ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να μην μπορούν να κυβερνήσουν

Η αστική τάξη γνωρίζει πότε κινδυνεύει: Οταν οι κάτω δεν αντέχουν και οι πάνω δεν μπορούν πια να κυβερνήσουν.

Το πρώτο το διαχειρίζεται αναδιανέμοντας κάθε φορά διάφορα ψίχουλα, έτσι που να αυξάνει διαρκώς το χρόνο αντοχής των από κάτω, που εκπαιδεύονται διαρκώς να ζουν με όλο και πιο μειωμένες απαιτήσεις.

Για το δεύτερο δοκιμάζει διάφορα μοντέλα διακυβέρνησης έτσι που ξεγελώντας με κάθε φορά διαφορετική φιλολαϊκή λεοντή να παρατείνει το χρόνο διατήρησής της στην εξουσία.

Γνωρίζει πως αργά ή γρήγορα έρχεται και η πικρή στιγμή. Αυτήν πασχίζει να αποφύγει.

Τις τελευταίες μέρες, μ' αφορμή και την κατ' έθιμο παρουσία της κυβέρνησης στη ΔΕΘ, έγινε προσπάθεια να αναθερμανθεί η λαϊκή ελπίδα, ότι δεν είναι όλα μαύρα, ότι πράγματι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Μόνο που το πρόβλημά τους πια είναι η ίδια η καπιταλιστική κρίση, που σημαίνει το ίδιο το αδιέξοδο του συστήματος που για να συνεχίσει τον κύκλο του πρέπει για να εξασφαλίσει κέρδη σε όλο και πιο λίγους να γονατίσει όλο και πιο πολλούς. Ετσι ξέμειναν και από εξαγγελίες, τόσο που να καταφεύγουν στο παλιό γνωστό «γιακωβίνικο»: Να βαφτίζουν το κρέας ψάρι.

Ομως, για τα λαϊκά στρώματα οδηγός είναι η ίδια η ζωή τους. Κι αυτή όταν έρχεται η ώρα να πληρωθεί ο λογαριασμός δεν καλύπτεται από χαρακτηρισμούς όπως «εξορθολογισμός τιμολογίων» αφού πρόκειται για καθαρό χαράτσι, όπως στην περίπτωση της ΔΕΗ.

Σε ορισμένα πράγματα δεν μπορεί να κρυφτεί η διάσταση που έχουν: Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι θα αυξήσει το ρεύμα για να μπορούν οι ιδιώτες που μπαίνουν στην παραγωγή να έχουν υψηλή κερδοφορία. Το ρεύμα λοιπόν θα αυξηθεί. Και πού; Εκεί που υπάρχουν οι πολλοί πελάτες. Στα λαϊκά στρώματα. Αυτό το χαράτσι δεν αφορά δαπάνη που μπορείς να αποφύγεις, είναι ταυτόσημο με τη ζωή. Αρα εξασφαλισμένα κέρδη. Τέτοιες αποφάσεις είναι που αποδεικνύουν για ποιον δουλεύει η κυβέρνηση. Και τέτοιες αποφάσεις όταν δεν μπορούν να πείσουν ως «φιλολαϊκές» είναι που φτάνουν τα πράγματα στο οι κάτω δεν αντέχουν και οι πάνω δεν μπορούν να κυβερνήσουν.

Το κύριο άρθρο στην «Καθημερινή» είναι χαρακτηριστικό του αδιεξόδου που βρίσκεται η αστική πολιτική. Λέει πως είναι κακοί οι πολλοί φόροι, που όμως γεμίζουν το κρατικό ταμείο, ζητάει ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή ακόμα πιο χαμηλούς μισθούς, το κόψιμο των οποίων όμως θεωρεί άδικο. Εστιάζει τη λύση στο δήθεν νοικοκύρεμα του κράτους. Ομως αυτό το κράτος υπάρχει και λειτουργεί για το κεφάλαιο. Ο,τι κοπεί σ' αυτή τη λειτουργία δημιουργεί πρόβλημα στο κεφάλαιο. Δε ζητάνε, λοιπόν, πράγματι περικοπές στο κράτος. Ζητάνε κι άλλο κόψιμο σε κοινωνικές δαπάνες. Αυτές όμως έχουν ήδη πιάσει πάτο. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, οπότε επόμενη γραμμή άμυνάς τους αναδεικνύουν το Παπανδρεϊκό «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε».

Η απάντηση είναι μόνο μία: Ας βουλιάξουν.

Οι αλλαγές στις οποίες αναφέρονται δεν είναι άλλο από ανατροπές στα εργατικά δικαιώματα προς τα κάτω. Κι αυτό την ώρα που όλα γύρω μας (το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων) μαρτυρούν πως τα χτεσινά δικαιώματα όχι μόνο δεν πρέπει να κοπούν αλλά και να διευρυνθούν - πολλαπλασιαστούν.

Στην τρομοκρατία του «βουλιάζουμε» που ασκούν το κεφάλαιο και η κυβέρνησή του, η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από τη λαϊκή οργάνωση για την αντίσταση και τη διεκδίκηση. Μέρος αυτής της πάλης και η εκλογική. Οπου καμιά παραλλαγή της κεντρικής πολιτικής δεν πρέπει να βγει ενισχυμένη. Οι αστοί στα άρθρα τους λένε καθαρά πως περιμένουν στις εκλογές επιβράβευση.

Ισχύει κι εδώ το «καμιά ανάσα». Δεν πρέπει να τους δοθεί ανάσα να κυβερνούν. Τα πράγματα είναι ήδη εκεί που οι κάτω δεν αντέχουν. Πρέπει και οι πάνω να μην μπορούν να κυβερνήσουν.

Τα παλλαϊκά συλλαλητήρια που οργανώνονται για τις 23 του Σεπτέμβρη είναι ο επόμενος αγωνιστικός σταθμός. Αλλά σ' αυτά δεν αρκεί να φτάσουμε για να δηλώσουμε την παρουσία μας. Το νέο στοιχείο που πρέπει να εκφράζεται με κάθε ευκαιρία είναι η ίδια η λαϊκή οργάνωση γύρω από τους άμεσους στόχους πάλης (τώρα, για παράδειγμα, η αποτροπή των αυξήσεων σε πετρέλαιο και είδη πρώτης ανάγκης) σε συνδυασμό με τα κεντρικά αιτήματα που γεννά η συνείδηση ότι αυτό το σύστημα έχει φάει πια τα ψωμιά του.

Ο λαϊκός ξεσηκωμός πρέπει να εκφραστεί και σαν ποσότητα και σαν ποιότητα.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΜΗ ΜΕΤΡΑΣ ΤΑ ΛΟΓΙΑ, ΜΕΤΡΑ ΤΗΝ ΕΠΙΠΤΩΣΗ

ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΦΗΜΕΣ: «Ο κ. Παπανδρέου επιτέθηκε σε μέσα ενημέρωσης, κυρίως ηλεκτρονικά, τα οποία - όπως είπε - καλλιεργούν τη "μετρολογία" και επιτείνουν τον φόβο και την ανασφάλεια των πολιτών (...) η "μετρολογία" κάνει κακό "στην κοινωνία, την επιχειρηματικότητα, την ψυχολογία, αλλά και το κλίμα στο εξωτερικό. Να μη δαιμονοποιούνται ιδέες, να μη διασπείρουμε τον πανικό", ανέφερε χαρακτηριστικά (...) Προβάλλοντας το νέο του δίλημμα "ή αλλάζουμε την Ελλάδα ή καταδικάζουμε την Ελλάδα", που έρχεται να αντικαταστήσει το προεκλογικό "ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε", κάλεσε όλους να μετάσχουν "στην επανάσταση του αυτονόητου" (...) ο κ. Παπανδρέου πάντως ήταν σχετικά ασαφής όταν κλήθηκε να δηλώσει τι ακριβώς πρόκειται να κάνει για την ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων ("μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, ιδιαίτερα σε σχέση με την πορεία των εσόδων, θα κάνουμε ό,τι το καλύτερο για τους χαμηλοσυνταξιούχους"), αλλά ξεκαθάρισε ότι δεν θα υπάρξει νέο "χαράτσι" από τη ΔΕΗ» (το θέμα στα ΝΕΑ).

ΑΛΛΑ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ, ΧΑΡΑΤΣΙ: «Αφού τη σφαγή δεν τη γλιτώνουν εκατομμύρια ελληνικά νοικοκυριά που θα κληθούν από του χρόνου να πληρώσουν μέχρι και 50% ακριβότερα το ηλεκτρικό ρεύμα στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, η κυβέρνηση ψάχνει τώρα τρόπους να βαφτίσει "βαμβάκι" το μαχαίρι (...) επιδίωξη της αρμόδιας υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Τίνας Μπιρμπίλη δεν είναι πώς να αποφύγει τις αυξήσεις, αλλά πώς θα τις διαχειριστεί πολιτικά (...) σε χθεσινή ανακοίνωση το ΥΠΕΚΑ δεν διέψευσε την επερχόμενη αναπροσαρμογή των τιμολογίων, αλλά περιορίστηκε να επισημάνει αφ' ενός ότι "τα τιμολόγια δεν αυξάνονται μέχρι το τέλος του χρόνου", και αφ' ετέρου ότι "η κυβέρνηση θα λάβει κάθε μέτρο για τον εξορθολογισμό των τιμολογίων και για την ελαχιστοποίηση ή και τον μηδενισμό των επιπτώσεων από οποιαδήποτε αύξηση ιδιαίτερα στις ευαίσθητες κοινωνικές κατηγορίες, των μικρών και μεσαίων καταναλωτών"» (το θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΟΙΝΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΑΛΗΣ για την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σύγχυση και έριδες με την οικονομία στο κόκκινο

ΤΟ ΒΗΜΑ: Μείωση φόρων αλλά μόνο για τις επιχειρήσεις

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Φορο-αμνηστία με διαδικασίες εξπρές

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΠΕΡΑΙΩΣΗ υπό το κράτος πανικού

Η ΧΩΡΑ: Ο Γιώργος νανουρίζει η τρόικα εξοργίζει

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Γεμάτο με ...λόγια το «καλάθι»

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Σσσσς μη μιλάτε για τα μέτρα που έρχονται

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Με τα δύο πόδια σ' ένα παπούτσι

ΕΘΝΟΣ: ΠΕΡΑΙΩΣΗ με καρότο και μαστίγιο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΡΕΣΙΤΑΛ ΑΣΑΦΕΙΑΣ και στο βάθος νέα χαράτσια

ΤΑ ΝΕΑ: Τέσσερα μηνύματα και μία υπόσχεση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΑΛΛΟΤΕ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕ ΤΟΝ ΠΙΝΟΚΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΤΟΝ ΜΑΓΟ ΑΛΛΑΝΤΙΝ

ΑΥΡΙΑΝΗ: kontra ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Η ΑΥΓΗ: ΔΕΘέλουμε το Μνημόνιο

Ο σκύλος, η πίτα

«Η πραγματικότητα προσγειώνει. Η κυβέρνηση Παπανδρέου αντελήφθη με απελπιστική καθυστέρηση τα αυτονόητα: ότι οι φόροι δεν μπορούν να αυξηθούν πέραν ενός ορίου χωρίς να καταστρέψουν την οικονομία, πως ανάπτυξη με εχθρούς την επιχειρηματικότητα και την αγορά δεν γίνεται και, τέλος, ότι είναι εξαιρετικά άδικο και αντιπαραγωγικό να κόβεις μισθούς και συντάξεις και να αφήνεις άθικτο τον σκληρό πυρήνα της οργιώδους σπατάλης του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Το ερώτημα είναι εάν η κυβέρνηση θα μπορέσει να αλλάξει ρητορεία και πρακτική αναιρώντας τα όσα έλεγε ένα χρόνο πριν, κατά την προεκλογική περίοδο. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή της, γιατί κάποια στιγμή θα εξαντληθούν τα όρια υπομονής και ανοχής μιας κοινωνίας που μοιάζει να αντέχει τις θυσίες, υπό τον όρο ότι είναι δίκαιες και πως δεν σπαταλώνται στη χοάνη του πολυδάπανου κράτους. Η αλήθεια επίσης είναι πως αν δεν πετύχει και αυτή η νέα κυβέρνηση τους στόχους της, η χώρα θα εισέλθει σε μεγάλη περιπέτεια» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Και η αναμονή επιβράβευσης

«Οι δημοσκοπήσεις αλλά και οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων δείχνουν, από τη μία, μεγάλη δυσαρέσκεια, αλλά και, από την άλλη, μια ώριμη ανοχή της κοινής γνώμης, που δεν παρασύρεται από φθηνούς λαϊκισμούς, κι αυτό είναι ένα "κεφάλαιο" για την κυβέρνηση που δεν πρέπει να σπαταλήσει επιπόλαια... Επίσης, η "δεύτερη φάση" της κυβερνητικής προσπάθειας συνδέεται και με τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου, που τα αποτελέσματά τους θα είναι "έναυσμα" ευρύτερων πολιτικών διεργασιών και στο χώρο της Κεντροαριστεράς και στον χώρο της Κεντροδεξιάς, αλλά και "βαρόμετρο" των κοινωνικών στάσεων. Αρα, οι πολιτικές πλευρές της κρίσης και της κυβερνητικής προσπάθειας θα έχουν την επαύριο των εκλογών του Νοεμβρίου μια πρώτη αποκρυστάλλωση» (από άρθρο στο ΕΘΝΟΣ)