Από τα χαράματα, εκείνης της μέρας, οι ταξικές δυνάμεις, συναντήθηκαν με χιλιάδες εργάτες και εργάτριες, σε όλη τη χώρα. Μπροστά στις πύλες των εργοστασίων, στα γιαπιά, στις επιχειρήσεις, στις τράπεζες, συζήτησαν με εργάτες και υπαλλήλους στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με συμβασιούχους, με εργαζόμενους που τα δικαιώματά τους χτυπιούνται σε κάθε τομέα της ζωής τους. Εγιναν παρεμβάσεις στο ΜΕΤΡΟ και τον ΟΑΕΔ, σε δημαρχεία. Πολύμορφες δράσεις μέσα και έξω από τις σχολές των πανεπιστημίων με το ΜΑΣ, ανέδειξαν τη στάση που πρέπει να έχουν οι φοιτητές μπροστά στην απεργία. Οι Συνεργαζόμενες Συνταξιουχικές Οργανώσεις, την ίδια μέρα βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή με τη μαζική τους συγκέντρωση και πορεία. Αργότερα, το απόγευμα, σε δεκάδες δήμους σε όλη τη χώρα, έγιναν συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια από τις ταξικές δυνάμεις, μεταφέροντας πλατιά το απεργιακό μήνυμα.
Μέσα από αυτή την εξόρμηση στο λαό, αναδείχθηκε η πλατιά ανταπόκριση και απήχηση των λαϊκών στρωμάτων στις δράσεις των ταξικών δυνάμεων. Πλατύτερες μάζες, συνειδητοποιούν την ανάγκη οργανωμένης αντίστασης και πάλης, διατυπώνουν την οργή και την αγανάκτησή τους για τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα. Αναγνωρίζουν στο ΠΑΜΕ, τον πρωτοπόρο ρόλο του στην οργάνωση των εργαζομένων.
Σήμερα, ο «Ρ», παρουσιάζει ορισμένες στιγμές από αυτή την πλατιά, παλλαϊκή εξόρμηση.
Στα καταστήματα, ιδιαίτερα στην Αιόλου και την Αγ. Μάρκου, οι μαγαζάτορες και οι εμποροϋπάλληλοι «έπιαναν» κουβέντα με τους συγκεντρωμένους. «Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο», ήταν τα λόγια μιας γυναίκας στην Αιόλου, απαντώντας στο κάλεσμα για να συμμετέχει στην απεργία. Και λίγο παρακάτω μια άλλη επαγγελματίας έλεγε: «Δεν πάει άλλο. Πρέπει να αντιδράσουμε, για το καλό μας. Αλλιώς τα πράγματα θα χειροτερεύσουν». Ολοι όσοι συζητούσαν με τους συγκεντρωμένους, έβγαζαν οργή και αγανάκτηση, για το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής.
Στον Πειραιά, από το πρωί, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες δράσεις. Συμβολικές καταλήψεις στα καταστήματα του ΟΑΕΔ σε Κερατσίνι, Νίκαια και Πειραιά. Παρέμβαση του ΜΑΣ στη λεωφορειακή γραμμή «040», αποκλείοντας τα ακυρωτικά μηχανήματα. Σύσκεψη των ναυτεργατικών σωματείων, όπου ανακοινώθηκε ότι τα σωματεία ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ αποφάσισαν συμμετοχή στην απεργία. Μαζική παρέμβαση στο Γραφείο Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας (ΓΕΝΕ). Τέλος, το απόγευμα μαζικό συλλαλητήριο, στην πλατεία Κοραή, στον Πειραιά.
Αντίστοιχα, από το πρωί και για δύο ώρες, οι ταξικές δυνάμεις απέκλεισαν τα ταμεία των νοσοκομείων και των ιατρείων του ΙΚΑ σε Καβάλα, Κομοτηνή, Ξάνθη, Κοζάνη, Πτολεμαΐδα, Φλώρινα, Καστοριά και Γρεβενά, καθώς και στο Κέντρο Υγείας Σιάτιστας. Το απόγευμα πραγματοποιήθηκε μαζικό συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη με τη συμμετοχή εργαζομένων που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις.
Μαχητικές συγκεντρώσεις, πορείες και πικετοφορίες έγιναν στις περισσότερες πόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης (Κατερίνη, Αλεξανδρούπολη, Ξάνθη, Κομοτηνή, Δράμα, Κιλκίς, Γιαννιτσά, Κοζάνη, Πτολεμαΐδα, Φλώρινα, κ.ά.). Ιδιαίτερα στις Σέρρες ξεχωριστή ήταν η συμμετοχή της ΠΑΣΥ, και έγινε αναφορά στις διώξεις των αγροτών.
MotionTeam |
Στο Περιστέρι, η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΟΓΕ και του ΜΑΣ, ξεκίνησε από το ΙΚΑ της Ν. Ζωής, πέρασε μέσα από τις λαϊκές γειτονιές και το εμπορικό κέντρο με κατεύθυνση το δημαρχείο.
Καταστηματάρχες, περαστικοί, κάτοικοι από τις εργατικές λαϊκές γειτονιές της περιοχής αγκάλιασαν με μεγάλη θέρμη το κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων για γενικό ξεσηκωμό μπροστά στην απεργία στις 23 Φλεβάρη.
Από τα μπαλκόνια, τα παράθυρα, τις αυλές, τις καφετέριες, τα καταστήματα, τους δρόμους - παντού - κάτοικοι του Περιστερίου έπιασαν κουβέντα με τους διαδηλωτές και έπαιρναν τις ανακοινώσεις, που μοίραζαν. Δεν ήταν λίγες οι φορές που επιδοκίμασαν και τα συνθήματα των διαδηλωτών, όπως, «Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλη» και «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά εργάτη μπορείς χωρίς τ' αφεντικά».
Ακόμα κι όταν αστυνομικές δυνάμεις έκλεισαν το δρόμο προς το Μέγαρο Μαξίμου για παραπάνω από δύο ώρες, οι συνταξιούχοι παρέμειναν πεισματικά μέχρι να πάρουν εντολή και ο δρόμος να ανοίξει. «Είναι απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει! Δεν φεύγουμε από εδώ ούτε αύριο! Ο δρόμος θα ανοίξει, θα περάσουμε! Θα πάμε στο Μέγαρο Μαξίμου, είτε το θέλουν, είτε όχι!» φώναζαν διαρκώς. Ενώ άλλοι συνταξιούχοι εμφανώς οργισμένοι από τη στάση της κυβέρνησης έλεγαν: «Γιατί κλείνουν το δρόμο; Τι φοβάται η κυβέρνηση;».
Στη Βορειοδυτική Ελλάδα, έγιναν επίσης σημαντικές κινητοποιήσεις. Στα Γιάννενα, από τις πρώτες πρωινές ώρες, ξεκίνησε συμβολική κινητοποίηση στο Γενικό Νοσοκομείο «Χατζηκώστα». Στη συνέχεια υγειονομικοί, μαζί με άλλους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, αλλά και φοιτητές, πραγματοποίησαν δυναμική κινητοποίηση, στο πλαίσιο της στάσης εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων. Σε Στερεά Ελλάδα - Εύβοια: Στη Χαλκίδα, από νωρίς το πρωί έγιναν εξορμήσεις από το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων σε σούπερ μάρκετ, πολυκαταστήματα, καθώς και στο Εμπορικό Κέντρο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ περιόδευσε σε ΚΑΠΗ και στο Παράρτημα του ΙΚΑ. Παρέμβαση έγινε και στο Νοσοκομείο Χαλκίδας. Στη Λαμία, έγινε περιοδεία στο Νοσοκομείο, στο ΙΚΑ και στο Κέντρο Υγείας Στυλίδας, ενώ ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων πραγματοποίησε εξόρμηση σε μαγαζιά.
Κινητοποιήσεις με αιχμή την Υγεία, πραγματοποίησαν οι ταξικές δυνάμεις σε Ικαρία, Σάμο και Κω.
Η μεγάλη και θετική ανταπόκριση των εργαζομένων ήταν το βασικό χαρακτηριστικό της περιοδείας των ταξικών δυνάμεων στα γραφεία της Εθνικής Τράπεζας στο κέντρο της Αθήνας. Η πλειοψηφία των εργαζομένων έσπευσε να ακούσει τις θέσεις του κλιμακίου του Σωματείου Χρηματοπιστωτικού και Συναφών Επιχειρήσεων Αττικής αλλά και να πουν και οι ίδιοι τους προβληματισμούς τους. «Πλέον οι εργαζόμενοι σας ακούν», ήταν η «ατάκα» ενός εργαζόμενου που σε λίγες μέρες βγαίνει στη σύνταξη.
Οι συζητήσεις περιστράφηκαν κυρίως στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, στην κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος και στο τι πρέπει να γίνει. Εγινε κουβέντα για το καθεστώς «ενοικιαζόμενων» εργαζομένων που στην Εθνική είναι ιδιαίτερα έντονο αφού εκτιμάται ότι ξεπερνούν τους χίλιους!
Πολλοί ήταν οι εργαζόμενοι που διαπίστωναν ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν έγινε τίποτα για να οργανωθεί ο αγώνας τους και η αντίστασή τους στην επίθεση που δέχονται, επιρρίπτοντας ευθύνες στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, του οποίου ο ρόλος «αναγνωρίζεται». Το κλιμάκιο του Σωματείου επεσήμανε την ανάγκη οι εργαζόμενοι να βγάλουν συμπεράσματα από τη δράση των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών και να τις βάλουν στο περιθώριο. Οτι οι ίδιοι πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, να συσπειρωθούν στο ΠΑΜΕ, να στήσουν σωματειακές επιτροπές που θα συμβάλλουν στην αποτελεσματικότερη οργάνωση και το συντονισμό της αγωνιστικής δράσης.