Σήμερα, 15 του Οκτώβρη, γίνονται βουλευτικές εκλογές στη Λευκορωσία και ήδη η λεγόμενη «δημοκρατική κοινότητα» φρόντισε να μας διαμηνύσει ότι δε θα αναγνωρίσει το αποτέλεσμα των εκλογών της Λευκορωσίας. Βέβαια, η ίδια «δημοκρατική κοινότητα» των ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ, όπως έδειξε στο παράδειγμα της Γιουγκοσλαβίας, είναι σε θέση να αναπροσαρμόζει τη θέση της με καταπληκτική ελαστικότητα, ανάλογα βέβαια με το αποτέλεσμα. Τι βολεύει, το αναγνωρίζει, δεν τη βολεύει, τόσο το χειρότερο γι' αυτό!

Στη Λευκορωσία, βέβαια, υπάρχουν ορισμένες ιδιαιτερότητες σε αντίθεση με τη Γιουγκοσλαβία. Κατ' αρχήν έχουμε μόνο βουλευτικές εκλογές για την κάλυψη των εδρών της Συνέλευσης των Αντιπροσώπων (δηλαδή της Κάτω Βουλής, που έχει 110 έδρες). Η Ανω Βουλή, το Συμβούλιο της Δημοκρατίας (64 έδρες) αποτελείται από αντιπροσώπους των τοπικών Σοβιέτ, ενώ οι προεδρικές εκλογές θα διεξαχθούν ξεχωριστά μέσα στο 2001. Παρ' όλα αυτά, όπως άλλωστε κάθε εκλογές, έτσι κι οι σημερινές μπορούν να επηρεάσουν τις παραπέρα εξελίξεις.

Ηδη από τις αρχές Σεπτέμβρη οι ΗΠΑ, με ανακοίνωση του Τζόσουα Ρόζνμπλατ, εκπροσώπου τους στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), ενός οργανισμού που εξελίσσεται σ' ένα από τα μακριά χέρια των ιμπεριαλιστών, διευκρίνισε ότι οι ΗΠΑ δε θα αναγνωρίσουν το αποτέλεσμα των εκλογών της Λευκορωσίας. Οι ενστάσεις των ΗΠΑ οφείλονται τόσο στο εκλογικό νομοθετικό πλαίσιο, που χαρακτηρίζεται ελλιπές, όσο και στη λειτουργία της εκλογικής επιτροπής, με αποτέλεσμα οι ίδιες να χαρακτηρίζουν τις λευκορωσικές εκλογές «αντιδημοκρατικές». Φαίνεται πως «δημοκρατικές» μπορούν να είναι μόνο οι εκλογές-καραγκιοζιλίκια που διεξάγονται στις ΗΠΑ, όπου, όπως μαθαίνουμε, ανάμεσα στα άλλα πρωτότυπα και σημαντικά (όπως ο διαγωνισμός μαγειρικής των υποψηφίων), μπορείς μέσω του Ιντερνετ στις προσεχείς προεδρικές εκλογές να πουλήσεις και την ψήφο σου...

Επίσης, οι ΗΠΑ απαιτούν την απελευθέρωση των «πολιτικών κρατουμένων», δηλαδή δύο πρώην βουλευτών-επιχειρηματιών, οι οποίοι έχουν καταδικαστεί για αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου (Αλήθεια, ακούσατε να λένε τίποτα οι ΗΠΑ κι η υπόλοιπη «δημοκρατική κοινότητα» για τον ανθρακωρύχο συνδικαλιστή Μίρον Κόζμα, που σαπίζει στις ρουμανικές φυλακές με μια βαριά κι εξοντωτική ποινή 18 χρόνων φυλάκισης, επειδή έπαιξε σημαντικό ρόλο στην οργάνωση της κινητοποίησης των εργαζομένων το 1999;).

Στην κατεύθυνση που χάραξαν οι ΗΠΑ απέναντι στη Λευκορωσία ακολουθεί τόσο η ΕΕ, όσο και το Συμβούλιο της Ευρώπης (ΣΕ), όμως φαίνεται ότι ειδικά οι ΗΠΑ το 'χουν δέσει «μανιάτικο». Ετσι, με νέες δηλώσεις της στις αρχές Οκτώβρη 2000 η Μ. Ολμπράιτ φρόντισε να ξεκαθαρίσει για άλλη μια φορά ότι δε θα αναγνωρίσουν τα αποτελέσματα των λευκορωσικών εκλογών κι υποστήριξε ότι καλά θα κάνουν εκείνες οι δυνάμεις της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης» της Λευκορωσίας που θα απέχουν από τις εκλογές. Μάλιστα, κάλεσε τις υπόλοιπες χώρες να μη στείλουν παρατηρητές (Αλλο πάλι αυτό το «φρούτο» των παρατηρητών, ως εγγύηση της δημοκρατίας. Αλήθεια, στις αμερικανικές εκλογές ποιες χώρες θα στείλουν παρατηρητές;).

Αμεση ήταν κι αυτή τη φορά η ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών της Λευκορωσίας, που καταδίκασε την ανάμειξη των ΗΠΑ στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας και τις κατηγόρησε για προσπάθεια άσκησης πίεσης στους πολίτες της Λευκορωσίας.

Προς τι όμως η διαμάχη; Γιατί οι ΗΠΑ, όπως και στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, με τόσο πάθος πολεμούν την ηγεσία της Λευκορωσίας; Η απάντηση είναι απλή: Η Λευκορωσία εδώ και μερικά χρόνια, υπό την ηγεσία του Αλεξάντρ Λουκασένκο, αρνείται να εφαρμόσει και συχνά κάνει το ανάποδο από αυτό που τη συμβουλεύουν το ΔΝΤ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Κι αυτό έχει πυροδοτήσει το μίσος αυτών των οργανισμών, χωρών κι ενώσεων (όπως και του ΝΑΤΟ), που την αντιμετωπίζουν, μαζί με τη Γιουγκοσλαβία, σαν το «κακό σπυρί» της Ευρώπης, φοβούμενοι πως το παράδειγμά της μπορεί να βρει κι άλλους μιμητές.

Βέβαια, ακόμη το ΝΑΤΟ δεν προχώρησε στο βομβαρδισμό της. Ισως να μην έχει βρει ακόμη το ποια είναι η μειονότητα που καταπιέζουν οι Λευκορώσοι, ίσως να ευθύνεται κι η Ενωσιακή Συμφωνία που έχει υπογράψει η Λευκορωσία με τη Ρωσία, είτε ακόμη να βαραίνει το γεγονός ότι η Λευκορωσία (σε διαφορά από τη Γιουγκοσλαβία), όχι μόνο έχει πυραυλικά αντιαεροπορικά συστήματα Ρ-300, αλλά είναι και χώρα παραγωγός τους με αρκετά ισχυρή και προηγμένη κρατική πολεμική βιομηχανία.

Τη «χολή» των Αμερικανών έπρηξαν όμως στην κυριολεξία και οι πρόσφατες κινήσεις του Λουκασένκο. Να μερικές από αυτές:

Στην πρόσφατη ομιλία του στη λεγόμενη συνεδρίαση της «χιλιετίας» του ΟΗΕ υπενθύμισε ότι η Λευκορωσία έδωσε στο βωμό της Νίκης ενάντια στο φασισμό κάθε τρίτο κάτοικό της, σημειώνοντας ότι η χώρα του με το αίμα της έχει κατακτήσει το δικαίωμα να καθορίζει μόνη της την τύχη της χωρίς ξένες υποδείξεις για το πώς θα πρέπει να ζήσει και με ποιες άλλες χώρες θα πρέπει να «συναναστρέφεται». Στην ίδια τοποθέτηση από το βήμα του ΟΗΕ ο Αλεξάντρ Λουκασένκο επέκρινε τη συναίνεση που έδωσε ο ΟΗΕ για το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ.

Λίγο νωρίτερα (2/9/2000) ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας είχε πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Κούβα, όπου συναντήθηκε με τον Φιντέλ Κάστρο. Εκεί ο ίδιος εξέφρασε το θαυμασμό του προς τον Κουβανό ηγέτη και την κουβανική επανάσταση και σημείωσε τη σύμπτωση απόψεων για τις διεθνείς εξελίξεις ανάμεσα σε Κούβα και Λευκορωσία. Ο Φιντέλ Κάστρο παρασημοφόρησε με το παράσημο «Χοσέ Μαρτί» τον Λευκορώσο Πρόεδρο, σημειώνοντας όχι μόνο την αλληλεγγύη της Λευκορωσίας στην Κούβα, αλλά και τη σταθερότητα που δείχνει ο Αλ. Λουκασένκο στην υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού της χώρας του.

Στα τέλη Σεπτέμβρη 2000 με απόφαση του Προέδρου της Λευκορωσίας συγκλήθηκε το Συνέδριο των βουλευτών των Σοβιέτ όλων των επιπέδων, στο οποίο πήραν μέρος περίπου 2.500 αντιπρόσωποι απ' όλη τη χώρα, κι εξέφρασε την υποστήριξη στην εσωτερική κι εξωτερική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση της χώρας.

Τέλος, ο Λουκασένκο (σε αντίθεση με την πρακτική που ακολούθησε ο Μιλόσεβιτς), όχι μόνο δεν αρνήθηκε την υποστήριξη και συνεργασία με τους ντόπιους κομμουνιστές, αλλά διόρισε πριν περίπου 2 μήνες στη θέση του προέδρου του εθνικού κρατικού ραδιοτηλεοπτικού καναλιού τον Βίκτορ Τσίκιν, Α΄ Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚ Λευκορωσίας, κι έως τότε αντιδήμαρχο της πόλης του Μινσκ.

Οπως σημειώνει από τη μεριά του ο ρωσικός Τύπος, το όλο θέμα της μη αναγνώρισης των αποτελεσμάτων των εκλογών από ΗΠΑ, ΕΕ, ΣΕ κλπ., έχει και διεθνείς προεκτάσεις, πέραν των συνόρων της Λευκορωσίας. Κι αυτό γιατί σε περίπτωση που δεν αναγνωριστούν τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της Λευκορωσίας, οι συμφωνίες που θα κληθεί να εγκρίνει το νέο Κοινοβούλιο, και που εκτός των άλλων θα αφορούν την Ενωση Ρωσίας-Λευκορωσίας, μπορεί να μην αναγνωριστούν από τις παραπάνω διεθνείς οργανώσεις κι ενώσεις, μ' όλες τις συνέπειες που αυτό θα έχει.

Πάντως, την κάθοδό τους στις εκλογές, διεκδικώντας τις 110 μονοεδρικές, έχουν δηλώσει γύρω στους 600 υποψηφίους των περισσότερων κομμάτων της χώρας. Απέχουν απ' αυτές οι πιο εθνικιστικές-φιλοδυτικές δυνάμεις. Ετσι, εκτός των κομμάτων που υποστηρίζουν τον Λουκασένκο (και τα οποία έχουν συγκροτήσει ένα Μέτωπο μ' έκδηλη την αντιαμερικανική κι αντιΝΑΤΟική διάθεση, με την επωνυμία «Ενωση των Λευκορωσικών Λαϊκοπατριωτικών Δυνάμεων», όπου συμμετέχουν το Κομμουνιστικό Κόμμα Λευκορωσίας, το Κόμμα Εργασίας και Δικαιοσύνης, το Πατριωτικό Κόμμα, ενώ με την «Ενωση ΛΛΠΔ» συνεργάζεται και η Λευκορωσική Πατριωτική Ενωση Νεολαίας), μεγάλο μέρος των κεντρώων, όπως το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, αλλά και δεξιές δυνάμεις, όπως το Φιλελεύθερο-Δημοκρατικό Κόμμα, καθώς επίσης και το Κόμμα των Κομμουνιστών της Λευκορωσίας (ΚΚΛ) και άλλα κόμματα, θα πάρουν μέρος στις εκλογές της 15ης Οκτώβρη.

Περίπου το 40% των υποψηφίων έχουν κατέβει ως εκπρόσωποι κομμάτων (τους περισσότερους υποψηφίους εδώ έχουν τα 2 ΚΚ, περίπου 120), ένα άλλο περίπου 30% αποτελούν υποψήφιοι υποστηριζόμενοι από εργατικές κολεκτίβες κι ένα άλλο 30% οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι, που έχουν συλλέξει τις απαραίτητες υπογραφές.

Απομένει λοιπόν να δούμε αν η γραμμή της αντίστασης κι ανυπακοής της Λευκορωσίας στις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις θα ενισχυθεί ή θα αδυνατίσει με τις εκλογές της 15ης Οκτώβρη.