ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να πετύχει η απεργία

Η άνευ προηγουμένου επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι δεν αφήνει κανένα περιθώριο ούτε για εφησυχασμό ούτε για αναβολές. Τώρα, σήμερα, επιβάλλεται να οργανωθεί η απόκρουση της ολομέτωπης επίθεσης. Να δυναμώσει η πάλη για την προστασία των ανέργων, την υγεία του λαού, τις Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις, τους μισθούς, την ασφάλιση, την ακρίβεια κ.λπ. Να πάρει απάντηση ο ιδεολογικοπολιτικός πόλεμος που εξαπολύει το κεφάλαιο με τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς του υπηρέτες, συκοφαντώντας και στοχοποιώντας τις ανάγκες των παραγωγών του πλούτου και όλου του εργαζόμενου λαού. Να γιατί η επιτυχία της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας του Φλεβάρη αναδεικνύεται ως πρώτιστο καθήκον για την εργατική τάξη.

Επιτυχία των απεργιακών κινητοποιήσεων σημαίνει, πρώτα και κύρια, ότι η προετοιμασία τους θα ενισχύσει την οργάνωση του λαού στα ταξικά σωματεία, με εντατική δράση στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές. Και θα είναι θετικός στο βαθμό που η απόφαση για απεργία, η μαζική συμμετοχή, η διατύπωση σύγχρονων αιτημάτων θα γίνεται υπόθεση όλο και περισσότερων εργαζομένων. Στο βαθμό που αμφισβητείται συνολικά και οργανωμένα η πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, της ΕΕ, η λογική της ανταγωνιστικότητας και της διάσωσης των επιχειρήσεων. Στο βαθμό που θα αναδεικνύεται η ανάγκη της πάλης για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών της εργατικής οικογένειας, κόντρα στη δράση της εργοδοσίας να πληρώσουν τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης. Στο βαθμό που οι εργαζόμενοι, οικοδομώντας την ταξική τους ενότητα, παλεύουν για να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση. Στο βαθμό που θα δυναμώνει η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους νέους των λαϊκών οικογενειών, γιατί ενιαία επίθεση δέχονται, ενιαία πρέπει να είναι και η αντεπίθεση.

Ακριβώς όλα τα παραπάνω πολεμάει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός. Για παράδειγμα, η λογική της ανταγωνιστικότητας οδήγησε την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να αναπαράγει τα εκβιαστικά διλήμματα εργοδοτών και κυβέρνησης σχετικά με τις επιχειρησιακές συμβάσεις. Τέτοιες υπέγραψαν ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ στη «ΝΕΟΓΑΛ» και η παράταξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στον «Παπαστράτο». Δεν είναι τυχαίο ότι συστηματικά απορρίπτουν προτάσεις των ταξικών δυνάμεων για απεργία, με διάφορα προσχήματα: Σε επίπεδο ΓΣΕΕ είτε ισχυρίζονται ότι δεν είναι ώριμες οι συνθήκες, είτε απλά κωλυσιεργούν «παίζοντας» με ημερομηνίες. Σε επίπεδο ΕΚ, Ομοσπονδιών, Συνδικάτων περιμένουν τη ΓΣΕΕ να πάρει απόφαση, καθώς ταυτίζονται με την πλειοψηφία της ιδεολογικά και πολιτικά. Και έτσι υπονομεύουν τις διαθέσεις για αγώνα, καλλιεργούν μοιρολατρία, τσακίζοντας το κίνημα, βάζοντας πλάτη στο πέρασμα της αντεργατικής πολιτικής.

Ετσι, οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» μπλόκαραν παντού την προκήρυξη και προετοιμασία απεργιακών κινητοποιήσεων με πλαίσιο αντίστοιχο των εργατικών αναγκών (π.χ. ΕΚ Πειραιά, ΕΚ Θεσσαλονίκης, Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας, ΟΜΕ ΟΤΕ, Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία, Ομοσπονδία Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας...). Οπως έκαναν και με την απεργία στις 10 Φλεβάρη, που τσαλαπάτησαν την απόφαση δεκάδων Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και Συνδικάτων και, μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση, έκαναν μιαν ακόμη διασπαστική κίνηση αποφασίζοντας για απεργία στις 23 Φλεβάρη. Αλλωστε, η γραμμή πάλης που προβάλλουν είναι ο συμβιβασμός με το κεφάλαιο. Γι' αυτό και οι εργαζόμενοι πρέπει να εγκαταλείψουν αυτές τις δυνάμεις. Τα σωματεία, τα συνδικάτα, να συσπειρωθούν με το ΠΑΜΕ, κατακτώντας την ταξική ενότητα πάλης ενάντια στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Είναι μονόδρομος.

«Πισώπλατο» χτύπημα

Γρηγοριάδης Κώστας

«Θα έπρεπε να υπάρχει οδικός χάρτης - όχι μια γενική δυνατότητα κάντε επιχειρησιακές ή κόψτε τις αμοιβές - ένας οδικός χάρτης πώς θα διασωθεί πραγματικά μια επιχείρηση». Μόνο σαν χαστούκι και βάναυση πρόκληση σε βάρος των εργαζομένων μπορεί να ερμηνευτεί η παραπάνω δήλωση (στον «Φλας») του προέδρου της ΓΣΕΕ, με την οποία επαναφέρει την επαίσχυντη θεωρία περί του οδικού χάρτη υπέρ των επιχειρήσεων. Το μέγεθος της πρόκλησης γίνεται πολύ μεγαλύτερο, γιατί η δήλωση γίνεται σε μια στιγμή που ο ολομέτωπος πόλεμος σε βάρος των εργαζομένων από την πλουτοκρατία και την κυβέρνηση γίνεται ακριβώς με αυτό τον μπούσουλα: Τη διάσωση της επιχείρησης. Αυτό ακριβώς είναι το «ευαγγέλιο» που επισείουν καθημερινά οι εργοδότες στους χώρους δουλειάς για να πετσοκόψουν άγρια τους μισθούς, να κάνουν απολύσεις, να κάνουν λάστιχο τις εργασιακές σχέσεις και να διαλύσουν τη ζωή των εργαζομένων. Κι όμως, σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή έρχεται η ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ να χτυπήσει «πισώπλατα» τους εργαζόμενους, αναγορεύοντας ως υπέρτατο στόχο τη διάσωση της επιχείρησης. Και μάλιστα όχι μόνο με μια επιχειρησιακή σύμβαση ή πετσόκομμα των αμοιβών, αλλά θέλει ολοκληρωμένο σχέδιο ή οδικό χάρτη, σύμφωνα με την κομψή ορολογία του Γ. Παναγόπουλου. Γνωρίζει, όμως, ότι αυτός ο οδικός χάρτης οδηγεί στη φτώχεια και την εξαθλίωση τους εργαζόμενους.

Αβίωτη «ανάπτυξη»

«Εχουμε ήδη θετικές ενδείξεις βιώσιμης ανάπτυξης», διαπίστωσε ο πρωθυπουργός και μαζί του έσπευσε να συμφωνήσει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας στη συνάντηση που είχαν χτες. Ηταν μάλλον περιττό να διευκρινίσουν ποιες είναι αυτές οι θετικές ενδείξεις βιώσιμης ανάπτυξης, επειδή ο λαός τις βλέπει καθημερινά. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Η φτώχεια και η εξαθλίωση γενικεύονται και παίρνουν μόνιμα χαρακτηριστικά. Ολοένα και περισσότερες οικογένειες ανέργων και χαμηλόμισθων αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης. Η ανεργία αυξάνεται με ξέφρενους ρυθμούς, ενώ το επίδομα ανεργίας το παίρνει μια μικρή μειοψηφία. Η ληστεία του λαϊκού εισοδήματος, που πραγματοποιείται μέσα από το νέο άγριο κύμα αβάσταχτων αυξήσεων στα τρόφιμα, στα είδη πρώτης ανάγκης, στους λογαριασμούς ρεύματος, νερού, στα καύσιμα, διόδια, κ.ο.κ., έχει αποκτήσει πρωτοφανείς διαστάσεις. Το ίδιο το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων, η γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, η άγρια εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας... Κι όμως, αυτά θεωρούν ο πρωθυπουργός και ο κεντρικοτραπεζίτης ως ενδείξεις βιώσιμης ανάπτυξης. Η ραγδαία μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης είναι η σταθερή βάση που εγγυάται τη βιώσιμη ανάπτυξη, δηλαδή την «αειφόρο» κερδοφορία του κεφαλαίου. Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για την καπιταλιστική ανάπτυξη, που είναι αβίωτη για το λαό, ο οποίος πρέπει να τραβήξει το δρόμο της ανάπτυξης με γνώμονα τις ανάγκες του.

Υποκρισία

Την «τσάκισε» τη «Ζήμενς» η κυβέρνηση. Είναι απολύτως βέβαιο ότι ο διευθύνων σύμβουλος της θυγατρικής της γερμανικής πολυεθνικής δε θα μπορεί να κλείσει μάτι μετά την ...αυστηρή επιστολή που του έστειλε χτες ο Χ. Παμπούκης. Σε ύφος που δε σηκώνει αντιρρήσεις, ο υπουργός Επικρατείας σημειώνει ότι ...«θα ήμουν ευτυχής αν θα μπορούσατε, επαναλαμβάνω, να βοηθήσετε εποικοδομητικά και στην αποκάλυψη της αλήθειας, κάτι που θα μας παράσχει τη δυνατότητα επιβολής δίκαιης τιμωρίας»! Με άλλα λόγια, εκλιπαρεί τη «Ζήμενς» να συμβάλει στην αποκάλυψη της αλήθειας αν βέβαια ευαρεστηθεί και χάριν της δίκαιης τιμωρίας! Το καλύτερο όμως είναι ότι φροντίζει να δώσει και κίνητρα, μιλώντας με τη «γλώσσα» που καταλαβαίνουν οι πολυεθνικές. Υπόσχεται στη «νέα» «Ζήμενς» - την αποκαλεί νέα γιατί, όπως υποστηρίζει, έχει εξυγιανθεί από τις αμαρτίες του παρελθόντος(!) - ότι μπορεί να συνεχίσει τις μπίζνες στη «νέα Ελλάδα» που δημιουργεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που, όπως γράφει, πασχίζει «να δημιουργήσει ένα καθαρό φιλοεπενδυτικό περιβάλλον»... Η υποκρισία τους δεν έχει όρια. Η ίδια η επιστολή, βέβαια, είναι μια θεατρινίστικη κίνηση, γιατί κανείς δεν πιστεύει ότι η «Ζήμενς» θα αποκαλύψει σε ποιους μοίρασε τις μίζες είτε στο ΠΑΣΟΚ είτε στη ΝΔ.