Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η Τοπική Διοίκηση εφαρμόζει τις πλήρεις κατευθύνσεις της κεντρικής εξουσίας μεταφέροντας τον κύριο όγκο της ευθύνης της Υγείας σε νοσοκομεία-επιχειρήσεις καλλιεργώντας ταυτόχρονα στην πλειοψηφία των εργαζομένων και του λαού την αυταπάτη ότι για να γίνεις καλά θα πρέπει να πληρώσεις.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα, ενός κατοίκου του Αμαρουσίου που πήγε στα εξωτερικά ιατρεία μεγάλου ιδιωτικού νοσοκομείου, μετά από αδιαθεσία που αισθάνθηκε, χρησιμοποιώντας κάρτα με «παροχές» υγείας που προσφέρει ο δήμαρχος της περιοχής σε συνεργασία με τον συγκεκριμένο Ομιλο. Ο κάτοικος αφού έδωσε τα στοιχεία του, κι έδειξε τη συγκεκριμένη κάρτα στους υπεύθυνους των εξωτερικών ιατρείων, πράγματι πέρασε για να εξετασθεί «δωρεάν» από τον παθολόγο που εφημέρευε στο νοσοκομείο. Ο γιατρός αφού τον εξέτασε, έκρινε πως πρέπει να παραμείνει για περαιτέρω προληπτικό έλεγχο κάνοντας μία σειρά διαγνωστικών εξετάσεων (ανάλυση αίματος, υπέρηχο καρδιάς και δοκιμασία κοπώσεως), οι οποίες στοίχιζαν μόλις ... 300 ευρώ! Οταν ο ασθενής διερωτήθηκε γιατί θα πρέπει να πληρώσει ενώ έχει τη συγκεκριμένη κάρτα, ο γιατρός του εξήγησε ότι με αυτή την κάρτα έχει τη δυνατότητα δωρεάν εξέτασης από τον αρμόδιο ιατρό ενώ για περαιτέρω ελέγχους, είναι υποχρεωμένος να πληρώσει το ποσό με μία μικρή έκπτωση. Ο κάτοικος του Αμαρουσίου μη έχοντας να πληρώσει το δυσβάσταχτο-υπέρογκο ποσό και παρά την κατάσταση στην οποία βρισκόταν - με ό,τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό στην εξέλιξη της υγείας του - έφυγε χωρίς να προχωρήσει σε περαιτέρω έλεγχο. Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα πως την ώρα που περίμενε στον γκισέ για να ενημερώσει ότι δεν θα παραμείνει για άλλες εξετάσεις, κάτοικοι του Αμαρουσίου που έχουν τη συγκεκριμένη κάρτα, τηλεφωνούσαν διαρκώς για να μάθουν ποιες δωρεάν εξετάσεις μπορούν να κάνουν.

«Πρωτεργάτης» αυτής της λογικής - της εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής αλλά και των επιταγών της ΕΕ- είναι ο δήμαρχος του Αμαρουσίου, Γιώργος Πατούλης, (ΝΔ) και πρόεδρος του Δημοτικού Διαδικτύου Υγείας (ΔΔΥ), το οποίο είναι και από τους βασικούς διεκδικητές στην παροχή του «βασικού πακέτου» σε επίπεδο δήμων της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), μετά την «Καλλικρατική» αναδιάρθρωση της χώρας.

Ο δήμαρχος Αμαρουσίου, μέσω μιας «προνομιακής» κάρτας («Αρτεμις») ανάμεσα στις άλλες παροχές που δίνει στους κατοίκους και τους δημότες της περιοχής (ελεύθερη είσοδος σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, εκπτώσεις σε ασφαλιστικά πακέτα και εμπορικά καταστήματα), όπως αναφέρει σε σχετικό ενημερωτικό έντυπο, εξασφαλίζει «πρόσβαση» σε «παροχές Υγείας»για όσους έχουν ανάγκη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε δύο από τις «μεγαλύτερες ιδιωτικές νοσηλευτικές μονάδες της χώρας.

Πιο συγκεκριμένα, όσοι έχουν αυτή την κάρτα, μπορούν να πηγαίνουν στον συγκεκριμένο Ομιλο, τις νυχτερινές ώρες και όλο το Σαββατοκύριακο, προκειμένου να εξεταστούν «δωρεάν» από τους γιατρούς που εφημερεύουν (παθολόγο, καρδιολόγο, ορθοπεδικό, χειρουργό και παιδίατρο σε κλινική του ίδιου Ομίλου).

Ομως όταν στην διάρκεια των επειγόντων περιστατικών χρειαστούν κάποιες διαγνωστικές εξετάσεις (π.χ ακτινογραφία, ανάλυση αίματος, υπερηχογράφημα, κ.ά.) τότε ο κάτοικος του Αμαρουσίου πληρώνει με μια μικρή έκπτωση το τιμολόγιο που αποφασίζει ο Ομιλος στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς. Αν επίσης προσέλθει άλλες ώρες του 24ώρου τότε πληρώνει το τιμολόγιο του Ομίλου, χωρίς καμία έκπτωση.

Την ώρα που δηλαδή που εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά πλήττονται από τις συνέπειες της βάρβαρης-αντιλαϊκής πολιτικής του μνημονίου, με τις δραματικές περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, την κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, το χτύπημα της μόνιμης και σταθερής δουλειάς, Κυβέρνηση και Τοπική Διοίκηση προωθούν νέες-σοβαρές-αντιδραστικές αλλαγές στον τομέα της Υγείας, στην κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης - εμπορευματοποίησης, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και των οικογενειών τους.

Οι αλλαγές αυτές που διαχρονικά προώθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ώστε η Υγεία να είναι χώρος επιχειρηματικής δραστηριότητας και θησαυρισμού, αποβλέπουν αφ' ενός στην προστασία της κερδοφορίας των επιχειρήσεων του χώρου αλλά και στην αξιοποίηση του κλάδου της υγείας για να «βρουν διέξοδο» - όπως λένε - τα συσσωρευμένα κεφάλαια τα οποία δε διοχετεύονται στην αγορά. Ετσι, υπηρεσίες και υποδομές υγείας που μέχρι σήμερα είχαν δημόσιο χαρακτήρα θα συγκεντρωθούν σε ένα «ενιαίο σύστημα». Επιπλέον, «Καλλικρατικοί» δήμοι και περιφέρειες της χώρας αναλαμβάνουν ευθύνη για τη διαμόρφωση δομών (υποτιθέμενες) πρωτοβάθμιας Υγείας και μαζί με άλλες «άτυπες» δομές όπως ΜΚΟ και οργανώσεις εθελοντών φορτώνονται με την αποστολή να προσφέρουν στοιχειώδεις υπηρεσίες κυρίως στα πιο εξαθλιωμένα στρώματα, προωθώντας τους εργαζόμενους στα ιδιωτικά κέντρα Υγείας.

Η περίπτωση του κατοίκου από το Μαρούσι δεν είναι μοναδική και αναδεικνύει το εξής πράγμα: Οτι οι υπηρεσίες υγείας που προωθούν Κυβέρνηση, ΝΔ και Τοπική Διοίκηση, μέσω του «Καλλικράτη», θα είναι υπηρεσίες ακριβοπληρωμένες, ελεγχόμενες απόλυτα από τα μονοπώλια και τους κανόνες της αγοράς. Θα «παρέχονται» από νοσοκομεία με οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια, δηλαδή επιχειρήσεις που θα λειτουργούν ανάλογα με τα έσοδά τους. Σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η «ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων», η επέκταση «εισιτηρίων» ακόμα και για την αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών, οι συγχωνεύσεις και αλλαγές χρήσης σε νοσοκομειακά ιδρύματα, η πληρωμή των εξετάσεων, η πλήρης παράδοση των προμηθειών των νοσοκομείων σε ιδιωτικές εταιρείες κτλ. Δίπλα σ' αυτές τις «δημόσιες» δομές που θα λειτουργούν (προσλαμβάνουν, κοστολογούν, συνταγογραφούν, εξετάζουν, θεραπεύουν κτλ.) ανάλογα με το τι θα πληρώνει ο ασθενής - πελάτης, θα γιγαντώνονται οι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Επομένως οι μη έχοντες δεν θα μπορούν να αγοράζουν υπηρεσίες υγείας.

Ταυτόχρονα, αναδεικνύει ότι, όσο υπάρχουν επιχειρηματίες στο χώρο της Υγείας, όσο η Υγεία αποτελεί εμπόρευμα που πουλιέται και αγοράζεται, οι λαϊκές ανάγκες δε θα ικανοποιούνται και η κατάσταση ολοένα θα χειροτερεύει. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι μαζί με τους εργαζόμενους στην Υγεία, πρέπει να οργανώσουν τη δράση τους για την κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της Υγείας. Ταυτόχρονα πρέπει να παρεμβαίνουν ώστε κανένας ανασφάλιστος, κανένας μετανάστης να μην στερείται ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, να καταργηθούν στην πράξη τα «εισιτήρια» για όσους δεν έχουν να πληρώσουν. Πρέπει να μπει στην πρώτη γραμμή η πάλη των λαϊκών στρωμάτων για να εμποδιστούν οι επικίνδυνες εξελίξεις στο χώρο της Υγείας, για αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας που με κεντρικό σχεδιασμό θα μεριμνά για την ολόπλευρη φροντίδα και περίθαλψη του λαού.