Μπορεί η προστασία της υγείας να αποτελεί ... εργαλείο διαφήμισης για μια ναυτιλιακή εταιρεία; Γνωστή ακτοπλοϊκή εταιρεία απαντά απροσχημάτιστα, ναι. Ανακοινώνοντας ότι - μαζί με γνωστή ασφαλιστική εταιρεία - εφαρμόζει πρόγραμμα Αμεσης Ιατρικής Βοήθειας. Με το υπάρχον πρόγραμμα, η εταιρεία εκτιμά και σημειώνει σε σχετική της ανακοίνωση πως «αποδεικνύει στην πράξη την συνεχή προσπάθεια για παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών θαλάσσιας μεταφοράς».

Μόνο που, υπηρεσίες όπως αυτές που ισχυρίζεται ότι παρέχει το πρόγραμμα (π.χ. υγειονομική μεταφορά, φροντίδα των ανήλικων παιδιών του παθόντος επιβάτη) δε μπορεί να εξαρτώνται από το αν «ευαισθητοποιείται» μια εταιρεία την εκάστοτε περίοδο να ασχολείται με αυτόν τον τομέα. Για παράδειγμα, τι επιστημονικό προσωπικό θα απασχολείται για τέτοια προγράμματα; Θα απασχολείται σε συνθήκες «ανταγωνιστικότητας» ή συνθήκες που θα διασφαλίζουν την ασφάλεια και των εργαζομένων και των ασθενών (γιατί αν π.χ. ένας νοσηλευτής ή οδηγός ασθενοφόρου τρέχει σαν τρελός για να προλάβει, σίγουρα απειλείται και η δική του υγεία). Επειτα, πάει πολύ να βγαίνουν οι εφοπλιστές να ισχυρίζονται πως προσπαθούν να παρέχουν «υψηλής ποιότητας υπηρεσίες θαλάσσιας μεταφοράς». «Υψηλή ποιότητα» (θα πρέπει να) σημαίνει πάνω απ' όλα ασφάλεια. Ομως, η αύξηση των κερδών των ιδιοκτητών των πλοίων ποτέ δε θα συνδυαστεί με την ασφάλεια ούτε των επιβατών ούτε των ναυτεργατών. Οι θάλασσες είναι γεμάτες πλοία που λόγω «κόστους» και «ανταγωνιστικότητας» δε συντηρούνται όπως απαιτεί η ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής. Τα πληρώματα είναι ελλιπή και με χαμηλούς μισθούς ακριβώς για να πληρώνουν λιγότερα ως ένα από τα μέτρα εξασφάλισης της ανταγωνιστικότητας. Οι ναυτεργάτες δουλεύουν 12 και 14 και 16 ώρες, οι συνθήκες εργασίας βάζουν σε κίνδυνο όλους όσοι είναι πάνω στο πλοίο. Ολα αυτά, ποια «ποιότητα» υπηρεσιών διασφαλίζουν;

Οτι η πολιτική της κυβέρνησης δεν είναι νεοφιλελεύθερη προσπάθησε να εξηγήσει, σε συνέντευξή της στο ραδιοφωνικό σταθμό «102 FM» της Θεσσαλονίκης, η υπουργός Εργασίας, προσπαθώντας να κρύψει τον καθαρά ταξικό και αντεργατικό χαρακτήρα της κυβερνητικής στρατηγικής.

Ετσι, η υπουργός Λ. Κατσέλη επιχειρεί να πείσει ότι σε καμία περίπτωση δεν ασκεί η κυβέρνησή της φιλελεύθερη πολιτική και, μεταξύ άλλων, σημειώνει χαρακτηριστικά: «...Δεν είναι το νέο φορολογικό σύστημα, που πέρασε και θα εφαρμόζεται από το 2011, δεν είναι η κοινωνική πολιτική μέσω των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, που ασκείται με την επιχορήγηση των ασφαλιστικών εισφορών. Αυτά δεν είναι νεοφιλελεύθερες συνταγές. Αυτά είναι συνταγές μιας κυβέρνησης, η οποία θέλει να στηρίξει το πραγματικό εισόδημα των ανθρώπων και να δημιουργήσει ένα κοινωνικό δίχτυ ασφάλειας».

Θα σταθούμε στην «κοινωνική» πολιτική που ασκεί ο ΟΑΕΔ, για να σημειώσουμε ότι πρώτον, από όσο γνωρίζουμε, το επίδομα ανεργίας παραμένει στα εξευτελιστικά επίπεδα των 454 ευρώ και σε αυτά τα επίπεδα θα παραμείνει για πολύ καιρό. Δεύτερον, σε ό,τι αφορά τα προγράμματα του ΟΑΕΔ, πρόκειται για προγράμματα οικονομικής ενίσχυσης όχι όμως των εργαζομένων - ανέργων, αλλά των επιχειρηματιών στο όνομα δημιουργίας θέσεων εργασίας. Η επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών είναι «ζεστό» χρήμα των εργαζομένων, που εισφέρουν στον Οργανισμό, το οποίο οδηγείται απευθείας στις τσέπες των μεγαλοεργοδοτών, με αντάλλαγμα να απασχολήσουν για κάποιο χρονικό διάστημα εργαζόμενους. Την ίδια στιγμή, οι περισσότεροι άνεργοι μένουν εντελώς απροστάτευτοι, ενώ το διάστημα της ανεργίας μεγαλώνει για τη συντριπτική τους πλειοψηφία.

Είτε, λοιπόν, την ονομάσουν «νεοφιλελεύθερη» είτε «σοσιαλδημοκρατική» την πολιτική τους, η ουσία παραμένει η ίδια: Πρόκειται για μια πολιτική υπεράσπισης του κεφαλαίου στο διάβα της οποίας τσακίζεται κάθε κατάκτηση και κάθε δικαίωμα της εργατικής τάξης.