Τα ζητήματα της ρυμοτομίας και της πολεοδομίας θα μας τα λύσει ο φίλος του κ. πρωθυπουργού, ο Αθεμπίγιο...

Τα ζητήματα της Παιδείας και των Πανεπιστημίων θα μας τα λύσουν οι διεθνείς «σοφοί», φίλοι της κυρίας Διαμαντοπούλου...

Τα ζητήματα της οικονομίας θα μας τα λύσουν οι φίλοι του κ. Παπακωνσταντίνου, οι «τεχνογνώστες» του ΔΝΤ, αντάμα με τους ξένους συμβούλους του κ. Παπανδρέου...

Τα ζητήματα της «ανάπτυξης» θα μας τα λύσουν οι φίλοι του κ. Παμπούκη, οι εμίρηδες του Κατάρ...

Τα ζητήματα με τη διαφθορά θα μας τα λύσει η γερμανική Δικαιοσύνη, αφού τη διαδικασία, με την οποία οι βουλευτές της (ελληνικής) εξεταστικής επιτροπής θα εξετάσουν για το σκάνδαλο της «Ζήμενς» τον Χριστοφοράκο, αυτή την καθόρισε...

Εκεί, πάντως, που παραμένει ένα μικρό πρόβλημα είναι με το ζήτημα των εκλογών. Ο κ. Παπανδρέου, και πολύ λογικά, φαίνεται να έχει άγχος. Βλέπετε, το εκλογικό αποτέλεσμα (αυτό, που, όπως είπε πριν μερικές βδομάδες, θα το κρίνουν οι «φίλοι» του στο εξωτερικό), θα το έχουν καθορίσει οι... Ελληνες.

Φαντάζεστε, δηλαδή, τι περιθώρια για τη «σωτηρία της πατρίδας» θα ανοίγονταν, αν ο κ. Παπανδρέου μπορούσε να αντικαταστήσει τον ελληνικό λαό, εισάγοντας, εκτός από ξένους συμβούλους και ξένους ψηφοφόρους, για να ψηφίσουν στις επικείμενες εκλογές; Τότε η σωτηρία της «πατρίδας» - ό,τι δηλαδή εννοούν με τον όρο «πατρίδα» οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ - θα ήταν, απολύτως, εξασφαλισμένη...

Διλήμματα. Απειλές. Καταστροφολογία. Κινδυνολογία. Πατριδοκαπηλεία. Σενάρια αποσταθεροποίησης!

Λόγος δημαγωγικός, πολιτικάντικος, λόγος αυτόκλητα «σωτηριολογικός» και ως εκ τούτου βαθύτατα λαϊκιστικός. Με μια λέξη: Χρεοκοπημένος.

Είπε ότι όποιος δεν ψηφίσει τον Σγουρό... «παίζει παιχνίδια»! Αστειότητες.

Είπε ότι όποιος δεν ψηφίσει τον Τατούλη, θα του θέσει εμπόδια να πάρει μέτρα για να πληρώσουν... οι πλούσιοι! Αστειότητες.

Είπε ότι ο Καραμανλής τον... παραπλάνησε προεκλογικά για το ύψος του ελλείμματος. Οτι γι' αυτό «αναγκάστηκε» να κόψει τους μισθούς, να κόψει τις συντάξεις, να κόψει τα δώρα, να αυξήσει τα όρια των απολύσεων. Επειδή τον παραπλάνησε ο Καραμανλής! Αστειότητες.

Ζήτησε δήλωση ευθανασίας του λαού προς τις «αγορές» και το ΔΝΤ, προσπάθησε να τρομοκρατήσει για να την αποσπάσει. Πώς; Κραδαίνοντας ως απειλή τις... εκλογές! Απείλησε, δηλαδή, με ό,τι υποτίθεται πως είναι το αγλάισμα της δημοκρατίας τους!

Ο Παπανδρέου - ο προϊστάμενος τού «όλοι μαζί τα φάγαμε» - ως εκπρόσωπος όλου του αστικού πολιτικού συστήματος, δεν μπόρεσε να ξεφύγει από την αλήθεια της εικόνας του:

Τόσο οι του μνημονιακού, όσο και οι του ανέξοδα «αντιμνημονιακού» τόξου, τρέμουν. Τρέμουν τη μετατροπή της λαϊκής οργής σε δύναμη ανατροπής.

Σαρώστε τους!

Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η συνέντευξη του πρωθυπουργού δεν είχε ακόμα ξεκινήσει.

Εντούτοις, ανεξαρτήτως πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, για ένα είμαστε βέβαιοι:

Αυτός που θα θριαμβεύσει στο ρόλο του θα είναι ο κ. Πεταλωτής, ο πρώτος κυβερνητικός εκπρόσωπος στην ιστορία, ο οποίος ορίστηκε... συντονιστής σε μια διαδικασία δημοσιογραφικής «ανάκρισης» πρωθυπουργού! Και συγκεκριμένα του δικού του πρωθυπουργού!

*

Η επιλογή Πεταλωτή είναι άριστη. Τόσο σημειολογικά, όσο και ουσιαστικά. Το επιβεβαιώνει η λαμπρή του καριέρα.

Μια τέτοια λαμπρή στιγμή εκδήλωσης αυτής της λαμπρής καριέρας την απολαύσαμε πρόσφατα. Θυμηθείτε: Ο Παπακωνσταντίνου είπε ψέματα πως ήταν ο Καραμανλής ο πρωθυπουργός που έλεγε ότι «κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα». Αλλά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τα ξεκαθάρισε τα πράγματα. Ο υπουργός Οικονομικών, ναι μεν είπε ψέματα, αλλά είπε ψέματα - κατά την ερμηνεία Πεταλωτή - διότι απαντούσε... σε μια «λάθος ερώτηση»!

Είναι προφανές, επομένως: Στα υπέρ του κ. Πεταλωτή, πέραν όλων των υπολοίπων, δεν μπορεί παρά να βάρυνε και η αποδεδειγμένη αρετή του να πιάνει τις... «λάθος ερωτήσεις» στον αέρα!

«Τα τελευταία τούτα χρόνια στον τόπο αυτό ειπώθηκαν τα χειρότερα ψέματα της Ιστορίας. Ειπώθηκαν ψέματα που ντράπηκαν και τα ίδια, μια και δεν ντρέπονταν τα στόματα που τα 'λεγαν. Εγινε πολλή κατάχρηση στόμφου, φτηνού λυρισμού, πολλή σπατάλη άχρηστης φιλοπατρίας...».

(Μενέλαος Λουντέμης, «Οδός Αβύσσου, αριθμός Ο»)

Στην επόμενη διακαναλική του κυρίου πρωθυπουργού, αν φυσικά κάτι τέτοιο δεν απάδει της σοβαρότητας και του ύψιστου λειτουργήματος που επιτελούν οι εκλεκτοί δημοσιογράφοι που θα κληθούν να τον «ανακρίνουν», θα μπορούσε, ίσως, να τεθεί το ερώτημα:

«Κύριε πρόεδρε, εκείνον τον συνταξιούχο που σας έδωσε τη σύνταξή του, και τον άλλον, εκείνον τον μισθωτό που σας έδωσε το μισθό του, τους έχετε ξαναδεί από τότε; Τι κάνουν; Είναι καλά;»...