Τον ιδρώτα της δημιουργίας και του κεφιού τους πρόσφεραν απλόχερα στον κόσμο τα συγκροτήματα «Αντίθεσις», «Ενοχο Λα», οι «Πυξ Λαξ» μαζί με τους «Οναρ» και τους φίλους τους, κάνοντας ακόμα πιο «καυτή» την πιο ζεστή μέρα του Σεπτέμβρη.

Ευχαριστώντας την ΚΝΕ για την πρόσκληση να εμφανιστούν στο Φεστιβάλ, οι «Αντίθεσις» έπαιξαν τις πρώτες νότες της βραδιάς με μια δυναμική διασκευή στον «Γουίλι» του Θ. Μικρούτσικου σε στίχους του μεγάλου ποιητή Νίκου Καββαδία, στον οποίο αφιέρωσαν μέρος του προγράμματός τους. Σαν μαγνήτης η μελωδία τραβούσε σιγά αλλά σταθερά τον κόσμο που πλήθαινε συνεχώς. «Πολιτείες μαγικές με του ονείρου τα φτερά», «θέλω να βγω και να φωνάξω δυνατά πως η ζωή δεν είναι έτσι όπως μας λένε», «μη πιστέψεις πως έχει χαθεί, η ελπίδα υπάρχει ακόμα... σ' ένα κόκκινο γιγάντιο σώμα». Στίχοι δικοί τους, τραγούδια δικά τους, μα τόσο οικεία σε όσους τους άκουγαν. Και πάλι περνώντας σε διασκευές, αυτή τη φορά ένας φόρος τιμής στον Ξυλούρη: «Αυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο θερίζει την αυγή ωκεανό», στον Λοΐζο με τον «Γέρο νέγρο Τζιμ» και θερμή ανανέωση συνάντησης με ένα δικό τους τραγούδι, «συνομιλία» με τους 300 του Λεωνίδα «τι να μας πουν, τι να τους πούμε τελικά, ένα τετράγωνο κουτί μας κυβερνά...».

«Να περάσουμε απέναντι...» κάλεσαν το κοινό οι «Ενοχο Λα» ανεβαίνοντας στη σκηνή και ανεβάζοντας τον «ηλεκτρισμό» στον ήχο έδωσαν αμέσως το στίγμα τους, με στίχους όπως «δεν είσαι όνειρο για κατανάλωση». «Μας ρώτησαν πριν βγούμε στη σκηνή πώς μας φαίνεται που ο κόσμος βγαίνει και πάλι στους δρόμους. Και είπαμε πως αυτό γίνεται επειδή δε σκουριάσαμε. Δεν πιάσαμε σκουριά. Κι ας κάνουμε κάτι γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα» είπαν πριν περάσουν στη «Σκουριά», ένα ακόμη δικό τους τραγούδι. «Μέλλον είναι το παρόν και το παρόν το μέλλον» και ο ήχος να βαθαίνει και να εξεγείρεται συγχρόνως.

Απόκοσμο γαλάζιο στη σκηνή και οι «Πυξ Λαξ» να τραγουδούν «άγονη πλήξη και ζωή χωρίς έρωτα, για τις παλιές αγάπες μη μιλάς» ξεκινώντας μια από τις καλύτερες, όπως προέκυψε, συναυλίες τους. Το κορυφαίο σχήμα, που εδώ και μια δεκαετία καταθέτει τραγούδια, λυρισμό, ευαισθησίες κατέχοντας δικαιολογημένα μια μεγάλη θέση στην καρδιά των νέων της χώρας μας, μοιράστηκε με τους χιλιάδες νέους και νέες τις μουσικές τους εικόνες. Εικόνες της ζωής, που ξετυλίγεται στην άλλη όχθη του αγώνα και της αγωνίας και όχι σε αυτήν του συμβιβασμού και του βολέματος, στην αγωνία του έρωτα και τον αγώνα του Προμηθέα, τον μύθο του οποίου τραγούδησαν. Η συναυλία εξελίχθηκε σε μια μουσική συνάντηση δυναμικών μελωδικών συνευρέσεων στη σκηνή, όπως αυτή με τους «Τσοπάνα ρέιβ» με ένα τραγούδι και μετά με τους «Οναρ». Με ήχο ηλεκτρικό, αλλά και κλασικό, με ροκ μπαλάντες, αλλά και τρυφερά βαλσάκια διηγήθηκαν τις δικές τους μουσικές ιστορίες. Τραγούδια, πλημμυρισμένα από ευαισθησία και ελπίδα, που μιλούν για «Σπασμένες νότες» και «Πεταμένες σκέψεις», αλλά και για «Γαλάζια ξενύχτια» και «Παραμύθια γλυκά» μέχρι αργά τη νύχτα...

Στη συνέχεια το «λόγο» πήρε το νεανικό συγκρότημα «Αρόδο» που μας κράτησε συντροφιά με έντεχνο, λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι. Ρεπερτόριο ικανό και σίγουρο να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον των επισκεπτών του Φεστιβάλ.

Σε αληθινό γλέντι εξελίχθηκε, λίγο αργότερα, το αφιέρωμα στους Θόδωρο Δερβενιώτη και Κώστα Βίρβο, που διοργάνωσε η ΚΝΕ, στο Λαϊκό Στέκι του 26ου Φεστιβάλ. Η ΚΝΕ τίμησε δύο σπουδαίους δημιουργούς, που με το έργο τους αλλά και τη στάση ζωή τους, τιμούν το ελληνικό λαϊκό τραγούδι. Ο Κώστας Βίρβος και ο Θόδωρος Δερβενιώτης δε χρειάζονται πολλά λόγια για να τους παρουσιάσει κανείς. Οταν μιλάει το διαχρονικό έργο τους, τα λόγια είναι περιττά. Αυτοί οι τόσο ευαίσθητοι ποιητές, ο στιχουργός και ο συνθέτης, που τραγουδήθηκαν επί δεκαετίες, τραγουδιούνται και θα τραγουδιούνται, ήταν μαζί μας, προχτές το βράδυ, με ένα «μπουκέτο» από τα ωραιότερα τραγούδια της καρδιάς, του καημού και της χαράς.

Συγκινημένοι, ο Κώστας Βίρβος και ο Κώστας Δερβενιώτης, κλήθηκαν στη σκηνή όπου τους απονεμήθηκε τιμητική πλακέτα. Ο Κώστας Δερβενιώτης ευχαρίστησε την ΚΝΕ για την πρωτοβουλία της και όλους όσοι εργάστηκαν για τη συναυλία. Την Χαρούλα Λαμπράκη, την Θεοδοσία Στίγκα, τον Αντώνη Παπαϊωάννου, τον Μάνο Παπαδάκη, τον ΛευτέρηΔήμογλου και όλη την Ορχήστρα (Βαγγέλης Κονταράτος, Χρήστος Γρηγορίου, Γρηγόρης Βασίλας, Ντίνος Χατζηϊορδάνου, Τάκης Φράγκους και Γιώργος Τσάφας).

Ο Κώστας Βίρβος ευχαριστώντας με τη σειρά του την ΚΝΕ έδωσε και αφού εξήρε την αγωνιστικότητα των νέων της ΚΝΕ, έδωσε μια συμβουλή στους νέους. «Ο καπιταλισμός έχει εφεύρει νέα όπλα και αυτά είναι τα ναρκωτικά. Μακριά από τα ναρκωτικά» -είπε και χειροκροτήθηκε από τον κόσμο.

Ο Κώστας Βίρβος, δημοκράτης, αγωνιστής, με δυνατή γλωσσική αρματωσιά, με άγρυπνη ματιά και αληθινή ευαισθησία, ο Κώστας Βίρβος συλλαμβάνει τους εσωτερικούς κραδασμούς του λαού μας και τους κάνει τραγούδι.

Ο Θόδωρος Δερβενιώτης, αγνός, πηγαίος, αυθόρμητος αποτελεί κεφάλαιο για τη λαϊκή μας μουσική. Και σαν δάσκαλος και σαν συνθέτης και σαν μουσικός αποτελεί για το λαϊκό μας τραγούδι σημαντική προωθητική δύναμη. Οι συνθέσεις του έχουν τη σφραγίδα της ολοκληρωμένης μουσικά προσωπικότητάς του.

Τραγούδια παραδοσιακά, ρεμπέτικα, λαϊκά, της χρυσής περιόδου '50 - '60, αλλά και έντεχνα λαϊκά μαζί με δημιουργίες σύγχρονων συνθετών, πρόσφερε απλόχερα προχτές το βράδυ, στο Λαϊκό Στέκι, ο Μπάμπης Τσέρτος, λίγο πριν τις δώδεκα και μέχρι αργά τις πρώτες πρωινές ώρες. Με τη μελωδική φωνή του και το μπουζούκι του, πρόσφερε ένα πρόγραμμα, με τραγούδια από την προσωπική του δισκογραφία. «Ατιμη τύχη», «Ερωτοπούλειον», «Τα νιάτα τα μπερμπάντικα», «Το μερακλίδικο πουλί», «Της Λυγερής... απέναντι». Μαζί και τραγούδια που σημάδεψαν τον αιώνα που έφυγε. Και ήταν αλήθεια πως το «Λαϊκό Στέκι» μετατράπηκε σε «Τραγουδοποιείον η Ελλάς».

Περίπου πέντε ώρες κράτησε η μουσική περιπλάνηση στην εξέδρα της Νεανικής Σκηνής, προχτές, δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ. Από τον ηλεκτρονικό στον πιο σκληρό ήχο και την έντεχνη μουσική, τα συγκροτήματα «Χάραξις», «Μάτζικ Ντε Σπελ» και οι Νίκος Ζιώγαλας και Μανώλης Φάμελος, «περπάτησαν» μαζί με το νεανικό, και όχι μόνο, κοινό στα μονοπάτια στίχων οικείων, που συνοδεύονταν από το σύνθημα «ΚΝΕ μαζική, ενωμένη δυνατή». Αλλωστε η ΚΝΕ, όπως σημείωσαν όλοι οι καλλιτέχνες, είναι αυτή, που τη συγκεκριμένη στιγμή τουλάχιστον, τους ένωσε σ' αυτή τη μουσική παρέα. Γι' αυτό και το «ευχαριστώ» στο Φεστιβάλ, γι' αυτό και η υπόσχεση πως «θα ξαναβρεθούμε».

«Ενα ευχαριστώ στην ΚΝΕ που μας κάλεσε. Ελπίζουμε να ερχόμαστε εδώ κάθε χρόνο», ήταν τα λόγια του συγκροτήματος «Χάραξις» που έλαβε πρώτο τη σκυτάλη της μουσικής περιπλάνησης, με το «Εμβατήριο». Νέα παιδιά, φοιτητές όλοι, που «έντυσαν» με ροκ ήχο τα τραγούδια τους, ανάμεσά τους η «Γλυκιά μέρα», τα «Χίλια ταξίδια», «Το ροκ της πήγαινε πολύ», αλλά και η «Σέλμα» - ένα κορίτσι από τη Γιουγκοσλαβία. «Από τη γειτονιά μας, όπου πριν ενάμιση χρόνο έγινε ένας πόλεμος. Μερικοί θέλησαν να τον περάσουν απαρατήρητο. Ομως αυτό, εδώ στην Ελλάδα, δεν έγινε» - είπε χαρακτηριστικά ο Θανάσης Κωστόπουλος, από το συγκρότημα.

«Πώς πάει;», καλησπέρισαν το κοινό οι «Μάτζικ Ντε Σπελ», που ανέβηκαν στη συνέχεια στη σκηνή. Δεν ήταν όμως μόνοι, μαζί τους - όταν η νύχτα είχε ζυγώσει για τα καλά - «έφεραν» και τον Νικόλα (Ασιμο), τον Παύλο (Σιδηρόπουλο), την Κατερίνα (Γώγου), αλλά και τους Νιρβάνα. Αλλωστε, «όταν νυχτώνει βρίσκεις πιο εύκολα ταξί για τον παράδεισο», ήταν οι στίχοι που προηγήθηκαν του «Γκαλά» του τραγουδιού σε ποίηση Καρυωτάκη, «που μιλά για μια συνάθροιση, σαν τη δική μας σήμερα» - όπως είπε το συγκρότημα. Μια συνάθροιση, για την οποία ευχαρίστησαν την ΚΝΕ «που μας έδωσε την ευκαιρία να είμαστε εδώ κοντά σας».

Οι «Μάτζικ Ντε Σπελ» καληνύχτισαν τον κόσμο ευχόμενοι «καλή δύναμη και καλούς αγώνες», για να παραχωρήσουν τη θέση τους στον Νίκο Ζιώγαλα και τον Μανώλη Φάμελο.

Παλαιότερα κομμάτια των δύο καλλιτεχνών, αλλά και αυτά από την πρόσφατη συνεργασία τους στο δίσκο «Η αγάπη αν είναι αυτό», συνόδευσαν την πορεία προς το κλείσιμο της βραδιάς στη Νεανική Σκηνή του Φεστιβάλ της ΚΝΕ, που ευχαρίστησαν οι καλλιτέχνες «για την ευκαιρία που μας έδωσε να είμαστε κοντά σας».