ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τον είχαν στη «ναφθαλίνη»;

Πρώην σύμβουλος της πολυθρύλητης ΝΑΣΑ, με σπουδές στο Χάρβαρντ, στο ΜΙΤ, στη Βοστόνη, στο ΑΠΘ, με διπλώματα Φυσικής, Αστροφυσικής, Βιοϊατρικής Τεχνολογίας, Βιοηθικής, Θεολογίας, πρώην εργαζόμενος στο Τμήμα Τεχνητής Καρδιάς του Νοσοκομείου της Βοστόνης. Αυτά είναι ορισμένα από τα βιογραφικά στοιχεία του κ. Νικολάου Χατζηνικολάου.

Ποιος είναι αυτός; Οχι, μην πάει το μυαλό σας σε κάποιον απροσδιορίστου χώρας διπλωμάτη καριέρας, σε κάποιον εκπρόσωπο ξένης πρεσβείας ή σε κάποιον επιφανή Αμερικανό επιστήμονα, εργαζόμενο σε χώρους υψίστης κρατικής ασφαλείας των ΗΠΑ! Πρόκειται απλά για το νέο - όπως όλοι επιμένουν - εκπρόσωπο Τύπου της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Στα 47 του χρόνια μπόρεσε να κάνει όλα τα παραπάνω, και μερικά ακόμα. Διαβάζουμε, επίσης, από το βιογραφικό του ότι είναι αρχιμανδρίτης. Οτι χειροτονήθηκε διάκονος το 1990 από τον άλλοτε μητροπολίτη Κονίτσης Σεβαστιανό, ότι εγκατέλειψε τη ΝΑΣΑ για να αφιερωθεί στο Θεό, ότι αρχικά πήγε στη Μονή Αγίου Παύλου και ότι την τελευταία δεκαετία ανήκει στη δύναμη της Μονής Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Ορους.

Στο Αγιον Ορος, λοιπόν, περίμενε υπομονετικά, προσευχόμενος για να φτάσει η ώρα να κληθεί από τον κ. Χριστόδουλο να συνεχίσει το θεάρεστον έργο του, για άλλη μια φορά ξανά εγκοσμίως, και μάλιστα σε μια φάση κατά την οποία η Ιεραρχία της Εκκλησίας επιδιώκει να παίξει ευρύτερο πολιτικό ρόλο.

Τελευταίοι στις δημόσιες δαπάνες

Ανακοινώθηκαν οι βάσεις εισαγωγής στα Πανεπιστήμια και τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΤΕΙ) και περισσότεροι από 85.000 νέοι άνθρωποι προστέθηκαν στο φοιτητικό και σπουδαστικό δυναμικό της χώρας. Ανεξάρτητα και πέρα από τους εντεινόμενους ταξικούς αποκλεισμούς και διακρίσεις, τις εκφυλιστικές καταστάσεις κλπ κλπ, το νούμερο των 85.000 είναι ο μεγαλύτερος από ποτέ άλλοτε αριθμός εισαγωγής νέων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Τι συμβαίνει, όμως, με τις αντίστοιχες κρατικές δαπάνες; Η πορεία τους πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Σύμφωνα με τα τελευταία συγκριτικά στοιχεία της Γιούροστατ οι δημόσιες δαπάνες στη χώρα μας, για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (ΑΕΙ - ΤΕΙ) δεν πλησιάζουν ούτε καν στο μισό του κοινοτικού μέσου όρου. Συγκεκριμένα και με μέσο όρο στην Ευρωπαϊκή Ενωση το 100, η δημόσια δαπάνη ανά μαθητή και φοιτητή στην Ελλάδα, δίνει στη χώρα μας την τελευταία θέση, με 40,7. Στην προτελευταία θέση βρίσκεται η Ισπανία με 69,4 και ακολουθούν η Ιταλία με 75,9, η Πορτογαλία με 87,3 κλπ. Ανάλογα είναι και τα στοιχεία της οικονομικής ενίσχυσης φοιτητών (υποτροφίες, επιδοτούμενα δάνεια, κλπ), ως ποσοστό (%) των δαπανών. Η Ελλάδα κατέχει και πάλι την τελευταία θέση, με 0,4, με την Ιταλία στην προτελευταία (1,2) και ακολουθούν η Αυστρία με 1,7, η Πορτογαλία με 1,8 κλπ.

Προπορεύεται το «Οχι» στη Δανία

Ελάχιστες μέρες έχουν απομείνει, μέχρι τις 28 Σεπτέμβρη, που οι Δανοί θα κληθούν να ψηφίσουν «ναι» ή «όχι» στην ένταξη της χώρας τους στην ΟΝΕ και τα μηνύματα απο τη χώρα της μικρής γοργόνας λένε, πως ενισχύονται οι οπαδοί του «όχι», αφού όλο και περισσότερο αναποφάσιστοι γέρνουν προς το μέρος τους.

Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της κρατικής στατιστικης υπηρεσίας, οι αντίπαλοι της ΟΝΕ συγκεντρώνουν ποσοστό 49,1% και προηγούνται έξι ποσοστιαίες μονάδες των υποστηρικτών της. Το ίδιο ποσοστό (49,1%) στο «Οχι» δίνει και η τελευταία δημοσκόπηση του ινστιτούτου «Γκάλλοπ», αλλά στο «Ναι» δίνει μόνο 38%, ανεβάζοντας τη μεταξύ τους διαφορά στις 11 ποσοστιαίες μονάδες.

Χαρακτηριστική απόδειξη του γενικότερου κλίματος είναι το γεγονός, πως σημειώνονται ήδη έντονα φαινόμενα γκρίνιας στο στρατόπεδο των οπαδών του «Ναι», ενώ δε λείπου και οι αλληλοκατηγορίες. Προχθές, ο υπέρμαχος του ευρώ, πρώην ηγέτης της φιλελεύθερης αντιπολίτευσης Ούφε - Ελεμαν Γένσεν κατηγόρησε τον επίσης οπαδό του «Ναι» σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργό Πάουλ Νίρουπ Ράσμουσεν, ότι εκείνος ευθύνεται για την επερχόμενη ήττα.

Μεγαλώνουν τα παγκόσμια προβλήματα επισιτισμού

Αυξάνεται η παγκόσμια παραγωγή δημητριακών, αλλά τα προβλήματα επισιτισμού σε πολλές χώρες του λεγομένου Τρίτου Κόσμου παραμένουν ή και αυξάνονται. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO), που έδωσε προχτές στη δημοσιότητα, η παγκόσμια παραγωγή δημητριακών κατά την περίοδο 2000 - 2001 αναμένεται να αυξηθεί κατά 0,3%, φτάνοντας τα 1,882 δισ. τόνους. Στην ίδια έκθεση, όμως, επισημαίνεται, ότι περισσότερες από 36 χώρες θα συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επισιτισμού. Και, μάλιστα, σημειώνεται, ότι η παραγωγή δημητριακών θα αυξηθεί κατά 3,9% στις αναπτυγμένες χώρες και θα μειωθεί κατά 2,6% στις αναπτυσσόμενες, δηλαδή στις χώρες που αντιμετωπίζουν τα περισσότερα προβλήματα επισιτισμού.

Εκτιμήσεις και στοιχεία, που μοιάζουν κατ' αρχή να αντιφάσκουν, αλλά στην πραγματικότητα εκφράζουν τις βαθύτερες και συνεχώς οξυνόμενες αντιφάσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Ανάγκη η συνέχιση του αγώνα

Τα αποτελέσματα των φετινών εξετάσεων, με την τελική πλέον ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στα τριτοβάθμια ιδρύματα των υποψηφίων από δύο εξεταστικά συστήματα, αυτό των δεσμών και αυτό των πανελλαδικών εξετάσεων, ήρθαν να επιβεβαιώσουν την πλήρη αποτυχία της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Ηρθαν να επιβεβαιώσουν πανηγυρικά το δίκαιο αγώνα των μαθητών και των συνεπών αγωνιστικών δυνάμεων στο εκπαιδευτικό και γενικότερα λαϊκό κίνημα, που διεκδίκησαν και διεκδικούν μια άλλη παιδεία.

Βέβαια, η εικόνα που έδινε χτες η πλειοψηφία των ΜΜΕ και διάφορων αναλυτών είναι επικρίσεις για το χάλι της μεταρρύθμισης, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το εξεταστικό σύστημα, και κατανόηση για τα θύματά της, δηλαδή τους μαθητές. Βέβαια, εύλογα αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατό να είναι οι ίδιοι που επέκριναν τους μαθητές όταν διεκδικούσαν γνώση και όχι απόγνωση, όταν ακριβώς αναδείκνυαν την αποστέωση της γνώσης και το κυνήγι της βαθμοθηρίας. Φυσικά, είναι ουκ ολίγες οι τραγελαφικές καταστάσεις που δημιούργησε η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και οι εξετάσεις. Γίνεται λόγος για τη «σφαγή ή αποτυχία των αριστούχων», για την «επιτυχία» των αδυνάτων. Και όντως είναι για γέλια και για κλάματα το γεγονός ότι μαθητές του 19,4 δεν κατάφεραν να περάσουν, ενώ «περνάνε» μαθητές με απολυτήριο πολύ κάτω από τη βάση.

Φυσικά, αυτή η προσέγγιση είναι επιφανειακή, αν σκεφτεί κανείς ότι οι σχολές των ΤΕΙ που περνάνε πολλοί από τους αδύνατους μαθητές ή αλλιώς αυτοί που δε διέθεσαν υπέρογκα κονδύλια για φροντιστήρια και ιδιαίτερα, είναι σχολές επιπέδου ούτε ΙΕΚ, όπως Τμήματα Ανθοκομίας κλπ. Βέβαια, η ψευδαίσθηση που θέλει να δημιουργήσει το υπουργείο περί ανοιχτών οριζόντων και πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, καλλιεργείται στην κοινή γνώμη. Η ουσία όμως είναι ότι οι ταξικοί φραγμοί, αφού πρώτα έχουν αποβάλει κατά χιλιάδες τους μαθητές από το λύκειο και τη γενική γνώση, βρίσκουν την έκφρασή τους και ανάμεσα στους επιτυχόντες, που καταφέρνουν να διαβούν τον εξεταστικό λαβύρινθο με όλες τις αντιξοότητές του και τις βαριές οικονομικές επιβαρύνσεις, ιδιαίτερα για τα λαϊκά στρώματα.

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι δημιουργούνται δύο κατηγορίες εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και οδηγούν, μέσω της διαδικασίας του ασφυκτικού εναγκαλισμού του λυκείου με το σύστημα εισαγωγής, σε καταστάσεις εκφυλισμού, που θυμίζουν λοταρία. Το κυνήγι του βαθμού, που φτάνει σε ακραίες καταστάσεις όπου θα μετράει και το τελευταίο μόριο, πέρα από το ότι οδηγεί σε εξαντλητική προετοιμασία, που θα ξεκινάει από τις πρώτες τάξεις του λυκείου και του γυμνασίου ακόμα, έχει ένα ιδιαίτερα ευεργετικό αποτέλεσμα για τους κάθε είδους εμπόρους της γνώσης. Τα φροντιστήρια με τα τμήματα προετοιμασίας θα κατοχυρώσουν ακόμα περισσότερο το ρόλο τους ως απαραίτητα για την όχι απλώς επιτυχία, αλλά... για τη μεγάλη επιτυχία.

Ολη αυτή η «τραγοκωμωδία» δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απόρροια ενός εκπαιδευτικού συστήματος, που πρώτο και κύριο χαρακτηριστικό του έχει την ταξική επιλογή, την αποσπασμένη γνώση, τη δημιουργία νέων ανθρώπων εύκολων στην εκμετάλλευση, είτε ανήκουν στις σειρές των επιτυχόντων, είτε στους απόκληρους της εκπαίδευσης. Η ουσία, λοιπόν, της παιδείας και της γνώσης, που είναι η διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων που να μπορούν να σταθούν στη ζωή, εξακολουθεί να είναι το μεγάλο ζητούμενο. Και στη διεκδίκηση του άλλου δρόμου τόσο για την παιδεία, όσο και για την κοινωνία, μπορούν να ελπίζουν οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί και οι εργαζόμενοι, και στο συντονισμένο αγώνα τους, που μπορεί να ξεπεράσει τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής.

«Αιέν αριστεύειν»!

Δεκάξι χρόνια

σπούδαζα σκυμμένος

σαν το σκλάβο

και διακρίσεις

μάζευα και «άριστα»

και «μπράβο»

κι όμως εγώ

ο άριστος, ο πρώτος,

ο φωστήρας,

δουλιά δε βρίσκω

πουθενά, ούτε