«Εμείς έχουμε ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις μας. Χρειάζεται ανταπόκριση και από τους δικαιούχους».Αυτή η προκλητική δήλωση του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτη «σφράγισε» τον απολογισμό της κυβέρνησης στον τομέα της αποκατάστασης των σεισμοπλήκτων, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τον καταστροφικό σεισμό. Σε μια επίδειξη θράσους προς τους σεισμοπαθείς που βρίσκονται - και δυστυχώς θα βρίσκονται για αρκετά χρόνια ακόμη - έξω από τα σπίτια τους ή μέσα σε ακατάλληλα κτίρια, η κυβέρνηση ρίχνει την ευθύνη για την καθυστέρηση της αποκατάστασης σε εκείνους που θέλουν να αποκατασταθούν!

Αν και έχει περάσει ένας ολόκληρος χρόνος, ουσιαστικά δεν έχει γίνει τίποτα, τόσο στον τομέα της αποκατάστασης των πληγέντων, όσο και στη λήψη όλων εκείνων των απαραίτητων μέτρων που θα θωρακίσουν τη χώρα μας από το ενδημικό φαινόμενο των σεισμών. «Οι τραγικές συνέπειες δεν είναι το μοιραίο αποτέλεσμα ενός μεγάλου σεισμού, είναι το φυσικό αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής που υποτάσσει την ανθρώπινη ζωή στους νόμους του κέρδους», υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή του (δημοσιεύεται δίπλα ολόκληρη) το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και τονίζει ότι απαιτείται η συσπειρωμένη ενεργοποίηση φορέων και εργαζομένων για τη λήψη και εφαρμογή των απαιτούμενων μέτρων.

Πώς όμως έχει η πραγματικότητα σήμερα;

Πρώτον: Από τα 51.500 κτίρια που αντιπροσωπεύουν 107.200 ιδιοκτησίες και τα οποία πρέπει να ανακατασκευαστούν ή να επισκευαστούν, έχουν υποβληθεί μέχρι στιγμής αιτήσεις για μόνο 10.200 ιδιοκτησίες και έχουν εγκριθεί από αυτές μόνο... 5.300. Πάνω από 60.000 οικογένειες είναι αναγκασμένες να ζουν σε σπίτια που έχουν κριθεί «προσωρινά» ακατάλληλα!

Δεύτερον: Τα τιμολόγια που έχει θεσπίσει η κυβέρνηση για τις εργασίες επισκευής ή ανακατασκευής δεν μπορούν να καλύψουν τις αναγκαίες δαπάνες των σεισμοπλήκτων. Οι 130.000 το τετραγωνικό για ανακατασκευή και 65.000 το τετραγωνικό για επισκευή, είναι τουλάχιστον 50% κάτω από τις τιμές της αγοράς. Και γι' αυτό το λόγο πολλοί σεισμόπληκτοι αναγκάζονται να ζουν σε ακατάλληλα σπίτια, καθώς δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αναλάβουν το κόστος της επισκευής ή ανακατασκευής.

Τρίτον: Δεν υπάρχει ένα σχέδιο αντισεισμικής θωράκισης της χώρας. Οι μικροζωνικές μελέτες ακόμη και των επικίνδυνων περιοχών δεν έχουν αρχίσει! Δεν υπάρχουν προσεισμικοί έλεγχοι σε κτίρια «υψηλού κινδύνου» (που έχουν υποστεί ζημιές από σεισμό) και σε δημόσια κτίρια όπου διακινούνται χιλιάδες άνθρωποι (σχολεία, νοσοκομεία, δημόσιες υπηρεσίες κ.ά.)

Τέταρτον: Η περίφημη έρευνα της Επιτροπής του ΥΠΕΧΩΔΕ για τα αίτια κατάρρευσης των κτιρίων «κατέληξε» στην ανακοίνωση του υπουργού ότι τέσσερις φάκελοι δε βρέθηκαν, ενώ όσοι βρέθηκαν δεν έχουν όλα τα στοιχεία... Και οι συγγενείς των 143 θυμάτων περιμένουν ακόμη να μάθουν τον ένοχο.

Πέμπτον: «Αγνοείται» η τύχη χιλιάδων εργαζόμενων που έμειναν άνεργοι μετά το σεισμό, λόγω ακαταλληλότητας των βιομηχανικών - βιοτεχνικών κτιρίων. Η κυβέρνηση αρνήθηκε να τους δώσει επίδομα ανεργίας ίσο με το 80% του βασικού μισθού όπως πρότεινε το ΚΚΕ. Την ίδια στιγμή προωθεί, με πρόσχημα το σεισμό, την κατάργηση του Προεδρικού Διατάγματος 84/84 που περιορίζει την εγκατάσταση βιομηχανιών στο Λεκανοπέδιο. Αίτημα των βιομηχάνων που διατυπώθηκε πολλά χρόνια πριν το σεισμό.

«Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι θάνατοι, οι τραυματισμοί και οι καταστροφές που προκλήθηκαν από το σεισμό της 7ης Σεπτεμβρίου 1999 είναι αποτέλεσμα της εφαρμοσμένης πολιτικής εδώ και πολλά χρόνια στη χώρα μας και ανέδειξαν τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης.

Πόλεις χωρίς ελεύθερους χώρους, χωρίς διόδους διαφυγής, κτίρια χωρίς τις απαραίτητες προδιαγραφές, χωρίς έλεγχο στις μελέτες και την κατασκευή τους, χωρίς έλεγχο στην ποιότητα των χρησιμοποιούμενων υλικών, έλλειψη συντονισμού, αλλά και αποτελεσματικού μηχανισμού παρέμβασης, χωρίς υλική και επιστημονική στήριξη που επαφίεται στον αλτρουισμό των ανθρώπων του.

Οι τραγικές συνέπειες δεν είναι το μοιραίο αποτέλεσμα ενός μεγάλου σεισμού, είναι το φυσικό αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής που υποτάσσει την ανθρώπινη ζωή στους νόμους του κέρδους. Οι αιτίες είναι συνυφασμένες με την αντιλαϊκή πολιτική γης και τις χρήσεις της, την εμπορευματοποίησή της, την ανυπαρξία προγραμμάτων λαϊκής στέγης, την απουσία αντισεισμικής θωράκισης της χώρας.

Ενα χρόνο μετά αναδεικνύεται σε όλο της το μεγαλείο η κυβερνητική ευθύνη για την αποκατάσταση των σεισμοπαθών. Τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση ήταν αποσπασματικά, μίζερα και τελικά επικίνδυνα για τη ζωή των κατοίκων. Ψίχουλα οι αποζημιώσεις για τις καταστροφές. Μηδαμινά τα χρήματα για τις επισκευές και ανακατασκευές.

Διαδικασίες χρονοβόρες και με προσωπικό των υπηρεσιών στο έλεος των πρόσκαιρων και χρονικά περιορισμένων εργασιακών σχέσεων.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά, 60.000 οικογένειες, οι πιο αναξιοπαθούσες, εξακολουθούν, στην πλειοψηφία τους, να μένουν σε προσωρινά ακατάλληλα για χρήση σπίτια. Χιλιάδες πληγέντες παρακάμπτουν τις διαδικασίες που ουσιαστικά εμποδίζουν την έκδοση αδειών επισκευής. Ελάχιστες είναι οι αιτήσεις και ακόμη λιγότερες οι άδειες για επισκευές και ανακατασκευές. Προχωρούν στην επισκευή των ακινήτων τους, συχνά μέσα από τα πλοκάμια των επιτήδειων της "ελεύθερης αγοράς".

Η κυβέρνηση, παρά τις μεγαλοστομίες ότι τα χρήματα που έδινε για τις ανακατασκευές ήταν ικανοποιητικά, αρνήθηκε την πρόταση που κατατέθηκε και έλεγε: "Οι σεισμοπαθείς να δώσουν στην κυβέρνηση τα όποια ποσά δικαιούνται και να αναλάβει το κράτος την ανακατασκευή των κατεστραμμένων κτιρίων".

Γνώριζε καλά ότι το κόστος ανακατασκευής ήταν περίπου διπλάσιο αυτών που έδινε.

Αντίθετα, παρότρυνε διαδικασίες που δήθεν θα έλυναν το πρόβλημα με αντιπαροχές, αύξηση των συντελεστών δόμησης, δηλαδή ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή των περιοχών και μεγαλύτερα κέρδη στους εργολάβους.

Ενας χρόνος δε στάθηκε για την κυβέρνηση αρκετός, όχι για να προωθηθούν, αλλά ούτε να δρομολογηθούν οι νομοθετικές ρυθμίσεις που απαιτούνται για στοιχειώδη προστασία από τους σεισμούς. Για την κάλυψη του τεράστιου και επικίνδυνου κενού των κανονισμών και προδιαγραφών για τη μελέτη και κατασκευή ιδιαίτερα των ιδιωτικών έργων, την έκδοση αδειών, τον έλεγχο και την επίβλεψή τους, τις προδιαγραφές και την ποιότητα των υλικών.

Αντίθετα, η κυβέρνηση, αντί να επιβάλει τη θωράκιση των πληγέντων κτιρίων, επιβάλλει την επισκευή τους με την επαναφορά στην κατάσταση που ήταν πριν τους σεισμούς, δηλαδή στην κατάσταση κατά την οποία έπαθαν τις καταστροφές.

Η κυβέρνηση έχει αναλάβει την ευθύνη και θα είναι ηθικός αυτουργός για κάθε ατύχημα σε νέο σεισμό σ' αυτά τα κτίρια και στα κτίρια που κατοικούνται, χωρίς επισκευή ή χωρίς έλεγχό της.

Η αντισεισμική θωράκιση της χώρας, η προστασία της κοινωνικής και οικονομικής ζωής είναι ζωτικής σημασίας έργο υποδομής για τη χώρα.

Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν προχωρά σ' αυτή την κατεύθυνση, αλλά αντίθετα οξύνει την υπάρχουσα κατάσταση.

Καρκινοβατούν η καταγραφή και παραπέρα έρευνα και μελέτη της σεισμικής επικινδυνότητας, η μικροζωνική έρευνα και μελέτη των επικίνδυνων κατά προτεραιότητα περιοχών και η επιβολή νέων όρων και περιορισμών δόμησης.

Οι ελεύθεροι χώροι, και με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δίνονται βορά στο μεγάλο κεφάλαιο.

Η πολιτική γης παραμένει στα πλαίσια της κερδοσκοπίας. Ακόμη και τα στρατόπεδα που μεταφέρονται τσιμεντοποιούνται.

Ο χωροταξικός σχεδιασμός ανατίθεται σε ιδιώτες.

Η κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει στον έλεγχο και θωράκιση των χώρων μαζικής συγκέντρωσης. Νοσοκομεία, σχολεία, θέατρα, εργοστάσια, φροντιστήρια, χώροι διασκέδασης της νεολαίας. Δεν έλαβε κανένα μέτρο ούτε γι' αυτά που επισκευάστηκαν χωρίς έλεγχο.

Η απαιτούμενη ενημέρωση του κόσμου περιορίστηκε σε αποσπασματικές, όχι ολοκληρωμένες, ενημερώσεις κάποιων μαθητών τη στιγμή της επικαιρότητας.

Ενας χρόνος είναι ικανός όχι μόνο για να διαπιστωθεί ότι τίποτε ουσιαστικά δεν έγινε προς την κατεύθυνση να αρθούν ή τουλάχιστον να περιοριστούν οι αιτίες των τραγικών συνεπειών του σεισμού. Είναι ικανός χρόνος, για να επιβεβαιωθεί πόσο επιτακτικά αναγκαία είναι μια άλλη πολιτική αντιμετώπισης του ενδημικού για τη χώρα φαινομένου των σεισμών.

Μια πολιτική που δε θα υποτάσσει τα πάντα στο βωμό των κερδών, της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών, αλλά αντίθετα θα διαθέτει σημαντικούς οικονομικούς πόρους για το σκοπό αυτό και δε θα αφήνει ασύδοτη την "ιδιωτική πρωτοβουλία" στο σχεδιασμό των πόλεων και στο κύκλωμα των έργων.

Απαιτείται η ενεργοποίηση όχι μόνο των πληγέντων για την αποκατάστασή τους, αλλά η μαχητική συσπειρωμένη ενεργοποίηση των φορέων, των εργαζομένων, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των επιστημόνων για λήψη και εφαρμογή των απαιτούμενων μέτρων για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας, την προστασία της ζωής των κατοίκων της.

Ενα μέτωπο για την αλλαγή πλεύσης της χώρας. Για μια πολιτική που θα έχει στο κέντρο του τον άνθρωπο και όχι τους αριθμητικούς δείκτες και τα κέρδη των κάθε είδους οικονομικών συμφερόντων».