Η επίσκεψη την Πέμπτη στην Αθήνα του γγ του ΝΑΤΟ Α. Ράσμουσεν, οι επαφές που είχε με τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς Εξωτερικών και Αμυνας επιβεβαίωσαν ότι η Ελλάδα ενσωματώνεται ακόμα πιο βαθιά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, όπως αυτοί καταγράφονται στο νέο στρατηγικό δόγμα της λυκοσυμμαχίας, που θα εγκριθεί στη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας, στις 19 και 20 Νοέμβρη.

Καθόλου τυχαία, ο γγ του ΝΑΤΟ ευχαρίστησε την ελληνική κυβέρνηση για τη συνεισφορά της στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, για το ρόλο της στα Βαλκάνια και τη συμφωνία της στο νέο Στρατηγικό Δόγμα της Συμμαχίας και την Αντιπυραυλική Ασπίδα, ζητώντας έμμεσα την αναβάθμιση της ελληνικής στρατιωτικής παρουσίας σε κατοχικά μέτωπα όπως το Αφγανιστάν.

Από την πλευρά της, η ελληνική κυβέρνηση επιβεβαίωσε τη στρατηγική επιλογή της ντόπιας αστικής τάξης να συνδέσει τα συμφέροντά της με την πρόσδεση στο ιμπεριαλιστικό άρμα, επιλογή που έχει σαν άμεση συνέπεια την εκχώρηση στο ΝΑΤΟ της διαχείρισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας εξέφρασαν με δηλώσεις τους την απόλυτη εμπιστοσύνη της κυβέρνησης στις διαδικασίες του ΝΑΤΟ για τη διευθέτηση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων, τα οποία ο Α. Ράσμουσεν, στις δημόσιες δηλώσεις του, χαρακτήρισε «διαφορές» με την Τουρκία, αναπαράγοντας την ορολογία που θέτει εκτός Διεθνούς Δικαίου την όποια διαπραγμάτευση για το ζήτημα του Αιγαίου.

Σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα, ο γγ του ΝΑΤΟ υποστήριξε ότι «το ΝΑΤΟ ως οργανισμός δεν αναμειγνύεται σε πιθανές διαφορές ανάμεσα σε συμμάχους. Θεωρούμε ότι οι σύμμαχοι πρέπει να επιλύουν τέτοια ζητήματα μόνοι τους και είμαι πεπεισμένος ότι θα τα καταφέρουν».

Υπερθεματίζοντας στις παραπάνω δηλώσεις, ο Ε. Βενιζέλος πρόσθεσε ότι «θέλουμε να πιστεύουμε πως η νέα δομή δυνάμεων του ΝΑΤΟ θα βοηθήσει ώστε να επιλύονται τα προβλήματα και να μη δημιουργούνται νέα προβλήματα, τεχνητά ή τεχνικά». Δηλαδή, ζητήματα όπως αυτό του επιχειρησιακού ελέγχου του Αιγαίου αποτελούν για τον υπουργό Αμυνας «τεχνητά ή τεχνικά» θέματα, που θα διευθετηθούν με ευθύνη αυτών που τα δημιούργησαν και τα συντηρούν, ανάμεσά τους και η λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ.

Για να αντιληφθεί κανείς την επικινδυνότητα μιας τέτοιας θέσης, αρκεί να θυμηθεί ότι στις 29 Μάρτη 2010 ο Αμερικανός διοικητής του Αεροπορικού Στρατηγείου του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη, ανακήρυξε, με επιστολή του προς τα ΝΑΤΟικά κέντρα επιχειρήσεων, ολόκληρο το Αιγαίο ουδέτερη - γκρίζα - ζώνη, για τα ραντάρ της λυκοσυμμαχίας.

Ακόμα, οριοθέτησε το Αιγαίο σαν περιοχή όπου δεν μπορεί να σχεδιάζονται ασκήσεις, έως ότου γίνουν αποδεκτές οι τουρκικές θέσεις, που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ, για τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου, στο πλαίσιο των προωθούμενων διευθετήσεων γύρω από τη νέα δομή του.

Την ίδια ώρα, η ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνει «φασόν» τη διεκπεραίωση πλευρών του νέου στρατηγικού δόγματος του ΝΑΤΟ. Χαρακτηριστική είναι η δραστηριοποίησή της για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ στον ευρύτερο χώρο της Μεσογείου, με επίκεντρο τη στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας - Ισραήλ.

Καθόλου τυχαίο δεν είναι και το συνέδριο που έγινε την Παρασκευή στη Βουλιαγμένη, με τη συμμετοχή του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ρ. Ερντογάν που είχε σαν αντικείμενο την «κλιματική αλλαγή», την «ενεργειακή ασφάλεια» και την «πράσινη ανάπτυξη». Οπως είναι γνωστό, η «κλιματική αλλαγή» και η «ενεργειακή ασφάλεια» είναι ανάμεσα στις απειλές που το ΝΑΤΟ καλείται να αντιμετωπίσει με βάση το νέο στρατηγικό του δόγμα, η υλοποίηση του οποίου ήδη έχει δρομολογηθεί, ανεξάρτητα από την τυπική του επικύρωση στη Σύνοδο Κορυφής.

Ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών, Δ. Δρούτσας, αναγνώρισε την αναγκαιότητα για αναπροσαρμογή της ΝΑΤΟικής στρατηγικής σε πιο επιθετική κατεύθυνση, λέγοντας πως το νέο δόγμα «αποσκοπεί στον εκσυγχρονισμό του ΝΑΤΟ, ώστε να είναι σε θέση να ανταποκρίνεται πληρέστερα στις σημερινές προκλήσεις ασφαλείας».

Στο ίδιο πνεύμα, πρόσθεσε ότι το σχέδιο του νέου δόγματος «ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της χώρας μας, ιδίως σε ό,τι αφορά την επιβεβαίωση του δεσμού της συλλογικής άμυνας και στη διατήρηση του θεμελιώδους κανόνα της ομοφωνίας σε ό,τι αφορά τη λήψη αποφάσεων».

Ανταποδίδοντας τις φιλοφρονήσεις, ο γγ του ΝΑΤΟ εξέφρασε την εκτίμησή του «για την αφοσίωση που δείχνει η Ελλάδα στη Συμμαχία μας, για τη συνεισφορά σας στις επιχειρήσεις μας» και δεν παρέλειψε να στείλει μήνυμα για αυξημένη συνεισφορά στο μακέλεμα του αφγανικού λαού, ζητώντας «απ' όλους τους συμμάχους και τους εταίρους να στείλουν εκπαιδευτές και βεβαίως προς αυτήν την κατεύθυνση είναι σημαντικό ότι η Ελλάδα αύξησε την αποστολή των εκπαιδευτών».

Με βάση το νέο στρατηγικό δόγμα, το ΝΑΤΟ θεσμοθετεί το ρόλο του ως παγκόσμιου χωροφύλακα. Είναι το δόγμα του «ΝΑΤΟ 3» (μετά το «ΝΑΤΟ 1» που ήταν ο στρατιωτικός συνασπισμός των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ενάντια στην τότε ΕΣΣΔ και το «ΝΑΤΟ 2» που ακολούθησε τις ανατροπές στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο).

Η «στρατηγική του ΝΑΤΟ στον 21ο αιώνα» αποβλέπει στην εδραίωση του παγκόσμιου επεμβατικού του ρόλου και δίνει έμφαση στην προληπτική επέμβαση για την αντιμετώπιση κάθε ενδεχόμενης απειλής, γεγονός που στοχοποιεί κατευθείαν τους λαούς και τα κινήματά τους, ιδιαίτερα σε συνθήκες κλιμακούμενης οικονομικής κρίσης.

Για το λόγο αυτό, το ΝΑΤΟ δίνει βαρύτητα στην οργάνωσή του ως παγκόσμιας κατασταλτικής δύναμης, προετοιμάζοντας τη στρατιωτική του μηχανή με σειρά ασκήσεων «διαχείρισης κρίσεων», αλλά και αντιμετώπισης διαδηλωτών. Σε παράλληλη πορεία κινείται και το στρατιωτικό σκέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας.

Βασικά χαρακτηριστικά του νέου στρατηγικού δόγματος, σύμφωνα με όσα έως τώρα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, είναι:

-- Η πολιτικοποίηση του ΝΑΤΟ που συνίσταται στη διεύρυνση των «απειλών», τις οποίες αξιοποιεί προσχηματικά η λυκοσυμμαχία προκειμένου να επέμβει κατασταλτικά - πολεμικά. Στη λίστα με τις απειλές προστίθενται οι κλιματικές αλλαγές, οι ενεργειακές κρίσεις, οι ανθρωπιστικές καταστροφές, οι επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, το ζήτημα της μετανάστευσης.

-- Η στρατιωτικοποίηση των διεθνών σχέσεων, που συνεπάγεται τη διεύρυνση των πολέμων και των στρατιωτικών επεμβάσεων. Οι «τρομοκρατικές επιθέσεις» και οι «εθνικές συγκρούσεις», που μπαίνουν στο στόχαστρο του ΝΑΤΟ, δίνουν το πλαίσιο της δράσης του για τη διεξαγωγή προληπτικών πολέμων και επεμβάσεων.

-- Η παγκοσμιοποίηση του ρόλου και της δράσης του ΝΑΤΟ, που αποτελεί βασική συνιστώσα της ίδιας της ύπαρξής του, σε συνθήκες ιμπεριαλισμού.

Το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ αποτελεί μετεξέλιξη του ήδη ισχύοντος που επικυρώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της Ουάσιγκτον το 1999. Βασικά χαρακτηριστικά τους είναι η γενικευμένη συγκρότηση, από τις χώρες - μέλη, ευέλικτων και ταχυκίνητων (μισθοφορικών) δυνάμεων, αλλά και η καθιέρωση τέτοιων δομών διοίκησης που θα υπηρετούν τον ενιαίο επιχειρησιακό χώρο του ΝΑΤΟ, δηλαδή ενιαίες διοικήσεις πάνω από τις χώρες - μέλη.

Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ιμπεριαλιστικών επιτελείων, είναι και η υπόθεση τη αντιπυραυλικής ασπίδας. Μετά την εγκατάλειψη των σχεδίων για εγκατάσταση του αντιπυραυλικού συστήματος στην Πολωνία και στη Δημοκρατία της Τσεχίας, οι πύραυλοι σχεδιάζεται τώρα να εγκατασταθούν στη Μαύρη Θάλασσα και στις ανατολικές και βορειοανατολικές περιοχές της Τουρκίας.

Το θέμα αναμένεται να συζητηθεί το Νοέμβρη και ο Α. Ράσμουσεν ανέφερε την Πέμπτη στην Αθήνα ότι περιμένει «η Διάσκεψη Κορυφής να αποφασίσει να δημιουργηθεί ένα σύστημα πυραυλικής άμυνας, που θα έχει βάση το ΝΑΤΟ και την απόφαση αυτή θα τη συνοδεύσουμε από μια πρόσκληση προς τη Ρωσία, να πλαισιώσει αυτήν την άμυνα».

Είναι φανερό ότι στα σχέδια αυτά αποτυπώνεται αναβαθμισμένος ο ρόλος της Τουρκίας, πράγμα που προσθέτει νέους κινδύνους εντάσεων με δεδομένο σύμπλεγμα των ανταγωνισμών, στους οποίους εμπλέκονται, εκτός από την Ελλάδα και την Τουρκία, χώρες όπως το Ιράν και η Συρία, τις οποίες το ΝΑΤΟ θεωρεί εχθρικές.

Η Ελλάδα μέσω του υπουργού Αμυνας έχει εκφράσει την πρόθεση να συμμετάσχει στην αντιπυραυλική ασπίδα και μάλιστα έχει διαθέσει ήδη σε επίπεδο σχεδιασμού τα αντιαεροπορικά - αντιβαλλιστικά συστήματα «Πάτριοτ» που υποτίθεται αγοράστηκαν για την άμυνα της χώρας.

Στην υπηρεσία αυτών των σχεδίων και της στρατιωτικοποίησης του Διαστήματος, εντάσσεται και η εκτόξευση στις 18 Δεκέμβρη 2009 από το Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, του στρατιωτικού δορυφόρου παρατήρησης Γης «HELIOS-IIB», ο οποίος τέθηκε σε ηλιοσύγχρονη πολική τροχιά, όπου συμμετέχει και η Ελλάδα, μαζί με Γαλλία, Βέλγιο, Ισπανία, Ιταλία και Γερμανία.