Associated Press

Η ελληνική και η τουρκική κυβέρνηση συζητούν για τη συνδιαχείριση του Αιγαίου, που διαπλέκεται και με τις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ, για τη μετατροπή του σε κλειστή ΝΑΤΟική θάλασσα (φωτ.: από τη ΝΑΤΟική άσκηση Sea Day)

Το ΚΚΕ έχει κατ' επανάληψη μιλήσει για συνδιαχείριση που οδηγεί στην απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και μάλιστα ότι τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου κινδυνεύουν. Υπήρξε και σχετικό δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας» παλιότερα, που έκανε λόγο για μοίρασμά του με όριο τον 25ο Μεσημβρινό. Τίποτα απ' αυτά δεν έχει με απόλυτο τρόπο διαψευστεί. Μάλιστα το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που εδώ και καιρό προβάλλει αυτό το θέμα ως μείζον επισημαίνοντας τους κινδύνους για το λαό μας. Ολοι οι άλλοι το αποσιωπούν. Ηρθε όμως ο Εγκεμέν Μπαγίς, υπουργός Επικρατείας της Τουρκίας και επικεφαλής των διαπραγματεύσεων Τουρκίας - Ευρωπαϊκής Ενωσης, με συνέντευξή του στα χθεσινά «ΝΕΑ» να επιβεβαιώσει τα παραπάνω λέγοντας «πως όπου δεν καταφέρουν οι δύο χώρες να φθάσουν σε συμφωνία, δηλαδή "σε διαφιλονικούμενες περιοχές, να φτιάξουμε πλατφόρμες πετρελαίου που μπορούν να γίνουν πλατφόρμες επίλυσης. Μπορούμε να μετατρέψουμε τα προβλήματα σε ευκαιρίες. Είναι σημαντικό που έχουμε ομάδες που ασχολούνται με τεχνικά ζητήματα"». Και συνεχίζει η εφημερίδα, ότι ο Τούρκος υπουργός «πιστεύει πως αν λυθούν τα προβλήματα, το Αιγαίο και η Ανατολική Μεσόγειος μπορούν να γίνουν "ένας παράδεισος τουρισμού και εισοδήματος για όλες τις εμπλεκόμενες χώρες"».

Να λοιπόν που επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ ότι οι ελληνοτουρκικές διαφορές και η συμφωνία για συνδιαχείριση του Αιγαίου σχετίζονται με ολόκληρη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Το ζήτημα αφορά στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου, όπου εκδηλώνονται αντιθέσεις μεταξύ Ισραήλ, Τουρκίας και Λιβάνου (με τη στήριξη και του Ιράν), για την οριοθέτηση των σχετικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Η περιοχή αποτελεί ήδη εστία όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, στις οποίες εμπλέκονται όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Στο επίκεντρο βρίσκονται τα κοιτάσματα φυσικού αερίου (όπως το πεδίο Λεβιάθαν μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ και το Θαλάσσιο οικόπεδο 12 της κυπριακής ΑΟΖ), τα πετρελαϊκά κοιτάσματα της Β. Κύπρου καθώς και η ισραηλινή πρόταση για μεταφορά φυσικού αερίου με υποθαλάσσιο αγωγό στην Ελλάδα. Για την ύπαρξη αυτών των κοιτασμάτων και τη γεωπολιτική σημασία τους υπάρχουν επισημάνσεις του ΚΚΕ ήδη από το 2002. Η πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών, Δ. Δρούτσα, στη Μέση Ανατολή, συνδέεται με αυτές τις επικίνδυνες εξελίξεις.

Η κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες για την απεμπόληση των κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο (τα οποία περιλαμβάνουν και τα δικαιώματα εξόρυξης των πλούσιων πετρελαϊκών κοιτασμάτων), με την αποδοχή της σύστασης Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας και τη δρομολόγηση της συνεκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου. Και γίνεται σε όφελος και με προτροπή της ελληνικής αστικής τάξης γι' αυτό και η συμμετοχή της στην προώθηση ιμπεριαλιστικών σχεδίων για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής. Γιατί επιδιώκει την αναβάθμιση της χώρας σε κόμβο μεταφοράς εμπορευμάτων και ενέργειας προς την ΕΕ. Προσπαθεί να ενισχύσει τη θέση της στην εξαγωγή κεφαλαίου στην ευρύτερη περιοχή αλλά και να προσελκύσει σημαντικές επενδύσεις για να δώσει ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα.

Η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα της χώρας μας, ακόμη περισσότερο να συμβάλουν στην αντιιμπεριαλιστική πάλη και να πυκνώσουν τις γραμμές του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Μόνο το δικό τους κίνημα μπορεί να οργανώσει τη λαϊκή αντεπίθεση απέναντι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων.

«Αντί να διδαχθεί (σ.σ. ο "Ριζοσπάστης") από την αποτυχία του μοναδικού επιχειρήματος που χρησιμοποίησε το ΚΚΕ στην προεκλογική περίοδο στην Ικαρία, δηλαδή τους ισχυρισμούς του Αϊβαλιώτη ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. συνεργάζεται με τον ΣΥΝ, επανέρχεται μετεκλογικά με νέο συγκλονιστικό επιχείρημα: Επιστολή (συγχαρητήρια) πάλι του Αϊβαλιώτη προς τον Χρ. Σταυρινάδη, όπου ο Αϊβαλιώτης (...) επαναλαμβάνει τις φαντασιώσεις που είχε διατυπώσει και προεκλογικά (...) Απόλυτα επαρκής στην ενημέρωση ο "Ρ". Μήπως ξέχασε όμως κάτι που συμπληρώνει την υπόθεση "Ικαρία"; Μήπως έπρεπε να υπενθυμίσει στους αναγνώστες του την παρέμβαση του γνωστού βουλευτή της ΝΔ Π. Καμμένου υπέρ του υποψηφίου του ΚΚΕ; Και το πώς τον υποδέχτηκαν οι ψηφοφόροι της ΝΔ στο νησί; Εκτός κι αν άλλο ο Αϊβαλιώτης και άλλο ο Καμμένος...». Αυτά, μεταξύ άλλων, γράφει η χτεσινή «Αυγή». Δε θα επαναλάβουμε εδώ την αντιΚΚΕ συνέπεια της «Αυγής» και του ΣΥΝ. Την έχουν κάνει αρχή της πολιτικής τους. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση της Ικαρίας μαζί με την αντιΚΚΕ αρχή εφάρμοσαν και την αρχή «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Δεν έχουν όμως τσίπα να το παραδεχτούν γι' αυτό πασχίζουν να αντιπαρατεθούν με τα περί φαντασιώσεων του Αϊβαλιώτη.

Ετσι, υιοθετούν κι αναπαράγουν τις προβοκάτσιες εναντίον του ΚΚΕ. Η παρέμβαση Καμμένου ήταν και καταγγέλθηκε ως τέτοια την ίδια περίοδο που η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μέσω των «Νέων», προβοκάριζε με το βρώμικο '89. Ο Καμμένος σαν έτοιμος από καιρό τροφοδότησε την προβοκάτσια. Και φυσικά δεν επέδρασε αρνητικά (η προβοκάτσια) στην ενίσχυση του Χρ. Σταυρινάδη απ' τη ΝΔ, μαζί με το ΠΑΣΟΚ, τον ΛΑ.Ο.Σ., τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τη «Δημοκρατική Αριστερά». Αλλά γιατί η «Αυγή» και ο ΣΥΝ ενοχλούνται με την υπενθύμιση της στήριξης που παρείχε στο στέλεχός τους ο ΛΑ.Ο.Σ; Δεν την αρνήθηκαν. Δεν εναντιώθηκαν στον ΛΑ.Ο.Σ. για τη στήριξη. Αν στην «Αυγή» δεν το θυμούνται, ας ανατρέξουν στην απάντηση που έδωσε ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, στη διακαναλική του συνέντευξη Τύπου στις 31 Οκτώβρη, όταν ρωτήθηκε σχετικά μ' αυτήν την κολεγιά και δεν τη διέψευσε, απεναντίας για να τη συγκαλύψει και να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου, επικαλέστηκε σαν άλλοθι τη δήθεν αυτονομία των αυτοδιοικητικών κινημάτων, λέγοντας: «Οι εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στους δήμους, δεν είναι εκλογές όπου κατέρχονται κομματικά ψηφοδέλτια. Εχουν άλλο χαρακτήρα αυτές οι εκλογές (...) Υπάρχει και αυτό που ονομάζεται αυτονομία των αυτοδιοικητικών κινημάτων. Αυτονομία των αυτοδιοικητικών κινήσεων. Και οι τοπικές κοινωνίες μπορούν να αναδεικνύουν και πρόσωπα και πολιτικές». Δηλαδή; Συνεργάστηκαν το αυτοδιοικητικό κίνημα του ΣΥΝ με το αυτοδιοικητικό κίνημα του ΛΑ.Ο.Σ. Ποια η διαφορά; Εδώ ούτε το άλλοθι του καλόγερου που βάφτιζε το κρέας ψάρι δε μπορούν να φτιάξουν. Τι θέλουν και μιλάνε και από πάνω;

ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ, το ΚΚΕ έχει εκτιμήσει πως στη σημερινή Κίνα αναπτύσσονται οι καπιταλιστικές σχέσεις με την ιδιαιτερότητα ότι αυτό συμβαίνει κάτω από την πολιτική καθοδήγηση ενός κυβερνητικού κόμματος που φέρνει τον τίτλο «κομμουνιστικό».

Οι συνέπειες αυτής της εξέλιξης είναι γνωστές: Ανάδειξη της Κίνας στην κορυφή των χωρών με τους μεγαλύτερους ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης και αριθμού δισεκατομμυριούχων. Κατάργηση σημαντικών κατακτήσεων των εργαζομένων, όπως ήταν η δωρεάν Υγεία και Παιδεία, που πλέον είναι επί πληρωμή. Εκατομμύρια άνεργοι και κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι.

Οχι, λοιπόν, τυχαία ο Liu Jieyi, αναπληρωτής Υπουργός Διεθνών Σχέσεων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, στη συνάντησή του (16/11) με τον Ελληνα πρωθυπουργό και Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γιώργο Α. Παπανδρέου, δήλωσε πως : «Η σχέση ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας είναι εξαιρετική και έχουμε την πρόθεση να συνεργασθούμε στενά, για να προωθήσουμε τις διακομματικές μας σχέσεις και, μέσω αυτού του διακομματικού διαύλου, να ενισχύσουμε την εξαιρετική στρατηγική συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες, ιδιαίτερα τώρα που αντιμετωπίζουμε τόσες πολλές προκλήσεις». Ο Liu Jieyi δεν παρέλειψε μάλιστα να συγχαρεί τον Γ. Παπανδρέου για «τα εξαιρετικά αποτελέσματα στις εκλογές». Δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων (τύπου COSCO), άσχετα από το περιτύλιγμα με το οποίο παρουσιάζονται («σοσιαλιστικό» στην Ελλάδα ή «κομμουνιστικό» στην Κίνα), διαισθάνονται την κοινότητα των ταξικών συμφερόντων τους.

Οι αντιλαϊκές επιλογές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ χαιρετίζονται και στηρίζονται από τους Κινέζους αξιωματούχους, αρκεί να συνδυάζονται με το άνοιγμα του δρόμου για τα κινεζικά μονοπώλια.

ΟΠΩΣ ΟΜΩΣ ΜΑΘΑΜΕ από τον Liu Jieyi η «αγάπη» του ΚΚΚ δεν είναι μόνον προς το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ, αλλά «αγκαλιάζει» ολόκληρη τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Οπως είπε ο ίδιος: «Θεωρούμε πολύ σημαντικό τον συνεχιζόμενο συντονισμό και τις ανταλλαγές απόψεων, όπως επίσης και τον στρατηγικό διάλογο ανάμεσα στην Σοσιαλιστική Διεθνή και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας. Διάλογο που έχουμε κάθε πρόθεση να τον συνεχίσουμε περαιτέρω γιατί, όπως διαπιστώσαμε στις συνεδριάσεις των δύο τελευταίων ημερών, υπάρχουν πάρα πολλά κοινά σημεία ανάμεσα στην Σοσιαλιστική Διεθνή και τους πολιτικούς προσανατολισμούς του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας».

Να θυμίσουμε απλώς πως η συγκεκριμένη «Διεθνής» είναι αυτή που στηρίζει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που αποτελεί πολιτικό πυλώνα υποστήριξης του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος στην Ευρώπη και σ' όλον τον κόσμο.

Μετά από τα παραπάνω αναρωτιέται κανείς μήπως το ΚΚ Κίνας ετοιμάζεται να εγκαταλείψει και το τελευταίο «φύλλο συκής» που του απέμεινε, δηλαδή τον τίτλο του;