Τι κοινό μπορεί να ενώνει τον β` μηχανικό, τον Δημήτρη Χόρτη που πνίγηκε, με τον Σφηνιά και την παρέα του; Ποιος θα φέρει πίσω την «ανώνυμη» νεκρή ναυαγό του «Σαμίνα», που παραμένει στα αζήτητα του νεκροτομείου; Ποιος θα πληρώσει για τους 81 νεκρούς του «Σαμίνα», τους 24 του «Αϊρον Αντώνης», τους 20 του «ΔΥΣΤΟΣ»;

Ο κατάλογος των ερωτημάτων μπορεί να μακρύνει πολύ. Μόνο που ήδη κυβέρνηση και εφοπλιστές έχουν κάνει καθαρό πως γι' αυτούς, και κατά συνέπεια για τους ποδηγετημένους κρατικούς μηχανισμούς ελέγχου, η υπόθεση αυτή θεωρείται τελειωμένη! Η εξέλιξη αυτή ήταν προδιαγεγραμμένη από τις πρώτες ώρες μετά το ναυάγιο του «Σαμίνα», όταν ο εκπρόσωπος των «Μινωικών» και ο αρχηγός του Λιμενικού Σώματος βρέθηκαν να συμφωνούν, πριν καν ακόμα περισυλλεγούν οι ναυαγοί, πως επρόκειτο για «ανθρώπινο λάθος». Οι επώνυμες καταγγελίες για μηχανική βλάβη στο σαπάκι έπαιξαν για λίγο στα μέσα ενημέρωσης, τόσο όσο χρειαζόταν στην κυβέρνηση και τους ανταγωνιστές των «Μινωικών» για να χρησιμοποιήσουν το ναυάγιο ώστε να επιταχύνουν την προώθηση του σχεδίου τους για το άνοιγμα του Αιγαίου στον ανταγωνισμό. Από κει κι ύστερα άρχισε να εκτυλίσσεται μια τεράστια επιχείρηση αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης και εστίαση του ενδιαφέροντός της σε θέματα όπως ποιος εφοπλιστής είναι καλύτερος ή ποια εταιρία ελικοπτέρων είναι ριγμένη.

Κρίσιμα ζητήματα, όπως ο ρόλος του ανταγωνισμού στην πρόκληση ναυαγίων, η ανυπαρξία σχεδίων διάσωσης, η ουσιαστική θωράκιση των νησιών, τα τσαλαπατημένα εργατικά δικαιώματα, γίνεται συστηματική προσπάθεια να εξαφανιστούν από το προσκήνιο και τη θέση τους να πάρουν κατασκευασμένες από τους εφοπλιστές και την κυβέρνηση κόντρες, που μετατρέπουν τα θύματα της εφοπλιστικής ασυδοσίας ξανά σε θύματα προς νέα εκμετάλλευση. Αποκορύφωμα, η ανακοίνωση 18 εταιριών ότι σταματούν τα βαπόρια τους, γιατί, δήθεν, διασύρονται! Σαν έτοιμη από καιρό η κυβέρνηση απάντησε ότι επιταχύνει τις διαδικασίες απελευθέρωσης των γραμμών της ακτοπλοΐας. Το φινάλε αυτού του θεάτρου έχει προγραμματιστεί για την Τρίτη, 17 Οκτώβρη, οπότε η Γνωμοδοτική Επιτροπή Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών θα δώσει στον Παναγόπουλο τη γραμμή για τα Χανιά και το σύνθημα για το σπάσιμο της MFD. Τότε αρχίζουν τα ακόμα πιο δύσκολα για τους νησιώτες και τους ναυτεργάτες.

Γιατί αυτό που δεν αλλάζει με τις κυβερνητικές αποφάσεις είναι η ίδια η πραγματικότητα της ακτοπλοΐας, αυτή δηλαδή που από μόνη της πράγματι διασύρει τους εφοπλιστές. Τα υπερήλικα πλοία παραμένουν, τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας 16 και 18 ωρών ημερησίως επίσης.

Κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν έχει παρθεί για την τήρηση των κανόνων ασφαλείας εκτός από το θέατρο του προσωρινού κρατήματος 65 πλοίων για να πάρουν καινούριους πυροσβεστήρες. Το σύστημα των δρομολογίων παραμένει επίσης ως έχει, διαμορφωμένο έτσι που να παράγει το μέγιστο δυνατό κέρδος, χωρίς τους απαιτούμενους χρόνους για ουσιαστικούς ελέγχους και ξεκούραση των πληρωμάτων. Τα ζητήματα αυτά βγήκαν στην επιφάνεια με αφορμή το ναυάγιο και οι εφοπλιστές βιάζονται να τα κλείσουν, εκβιάζοντας πληρώματα και επιβάτες. Πατούν πάνω στα πτώματα των 81 νεκρών ναυαγών για να οικοδομήσουν την επόμενη μέρα.

Σε ένα τέτοιο σκηνικό προβάλλει σαν όαση η δράση των σωματείων μηχανικών και θερμαστολαδάδων. Η τελευταία ανακοίνωσή τους με αφορμή τη συμπαιγνία κυβέρνησης - εφοπλιστών είναι καταπέλτης.

Υπενθυμίζουν πως τα δύο σωματεία στάθηκαν από την πρώτη στιγμή και στέκονται αποφασιστικά στο πλευρό των ναυτεργατών, κλείνοντας το δρόμο στην επιχείρηση συγκάλυψης των υπευθύνων για το ναυτικό έγκλημα του «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ». Ταυτόχρονα, καταδικάζουν τη θρασύτατη, υποκριτική αναφορά των εφοπλιστών στα πληρώματα των πλοίων.

«Οι άθλιες συνθήκες δουλιάς με 16-18 ώρες εργασίας την ημέρα και διαβίωσης σε χώρους ενδιαίτησης 3-4 μέτρα κάτω από τα γκαράζ, είναι η πραγματικότητα που βιώνουν οι ναυτεργάτες στα καράβια. Ο άδικος χαμός οκτώ ναυτεργατών, μέλη του πληρώματος του Ε/Γ-Ο/Γ "ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ", καθώς και 73 επιβατών σε αυτό το τραγικό ναυάγιο είναι η σκληρή πραγματικότητα της εφοπλιστικής ασυδοσίας»,σημειώνουν χαρακτηριστικά. Και αποκαλύπτουν:

Τα εφοπλιστικά κέρδη, τα δισεκατομμύρια που καρπώνεται το εφοπλιστικό κεφάλαιο, είναι αποτέλεσμα της πιο σκληρής αδίστακτης εκμετάλλευσης των ναυτεργατών, της εξοντωτικής εντατικοποίησης της δουλιάς, της απλήρωτης εργασίας, της υποβάθμισης της ασφάλειας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα.

Υπενθυμίζουν πως είναι νωπή η εμπειρία της αποφασιστικής μάχης που έδωσαν οι ναυτεργάτες στην ακτοπλοΐα και τονίζουν:

Ο αγώνας για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των ναυτεργατικών δικαιωμάτων, ο αγώνας για την προστασία της ασφάλειας της ανθρώπινης ζωής επιβάλλεται να ενταθεί.

Σ' ότι αφορά τον εφοπλιστικό εκβιασμό αναφέρουν: Αυτοί πατάνε στο έδαφος της κυβερνητικής πολιτικής που υπηρετεί τα εφοπλιστικά συμφέροντα, πατάνε στο καθεστώς των προνομίων, στην κατάργηση του «ΚΑΜΠΟΤΑΖ» και την απελευθέρωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών που σηματοδοτεί τη νέα φάση του επικίνδυνου εφοπλιστικού ανταγωνισμού για τον έλεγχο των κερδοφόρων γραμμών.Αποτελεί πρόκληση απέναντι στους δεκάδες νεκρούς, απέναντι στους ναυτεργάτες και όλους τους εργαζόμενους η εφοπλιστική θέση για τη νομιμοποίηση των σαπιοκάραβων. Το κυνηγητό του υπερκέρδους τυφλώνει. Οι εφοπλιστές και η πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά τους γίνονται συνεχώς όλο και πιο επικίνδυνοι.

Απαντούν και στα περί «αυτοδημιούργητου» των εφοπλιστών: Οι περιουσίες που έφτιαξαν είναι καρπός της πιο βάρβαρης εκμετάλλευσης των ναυτεργατών και φέρουν τη σφραγίδα των τεράστιων προνομίων που τους πρόσφεραν οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις. Πρωτοφανείς φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις, λιμενικές και λοιπές εγκαταστάσεις, κατασταλτικοί σε βάρος των ναυτεργατών μηχανισμοί.

Στο απυρόβλητο δε μένει και η πλειοψηφία της διοίκησης της ΠΝΟ, που «αναλαμβάνει τεράστιες ευθύνες με την τακτική του "Πόντιου Πιλάτου" και τη στήριξη της ναυτιλιακής πολιτικής που υπονομεύει τα ναυτεργατικά συμφέροντα». «Η ανάπτυξη των ναυτεργατικών αγώνων, ο συντονισμός της πάλης με τους άλλους εργαζόμενους αποτελεί σήμερα επιτακτική ανάγκη, για να εμποδιστεί η κατάργηση του "ΚΑΜΠΟΤΑΖ" και η διαλυτική απελευθέρωση της ακτοπλοΐας, να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη δουλιά, να διευρύνουμε τα εργασιακά - ασφαλιστικά δικαιώματα» συνεχίζουν οι διοικήσεις των δύο σωματείων και παρουσιάζουν στη συνέχεια τη θέση για την οργάνωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών σε φιλολαϊκή βάση.

«Στην κατεύθυνση αυτή, τονίζουν, αποκτά ιδιαίτερη σημασία η πρόταση των σωματείων μας, για τη δημιουργία Εθνικού Οργανισμού Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών με εργατικό, κοινωνικό έλεγχο, που θα αναλάβει την αποκλειστική ευθύνη της οργάνωσης αυτού του νευραλγικού χώρου.

Πρωταρχικής σημασίας ζήτημα είναι η διεύρυνση του αγωνιστικού μετώπου που θα περιλαμβάνει το εργατικό - ναυτεργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα, την τοπική αυτοδιοίκηση, μαζικούς φορείς των κατοίκων των νησιών για να ληφθούν μέτρα για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα, για την ανάπτυξη των ακτοπλοϊκών γραμμών της χώρας μας, προς όφελος του εργαζόμενου λαού.

Σε αυτή την κατεύθυνση τα σωματεία ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ συμβάλλουν με όλες τους τις δυνάμεις για την κλιμάκωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων για να επιβάλλουμε τις προτάσεις μας».