Αυτά είναι ορισμένα από τα ανατριχιαστικά στοιχεία που προέρχονται από σχετική καταγραφή των κοινωνικών υπηρεσιών του Δήμου Αθήνας και δείχνουν τις τραγικές επιπτώσεις από την υλοποίηση του μνημονίου και των βάρβαρων μέτρων της κυβέρνησης. Αν και στοιχεία από το σύνολο της χώρας δεν υπάρχουν - δεδομένου ότι είναι ανύπαρκτες οι κοινωνικές δομές και υπηρεσίες από τις οποίες θα μπορούσε να προκύψει η καταγραφή τους - εντούτοις η εικόνα που καταγράφεται από το Δήμο της Αθήνας είναι αποκαλυπτική και ταυτόχρονα συγκλονιστική ως προς την έκταση του προβλήματος και τους ρυθμούς, με τους οποίους εξαπλώνεται η απόλυτη κοινωνική εξαθλίωση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι το πρόσφατο παρελθόν, τα άτομα που σιτίζονταν στο Ιδρυμα αστέγων του Δήμου διαμόρφωναν μια ισορροπημένη αριθμητικά εικόνα μεταξύ αλλοδαπών και Ελλήνων. Τον τελευταίο όμως χρόνο, εμφανίζεται μείωση των μεταναστών και προσφύγων και ραγδαία αύξηση των Ελλήνων, με ταυτόχρονη αύξηση των νέων και των συνταξιούχων, οι οποίοι προσφεύγουν στο Ιδρυμα, για να εξασφαλίσουν την τροφή τους.

• Στο πρόγραμμα σίτισης το α' εξάμηνο του 2008 μοιράζονταν 1.200 μερίδες φαγητό και στο β' εξάμηνο 1.500. Το 2009 έφτασαν τις 2.500 και σήμερα από το πρόγραμμα σιτίζονται 4.000 άτομα. Επίσης, αποστέλλεται φαγητό στον τόπο διαμονής ατόμων που, είτε λόγω ηλικίας είτε λόγω υγείας, αδυνατούν να πηγαίνουν μόνοι τους στο Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης Δήμου Αθηναίων (ΚΥΑΔΑ) για να παίρνουν την τροφή τους.
• Οι Ελληνες συμμετέχουν κυρίως στα δύο από τα τρία ημερήσια γεύματα - που παρέχει το Κέντρο Σίτισης του Δήμου (το ένα εξ αυτών με έξοδα της Εκκλησίας) στο πρωινό και στο μεσημεριανό. Στο απογευματινό προσέρχονται κυρίως μετανάστες και πρόσφυγες.

Το καινούργιο στοιχείο που καταγράφεται μέσα στο 2010 είναι ότι στο μεσημεριανό γεύμα, οι περισσότεροι από αυτούς που προσέρχονται - όπως αναφέρει ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Λ. Σκιαδάς - είναι Ελληνες που ηλικιακά αγγίζουν ή ξεπερνούν το όριο συνταξιοδότησης.

• Ενα δεύτερο στοιχείο, εξίσου αποκαλυπτικό είναι ότι σε αυτό προσέρχονται άνθρωποι απ' όλους τους δήμους της Αττικής. Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν χρήση του δωρεάν δρομολογίου με το λεωφορείο από τη Νέα Μάκρη προς την Αθήνα για ένα πιάτο φαγητό, επειδή στην περιοχή τους δεν υπάρχουν αντίστοιχα προγράμματα. Το στοιχείο αυτό αποκαλύπτει ότι η σκοτεινή πλευρά της οικονομικής εξαθλίωσης είναι πολύ ευρύτερη απ' ό,τι κανείς μπορεί να φανταστεί.

Ο ανθρώπινος πόνος δεν μπορεί να αποδοθεί με αριθμούς. Εντούτοις, οι αριθμοί πολλές φορές είναι χρήσιμοι, για να αντιληφθούμε την ύπαρξή του και την έκτασή του, για να αντιληφθούμε την τάση των πραγμάτων.

Ας δούμε συγκεκριμένα στοιχεία:

Τον Μάη του 2010, το ΚΥΑΔΑ πραγματοποίησε, σε αντιπροσωπευτικό δείγμα, μια μεσαίας κλίμακας στατιστική μελέτη στο πρόγραμμα σίτισης του Δήμου. Από τη μελέτη αυτή, προκύπτει ότι από το σύνολο του δείγματος αυτών που συμμετέχουν στο πρόγραμμα το 85% είναι Ελληνες και το 15% αλλοδαποί.

Οι άνδρες καλύπτουν το 72% του δείγματος και γυναίκες το 28%. Το 2% αυτών που σιτίζονται στο πρόγραμμα του δήμου είναι 18 - 30 ετών, το 22% είναι 30 - 45 ετών, το 53% είναι 46 - 65 ετών και το 23% είναι άνω των 66 ετών.

Το 2% των σιτιζόμενων είναι συνταξιούχοι, το 4% αποκτά κάποιο εισόδημα από περιστασιακή εργασία, το 56% παίρνει οικονομική βοήθεια από συγγενείς, από την εκκλησία ή μέσω κάποιου επιδόματος και το 38% δεν έχει κανένα εισόδημα.

Την εικόνα συμπληρώνει η κατάσταση της φυσικής και ψυχικής υγείας αυτών των ανθρώπων. Ετσι, στο σύνολο του δείγματος το 31% έχει καλή υγεία, το 44% έχει σωματικά προβλήματα (καρδιοπάθεια, αναιμία, υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη, αναπνευστικά, εγκεφαλικά, προβλήματα όρασης, κινητικά και ορθοπεδικά προβλήματα, προβλήματα νεφρών, καρκινοπάθεια, μεταδιδόμενα νοσήματα), το 14% έχει ψυχολογικά προβλήματα και το 11% ουσιοεξαρτήσεις.

Τέλος, απ' όλους αυτούς, άστεγοι είναι το 13,41%, σε ενοίκιο μένει το 30,16%, με ιδιοκατοίκηση το 13,91%, ενώ το 24,22% φιλοξενείται σε συγγενείς και φίλους και το 17,02% μένει σε ξενοδοχείο ή ξενώνα του Δήμου Αθηναίων. Μόνο το 1,28% των σιτιζόμενων έχει εγκαταλείψει το σπίτι του.

Να σημειώσουμε, επιπλέον, ότι από άλλες υπηρεσίες του δήμου, 7.000 άνθρωποι, δύο έως πέντε φορές το χρόνο, εξασφαλίζουν τα ρούχα και τα παπούτσια τους, δεδομένου ότι από μόνοι τους δεν έχουν - αποδεδειγμένα - την οικονομική δυνατότητα να το πράξουν.

Από τα παραπάνω στοιχεία, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι το μεγαλύτερο μέρος των ατόμων που συμμετέχουν στα συσσίτια (76%) βρίσκονται στην ωριμότητα της ηλικίας τους και σε διαδικασία προσέγγισης του ορίου συνταξιοδότησης, ενώ πολύ υψηλό είναι και το ποσοστό εκείνων που έχουν ξεπεράσει αυτό το όριο, ακόμη και με τις τελευταίες ρυθμίσεις Λοβέρδου.

Αν δίπλα σε αυτήν την εικόνα προσθέσουμε και το γεγονός ότι το 22% των σιτιζόμενων είναι μεταξύ 30 και 45 ετών τότε μπορούμε με ασφάλεια να διαπιστώσουμε ότι το κύριο αίτιο που έσπρωξε τους περισσότερους από αυτούς τους ανθρώπους στη συμμετοχή στο πρόγραμμα είναι η εξαθλίωσή τους λόγω της έλλειψης εργασίας, λογικά δηλαδή η μακροχρόνια ανεργία και ο κοινωνικός αποκλεισμός.

Το πέρασμα της πλειοψηφίας αυτών των ανθρώπων στην οικονομική εξαθλίωση, ώστε να μην μπορούν να εξασφαλίσουν την τροφή τους, ήρθε σταδιακά - και ασφαλώς με ταχύτατους ρυθμούς στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης - αφού βάσει των στοιχείων που παραθέσαμε το 43,57% μπορεί να εξασφαλίσει ακόμη τη στέγη του είτε μέσω ενοικίου είτε μέσω κάποιου ιδιόκτητου οικήματος, αλλά δεν είναι πια σε θέση να εξασφαλίσει την τροφή του. `Η δεν μπορεί να εξασφαλίσει και τα δύο ταυτόχρονα.

Χωρίς αμφιβολία, το πρόβλημα της φτώχειας και της εξαθλίωσης δεν αντιμετωπίζεται στη ρίζα του με προγράμματα αλληλεγγύης σαν τα προαναφερόμενα, ακόμα κι αν αυτά μπορεί για κάποιους ανθρώπους να είναι χρήσιμα για το άμεσο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν. Τα παραπάνω στοιχεία αποκαλύπτουν τη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος, που στηρίζεται στην ανθρώπινη εκμετάλλευση. Αποκαλύπτει ακόμα το πόσο ξεπερασμένο κοινωνικοοικονομικό σύστημα είναι, που δημιουργεί χιλιάδες πεινασμένους και εξαθλιωμένους ανθρώπους, την ίδια στιγμή που οι καπιταλιστές θησαυρίζουν. Μόνος δρόμος είναι η ανατροπή του. Μόνος δρόμος είναι η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της να έχουν τη δική τους λαϊκή εξουσία για να απολαμβάνει όλη η κοινωνία τον πλούτο που παράγει. Να μην υπάρχει ούτε ένας πεινασμένος, ούτε ένας που να μην έχει δουλειά, φαΐ, στέγη, καλή υγεία, εκπαίδευση και άλλα κοινωνικά αγαθά, για τον ίδιο και την οικογένειά του.