ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Αλλάζουν οι καιροί, αλλάζουν οι συνθήκες, κάποια από τα τροπάριά του όμως ο οπορτουνισμός τα διατηρεί αναλλοίωτα. Τις προάλλες, ο Δ. Στρατούλης, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ, δήλωσε μεταξύ άλλων: «Μία τέτοια κυβέρνηση, με πολιτικές επιζήμιες και καταστροφικές για την κοινωνική ασφάλιση και τους ασφαλισμένους, μπορεί και πρέπει και με τους δικούς τους αγώνες να ηττηθεί πολιτικά και να απομακρυνθεί μέσα στο 2011». Τα ίδια πάνω κάτω μηρυκάζουν συχνά πυκνά όλα τα στελέχη του ΣΥΝ. Να φύγει η κυβέρνηση, να απομακρυνθεί, είναι επικίνδυνη... Τα ίδια ακριβώς έλεγαν π.χ. το 2008 και το 2009 για την κυβέρνηση της ΝΔ. Η οποία έφυγε. Και ήρθε άλλη, με ίδια στρατηγική, ταξική υπέρ του κεφαλαίου, κατά του λαού. Με τη βοήθεια και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, το σύστημα είχε κερδίσει πάλι χρόνο. Ο Αλ. Τσίπρας επί κυβερνήσεως ΝΔ, αναφερόμενος στην ανάγκη μια καπιταλιστική κυβέρνηση να πάρει μέτρα υπέρ του λαού, αναρωτιόταν: «Θα μου πείτε: Μπορεί να τα κάνει αυτά η κυβέρνηση; Η απάντηση είναι: αφού δεν μπορεί, τότε πρέπει να φύγει...».
Συμπλήρωνε ο Αλ. Αλαβάνος ως επικεφαλής τότε της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ: «Φωτιά σε καμένη γη, μόνο με κυβέρνηση της ΝΔ μπορεί να δει κανείς (...) η ΝΔ είναι κυβέρνηση χαμηλών δυνατοτήτων, που αφήνει καμένη γη όχι συμβολικά, αλλά και στην κυριολεξία και θα πρέπει το συντομότερο να φύγει από τη διακυβέρνηση της χώρας, με το στήσιμο της κάλπης να αποτελεί πλέον μονόδρομο». Αυτά βεβαίως τα έλεγαν για την κυβέρνηση της ΝΔ, εξωραΐζοντας συγχρόνως τότε την εικόνα του ΠΑΣΟΚ. Δήλωνε σχετικά ο Αλ. Τσίπρας το Γενάρη του 2009: «Εμείς λέμε "ναι" στο διάλογο με όλες τις πολιτικές δυνάμεις - και με το ΠΑΣΟΚ - παρά τις διαφορές μας, πιστεύουμε ότι είναι όμοροι χώροι. Θέλουμε να έχουμε διάλογο και να ανοίξουμε μια συζήτηση για το πού πρέπει να πάει ο τόπος (...) δεν έχουμε κάποια δογματική αγκύλωση ή εμμονή στο να μη θέλουμε να συμβάλουμε σε μια διαφορετική πορεία του τόπου»!.. Αξίζει να υπενθυμίσουμε κι αυτή τη δήλωση του Αλ. Αλαβάνου: «Οντως είναι μεγάλα τα προβλήματα για την ελληνική οικονομία. Εμείς πιστεύουμε ότι η οικονομία μπορεί να αντέξει, εφόσον δεν αντέξει η κυβέρνηση. Εμείς πιστεύουμε ότι ο δρόμος που έχουμε πάρει είναι λάθος».
Ορίστε και η υποτιθέμενη διέξοδος από την κρίση. Αποδείχτηκε βέβαια άνθρακες ο θησαυρός. Αλλά αυτό ποσώς ενδιαφέρει τον οπορτουνισμό. Τη δουλειά του την έκανε την ώρα που έπρεπε, αποπροσανατόλισε όσες συνειδήσεις μπόρεσε να επηρεάσει. Γιατί βέβαια το πρόβλημα για το λαό δε θα λυθεί εύκολα, μέσω της κάλπης, αν με την ψήφο του στέλνει εκ περιτροπής το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ στον κυβερνητικό θώκο. Δε θα λυθεί αν «απολύει» τους μεν σαν ανίκανους και «διορίζει» τους δε σαν ικανούς. Θα λυθεί αν «απολύσει» οριστικά την πλουτοκρατία, μαζί και τους πολιτικούς της εκπροσώπους. Αν επιλέξει και με την πάλη του επιβάλει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης προς όφελος των δικών του συμφερόντων. Αυτόν το δρόμο εχθρεύεται ο οπορτουνισμός, που διαχρονικά προσφέρει υπηρεσίες στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Ασκώντας αντιπολίτευση του γλυκού νερού, που ούτε αμυχές δεν προκαλεί στο σύστημα. Ρητορεύοντας κατά τρόπο που να χειραγωγείται ο λαός και να παραμένει εγκλωβισμένος, να βολοδέρνει χωρίς ελπίδα διεξόδου. Καταθέτοντας αιτήματα - πυροτεχνήματα για να εξανεμίζεται ανώδυνα για το σύστημα η λαϊκή οργή.
Β.Ν.