Παπαγεωργίου Βασίλης

Το ΚΚΕ στο 18^ο Συνέδριο του επεξεργάστηκε την αντίληψη του για το σοσιαλισμό στη βάση συμπερασμάτων από την αντεπανάσταση στα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη και στην πρώην ΕΣΣΔ.

Είναι προφανές ότι για το ΚΚΕ η «οικογενειοκρατία» , η διαδοχή δηλαδή σε κομματικές και κρατικές θέσεις με κριτήριο την συγγένεια, δεν έχει καμία σχέση με την αντίληψη του για την συμμετοχή των εργαζόμενων μαζών στην εργατική εξουσία, τον εργατικό έλεγχο και το ρόλο του Κόμματος στη σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Είναι ξένη και με την πρακτική του ως Κόμμα στην πολιτική που ακολουθεί για την ανάδειξη και διάταξη των στελεχών του γεγονός που έχει αποδείξει σε όλη την ιστορική του πορεία. Ποτέ κανένα στέλεχος του δεν αναδείχθηκε με βάση οικογενειακά ή συγγενικά κριτήρια.

Αυτές είναι πρακτικές που ταιριάζουν στα αστικά πολιτικά κόμματα είναι χαρακτηριστικό ότι οι ίδιες πολιτικές οικογένειες της αστικής τάξης όπως οι Παπανδρέου, οι Καραμανλήδες, οι Μητσοτάκηδες κυριαρχούν στην αστική πολιτική για πάνω από μισό αιώνα

Αυτα τα «ξεχνάνε» οι διάφοροι αστοί κονδυλοφόροι που βρίσκουν ευκαιρία να διακωμωδήσουν την εργατική εξουσία αξιοποιώντας φαινόμενα που είναι αταίριαστα με τις αρχές της. Είναι οι ίδιοι που υπερασπίζονται την δικτατορία των μονοπωλίων, που θεωρούν ιερή και απαραβίαστη την νομιμότητα που προστατεύει το καπιταλιστικό κέρδος και ζητούν την σκληρή καταστολή κάθε απεργίας ή άλλης μορφής αγώνα.

Η λαθροχειρία που πραγματοποιείται αποδεικνύει ότι στοιχειώνει τους εφιάλτες της αστικής τάξης η δυνατότητα των εργαζομένων σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, να συνειδητοποιήσουν όχι μόνο το αδιέξοδο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής για τα λαϊκά συμφέροντα αλλά και την δύναμη τους να ανατρέψουν αυτό το καπιταλιστικό σύστημα , να οικοδομήσουν την δική τους κοινωνία, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, θέλουν να πνίξουν την ελπίδα ότι υπάρχει διέξοδος προς όφελος των λαϊκών αναγκών, δεν θα τους περάσει.