Τα μουσικά σύνολα της χώρας είναι το θέμα της Επίκαιρης Ερώτησης προς τον υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού, που κατέθεσε η βουλευτής του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη.

«Σε πλήρη εγκατάλειψη και παρακμή οδηγεί η κυβερνητική πολιτική τα σημαντικότερα μουσικά σύνολα της χώρας, όπως τις κρατικές και τις κρατικά επιχορηγούμενες ορχήστρες (ΚΟΑ, ΚΟΘ, ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Ορχήστρα των Χρωμάτων, Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής), τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ, του Δήμου Αθηναίων κλπ.», τονίζεται στην Επίκαιρη Ερώτηση. «Συγκεκριμένα, ο προϋπολογισμός των δύο σπουδαιότερων ορχηστρών της χώρας (κρατικές ορχήστρες Αθηνών και Θεσσαλονίκης) έχει μειωθεί κατακόρυφα - 60% σε σχέση με το 2009 - τα κενά τους σε μουσικούς και διοικητικό προσωπικό διευρύνονται συνεχώς, χωρίς να διαφαίνεται προοπτική κάλυψής τους με μόνιμο προσωπικό, οι κτιριακές τους υποδομές είναι ανύπαρκτες ως ακατάλληλες, ενώ η θέση των διευθυντών τους παραμένει κενή, καθιστώντας πιο προβληματική τη λειτουργία τους. Μπροστά στον κίνδυνο συρρίκνωσης του καλλιτεχνικού της δυναμικού βρίσκεται και η ορχήστρα της Λυρικής. Διαλυτικές καταστάσεις αντιμετωπίζουν και οι άλλες μεγάλες ορχήστρες, όπως τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ και του Δήμου Αθηναίων, που τα μεγάλα και αυξανόμενα κενά των οργανικών τους θέσεων καλύπτονται εποχιακά και περιστασιακά από συμβασιούχους μουσικούς, η Ορχήστρα των Χρωμάτων που λόγω υποχρηματοδότησης αδυνατεί να πληρώσει τους μουσικούς για 7-12 μήνες, ενώ από τον Ιούλιο δε διαθέτει καλλιτεχνικό διευθυντή, η ΚΟΕΜ που για χρόνια υποχρεώθηκε σε αναστολή της λειτουργίας της».

Κι ενώ τα κρατικά και επιχορηγούμενα από το κράτος μουσικά σύνολα απαξιώνονται και περιφρονούνται από την κυβέρνηση - οι διευθυντές τους βρίσκουν πάντα κλειστές τις πόρτες του ΥΠΠΟ-Τ - «οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι απολαμβάνουν προνόμια και δόξες, προετοιμάζοντας νέα επενδυτικά σχέδια με γενναίες κρατικές ενισχύσεις κατά τα πρότυπα της κρατικής συμφωνίας με το Ιδρυμα Νιάρχος για τη Λυρική Σκηνή και την Εθνική Βιβλιοθήκη. Είναι φανερό ότι οι ασφυκτικές συνθήκες λειτουργίας των ορχηστρών προλειαίνουν το έδαφος για την "εξυγίανσή" τους μέσα από συγχωνεύσεις, καταργήσεις και συμφωνίες παραχώρησής τους στους μονοπωλιακούς ομίλους, ως μόνη δήθεν διέξοδο για τη σωτηρία τους».

«Επειδή τα χρονικά περιθώρια για την επίλυση των ζωτικών προβλημάτων στους προαναφερόμενους διεθνώς καταξιωμένους και ιστορικούς μουσικούς οργανισμούς έχουν πλέον εξαντληθεί», ο υπουργός ερωτάται:

«1. Αν προτίθεται να διαφυλάξει το υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο των σημαντικότερων μουσικών συνόλων, εξασφαλίζοντας την απρόσκοπτη λειτουργία τους με μέτρα άμεσης ενίσχυσης της χρηματοδότησής τους, πρόσληψη μόνιμων μουσικών, επίλυση του στεγαστικού τους προβλήματος, τοποθέτηση καλλιτεχνικού διευθυντή στην ΚΟΑ, ΚΟΘ και Ορχήστρα των Χρωμάτων.

2. Ποιοι είναι οι σχεδιασμοί του για το άμεσο μέλλον των προαναφερόμενων πολιτιστικών οργανισμών».

Το Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138) εγκαινίασε χθες (8μμ) έκθεση μνήμης ενός κορυφαίου δημιουργού της «γενιάς του '30». Του μεγάλου αρχιτέκτονα και ζωγράφου, Δημήτρη Πικιώνη (1887-1968). Η έκθεση (διάρκεια έως 13/3/2011), περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του ζωγραφικού και αρχιτεκτονικού έργου του, χάρη στη δωρεά της οικογένειας στο Μουσείο Μπενάκη.

Στο πρώτο μέρος της έκθεσης παρουσιάζεται το ζωγραφικό έργο του, σύμφωνα με τις θεματικές ενότητες που ο ίδιος προσδιόρισε: «Από τη Φύση», «Αναμνήσεις από το Παρίσι», «Αρχαία», «Βυζαντινά», «της Φαντασίας» και «Λαϊκά». Εδώ να σημειωθεί ότι ο Πικιώνης ασχολούνταν με τη ζωγραφική όχι μόνον από αγάπη γι' αυτή, αλλά και από πεποίθηση ότι καλλιεργούσε αισθητικά και πλούτιζε εκφραστικά το «όραμά» του για μια αρχιτεκτονική στα μέτρα του ανθρώπου, με ελληνική «ταυτότητα» και σε πλήρη αρμονία με το φυσικό περιβάλλον, τα φυσικά οικοδομικά υλικά, τις λαϊκές παραδόσεις του τόπου μας.

Στο δεύτερο μέρος της έκθεσης παρουσιάζεται το σύνολο του αρχιτεκτονικού του έργου: Μελέτες - σχέδια για την αρχιτεκτονική της Ζαγοράς και της Καστοριάς. Τμήμα της μελέτης του για τη Λαϊκή Αρχιτεκτονική της Χίου. Τεύχη του περιοδικού «Το 3ο μάτι» (στη σύνταξή του συνεργάστηκαν οι Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Στρατής Δούκας, Σπύρος Παπαλουκάς, Σωκράτης Καραντινός, Τάκης Παπατσώνης, Μιχάλης Τόμπρος, Αγγελος Θεοδωρόπουλος). Τεκμήρια για τις σχέσεις του με άλλους δημιουργούς: Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, Δ. Μπουζιάνης, Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Γιάννης Τσαρούχης, Αγγελος Σικελιανός, Walter Gropius, Κωνσταντίνος Δοξιάδης κ.ά.

• Το Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138), παρουσιάζει και την έκθεση «Λίζη Καλλιγά. Μετοίκησις» (διάρκεια μέχρι τις 13/1/2011). Πρόκειται για φωτογραφίες που τράβηξε η Λίζη Καλλιγά στο παλαιό μουσείο Ακρόπολης, οι οποίες - με το ιδιαίτερο εικαστικό «βλέμμα» της καλλιτέχνιδας - αποτυπώνουν την «κενότητα» του μη λειτουργικού, άδειου πλέον μικρού κτηρίου, που από μόνιμο εκθεσιακό περιβάλλον μετατράπηκε σε χώρο καταγραφής και συσκευασίας των πολύτιμων αρχαίων γλυπτών, ώστε με τη φροντίδα ειδικών και την προστατευτική «ένδυσή» τους με λευκό κάλυμμα, να μεταφερθούν σώα στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης. Η έκθεση αποτελεί συνεργασία του Φωτογραφικού Αρχείου Μουσείου Μπενάκη, Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Επιμέλεια: Συραγώ Τσιάρα, Χριστίνα Πετρινού.

Εκατό περίπου έργα, μικρών και μεγάλων διαστάσεων, αντιπροσωπευτικά δείγματα της πολύχρονης εικαστικής διαδρομής του Μιχάλη Κευγά, περιλαμβάνει η έκθεση που εγκαινιάζεται στις 17/12 (8μ.μ.) στη Δημοτική Πινακοθήκη Καλλιθέας «Σοφία Λασκαρίδου» (Λασκαρίδου 120). Πέτρα, μάρμαρο, πηλός, ξύλο, ορείχαλκος (μέθοδος άμμου και κεριού) και επιτοίχια ανάγλυφα με μεικτή τεχνική (ειδικός γύψος, χρώματα βαρελιού, ύφασμα κ.ά.) μετατρέπονται από τον καλλιτέχνη, με ευαισθησία και γνώση, σε γλυπτικά. Τα θέματά του ανθρωποκεντρικά, με πηγή έμπνευσης τη φύση. Οι αρχαίοι πολιτισμοί, ιδιαίτερα η αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο, αλλά και η λαϊκή παράδοση, υπήρξαν αντικείμενο έντονης μελέτης και επίδρασης στη δουλειά του.

Ο Μιχάλης Κευγάς γεννήθηκε στην Καλλιθέα, το 1943, από πρόσφυγες γονείς. Σπούδασε διακόσμηση (1968 - 1971) στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Δοξιάδη. Η αγάπη του για την τέχνη και η ανάγκη του για δημιουργική έκφραση, τον ώθησαν από τη νιότη του να φιλοτεχνήσει τα πρώτα του εικαστικά έργα. Από τότε, με εφόδια το ταλέντο του, τις μνήμες της οικογένειάς του από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, τις επιρροές από την κλασική τέχνη, τη βυζαντινή αγιογραφία, τη λαϊκή παράδοση, τη μαθητεία του όσον αφορά στη δημιουργό φύση, ξεκίνησε το ταξίδι της εικαστικής δημιουργίας.

Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε το 1985. Ακολούθησαν, οι αίθουσες τέχνης: «Επίπεδα» (1987), «Αντήνωρ» (1994), Εθνικό Ωδείο Αθηνών (1996), «Λαβύρινθος» στην Κατερίνη (1999), Πνευματικό Κέντρο του Δήμου της Κω (2000), «Χρυσόθεμις», Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ερμούπολης Σύρου (2010), κ.ά. Παράλληλα, συμμετείχε με έργα του σε πολλές ομαδικές. Ανάμεσά τους, η μεγάλη έκθεση Εικαστικών Τεχνών προς τιμήν των 90 χρόνων του ΚΚΕ. Διάρκεια έως 30/12.