Τα πρώτα «θεμέλια» του Κανονισμού τέθηκαν με την Κοινή Ναυτιλιακή Πολιτική (ΚΝΠ) της ΕΕ που θεσπίστηκε το 1985 από την αρμόδια Επιτροπή της ΕΟΚ. Εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Υπουργών. Σκοπός της ΚΝΠ, να εξασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα του κοινοτικού στόλου έναντι των στόλων Ιαπωνίας και ΗΠΑ. Στα κείμενα που είχαν δημοσιοποιηθεί τότε γινόταν καθαρό ότι η ανταγωνιστικότητα αυτή θα περνούσε μέσα από τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των ναυτεργατών.

Ολόκληρο το κείμενο του Κανονισμού 3577/92 διαπνέεται από κεφαλαιοκρατικές αντιλήψεις για τον «αναγκαίο», «κυρίαρχο» και «απαραβίαστο» χαρακτήρα των «νόμων της αγοράς» και της «ελεύθερης» (βλ. ασύδοτης) δράσης του μεγάλου κεφαλαίου, στο σκληρό πυρήνα του οποίου ανήκει το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Τα δικαιώματα και των ναυτεργατών θυσιάζονται στο βωμό των τεσσάρων ελευθεριών που καθορίζονται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (ψηφισμένη από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ): Της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίου, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργαζομένων, χωρίς περιορισμούς και δεσμεύσεις.

Αλλωστε, από το εισαγωγικό ακόμα μέρος του Κανονισμού διατυπώνεται ξεκάθαρα η εφαρμογή της Συνθήκης και στη ναυτιλία: «Η κατάργηση των περιορισμών στην παροχή υπηρεσιών θαλάσσιων μεταφορών εντός των κρατών - μελών είναι αναγκαία για την εγκαθίδρυση της εσωτερικής αγοράς (...) Η εσωτερική αγορά περιλαμβάνει ένα χώρο στον οποίο εξασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, των προσώπων, των υπηρεσιών και των κεφαλαίων. Κατά συνέπεια, η ελεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών πρέπει να εφαρμοστεί στις θαλάσσιες μεταφορές εντός των κρατών - μελών. Της ελευθερίας αυτής πρέπει να επωφεληθούν οι πλοιοκτήτες της Κοινότητας».

Επομένως, για να επωφεληθούν οι εφοπλιστές και να αυξήσουν παραπέρα τα ήδη αστρονομικά κέρδη τους, ποδοπατιούνται κυριαρχικά δικαιώματα χωρών, καταργούνται εργατικές κατακτήσεις, αυξάνεται κατακόρυφα ο βαθμός εκμετάλλευσης και των εργατών της θάλασσας, ακυρώνονται ντε φάκτο (όπως αποδεικνύουν μελέτες νομικών) Διεθνείς Συμβάσεις που εξασφαλίζουν, στο ελάχιστο, το σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων των χωρών.

Στον Κανονισμό διατυπώνεται ότι «η πραγμάτωση της ελευθερίας αυτής πρέπει να είναι σταδιακή και όχι κατ' ανάγκην ενιαία για όλες τις παρεχόμενες υπηρεσίες λαμβανομένων υπόψη της φύσεως ορισμένων ειδικών υπηρεσιών και του μεγέθους της προσπάθειας που θα πρέπει να υποστούν ορισμένες οικονομίες της Κοινότητας που εμφανίζουν διαφορές ανάπτυξης».

Στο άρθρο 6 του Κανονισμού σημειώνεται ότι «κατά παρέκκλιση μπορούν να εξαιρεθούν προσωρινά από την εφαρμογή του παρόντος Κανονισμού οι ακόλουθες υπηρεσίες θαλάσσιων μεταφορών στη Μεσόγειο.

• Υπηρεσίες κρουαζιέρων, έως την 1η Ιανουαρίου 1995.
• Μεταφορά στρατηγικών εμπορευμάτων (πετρέλαιο, πετρελαιοειδή και πόσιμο νερό), έως την 1η Ιανουαρίου 1997.
• Υπηρεσίες με σκάφη κάτω των 650 GT έως την 1η Ιανουαρίου 1998.
• Τακτικές γραμμές επιβατικών μεταφορών και πορθμείων, έως την 1η Ιανουαρίου 1999.

Για λόγους οικονομικής και κοινωνικής συνοχής, η παρέκκλιση που προβλέπεται επεκτείνεται στην Ελλάδα έως την 1η Ιανουαρίου 2004 για τακτικές γραμμές επιβατικών μεταφορών και πορθμείων και για μεταφορές που εκτελούν σκάφη κάτω των 650 GT».

Η μη εφαρμογή του ευρωενωσιακού Κανονισμού στην Ελλάδα, με βάση τις προαναφερόμενες καταληκτικές ημερομηνίες, είναι αποτέλεσμα των σκληρών ταξικών αγώνων των ναυτεργατών, με κορυφαίες απεργιακές κινητοποιήσεις το 2002 (επί ΠΑΣΟΚ) και το 2006 (επί ΝΔ), τσακίζοντας και στην πράξη ακόμα την πολιτική επιστράτευση των κυβερνήσεων του δικομματισμού.

Η ίδια η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Από το 2001, οπότε άρχισε η σταδιακή «απελευθέρωση» των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών με το νόμο 2932 (κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, τον διατήρησε σε ισχύ η κυβέρνηση ΝΔ) εναρμονίζοντας τον Κανονισμό 3577 με την ελληνική νομοθεσία, οι εφοπλιστές:

• Μετέτρεψαν το κόστος ενός ακτοπλοϊκού ταξιδιού (ζωτική ανάγκη για τους νησιώτες) σε πολυτελή κρουαζιέρα. Εκτίναξαν στο διάστημα 2001 - 2010 τις τιμές των εισιτηρίων σε ποσοστά άνω του 400%. Απέκλεισαν κάθε δυνατότητα της εργατικής - λαϊκής οικογένειας στην ξεκούραση.
• Επιδόθηκαν σε όργιο αυθαιρεσιών κουρελιάζοντας τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας των ναυτεργατών, επιβάλλοντας εργασιακές συνθήκες γαλέρας, φτάνοντας να αμφισβητούν και το αυτονόητο δικαίωμά τους να πληρώνονται τους μισθούς τους.
• Ακινητοποιούν, χωρίς να λογοδοτούν, τα πλοία τη χειμερινή περίοδο (επειδή δε βγάζουν μεγάλο κέρδος), καταδικάζοντας νησιά στον εφιάλτη της απομόνωσης. Ταυτόχρονα, για τις ...«υπηρεσίες» που προσφέρουν εισέπραξαν στο διάστημα 2002 - 2010 πάνω από 400 εκατομμύρια ευρώ επιδοτήσεις, ζεστό χρήμα από τις τσέπες των εργαζομένων.

Η παρουσία των πλοίων των πολυεθνικών στους εσωτερικούς θαλάσσιους πλόες θα τσακίσει τελειωτικά τα εργασιακά δικαιώματα Ελλήνων ναυτεργατών. Με τα πλοία τους να επιβιβάζουν και αποβιβάζουν επιβάτες σε ελληνικά λιμάνια, ανοίγει διάπλατα κερκόπορτα για πλήρη απορρύθμιση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών. Ο ανελέητος ανταγωνισμός μεταξύ των εφοπλιστών, ντόπιων και ξένων, των μονοπωλιακών ομίλων, θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες.

Αλλη κρίσιμη παράμετρος είναι η αμυντική ικανότητα της χώρας. Οι εσωτερικές θαλάσσιες μεταφορές είναι ενταγμένες στον εθνικό αμυντικό σχεδιασμό. Αυτό πηγάζει από τη γεωγραφική διαμόρφωση της Ελλάδας και την ανάγκη σύνδεσης, ανά πάσα στιγμή, της ηπειρωτικής με τη νησιωτική χώρα. Η άρση του καμποτάζ και οι εξελίξεις που θα επιφέρει είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν σοβαρές αρνητικές παρενέργειες στον κρίσιμο τομέα της εθνικής άμυνας, πολύ περισσότερο τώρα που οι Αμερικανο-ΝΑΤΟικοί και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές ευθέως αμφισβητούν τα σύνορά μας, η δε ελληνική κυβέρνηση «συνδιαλέγεται» με την τουρκική για υφαλοκρηπίδα κλπ.

Οχι μόνο όψιμη αλλά και άκρως υποκριτική η ανησυχία της ΝΔ για τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των γυναικών στη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή. Με αφορμή το νομοσχέδιο που ενσωματώνει την ευρωπαϊκή οδηγία για τις «ίσες ευκαιρίες και την ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών σε θέματα εργασίας και απασχόλησης», η ΝΔ εξέφρασε φόβους για τον κίνδυνο να ακυρωθεί η τριετής μεταβατική περίοδος που οδηγεί σταδιακά στην εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης των γυναικών που εργάζονται στο Δημόσιο.

Το πρόβλημα εντοπίστηκε συγκεκριμένα στο άρθρο 7 του νομοσχεδίου, το οποίο ορίζει πως «αντιβαίνουν στην αρχή της ίσης μεταχείρισης διατάξεις που βασίζονται στο φύλο (...) προκειμένου» μεταξύ άλλων «να επιβάλουν διαφορετικά όρια ηλικίας για τη συνταξιοδότηση». Αυτό είναι το περιεχόμενο που δίνει η ΕΕ στην «ισότητα»: κατάργηση των όποιων κατακτήσεων είχαν οι γυναίκες και εξίσωση των εργαζομένων και των δύο φύλων στην πιο σκληρή εκμετάλλευση. Στην προώθηση αυτής της «ισότητας» έχει δεσμευθεί όχι μόνο η κυβέρνηση αλλά και η ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ., που υπερψήφισαν και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Ο «προβληματισμός» περιορίστηκε στην απουσία οποιασδήποτε αναφοράς του νομοσχεδίου στις μεταβατικές διατάξεις, που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο της κατάργησής τους. Ομως η τριετία της περιόδου προσαρμογής, που βρίσκεται πλέον υπό αίρεση, δεν αλλάζει την πραγματικότητα της εξίσωσης των ορίων συνταξιοδότησης. Με τρόπο είτε πιο σταδιακό, είτε πιο απότομο, τα όρια συνταξιοδότησης έχουν ανέβει και για τις εργαζόμενες στο Δημόσιο στα 65 χρόνια ενώ με τα «επαγγελματικά ταμεία», που αναφέρονται στο νομοσχέδιο, ανοίγουν πολλές πόρτες για να ενταθεί η επίθεση στις ασφαλιστικές παροχές των γυναικών, στο όνομα πάντα της «ισότητας» των φύλων.

Δυσκολεύεται να αναλύσει πώς το ΚΚΕ καταφέρνει και «αναπτύσσει δυναμική» ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Κ. Τζαβάρας και γι' αυτό καταφεύγει σε αυτό που ξέρει καλά, τον αντικομμουνισμό. «Η ιστορία με τα κομμουνιστικά κόμματα, έχει τελειώσει προ πολλού», αποφάνθηκε μιλώντας χθες στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ όταν ρωτήθηκε αν θεωρεί μικρό και περιθωριακό κόμμα το ΚΚΕ και συνέχισε ακάθεκτος: «Στην Ελλάδα, βέβαια, υπάρχουν λόγοι - δεν ξέρω αν είναι λόγοι ιστορικής αδράνειας ή αν είναι λόγοι που έχουν σχέση με κάποιες ειδικές καταστάσεις που επικρατούν - που βεβαίως δίνουν την έκφραση και τη δύναμη στο ΚΚΕ να έχει αυτή τη δυναμική που αναπτύσσει. Αυτό είναι ένα φαινόμενο, που πράγματι πρέπει να μελετηθεί». Ας μην κουράζεται. Την απάντηση την έχει δώσει εδώ και πάνω από εννιά δεκαετίες ο ελληνικός λαός, επιβεβαιώνοντας ότι οι ρίζες του ΚΚΕ είναι βαθιές στα λαϊκά στρώματα και οι δεσμοί του ακατάλυτοι. Η δυναμική που εμφανίζει σήμερα δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα ιστορικής αδράνειας ή ειδικών καταστάσεων όπως ισχυρίζεται, αλλά διότι με την πολιτική του εκφράζει συνολικά τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού, γεγονός που το έχει καταξιώσει στη λαϊκή συνείδηση ως αντίπαλο δέος στο μαύρο μέτωπο πλουτοκρατίας- κυβέρνησης-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ. και των ξένων συμμάχων τους (τρόικα). Ταυτόχρονα ο λαός γνωρίζει πολύ καλά ότι η ΝΔ είναι παροδοσιακός πυλώνας της πλουτοκρατίας και δεν ξεγελιέται από τις αντιμνημονιακές φούσκες της απάτης.

Πράξη κάνει καθημερινά τις διακηρύξεις της ότι το κόμμα της είναι «κόμμα -καταλύτης» για να προχωρήσουν ταχύτατα οι αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές η Ντ. Μπακογιάννη, επιβεβαιώνοντας περίτρανα ότι πρόκειται για αντιδραστικό μόρφωμα, όργανο των πλέον επιθετικών κύκλων της πλουτοκρατίας. Προχτές ζήτησε να γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο με το εξωφρενικό επιχείρημα ότι έχουν γίνει στον ιδιωτικό τομέα, ενώ ταυτόχρονα άσκησε πίεση να πληρώσει το κράτος 1,755 δισ. ευρώ που «οφείλει» σε επιχειρήσεις αλλά και να γεμίσει τα χρηματοκιβώτια των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων με κονδύλια από το ΕΣΠΑ κ.ά.. Χθες κάλεσε ευθέως την κυβέρνηση να αγνοήσει το πολιτικό κόστος και να τσακίσει τους ναυτεργάτες, επικαλούμενη ότι η απεργία τους «παραλύει κάθε οικονομική δραστηριότητα σε ολόκληρη τη νησιωτική Ελλάδα και όχι μόνο», ενώ «πλήττει, στην Κρήτη, αλλά και στα υπόλοιπα νησιά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις»... Καθόλα προβλέψιμη η δράση του νέου κόμματος, ασφαλώς και θα αποσπά τα εύσημα και την εύνοια των ισχυρών οικονομικών παραγόντων, αλλά ο λαός το έχει ήδη καταδικάσει στην περιφρόνηση και στην απομόνωση. Οπως επίσης και τα κόμματα με τα οποία θέλει να είναι συνεταίρος σε κυβερνήσεις συνεργασίας.