Τη σκηνοθετική επιμέλεια της εκδήλωσης έχει αναλάβει ο Σπύρος Ευαγγελάτος, τα σκηνικά, τη διαμόρφωση χώρου και την επιμέλεια κοστουμιών ο Γιώργος Πάτσας, τη μουσική επιμέλεια ο Γιάννης Αναστασόπουλος. Τα video-αφιερώματα στους τέσσερις επιμελήθηκε ο Λεωνίδας Βαρδαρός και σκηνοθέτησαν οι: Νίκος Ξυθάλης, Τάκης Σακελλαρίου και Κώστας Σταματόπουλος. Οργάνωση παραγωγής Ντίνα Δημητροπούλου. Βοηθός σκηνοθέτη Κλεοπάτρα Ροντήρη.
Την εκδήλωση θα παρουσιάσει η Καίτη Ιμπροχώρη. Κύριος ομιλητής θα είναι ο Κώστας Γεωργουσόπουλος. Για τον Μάνο Κατράκη θα μιλήσει ο Βασίλης Κολοβός, για την Ελλη Λαμπέτη η Βέρα Κρούσκα, για την Μελίνα Μερκούρη ο Κωνσταντίνος Αλαβάνος και ο Γιώργος Γεωγλερής για τον Δημήτρη Χορν, πάνω σε μια ιδέα που υλοποίησε ο Γιώργος Κιμούλης. Αποσπάσματα από έργα στα οποία πρωταγωνίστησαν οι τέσσερις τιμώμενοι θα ερμηνεύσουν οι: Χρήστος Καλαβρούζος, Εύα Κοταμανίδου, Μαρίνα Ασλάνογλου.
Χαιρετισμό θα απευθύνουν ο δήμαρχος Αθηναίων, Νικήτας Κακλαμάνης και ο πρόεδρος του ΣΕΗ, Λεωνίδας Βαρδαρός.
Αθάνατα τραγούδια των Μάρκου Βαμβακάρη, Βασίλη Τσιτσάνη και Απόστολου Καλδάρα περιλαμβάνει το πρόγραμμα της συναυλίας - αφιέρωμα στους τρεις μεγάλους λαϊκούς μας συνθέτες, που πραγματοποιείται τη Δευτέρα (6/9, 9.15μμ), στο «Aμαλιείο» (Λ. Κηφισίας 219, Μαρούσι). Το αφιέρωμα επιμελείται καλλιτεχνικά ο Κώστας Καλδάρας, συνθέτης και γιος του αξέχαστου Απόστολου Καλδάρα. Εμφανίζονται: Δημήτρης Μπάσης, Μελίνα Ασλανίδου, Ανδρέας Καρακότας και το συγκρότημα του Σωτήρη Παπατραγιάννη, με τον ίδιο και τους Κατερίνα Τσιρίδου και Δημήτρη Κρανίδα, συνοδευόμενοι από εξαμελή ορχήστρα. Αφηγητής: Αντώνης Αντωνάκος. Η είσοδος είναι ελεύθερη για τους κατοίκους του Αμαρουσίου με την επίδειξη της κάρτας που εκδίδει ο δήμος, ενώ για το υπόλοιπο κοινό η είσοδος είναι 5 ευρώ.
Η Αψαλος, ένα χωριό της Πέλλας (του Δήμου Αριδαίας) αναδεικνύεται σε ενδιαφέρον αρχαιολογικό σημείο. Μετά τους δύο προϊστορικούς οικισμούς και τον ταφικό τύμβο Εποχής Χαλκού, που ανασκάφτηκαν το 1997 και 2000-2001, αντίστοιχα, προστίθενται τώρα και προγενέστερα της νεολιθικής περιόδου κατάλοιπα. Πρόκειται για ευρήματα της Μεσολιθικής Εποχής (10.000-7.000 π.Χ.), όταν ο άνθρωπος ήταν ακόμη κυνηγός και τροφοσυλλέκτης και ζούσε σε εποχικούς καταυλισμούς, συνήθως κοντά σε ρέματα, ποτάμια ή λίμνες. Η Μεσολιθική συμπίπτει με το τέλος της γεωλογικής εποχής του Πλειστοκαίνου και τη μετάβαση στο Ολόκαινο, οπότε το κλίμα γίνεται θερμότερο.
Το 2009, σε έρευνα αρχαιολόγων της ΙΖ΄ Εφορείας Αρχαιοτήτων, εντοπίστηκε ένα στρώμα πάχους 40-60 εκ., από το οποίο περισυλλέχθηκε μεγάλος αριθμός λίθινων εργαλείων, ενώ βρέθηκαν και σχηματοποιημένες μάζες πηλού με άνθρακες στο εσωτερικό τους, πιθανός προερχόμενες από πρόχειρες κατασκευές.
Η τυπολογία των λίθινων εργαλείων και η απουσία κεραμικής οδηγεί στην ύπαρξη ενός προ-νεολιθικού καταυλισμού, πριν δηλαδή ο άνθρωπος δημιουργήσει μόνιμους οικισμούς και περάσει σε οργανωμένες παραγωγικές δομές. Η ανάλυση ενός δείγματος άνθρακα επιβεβαίωσε ότι τα ευρήματα ανήκουν στη Μεσολιθική Εποχή (μεταξύ 7937 και 7480 π.Χ.). Τεκμηριώνοντας την αδιάκοπη κατοίκηση της Αψάλου από τη Μεσολιθική έως και την Εποχή Χαλκού, αποδεικνύεται ότι πρόκειται για μία υπαίθρια θέση, που πρόσφερε, από την 8η χιλιετία π.Χ., πολλές δυνατότητες τροφοσυλλογής, εξάσκησης κυνηγετικών και αλιευτικών δραστηριοτήτων. Θέση που προστατευόταν χάρη στο φυσικό ανάγλυφο.