και εδραιώνει μια δικτατορία με αυξημένες εκτελεστικές αρμοδιότητες. Το ΟΧΙ του ΚΚ Τουρκίας σηματοδοτεί την προσπάθειά του να κατανοηθεί από το λαό η αναγκαιότητα ενός σοσιαλιστικού συντάγματος που έρχεται σε ρήξη με το Σύνταγμα της 12 Σεπτέμβρη και την εξουσία του κεφαλαίου. Το ΚΚ Τουρκίας καλεί το λαό να πει ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ στα άρθρα του ΑΚΡ που κατασπαράζουν τις κοινωνικές κατακτήσεις, που συνεχίζουν την κοινωνική αδικία, τις εξωδικαστικές εκτελέσεις και τις πρακτικές του αστυνομικού κράτους και να παλέψει για ριζικές αλλαγές στην προοπτική του σοσιαλισμού.

Η ελληνική αστική τάξη βγαλμένη νικήτρια στον εμφύλιο πόλεμο με την αποφασιστική στήριξη των αγγλο-αμερικάνων είχε εκχωρήσει τον εαυτό της και την Ελλάδα στους πάτρωνες που τη στήριξαν και την έβαλαν στο ΝΑΤΟ. Αυτό σήμαινε ότι ήταν υποχρεωμένη να δέχεται κάθε είδους πρόκληση από το πολιτικό - στρατιωτικό σύμπλεγμα εξουσίας της Τουρκίας, εφόσον πιθανή αντίδρασή της θα έβαζε σε επικίνδυνη δοκιμασία την άκρως ευαίσθητη περιοχή της ΝΑΤΟικής νοτιο-ανατολικής πτέρυγας. Εκεί οφείλεται η σκανδαλώδης ενδοτική συμπεριφορά των ελληνικών κυβερνήσεων στα μεταπολεμικά γεγονότα στην Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη από τους Τούρκους εις βάρος των Ελλήνων. Το ίδιο και στα γεγονότα της κατάληψης της μισής σχεδόν Κύπρου από τον τουρκικό Αττίλα το 1974.