Η πρωτοβουλία αυτή είναι ώριμο τέκνο των καιρών, απαντά στην επείγουσα ανάγκη ο λαός να βγει στο προσκήνιο, να αποκτήσει αυτοπεποίθηση, να πιστέψει στις ανεξάντλητες δυνάμεις του, να παλέψει για να βγει από το φαύλο κύκλο της καπιταλιστικής «ανάπτυξης» και της κρίσης που τον καταδίκασε η πλουτοκρατία και τα κόμματά της, η πολιτική της ΕΕ. Απαντά στην άμεση απαίτηση να ορθωθεί ένα λαϊκό κίνημα αντίστασης και ανατροπής στην πολιτική του ευρωμονόδρομου και του μνημονίου, κίνημα προστασίας του βιοτικού επιπέδου του λαού, που δεν αναγνωρίζει το χρέος που δημιούργησε η υπερκερδοφορία των μονοπωλίων, η καταλήστευση του παραγόμενου πλούτου και του ιδρώτα του λαού και θα απαιτεί να πληρώσει η πλουτοκρατία.
Ο εκ νέου υποψήφιος των ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. για το Δήμο Αθηναίων Ν. Κακλαμάνης στάθηκε ουσιαστικά ο καλύτερος δήμαρχος Αθήνας και πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ για την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Υποστήριξε το αντιλαϊκό «Μνημόνιο» και τον αντιδραστικό «Καλλικράτη». Συνέχισε την εμπορευματοποίηση των δημοτικών υπηρεσιών και τη φορολόγηση των δημοτών. Εκλεισε δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, σπρώχνοντας τα παιδιά στους ιδιώτες που λυμαίνονται το χώρο. Τάχθηκε κατά των εργατικών κινητοποιήσεων στο κέντρο. Χαρακτηριστικό ότι πρόσφατα, μέσω επιστολών, ο Καρατζαφέρης του έθεσε ζητήματα όπως ότι «η Αθήνα υποφέρει από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση (..) από το παρεμπόριο, από τις συνεχείς πορείες και διαδηλώσεις στο κέντρο (...) Επιβάλλεται πληρέστερη αστυνόμευση (...) να αναδείξουμε τα προβλήματα από τις διαρκώς αυξανόμενες διαδηλώσεις που αναστατώνουν, στην κυριολεξία ρημάζουν, το εμπορικό κέντρο, να δοθεί ένα τέλος στις αυθαιρεσίες». Ο δε Κακλαμάνης του απαντούσε «ότι μάλλον υπάρχει κοινή θέση στον κορμό των θεμάτων που θίγεις».
Ο επίσημος κυβερνητικός υποψήφιος (με τη στήριξη μερίδας τής πάντα πρόθυμης «ανανεωτικής αριστεράς») για την Αθήνα, Γ. Καμίνης, διορισμένος από κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ «Συνήγορος του Πολίτη», ισχυριζόταν ήδη από τις 10/11/2003, ότι λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας (διώξεις αντιφρονούντων, όπως τις προσδιόρισε, και χούντα), μεγάλα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας δεν αποδέχονται «ρυθμίσεις» στο δικαίωμα π.χ. της ελεύθερης συνάθροισης, το οποίο (έλεγε) ασκείται πολλές φορές καταχρηστικά. Χαρακτήριζε σκανδαλώδη την ανοχή σε καταλήψεις δρόμων και του κέντρου της πόλης. Πρόσθετε ότι πρέπει το θέμα να ρυθμιστεί και να επιβληθούν στοιχειώδεις περιορισμοί. Παρέμεινε «Συνήγορος» και επί ΝΔ. Βέβαια, ουδέποτε «συνηγόρησε» υπέρ του «πολίτη» που γκρεμοτσακίζεται από τις σκαλωσιές για το μεροκάματο ή κακοπληρώνεται, δουλεύοντας δεκάωρα ανασφάλιστος σε επιχειρήσεις. Αλλά επαναλάμβανε στις 9/12/09: «Τίθεται ένα γενικότερο ζήτημα προστασίας δικαιωμάτων, το οποίο είναι στενά συνδεδεμένο με το θέμα των συναθροίσεων (...) Δυστυχώς η δημοκρατική πολιτεία ακόμα (...) δεν έχει κατορθώσει να ψηφίσει ένα νόμο για τις διαδηλώσεις, που θα προστατεύει τα δικαιώματα όλων. Και των ανθρώπων οι οποίοι δημόσια διαδηλώνουν τις πεποιθήσεις τους, αλλά και αυτών των υπολοίπων, των οποίων ενδεχομένως να κινδυνεύει η ιδιοκτησία, οι επιχειρήσεις τους».
Πάνε να το στήσουν πάλι το παιχνίδι. Πατώντας σε υπαρκτά προβλήματα που όμως χρεώνονται αποκλειστικά στη δική τους πολιτική, να βγουν λάδι. Σε αγαστή συνεργασία δημοτική αρχή και αξιωματική αντιπολίτευση, να παραδώσουν ένα κέντρο «καθαρισμένο» από εργατικές κινητοποιήσεις και λαϊκά στρώματα, στα μεγάλα συμφέροντα για να θησαυρίσουν με τα φιλέτα του. Ομως οι άνθρωποι του μόχθου γνωρίζουν ότι δεν τους λείπει η αστυνόμευση, ούτε τους εμποδίζουν οι διαδηλώσεις να ψωνίσουν. Δουλειά τούς λείπει και εισόδημα, ασφάλιση και σύγχρονα δικαιώματα, όλα όσα τους αφαιρεί η πολιτική των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΕΕ και των εκλεκτών τους σε δήμους και περιφέρειες. Αυτούς και την πολιτική τους πρέπει να καταδικάσουν με βάση τα δικά τους συμφέροντα. Ενισχύοντας στις επικείμενες εκλογές τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης».