ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ερωτήματα ουσίας (1)

Δε λέμε, καλό κάνουν γενικώς οι δροσερές κομπρέσες σ' έναν άρρωστο με βαριά πνευμονία και ψηλό πυρετό, αλλά δεν μπορούν, βέβαια, να αντιμετωπίσουν την ασθένεια. Ολοι γνωρίζουν, ότι είναι κατώτερες των απαιτήσεων και των αναγκών. Αλίμονο δε στον άρρωστο, αν ξεγελαστεί και αποπροσανατολιστεί από την προσωρινά ανακουφιστική επίδραση των κομπρεσών και αρκεστεί σ' αυτές, πιστεύοντας ότι αντιμετώπισε το πρόβλημά του. Οι συνέπειες θα είναι βαριές, ίσως, επέλθει και το μοιραίο.

Ας έρθουμε, όμως, και στα ανάλογα ζητήματα της πολιτικής επικαιρότητας και δη των «διαπλεκομένων». Διαφωνεί ο πρόεδρος και η ηγεσία του ΣΥΝ, με τη διαπίστωση, ότι «η απόδοση της σημερινής κατάστασης στη διαπλοκή του ενός ή του άλλου κόμματος με ένα συγκεκριμένο επιχειρηματικό όμιλο, η ανάδειξη των αναμφισβήτητα ιδιαίτερων σχέσεων της κυβέρνησης, με συγκεκριμένους επιχειρηματίες είναι προσπάθεια πολύ κατώτερη των σημερινών απαιτήσεων και αναγκών», όπως σημειώνει η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην επιστολή της; `Η, μήπως, διαφωνεί, με την εκτίμηση, «ότι πραγματικός έλεγχος και, πολύ περισσότερο, ουσιαστική διαφάνεια δεν μπορεί να υπάρξει, ακριβώς γιατί τα μονοπωλιακά συμφέροντα είναι διαφανώς κατοχυρωμένα και νομιμοποιημένα, γιατί λειτουργούν κυρίως βάσει θεσμικού πλαισίου που έχει νομιμοποιηθεί τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από κόμματα της αντιπολίτευσης»;

Αντί, λοιπόν, να εκφράζει κατάπληξη ο πρόεδρος του ΣΥΝ ή να καταφεύγει σε χαρακτηρισμούς και εικασίες, ας πάρει θέση επί της ουσίας.

Ερωτήματα ουσίας (2)

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κι ας πάμε και παρακάτω. Συμφωνούν ή όχι, ο πρόεδρος και η ηγεσία του ΣΥΝ, ότι όσο περισσότερο προωθούνται και κυριαρχούν οι «νόμοι της αγοράς», η απελευθέρωση της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου, οι πολύμορφες πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και όλα όσα αποτελούν το λεγόμενο μονόδρομο της παγκοσμιοποίησης και της ΟΝΕ, τόσο περισσότερο θα φουντώνουν τα φαινόμενα της «διαπλοκής»; Συμφωνούν, δηλαδή, πως οι πολιτικές αυτές αποτελούν τις πραγματικές αιτίες του πολλαπλασιασμού και της σημερινής έντασης των φαινομένων και, επομένως, μόνο η αντιμετώπιση και το αποφασιστικό αντιπάλεμά τους μπορεί να αντιμετωπίσει ουσιαστικά και τη «διαπλοκή»; Διαφωνούν, άραγε, ότι αποτελεί τουλάχιστον αφέλεια να ισχυρίζεσαι ότι τα όποια μέτρα διαφάνειας και ελέγχου μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, όταν την ίδια στιγμή θεσμοθετούνται καθημερινά μέτρα και νόμοι, που παραδίνουν τα πάντα στις κερδοσκοπικές ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ η «ιδιωτική πρωτοβουλία», το κυνηγητό του κέρδους και ο ανταγωνισμός ανακηρύσσονται σε ύψιστες αξίες της κοινωνίας;

Δε λέμε, χρήσιμες είναι οι αποκαλύψεις των όποιων συγκεκριμένων «διαπλοκών» και μπορούν να παίξουν θετικό ρόλο. Το ίδιο και οι όποιοι μηχανισμοί και μέτρα δημόσιου ελέγχου και διαφάνειας, παρά τον περιορισμένο αντικειμενικά ρόλο τους στις σημερινές συνθήκες. Αρκεί, να μη χρησιμοποιούνται, για να κρύβουν τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος. Αρκεί, να ενισχύουν ακόμη περισσότερο την πάλη του λαού ενάντια σ' αυτές τις αιτίες.

Ποιο απ' όλα;

Αυτά είναι τα ερωτήματα ουσίας, στα οποία καλούνται να απαντήσουν ο πρόεδρος και η ηγεσία του ΣΥΝ. Και τα σημειώνουμε όχι μόνο γιατί τίθενται αντικειμενικά και εκ των πραγμάτων, αλλά και γιατί στις προχτεσινές δηλώσεις του ο Ν. Κωνσταντόπουλος αποτόλμησε να αμφισβητήσει την ολοκάθαρη στάση του ΚΚΕ, έναντι των «διαπλεκομένων». Είπε συγκεκριμένα: «Αντίθετα, η σιωπή και ο εξορκισμός του προβλήματος, στο όνομα γενικότερων θεωρήσεων, πολύ φοβάμαι ότι προκαλεί σύγχυση και ανακυκλώνει τις υπάρχουσες καταστάσεις. Κερδίζει άραγε ο ελληνικός λαός από το να μην αγγίζουν τα κόμματα το θέμα της διαπλοκής; `Η κερδίζει ο ελληνικός λαός από την ύπαρξη κακών σχέσεων ανάμεσα στον ΣΥΝ και το ΚΚΕ;».

Να σημειώσουμε το ολοφάνερο, πως όλ' αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με τα όσα ξεκάθαρα σημειώνει στην επιστολή της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ; Να εκλάβουμε τα λεχθέντα από τον Ν. Κωνσταντόπουλο ως προφάσεις εν αμαρτίαις και προσπάθεια αποφυγής της ουσίας; `Η να θεωρήσουμε ότι η απαντητική δήλωση του προέδρου του ΣΥΝ δόθηκε στη δημοσιότητα, πριν διαβάσει με προσοχή την επιστολή; Ας επιλέξει ό,τι της ταιριάζει περισσότερο της ηγεσίας του ΣΥΝ. Ετσι κι αλλιώς, οι εργαζόμενοι βγάζουν τα συμπεράσματά τους.

Η... λύση

«Πώς οι ΗΠΑ ελέγχουν τα ολιγοπώλια - Πρότυπο και για την Ελλάδα...». Αυτά έλεγε ένας χτεσινός τίτλος, πρωτοσέλιδου θέματος της «Καθημερινής». Στο σχετικό ρεπορτάζ παρουσιαζόταν η ύπαρξη και λειτουργία στις ΗΠΑ «ανεξάρτητων αρχών» ελέγχου των μονοπωλίων και του ανταγωνισμού, ως την καθοριστική απάντηση και λύση στο πρόβλημα των «διαπλεκομένων».

Πόση αλήθεια, βέβαια, κρύβεται στην εκτίμηση αυτή, φαίνεται από τα όσα επισήμανε στο πρόσφατο συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ, ένας γερουσιαστής του. Ο τελευταίος σημείωσε, πως έχει παραγίνει το κακό της χρηματοδότησης της προεκλογικής εκστρατείας κάθε υποψηφίου από τις μεγάλες επιχειρήσεις, καθιστώντας όποιον εκλεγεί όμηρο των χρηματοδοτών του. Κι αυτά, τα είπε γερουσιαστής του Δημοκρατικού Κόμματος...

'Η, να θυμίσουμε, ότι οι όποιες «ανεξάρτητες αρχές» στις ΗΠΑ διορίζονται από τον Πρόεδρο και την κυβέρνηση και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους που θεσμοθετούν οι χρηματοδοτούμενοι από τα μονοπώλια γερουσιαστές και βουλευτές;

Οι εργαζόμενοι στο προσκήνιο

Δύσκολες ώρες περνάει η τακτική της κυβέρνησης, καθώς το τερατόμορφο σχήμα του «κοινωνικού διαλόγου», σαν μέσο εύκολης προώθησης των αντεργατικών σχεδίων της, δέχεται συνεχή χτυπήματα αμφισβήτησης από τους εργαζόμενους. Ο σκοπός της δεν μπορεί να κρυφτεί, οι τελευταίες εξαγγελίες του υπουργού Εργασίας, Τ. Γιαννίτση, είναι αποκαλυπτικές. Η κατάσταση αυτή τη στιγμή, διαμορφώνεται από τις πιέσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος ενάντια στο «διάλογο» της απάτης και στη συμμετοχή της ΓΣΕΕ σ' αυτόν, την ολοένα αυξανόμενη αγανάκτηση των εργαζομένων, καθώς και από τα ίδια τα μέτρα, που παραπέμπουν σε ένα «χειροπιαστό» εργασιακό μεσαίωνα. Η πραγματικότητα αυτή αποτυπώθηκε εν μέρει και στην απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ χτες, η οποία αν και προσέρχεται αύριο στο «διάλογο» καταθέτοντας τις θέσεις της, ωστόσο εξάγγειλε 24ωρη απεργία τον Οκτώβρη. Η συγκεκριμένη απόφαση και η στάση της πλειοψηφίας στη διοίκηση της ΓΣΕΕ, απαιτεί ακομη μεγαλύτερη επαγρύπνηση από τους εργαζόμενους για παραπέρα διεύρυνση και κλιμάκωση του αγώνα.

Είναι τέτοια η ένταση της επίθεσης της κυβέρνησης και του κεφαλαίου στα δικαιώματα των εργαζομένων, διακυβεύονται τόσα πολλά, που οι εργατοϋπάλληλοι, και όχι μόνο αυτοί, πρέπει να προσδώσουν νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά στην πάλη τους για να αντιμετωπίσουν αυτή τη λαίλαπα. Η συνολική απόρριψη των θέσεων της κυβέρνησης και η άμεση αποχώρηση από τον «κοινωνικό διάλογο» της απάτης, είναι αυτονόητες επιλογές. Δεν αρκεί ωστόσο, μόνο η άρνηση. Ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχει η διεκδίκηση μέτρων που θα στηρίζουν τους εργαζόμενους και τους άνεργους. Μέτρων που θα στηρίζουν την πλήρη απασχόληση, με πλήρη δικαιώματα και θα προβλέπουν τη γενικευμένη εφαρμογή του 35ωρου - 7ωρου - 5ήμερου. Ολα αυτά και ακόμη περισσότερα, δεν μπορούν να γίνουν αν η πλειοψηφία των εργαζομένων δε συνειδητοποιήσει τη σημασία της συμμετοχής της στον αγώνα.

Η παρέμβαση του ΠΑΜΕ για ανέβασμα των μορφών πάλης και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων. Για ανάληψη δράσης από τα πρωτοβάθμια σωματεία, ώστε να ενεργοποιήσουν τους εργαζόμενους. Για συντονισμό της δράσης της εργατικής τάξης και με τη φτωχή αγροτιά, τους επαγγελματοβιοτέχνες και τη νεολαία, που επίσης δέχονται επίθεση, δίνει με ακρίβεια την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθηθεί. Η οποιαδήποτε συνδικαλιστική παράταξη θα κριθεί από όλα τα παραπάνω. Κινητοποιήσεις αποσπασματικές, υπονομευμένες στην πράξη και με «κούφιο» διεκδικητικό πλαίσιο, σημαίνουν απλώς συνέχιση του «διαλόγου» με άλλα μέσα.

Η στιγμή αυτή απαιτεί αγώνα σκληρό, ταξικό και με συγκεκριμένους στόχους. Η μοναδική εγγύηση για τη διεξαγωγή ενός τέτοιου αγώνα, μόνο από τους ίδιους τους εργαζόμενους μπορεί να δοθεί. Μόνο αν πάρουν οι ίδιοι την υπόθεση της πάλης στα χέρια τους, αν συνεχίσουν να πιέζουν τις κορυφές του συνδικαλιστικού κινήματος και αν τις ξεπεράσουν ακόμη στη πράξη, θα εξασφαλιστεί η πορεία του αγώνα και το αποτέλεσμά του. Η επίθεση μπορεί να αναχαιτιστεί. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, με σαφείς στόχους, με συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης, με ξεκάθαρο πλαίσιο αιτημάτων, έπεισε για τις επιλογές του, έδωσε ισχυρά μηνύματα στην κυβέρνηση, τους βιομήχανους και τους υποστηρικτές τους. Οι θέσεις του δίνουν προοπτική, συνενώνουν και μπορούν να ανατρέψουν τα αντεργατικά σχέδια.

Μαύρη επέτειος

Ερείπια,

χαλάσματα,

παράγκες

και οδύνη

σαν ο σεισμός

μόλις εχτές

να έχει τάχα,

γίνει.

Κι όπως θωρείς

ανέπαφα

της φρίκης