Σαν πραγματική καινοτομία, παιδαγωγικά τεκμηριωμένη, που στόχο έχει να ικανοποιήσει τις ανάγκες του λαού εμφάνισε η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας τη διδασκαλία των Αγγλικών από την Α' Δημοτικού. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που εφαρμόζεται στα 800 πιλοτικά ολοήμερα σχολεία με στόχο τη γενίκευσή του. Με δόλωμα την κατάργηση του ξενόγλωσσου φροντιστηρίου, προωθείται έτσι άλλη μια δεξιότητα στο σχολείο της ημιμάθειας.

Το υπουργείο προπαγανδίζει το μέτρο πατώντας πάνω στην αγωνία των γονιών και σπέρνει φρούδες ελπίδες ότι τάχα αν πάρουν τα παιδιά πολλά «εφόδια» και από πολύ νωρίς, θα έχουν καλύτερη τύχη στο να βρουν δουλειά στο μέλλον. Πρόκειται για αυταπάτη γιατί αν ήταν έτσι δε θα υπήρχαν άνεργοι επιστήμονες, ακόμα και κάτοχοι διδακτορικών (αφού αυτοί έχουν τόσα πολλά «εφόδια»), είναι αυταπάτη γιατί η ανεργία είναι σύμφυτη με την καπιταλιστική αγορά και δεν είναι ατομική ευθύνη, ενώ επιπλέον, στις μέρες μας ο ρόλος της εκπαίδευσης στην κοινωνική κινητικότητα έχει περιοριστεί πάρα πολύ.

Η υπουργός Παιδείας, μιλώντας χτες σε διημερίδα για το ζήτημα της διδασκαλίας αγγλικών στην πρώιμη παιδική ηλικία, επιχείρησε να αντικρούσει τα παιδαγωγικά επιχειρήματα που προειδοποιούν για αρνητικές συνέπειες από την εκμάθηση γλωσσών στην πρώιμη παιδική ηλικία, για τη σύγχυση που προκαλεί όταν γίνεται πριν καλά καλά το παιδί μάθει τη μητρική γλώσσα. Υποστήριξε ότι έχει γίνει «σοβαρή επιστημονική υποστήριξη» για αυτή την επιλογή, με μελέτες για την πρώιμη ηλικία. Πράγματι, τα παιδιά της ηλικίας αυτής έχουν την ικανότητα να απορροφούν γνώσεις ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι η διδασκαλία της δεξιότητας των ξένων γλωσσών είναι στοιχείο που συμβάλει στην ανάπτυξη υγειών ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων. Αυτό που τονίζεται μονοδιάστατα από τους υπέρμαχους του μέτρου είναι το παράδειγμα χωρών (π.χ. Φινλανδία) όπου έχουν προχωρήσει οι αναδιαρθρώσεις και το σχολείο έχει στραφεί αποκλειστικά στις δεξιότητες, ενώ εκεί οι ξένες γλώσσες έχουν μπει και στην προσχολική αγωγή, μη διστάζοντας να παραβιάσουν ωμά τα όρια του παιδικού ψυχισμού.

Η υπουργός σημείωσε μεταξύ άλλων ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα «έχει ένα σαφή εκπαιδευτικό, πολιτικό και κοινωνικό στόχο: τα παιδιά στο δημόσιο σχολείο και μέσα από τη δημόσια εκπαίδευση να μπορούν να έχουν στα χέρια τους το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας». Εδώ και πάνω από δεκαπέντε χρόνια που πρωτομπήκαν οι ξένες γλώσσες στα δημόσια σχολεία και σε κάθε μεταρρύθμιση που ξεκινούσαν από όλο και μικρότερη τάξη, το επιχείρημα ήταν το ίδιο, αλλά οι γονείς συνεχίζουν να πληρώνουν φροντιστήρια για να μάθουν τα παιδιά τους αγγλικά ή για να αντεπεξέλθουν στη διδασκαλία της δεύτερης ξένης γλώσσας στο σχολείο. Το επιχείρημα ότι αν αρχίσουν τα αγγλικά ένα ή δυο χρόνια νωρίτερα δε θα χρειάζονται το φροντιστήριο, έχει καταρριφθεί από την ίδια τη ζωή αφού στα τέλη της δεκαετίας του '90 και στα μέσα της δεκαετίας του 2000 έγιναν τέτοιες μεταρρυθμίσεις που έφεραν την έναρξη της ξένης γλώσσας νωρίτερα στο σχολείο κι αυτό είχε αποτέλεσμα τη νωρίτερη έναρξη των φροντιστηρίων και όχι την κατάργησή τους. Το πρόβλημα με τις ξένες γλώσσες δεν είναι το πότε ξεκινούν, αλλά το πώς διδάσκονται και τι στόχο εξυπηρετεί η εκμάθησή τους στο σχολείο.

Για άλλη μια φορά, το ΚΚΕ απαιτεί λύσεις στα οξυμένα προβλήματα των ειδικών σχολείων και φέρνει το θέμα στη Βουλή, με Επίκαιρη Ερώτηση του βουλευτή του ΚΚΕ Νίκου Παπακωνσταντίνου προς την υπουργό Παιδείας. Στο κείμενο της Ερώτησης σημειώνεται:

«Χρόνια τώρα στο όνομα της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας εξελίσσεται μια διαδικασία συρρίκνωσης των δημοσίων δαπανών και υπηρεσιών για να μεταφερθούν κονδύλια στη στήριξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου αλλά και για να δημιουργηθεί χώρος επιχειρηματικής δράσης σε αυτούς τους ευαίσθητους κοινωνικούς τομείς.

Δραματικές ήταν οι επιπτώσεις από αυτή την πολιτική στις οικογένειες των ΑμΕΑ, ιδιαίτερα στην εκπαίδευσή τους. Πάνω από 185.000 παιδιά με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες να είναι εκτός ειδικής αγωγής, σχολεία όπως τα ΕΕΕΕΚ (Ειδικά Εργαστήρια Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης) να λειτουργούν χωρίς αναλυτικά προγράμματα, με τεράστια κενά προσωπικού, ενώ ένα μεγάλο μέρος των αναγκών καλύπτονταν με συμβασιούχους και αναπληρωτές. Ο θεσμός των αναπληρωτών είναι πέρα για πέρα αντεργατικός αλλά και επικίνδυνος για την εκπαίδευση των ΑμΕΑ όπως τεκμηριωμένα αποδεικνύουν οι ειδικοί επιστήμονες του χώρου και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών. Τα προβλήματα αυτά, στο όνομα της κρίσης εμφανίστηκαν φέτος σε πολλαπλάσιο βαθμό. Στην αρχή της σχολικής χρονιάς μια σειρά σχολεία καθυστέρησαν να ανοίξουν ενώ πολλά ακόμα και σήμερα υπολειτουργούν λόγω των ελλείψεων σε προσωπικό, ενώ μια σειρά μαθητές δε πάνε ακόμα σχολείο γιατί τα κτίρια είναι ακατάλληλα ή δεν υπάρχει το ανάλογο βοηθητικό προσωπικό. Επιπλέον, αναμένεται στα τέλη Δεκέμβρη με την οριστική λύση των συμβάσεων με τους ιδιώτες για τη μεταφορά των μαθητών στα σχολεία, να δημιουργηθεί πάλι σοβαρό πρόβλημα. Απαράδεκτες και επικίνδυνες είναι οι κτιριακές εγκαταστάσεις στο 4ο και 6ο Δημοτικά Αθηνών, στα ειδικά της ΕΛΕΠΑΠ (Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Αναπήρων Παίδων) στην Καισαριανή, στο Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. του Νέου Ηρακλείου, στα ειδικά του Κορυδαλλού, στο Πασαλιμάνι, στο Μιχαλλίνειο και στο σχολείο για παιδιά με αυτισμό στη Λεβαδείας στην Παλιά Κοκκινιά».

Ο βουλευτής του ΚΚΕ ρωτά την υπουργό Παιδείας τι μέτρα θα πάρει ώστε:

• Να μονιμοποιηθούν όλοι oι αναπληρωτές συμβασιούχοι και ωρομίσθιοι που εργάζονται στα ειδικά σχολεία και να γίνουν όλες οι απαραίτητες προσλήψεις ειδικού εκπαιδευτικού, επιστημονικού και βοηθητικού προσωπικού με βάση τις ανάγκες ανάπτυξής τους.
• Να δοθούν όλες οι απαραίτητες πιστώσεις για να προχωρήσει γρήγορα ένα σχέδιο κατασκευής νέων και σύγχρονων δημόσιων ειδικών σχολείων στην Αττική και την υπόλοιπη χώρα με βάση τις ανάγκες των παιδιών με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες και να κλείσουν όλα τα ακατάλληλα και επικίνδυνα σχολεία που λειτουργούν σήμερα.

Παράλληλα, πολλά είναι και τα προβλήματα που υπάρχουν στα Κέντρα Διαφοροδιάγνωσης, Διάγνωσης και Υποστήριξης Ειδικών Εκπαιδευτικών Αναγκών (ΚΕΔΔΥ, πρώην ΚΔΑΥ) για τα οποία επίσης κατέθεσαν Ερώτηση στη Βουλή, οι βουλευτές του ΚΚΕ Αγγελος Τζέκης, Γιάννης Ζιώγας και Σοφία Καλαντίδου. Οπως τονίζουν, μεταξύ άλλων, οι βουλευτές:

«Οι επιστήμονες των τριών βασικών ειδικοτήτων (ειδικοί παιδαγωγοί, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί) που χρειάζονται για τη διαγνωστική διαδικασία είναι συνήθως συμβασιούχοι (αναπληρωτές) και αριθμητικά πολλοί λιγότεροι από τις ανάγκες. Οι αναπληρωτές απολύονται κάθε χρόνο με τη λήξη της σχολικής χρονιάς, με αποτέλεσμα ουσιαστικά από τον Ιούνιο μέχρι τον Οκτώβρη τα ΚΕΔΔΥ να "βάζουν λουκέτο", αφού σε πολλές περιπτώσεις μένει μόνο ο προϊστάμενος της υπηρεσίας. Από τα περισσότερα ΚΕΔΔΥ της χώρας λείπουν και άλλες βασικές ειδικότητες (π.χ. ειδικός της νοηματικής γλώσσας, παιδοψυχίατρος, λογοπεδικός κλπ.).

Αλλωστε στα περισσότερα ΚΕΔΔΥ της χώρας οι αίθουσες δεν επαρκούν για να εξυπηρετηθεί ο μαθητικός πληθυσμός ακόμη κι αν υπήρχε το απαραίτητο προσωπικό.

Αλλά ελάχιστες είναι και οι παρεμβάσεις μέσα στα σχολεία (διαλέξεις στο εκπαιδευτικό προσωπικό κλπ.) και οι πρωτοβουλίες στο επίπεδο της πρωτογενούς πρόληψης.

Τα ΚΕΔΔΥ αδυνατούν ουσιαστικά να εκπληρώσουν το ρόλο τους ως κέντρα υποστήριξης και παρέμβασης.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο μαθητής που απευθύνεται στα ΚΕΔΔΥ να "παραπέμπεται" ουσιαστικά σε ιδιωτικά κέντρα υποστήριξης, μετά από την έκδοση της γνωμάτευσης, και οι γονείς να επιβαρύνονται με χιλιάδες ευρώ ετησίως προκειμένου να υποστηριχθεί το παιδί τους από κάποιο ιδιωτικό κέντρο».

Οι βουλευτές του ΚΚΕ ρωτούν την υπουργό Παιδείας τι μέτρα θα πάρει για να λειτουργήσουν εύρυθμα τα Κέντρα, καλύπτοντας ολοκληρωμένα όλες τις ανάγκες που υπάρχουν.