Το μπαλάκι για την αυτονόητη υποχρέωση της πολιτείας να εξασφαλίζει τη δωρεάν μεταφορά των μαθητών από και προς το σχολείο, πετά τώρα στους γονείς των μαθητών το υπουργείο Παιδείας, σε μια ακόμα επίδειξη της κατάντιας της Παιδείας του «μνημονίου». Ο λόγος, για την εγκύκλιο με θέμα «ενημέρωση σχετικά με τις μετακινήσεις των μαθητών που φοιτούν στα ΤΑΔ - ΕΤΑΔ» (τμήματα Αθλητικής Διευκόλυνσης) και με την οποία το υπουργείο δηλώνει ότι «προκειμένου να μην υπάρξει περαιτέρω καθυστέρηση στην έναρξη λειτουργίας των Τμημάτων Αθλητικής Διευκόλυνσης Γυμνασίων και Λυκείων της Χώρας, το υπουργείο Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων θα λειτουργήσει για το τρέχον σχολικό έτος τα Τμήματα εκείνα για τα οποία δεν απαιτείται δαπάνη μεταφοράς των μαθητών (την ευθύνη της οποίας έχει η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού). Οι διευθυντές των σχολείων όπου υπάρχουν Τμήματα Αθλητικής Διευκόλυνσης Γυμνασίων και Λυκείων καλούνται να ζητήσουν από τους γονείς των μαθητών να καταθέσουν υπεύθυνη δήλωση ότι έλαβαν γνώση για τη μη ύπαρξη δρομολογίων μεταφοράς και ότι επιθυμούν ή όχι τη συνέχιση της φοίτησης του εγγεγραμμένου μαθητή στο αντίστοιχο Αθλημα.

Με απλά λόγια, το υπουργείο ξεκαθαρίζει ότι δεν εξασφαλίζεται η μεταφορά των μαθητών οι οποίοι ή θα πρέπει να ξανασκεφτούν την επιλογή να φοιτήσουν σε αθλητικό σχολείο ή να... αγγαρευτούν οι γονείς, με σημαντική οικονομική - και όχι μόνο - επιβάρυνσή τους. Σημειώνεται ότι οι μαθητές των αθλητικών σχολείων, πέρα από τη μετάβαση από και προς το σχολείο τους, χρειάζεται να μετακινούνται και σε αθλητικούς χώρους για προπόνηση, μια ανάγκη που δεν καλύπτεται στις εγκαταστάσεις του σχολείου όπου υπάρχουν και κίνδυνοι για τους μαθητές (π.χ. με την προπόνηση σε τσιμεντένιο προαύλιο).

Το ζήτημα της μεταφοράς των μαθητών των τμημάτων αθλητικής διευκόλυνσης από την έναρξη της σχολικής χρονιάς προκάλεσε τις αντιδράσεις γονιών και μαθητών και η συγκεκριμένη εγκύκλιος αποτελεί αρνητική εξέλιξη. Επιβεβαιώνει ότι το ανταποδοτικό, διαλυμένο σχολείο του λιγότερου κόστους, με την «ενεργό συμμετοχή» των γονιών (που εδώ πρέπει να βρουν τρόπο να στείλουν τα παιδιά τους για μάθημα), είναι ήδη εδώ, αναγκασμένο να βρει μόνο του πώς θα λειτουργήσει. Αλλωστε, το υπουργείο με την ίδια εγκύκλιο προτρέπει: «μπορείτε να αναζητήσετε εναλλακτικές λύσεις μεταφοράς - εάν υπάρχουν - σε συνεργασία με άλλους θεσμικούς φορείς»...

Στις διαμαρτυρίες για το ότι μια σειρά ΑμΕΑ αποκλείονται ουσιαστικά από τμήματα και σχολές της ανώτατης εκπαίδευσης επιχειρεί να απαντήσει το υπουργείο Παιδείας.

Στο μηχανογραφικό δελτίο για τους υποψηφίους - πάσχοντες από σοβαρές παθήσεις που μπορούν να εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση «καθ' υπέρβαση του αριθμού εισακτέων, σε ποσοστό 5%», υπάρχουν τμήματα που αποκλείουν όλες τις παθήσεις, άλλα που αποκλείουν κάποιες μόνο και άλλα που δεν αποκλείουν καμία. Ομως, υπάρχουν περιπτώσεις που τμήματα με συγκεκριμένο επιστημονικό αντικείμενο αποκλείουν κάποιες παθήσεις και άλλα τμήματα με το ίδιο ακριβώς επιστημονικό αντικείμενο σε διαφορετικό πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ δεν τις αποκλείουν. Φαίνεται έτσι ότι ο λόγος του αποκλεισμού δεν είναι ότι λόγω της φύσης της πάθησης είναι αδύνατο να παρακολουθήσει κάποιος το συγκεκριμένο αντικείμενο.

Το υπουργείο, από την πλευρά του, πετάει το «μπαλάκι» της ευθύνης στα ιδρύματα και τους ίδιους τους υποψήφιους(!), λέγοντας ότι και τα προηγούμενα χρόνια υπήρχαν αυτοί οι αποκλεισμοί (αλλά δεν ήταν σε γνώση του υπουργείου, γιατί οι ενδιαφερόμενοι κατέθεταν τις αιτήσεις τους απευθείας στις σχολές), ενώ προσπαθεί να διασκεδάσει τις αλγεινές εντυπώσεις με τον ισχυρισμό ότι «μέχρι στιγμής, από την ημέρα ανάρτησης του μηχανογραφικού, δεν έχει υπάρξει διαμαρτυρία υποψηφίου για αποκλεισμό λόγω της πάθησής του»!

Το υπουργείο, επίσης, δικαιολογεί τους αποκλεισμούς, λέγοντας «πέραν από την σοβαρότητα της πάθησης σε σχέση με την επιστήμη υπάρχουν και περιπτώσεις σχολών που αποκλείουν υποψηφίους ορισμένων παθήσεων λόγω έλλειψης υποδομών»... λες και η ευθύνη της εξασφάλισης όλων των απαραίτητων υποδομών στα δημόσια ανώτατα ιδρύματα δεν είναι ευθύνη του κράτους!

Γενικότερα, στην αντιμετώπιση του σοβαρού αυτού θέματος από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας, κυριαρχεί η λογική της «αυτοτέλειας» των πανεπιστημίων και ΤΕΙ που τάχα εκείνα αποφασίζουν τα του «οίκου» τους. Είναι δείγμα του τι σημαίνει το «αυτοδιοίκητο» για το οποίο σκίζουν τα ρούχα τους και η κυβέρνηση και οι διάφοροι μεγαλοκαθηγητάδες και πρυτανικές αρχές στα ιδρύματα: Το ανταγωνιστικό πανεπιστήμιο που οικοδομούν δεν θα μπορεί και δεν θα έχει προτεραιότητα να διαθέσει πόρους π.χ. για εξασφάλιση υποδομών για νέους με σοβαρές παθήσεις. Είναι δείγμα για το «νέο μοντέλο διοίκησης» των πανεπιστημίων που θα διαχειρίζονται τα οικονομικά τους και θα λογοδοτούν πρώτα και κύρια στην «αγορά», η οποία λίγο ενδιαφέρεται για τέτοια ζητήματα...

Να σημειώσουμε ότι οι περισσότεροι αποκλεισμοί αφορούν τους τυφλούς και τους κωφούς (και λιγότεροι αποκλεισμοί εμφανίζονται για τους πάσχοντες από σοβαρά σύνδρομα και παθήσεις). Οσο για τη δικαιολογία περί «έλλειψης υποδομών», ερωτηματικά προκαλεί το γεγονός ότι οι αποκλεισμοί εμφανίζονται μόνο για την κατηγορία των καθ' υπέρβαση εισακτέων του 5%, ενώ δεν υπάρχουν οι ίδιοι αποκλεισμοί π.χ. για τους κωφούς υποψηφίους που θα επιλέξουν να δώσουν πανελλαδικές εξετάσεις, για να εισαχθούν στις σχολές.

Το γεγονός καταγγέλλει η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία, που διατυπώνει ερωτήματα για τα κριτήρια αποκλεισμού.