Η πόλη της Θεσσαλονίκης αποτέλεσε για άλλη μια φορά τον τόπο της Συνάντησης 10 Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων από 8 χώρες των Βαλκανίων και συγκεκριμένα από Αλβανία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Κροατία, ΠΓΔΜ, Ρουμανία, Σερβία και Τουρκία, το Σάββατο 22 του Γενάρη 2011, με θέμα «Οι εξελίξεις στην περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης και τα καθήκοντα των κομμουνιστών».

Η Συνάντηση πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, κι όπως αναφέρεται στην Κοινή Ανακοίνωση, που εκδόθηκε από τα ΚΚ, «συνέβαλε στην ανταλλαγή απόψεων για την κατάσταση που διαμορφώνεται στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο, σε συνθήκες διεθνούς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, έντασης της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας κι όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων».

Από το ΚΚΕ συμμετείχε αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τους Γιώργο Μαρίνο, μέλος του ΠΓ, Ελισαίο Βαγενά, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνο του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων, και Κώστα Παπαδάκη, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του Κόμματος και του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων.

Στις εργασίες της Συνάντησης παραβρέθηκαν οι Θεοδόσης Κωνσταντινίδης και Κώστας Αβραμόπουλος, μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και άλλα στελέχη του Κόμματος από τις Οργανώσεις Περιοχών Δυτικής, Κεντρικής και Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης.

Ανοίγοντας τις εργασίες της Συνάντησης των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων της Βαλκανικής ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ κι υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Το ΚΚΕ δεν κρύβει από τους εργαζόμενους το γεγονός πως το κομμουνιστικό κίνημα περνάει παγκόσμια δύσκολες μέρες, αφού βιώνει μια κατάσταση ιδεολογικής και πολιτικής κρίσης. Την ίδια ώρα θεωρούμε πως εμείς οι κομμουνιστές έχουμε όχι μόνο το δίκιο με το μέρος μας, αλλά και πανίσχυρα όπλα, πρώτα απ' όλα τη μαρξιστική-λενινιστική κοσμοθεωρία μας. Χτες συμπληρώθηκαν 87 χρόνια από το θάνατο του ηγέτη της Οχτωβριανής Επανάστασης και θεμελιωτή της ιδεολογίας μας, του Β. Ι. Λένιν. Νομίζουμε πως σήμερα δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να αποτίσουμε τιμή στο πρόσωπό του, από το να συμβάλουμε όλοι μας στην επιτυχία της Βαλκανικής Συνάντησης των ΚΚ, στην ενίσχυση της συνεργασίας και του συντονισμού, της κοινής δράσης των κομμάτων μας».

Ο Κώστας Σταμπολίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΚΟ Δυτικής Μακεδονίας του Κόμματος, καλωσορίζοντας εκ μέρους του ΚΚΕ τις ξένες αντιπροσωπείες, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Σύμφωνα με την Απόφαση του 18ου Συνεδρίου, το ΚΚΕ θα συνεχίσει σταθερά τη συνεργασία, θα στηρίξει δραστήρια τις συναντήσεις των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων της Βαλκανικής με στόχο να ενισχυθεί η διαδικασία κοινών επεξεργασιών, κοινής προσπάθειας για την ανάπτυξη της ιδεολογικής και πολιτικής πάλης με τα αστικά, ρεφορμιστικά και οπορτουνιστικά ρεύματα, τις νεοφασιστικές πρακτικές, τον εθνικισμό και το σοβινισμό (...) Οι λαοί των Βαλκανίων μπορούν και πρέπει να χαράξουν το δικό τους δρόμο διαμορφώνοντας σε κάθε χώρα το αντίπαλο δέος. Να στηρίξουν την πολιτική που είναι σταθερά και ξεκάθαρα αντίπαλος στις ιμπεριαλιστικές επιλογές και δεσμεύσεις, στα πολεμοκάπηλα σχέδια, στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στις στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Να στηρίξουν την πολιτική που ανοίγει το δρόμο της ειρήνης κι ευημερίας, της συναδέλφωσης των λαών, του σοσιαλισμού».

Ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, στην εισαγωγική ομιλία από μέρους του ΚΚΕ σημείωσε: «Η σημασία της φετινής Συνάντησης απορρέει από τις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, την ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου, την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην περιοχή».

Ο Γ. Μαρίνος, αναφερόμενος στις θέσεις που αποδίδουν τις αιτίες της κρίσης σε διαχειριστικές πολιτικές, ενοχοποιώντας αποκλειστικά τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση, τις χαρακτήρισε «εξωπραγματικές και επικίνδυνες. Γιατί αποσιωπούν τη δράση των νόμων του εκμεταλλευτικού συστήματος, κρύβουν ότι η ιστορία των κρίσεων αποδεικνύει ότι αυτές εκδηλώνονται στην πορεία του χρόνου ανεξάρτητα από τη σοσιαλδημοκρατική ή φιλελεύθερη διαχείριση, ως όξυνση των αντιθέσεων του συστήματος, της αναρχίας και της ανισομετρίας που χαρακτηρίζει την καπιταλιστική παραγωγή, της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων που συγκεντρώθηκαν στη φάση ανόδου της οικονομίας από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και δεν μπορούν να βρούνε διέξοδο με όρους εξασφάλισης υψηλού ποσοστού κέρδους, σε περιβάλλον που χειροτερεύει σχετικά και απόλυτα η κατάσταση των εργατικών - λαϊκών οικογενειών».

Το μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ενημέρωσε για τους αγώνες που αναπτύσσονται στη χώρα μας, για τη δράση και τις θέσεις του ΚΚΕ που αγωνίζεται «την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία και η πάλη για κάθε λαϊκό πρόβλημα να αναπτυχθεί στην κατεύθυνση της οργάνωσης, της συγκέντρωσης και της προετοιμασίας ευρύτερων εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, για να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, για το σοσιαλισμό».

Μιλώντας για τις εξελίξεις στην περιοχή μας ο Γ. Μαρίνος, στο φόντο της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ξεχώρισε ως κρίσιμα προβλήματα, στα οποία πρέπει να στραφεί η προσοχή των ΚΚ:

1. Την προσπάθεια εξάπλωσης του κοσμοπολιτισμού της αστικής τάξης και της εθνικιστικής εξαπάτησης.

2. Το πρόβλημα της ανακίνησης μειονοτικών προβλημάτων, για να υπηρετηθούν τα ιμπεριαλιστικά επιθετικά σχέδια σε συνεργασία με αστικές τάξεις της περιοχής.

3. Την αλυτρωτική προπαγάνδα, που αναπτύσσεται, θέτοντας σε αμφισβήτηση το απαραβίαστο των συνόρων, την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία των κρατών.

4. Τα προβλήματα των μεταναστών και των πολιτικών προσφύγων.

Ο Γ. Μαρίνος, αναφερόμενος στις εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, είπε, μεταξύ άλλων:

«Η ελληνική αστική τάξη, όπως και η τουρκική, στοχεύει στην αναβάθμιση του γεωστρατηγικού ρόλου της Ελλάδας, στην επέκταση των συμφερόντων της στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, στην αξιοποίηση της θέσης της στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για να εκπληρώσει το ρόλο ενός σημαντικού ενεργειακού, μεταφορικού κόμβου. Οι ανταγωνισμοί και οι συνεργασίες των αστικών τάξεων των δύο χωρών δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα των δύο λαών». Και πρόσθεσε: «Η πείρα διδάσκει ότι η υποχώρηση από κυριαρχικά δικαιώματα και η συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς δεν ακυρώνουν τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων που μπορούν να εκδηλωθούν ανά πάσα στιγμή με μεγαλύτερη οξύτητα και να οδηγήσουν σε σύγκρουση».

Μιλώντας για τα καθήκοντα των κομμουνιστών, ο Γ. Μαρίνος διευκρίνισε πως «η καπιταλιστική κρίση δείχνει τα όρια του εκμεταλλευτικού συστήματος και αναδεικνύει ακόμα περισσότερο την αναγκαιότητα καθορισμού στρατηγικής και τακτικής που θα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της ταξικής πάλης με κατεύθυνση την ανατροπή του καπιταλισμού.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και από αυτό το στόχο καθορίζονται τα καθήκοντα στην καθημερινή δράση, παίρνοντας υπόψη ότι η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, γιατί ο καπιταλισμός έχει αναπτυχθεί στο ανώτερο, το ιμπεριαλιστικό στάδιο. Σε όλα τα βαλκανικά κράτη κυριαρχούν ξένοι ή εγχώριοι μονοπωλιακοί όμιλοι, βαθαίνει η βασική αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας που μπορεί να επιλυθεί μόνο μέσα από επαναστατική ανατροπή, στα πλαίσια του εθνικού κράτους, που παραμένει το κυρίαρχο πεδίο της ταξικής πάλης.

Η ανισόμετρη ανάπτυξη γεννάει την ανισοτιμία στις διεθνείς σχέσεις, που καθορίζονται από την οικονομική, στρατιωτική και πολιτική δύναμη του κάθε καπιταλιστικού κράτους, τη θέση του στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα.

Αυτή η προσέγγιση, που προκύπτει από την αντικειμενική πραγματικότητα, μας προφυλάσσει από λαθεμένες θέσεις που παρουσιάζουν καπιταλιστικά κράτη τα οποία έχουν ενδιάμεση, υποδεέστερη θέση στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, ως αποικίες ή χώρες που βρίσκονται, δήθεν, υπό "κατοχή" του ΔΝΤ και της ΕΕ.

Η στρατηγική, που είναι προσανατολισμένη στον αγώνα για το σοσιαλισμό, απαιτεί γραμμή συσπείρωσης και πάλης που θα συμβάλλει στη συγκέντρωση των αντιμονοπωλιακών - αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ρίχνοντας ιδιαίτερο βάρος στη σφυρηλάτηση της ταξικής ενότητας της εργατικής τάξης, στην κοινωνική συμμαχία με τη μικρή και μεσαία αγροτιά, τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους της πόλης. Η ίδια η πράξη αποδεικνύει τη σημασία της αναμέτρησης με τις δυνάμεις του οπορτουνισμού που προσποιούνται τους "φίλους του λαού" και δουλεύουν συστηματικά για την ενσωμάτωση της εργατικής τάξης στους στόχους του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, όπως κάνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και με το δικό τους παραπλανητικό τρόπο αριστερίστικες ομάδες που συνδράμουν για χρόνια τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, επιδίδονται σε αντικομμουνισμό, τοποθετούνται εχθρικά απέναντι στο σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε τον 20ό αιώνα.

Χρειάζεται υψηλού βαθμού ετοιμότητα και αποφασιστική στάση απέναντι στις προσπάθειες του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, που πρωτοστατεί στην προσπάθεια διάβρωσης των ΚΚ και σοσιαλδημοκρατικής μετάλλαξής τους.

Ενισχύουμε το μέτωπο ενάντια στον αντικομμουνισμό και υπερασπιζόμαστε τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού, τα πλεονεκτήματα του νέου συστήματος που προκύπτουν από την ίδια την αντικειμενική πραγματικότητα και την ιστορική πείρα, αναδεικνύοντας ότι μέσα σε λίγα χρόνια επιλύθηκαν προβλήματα που στον καπιταλισμό παραμένουν για αιώνες.

Η κριτική στάση του ΚΚΕ, που καταγράφεται στη σχετική Απόφαση του 18ου Συνεδρίου, εστιάζει στις αιτίες και στους παράγοντες που οδήγησαν στο ιστορικό πισωγύρισμα, στην αντεπανάσταση και την καπιταλιστική παλινόρθωση.

Συγκεντρώνοντας την προσοχή στα προβλήματα της οπορτουνιστικής διάβρωσης των ΚΚ, την παραβίαση των νομοτελειών που διέπουν τον κομμουνιστικό οικονομικο-κοινωνικό σχηματισμό, τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Στεκόμαστε σ' αυτό το ζήτημα, γιατί στο όνομα των εθνικών ιδιαιτεροτήτων εξελίσσεται συντονισμένη προσπάθεια υποκατάστασης των νομοτελειών της ταξικής πάλης και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης από το οπορτουνιστικό κατασκεύασμα του λεγόμενου "Σοσιαλισμού του 21ου αιώνα", ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τον επιστημονικό σοσιαλισμό, με την εργατική εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και τον κεντρικό σχεδιασμό, προβάλλοντας ως προοπτική την ουτοπία ενός εξανθρωπισμένου καπιταλισμού.

Δεύτερο, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων στην περιοχή θέτουν στους κομμουνιστές μεγάλα καθήκοντα, για την ενημέρωση των λαών και την ανάπτυξη της αντιιμπεριαλιστικής πάλης που θα είναι συνεπής αν στρέφεται κατά του συνόλου των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και ενώσεων, αποτρέποντας τον εγκλωβισμό στη λογική του λεγόμενου "πολυπολικού κόσμου", η αποδοχή της οποίας οδηγεί τους λαούς στην υποταγή στον έναν ή τον άλλον ιμπεριαλιστή.

Τρίτο, θέλουμε να τονίσουμε ότι η δύναμη των ΚΚ βρίσκεται στη διαμόρφωση επαναστατικής στρατηγικής, στην κατάκτηση της αδιαπραγμάτευτης θέσης ότι τα ΚΚ καθορίζουν τη στάση τους από το σκοπό της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών ως βάση που καθιστά επίκαιρο και αναγκαίο το σοσιαλισμό σαν απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα».

Ο Γ. Μαρίνος κάλεσε σε δράση στα μέτωπα που αφορούν:

• Την ανάπτυξη της ταξικής πάλης για τα δικαιώματα των εργαζομένων, τη διαμόρφωση κινήματος αλληλεγγύης, τη στήριξη της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας και των άλλων αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεων.
• Την ανάπτυξη της πάλης ενάντια στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα.
• Τη συντονισμένη δράση κατά του αντικομμουνισμού και της ανιστόρητης ταύτισης φασισμού - κομμουνισμού, την απαίτηση άρσης της απαγόρευσης ΚΚ και κομμουνιστικών συμβόλων.
• Την ενίσχυση της αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό και τον κυπριακό λαό, τη διεκδίκηση δίκαιης και βιώσιμης λύσης.