Σύσκεψη, με θέμα την παρουσίαση των Θέσεων της ΚΕ για το 16ο Συνέδριο του Κόμματος οργανώνει η ΝΕ Ημαθίας του ΚΚΕ σήμερα Κυριακή, στις 11 π.μ., στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Βέροιας. Την παρουσίαση θα κάνει μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Εκδήλωση για την παρουσίαση των Θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ για το 16ο Συνέδριο πραγματοποιεί η ΝΕ Ζακύνθου, σήμερα Κυριακή, στις 7.30 το απόγευμα, στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου (πλατεία Σολωμού). Την παρουσίαση των Θέσεων θα κάνει ο Τ. Τσίγκας, μέλος της ΚΕ του Κόμματος.
Εδώ τίθενται ορισμένα ερωτήματα: Πώς εκφράζονται οι μεταξύ τους αντιθέσεις όταν πχ κάνουν επεμβάσεις από κοινού ΗΠΑ και ΕΕ με μοχλό το ΝΑΤΟ; 'Η πού μπορεί να οδηγήσει η παραπέρα όξυνσή τους;
Τα μονοπώλια μιας χώρας ανταγωνίζονται τα μονοπώλια άλλων χωρών στη διεθνή αγορά. Αυτός ο ανταγωνισμός εκφράζεται με τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Τα μονοπώλια για να μπορούν να δρουν σε συνθήκες διεθνούς ανταγωνισμού, επιδιώκουν διαρκώς την αύξηση των κεφαλαίων τους, τη μεγέθυνσή τους (σ' αυτό συμβάλλουν και οι συγχωνεύσεις και εξαγορές), γι' αυτό και έχουν την τάση της κυριαρχίας. Κυριαρχούν στην αγορά, τη διαμοιράζουν μεταξύ τους, ανάλογα με τη δύναμη καθενός ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τη σύναψη διαφόρων μορφών συμφωνιών μεταξύ των καπιταλιστών, αλλά αυτές οι συμφωνίες είναι προσωρινοί συμβιβασμοί, αφού κάθε μονοπώλιο επιδιώκει πάντα μεγαλύτερο μερίδιο. Αρα πίσω από τις συμφωνίες υπάρχουν οι ανταγωνισμοί, δεν καταργούνται. Γι' αυτό και οι συμφωνίες σπάνε για να ξαναδημιουργηθούν άλλες, αλλάζουν οι μεταξύ τους συμμαχίες, οι συσχετισμοί ομίλων κλπ. Ανάλογη είναι και η διαδικασία ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη την εποχή του ιμπεριαλισμού.
Οσο μεγαλώνουν οι διαστάσεις των μονοπωλίων, τόσο διεκδικούν μεγαλύτερο μερίδιο στην παγκόσμια αγορά, αλλά αυτή η τάση μεταβάλει τη δύναμη ανάμεσά τους. Εδώ βρίσκεται και η ουσία του νόμου της ανισόμετρης οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης.Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα μονοπώλια διεξάγεται σε διάφορους τομείς. Κατ' αρχήν υπάρχει ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα μονοπώλια του ίδιου κλάδου για το μοίρασμα της αγοράς. Οξύνεται όμως ο ανταγωνισμός και μεταξύ μονοπωλίων διαφορετικών κλάδων παραγωγής, όπως τα μονοπώλια - προμηθευτές και τα μονοπώλια - καταναλωτές της πρώτης ύλης, της ενέργειας κλπ. Τα πρώτα επιδιώκουν αύξηση των τιμών, τα άλλα τη μείωσή τους. Ανταγωνισμός επίσης υπάρχει μεταξύ των μονοπωλίων που παράγουν τα ίδια προϊόντα με διαφορετική πρώτη ύλη. Αλλά και η επιστημονική και τεχνική πρόοδος, είναι στοιχείο όξυνσης του ανταγωνισμού. Επίσης ανταγωνισμοί οξύτατοι υπάρχουν όχι μόνο σε σχέση με την εξαγωγή εμπορευμάτων, αλλά κυρίως με την εξαγωγή κεφαλαίων.
Μετά το β' παγκόσμιο πόλεμο, η πρωτοκαθεδρία περνά στις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ, μετά τον πόλεμο με το σχέδιο Μάρσαλ, κατάφεραν να ενισχύσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους έναντι της Αγγλίας, της Γαλλίας και της ηττημένης Γερμανίας, αλλά και τη στρατιωτικοπολιτική τους παρουσία σε στρατηγικά σημεία του πλανήτη, εκτός της αμερικανικής ηπείρου, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Απω Ανατολή. Στην Ευρώπη μετά τον πόλεμο έχουμε τη συγκρότηση ιμπεριαλιστικής Ενωσης που δρα ως ένα κέντρο του διεθνούς ιμπεριαλισμού, την τότε ΕΟΚ - σήμερα Ευρωπαϊκή Ενωση. Στην Απω Ανατολή η Ιαπωνία επίσης είναι το άλλο κέντρο του ιμπεριαλισμού. Ετσι, ιστορικά, μαζί με τη διαμόρφωση της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας διαμορφώνονται τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα: ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνία. Επίσης τόσο στη Βόρεια Αμερική, όσο και στην Απω ανατολή, δημιουργούνται αντίστοιχες ιμπεριαλιστικές περιφερειακές ενώσεις, ΝΑFΤΑ και APEC.
Ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ έχει εδώ και μερικά χρόνια ξεσπάσει εμπορικός πόλεμος για δυο προϊόντα, τις μπανάνες και το βοδινό κρέας. Σχετικά με το βοδινό κρέας, η ΕΕ απαγορεύει τις εισαγωγές από τις ΗΠΑ, γιατί τα βοοειδή στις ΗΠΑ μεγαλώνουν με ορμόνες. Αυτή είναι η επίσημη αιτιολογία, αλλά πίσω κρύβεται η ανάγκη προστατευτισμού της ίδιας παραγωγής για τη Γερμανία, την Ολλανδία κλπ.
Σχετικά με τον πόλεμο της μπανάνας, η υπόθεση απασχολεί τον ΠΟΕ. Οι ΗΠΑ έχουν συμφωνήσει με χώρες της Λατινικής Αμερικής να αγοράζουν όλη την παραγωγή τους στην μπανάνα και να την εξάγουν διεθνώς. Οι τρεις μεγαλύτερες εταιρίες του είδους στον κόσμο, η «Τσικίτα», η «Ντόουλ» και η «Ντελ Μόντε», που έχουν ήδη κατακτήσει το 64,1% της παγκόσμιας αγοράς είναι αμερικανικές. Επιδιώκουν δε να μπουν στην αγορά της ΕΕ, υποστηρίζοντας ότι αν και αυτό το προϊόν τους είναι φτηνότερο, εμποδίζεται η εισαγωγή του στην ΕΕ, λόγω της Συμφωνίας του Λομέ. (Είναι η συμφωνία της ΕΕ με χώρες, πρώην αποικίες των κρατών - μελών της, στην Καραϊβική και τη Βόρεια Αφρική, να αγοράζει τη δική τους παραγωγή μπανάνας). Οι συμφωνίες βεβαίως αυτές συνεπάγονται και διείσδυση των μονοπωλίων, σ' αυτές τις χώρες. Επομένως, ο πόλεμος δε γίνεται μόνο για το μοίρασμα της αγοράς στην μπανάνα, αλλά και για γενικότερες συμφωνίες μοιράσματος αγορών. Μάλιστα, οι ΗΠΑ έφτασαν να απειλούν την ΕΕ με επιβολή εμπορικών κυρώσεων (αύξηση δασμών κατά 100% σε πληθώρα και ποικιλία ευρωπαϊκών εμπορευμάτων: υφάσματα, ρούχα, τρόφιμα, κάρτες, μπαταρίες, τρόφιμα, ποτά κ.ά.) κυρώσεις ύψους άνω των 500 εκατομμυρίων δολαρίων.
Η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο πλευρών έχει ξεκινήσει τα τελευταία εφτά χρόνια και δεν έχει κλείσει ακόμη.
Αλλο παράδειγμα είναι οι πηγές ενέργειας και κυρίως το πετρέλαιο.
Για παράδειγμα οι ΗΠΑ αξιοποιούν τη στρατιωτική τους παρουσία στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, βασική ενεργειακή πηγή τόσο για την ΕΕ, όσο και για την Ιαπωνία, προκειμένου να τις δυσκολέψουν στον ενεργειακό τομέα. Η ΕΕ επειδή δεν έχει δικές της ενεργειακές πηγές κάνει εισαγωγές και έχει δαπάνες κατά 40% μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες των ΗΠΑ που έχουν και δικά τους πετρέλαια και δεν εξαρτώνται αποκλειστικά από εισαγωγές. Ετσι οι εκπρόσωποι της ΕΕ (π.χ. Ρ. Πρόντι) προβάλλουν την ανάγκη ανάπτυξης των σχέσεων της ΕΕ με χώρες όπως το Ιράκ, το Ιράν, η Λιβύη, χώρες στις οποίες εναντιώνονται οι ΗΠΑ.
Επίσης η Γαλλία και η Ρωσία, επιδιώκουν την άρση του εμπάργκο εξαγωγών πετρελαίου που έχει επιβληθεί στο Ιράκ από τις ΗΠΑ, γιατί έχουν συνάψει συμβόλαια για την εκμετάλλευση του πετρελαίου του Ιράκ.
Επίσης, κάτω από τις ίδιες αντικειμενικές συνθήκες, όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και γενίκευσης της κρίσης, μπορεί να δημιουργούνται συνθήκες πανεθνικής κρίσης σε μια ή μερικές χώρες, δηλαδή όξυνση των ταξικών αντιθέσεων σε τέτοιο βαθμό που να οδηγεί σε επαναστατική κατάσταση, δηλαδή στις αντικειμενικές συνθήκες για την ανατροπή του καπιταλισμού. Βεβαίως, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων οξύνει αντικειμενικά και τις ταξικές αντιθέσεις σε κάθε χώρα, γεγονός που το εργατικό κίνημα πρέπει να αξιοποιεί, παρεμβαίνοντας στην κατεύθυνση της ακόμη μεγαλύτερης όξυνσής τους, με στόχο τη σύγκρουση και τη ρήξη με την πολιτική και την εξουσία των μονοπωλίων, του χρηματιστικού κεφαλαίου για την ανατροπή της εξουσίας τους.
Στο 15ο Συνέδριο το Κόμμα ολόκληρο συζήτησε και ψήφισε το πρόγραμμά του και το καταστατικό του, βάζοντας τέρμα στη μεγάλη εσωκομματική κρίση, που είχε ξεκινήσει ανοιχτά από το 1989 και κορυφώθηκε το 1991 με τη διάσπαση και την αποχώρηση προς το ΣΥΝ της μισής περίπου ΚΕ, που είχε προκύψει κάτω από τις γνωστές συνθήκες στο 13ο Συνέδριο. Στο 14ο Συνέδριο δεν υπήρχε η δυνατότητα συζήτησης για το πρόγραμμα και το καταστατικό του Κόμματος, αφού έγινε έκτακτα, λίγους μήνες μετά τα γεγονότα, και το βασικό ζήτημα που έλυσε ήταν η ανάδειξη του κεντρικού καθοδηγητικού οργάνου, στο οποίο επιφόρτισε το καθήκον να οδηγήσει το Κόμμα σε προγραμματικό και καταστατικό Συνέδριο.
Το 16ο Συνέδριο πλέον καλείται να επεξεργαστεί πιο αναλυτικά, να βαθύνει, με βάση τις νέες εξελίξεις, την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ), η οποία δίνει απάντηση σε ερωτήματα και αναζητήσεις που βασανίζουν όχι μόνο τους κομμουνιστές, αλλά ευρύτερες δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας.
Η ΚΕ κατέληξε ότι το 16ο Συνέδριο πρέπει να φωτίσει ορισμένα ζητήματα, τα οποία είναι και συστατικά του προγράμματός μας, δεν είναι δηλαδή κάποια απλά τρέχοντα, αλλά είναι η καρδιά του προγράμματος του Κόμματος.
Το πρώτο ζήτημα εδώ είναι το Μέτωπο. Πρώτα πρώτα έχουμε να σκεφτούμε και να βγάλουμε συμπεράσματα πάνω σε ορισμένες προσπάθειες που έκανε το Κόμμα όλα τα προηγούμενα 4 χρόνια. Μικρές και μεγάλες προσπάθειες, με θετική και αρνητική εμπειρία, να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα για την παραπέρα ανάπτυξη της δουλιάς μας.
Ιδιαίτερα όμως μας ενδιαφέρει να δουλέψουμε καλύτερα την πρόταση του Μετώπου στην κατεύθυνσή της και στο πού πάει το Μέτωπο. Αυτό επιχειρεί να κάνει η ΚΕ, χωρίς φυσικά να μπαίνει σε σχέδια επί χάρτου ή σε μεγάλες λεπτομέρειες. Θέλουμε να εκτιμήσουμε σε ποια φάση είμαστε, πού θα δώσουμε το βάρος για να επιταχύνουμε - όσο εξαρτάται από εμάς - την οικοδόμηση του Μετώπου.
ΚΟΜΜΑ και ΜΕΤΩΠΟ, συνεπώς, συνδυασμένα είναι το βασικό θέμα του 16ου Συνεδρίου. Οπωσδήποτε αυτά τα θέματα εμείς δεν τα εξετάζουμε στενά, μόνο μέσα στην ελληνική πραγματικότητα, αλλά δεμένα με την κατάσταση στην περιοχή και σε όλο τον κόσμο.
Με αυτή την έννοια, για παράδειγμα, το πρώτο κεφάλαιο των Θέσεων, που αναφέρεται στις εξελίξεις στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, είναι ένα κεφάλαιο το οποίο περιέχει μια σειρά από στοιχεία και εκτιμήσεις που δεν είναι για να γίνει μια απλή καταγραφή για το μέσα σε ποιο κόσμο ζούμε και πού πάει η διεθνής κατάσταση, αλλά αυτές οι εκτιμήσεις μας συνδέονται άμεσα με την προοπτική στην Ελλάδα, συνδέονται με το χαρακτήρα και το ρόλο του Μετώπου.
Η ΚΕ επιδιώκει με τις Θέσεις να συγκεντρωθεί η προσοχή στα κύρια ζητήματα. Ακόμα και για σημαντικά κινήματα, όπως είναι το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, ή το κίνημα της αγροτιάς, ούτε λεπτομερειακός απολογισμός γίνεται, ούτε πολλές περιγραφές υπάρχουν. Ορισμένα βασικά, κεντρικά ζητήματα προσπαθεί η ΚΕ να θίξει με τις Θέσεις της.
Γιατί το θέμα δεν είναι να μπεις σε πάρα πολλές λεπτομέρειες σε όλα και ο καθένας, με βάση τη δική του δουλιά, το δικό του τομέα ευθύνης, το δικό του καταμερισμό μέσα στην κομματική δουλιά, να ψάχνει να βρει τι λένε οι Θέσεις.
Αυτό που κυρίως απασχολεί και ενδιαφέρει την Κεντρική Επιτροπή είναι το κάθε μέλος του Κόμματος, οι φίλοι, οι οπαδοί, αλλά και ευρύτερα άνθρωποι που προβληματίζονται απ' όλο το πολιτικό φάσμα, να τοποθετηθούν πάνω σε κεντρικά ζητήματα, όπως: Πού πάει η διεθνής κατάσταση, ποια είναι η ευθύνη του λαϊκού κινήματος σε κάθε χώρα, ποια είναι η ευθύνη του Κομμουνιστικού Κόμματος, ποια η πολιτική συμμαχιών, τι δυνατότητες έχει η Ελλάδα για μια άλλη διέξοδο, για τη λαϊκή οικονομία και τη λαϊκή εξουσία.
Αν αυτά τα κύρια ζητήματα συζητηθούν και με βάση τον προβληματισμό και τη συλλογική σκέψη δουλευτούν ακόμα καλύτερα οι Θέσεις, τότε αμέσως μετά το Συνέδριο θα είμαστε σε πολύ καλύτερη θέση για τη μελέτη και επιμέρους προβλημάτων και επιμέρους τομέων, αφού οι αδυναμίες εμβάθυνσης και οι ελλείψεις σε επιμέρους ζητήματα κυρίως έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι δεν έχει επαρκώς δουλευτεί και κατανοηθεί ο κεντρικός, ο γενικός άξονας της πολιτικής στρατηγικής του Κόμματος.
Ταυτόχρονα, το 16ο Συνέδριο γίνεται σε μια περίοδο κατά την οποία η καπιταλιστική βαρβαρότητα πλήττει όχι μόνο τον ελληνικό λαό αλλά και άλλους λαούς στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο, σε μια περίοδο κατά την οποία οι εστίες του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της βίας συνεχώς πολλαπλασιάζονται, όπως, π.χ., στη γειτονιά μας, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή. Εχει, λοιπόν, μεγάλη σημασία η επιτυχία των στόχων του Συνεδρίου.
Το Συνέδριο του Κόμματος δεν είναι μία στενά εσωκομματική υπόθεση, αφού απευθυνόμαστε και συζητάμε πλατιά, ζητάμε τη γνώμη όλων των καλοπροαίρετων ανθρώπων που αγωνιούν και προβληματίζονται για το παρόν και το μέλλον του τόπου και του λαού μας. Ταυτόχρονα, δουλεύουμε δραστήρια για την ανάπτυξη της λαϊκής πάλης και των αγώνων, για τη δημιουργία συσπειρώσεων, διαφόρων μετώπων πάλης, γιατί τα αντιλαϊκά μέτρα δεν περιμένουν, η αντιλαϊκή επίθεση προχωράει. Παράλληλα, αντιμετωπίζουμε και όλη αυτή τη διαδικασία και την πορεία μας προς το Συνέδριο ως βήμα για την παραπέρα ποιοτική και ποσοτική βελτίωση της δουλιάς μας, τόσο του καθενός μας ξεχωριστά, όσο και όλων των καθοδηγητικών οργάνων, των ΚΟΒ, όλου του Κόμματος. Στόχος μας πρέπει να είναι να βρεθούμε ένα ακόμα μεγάλο βήμα μπροστά με τη λήξη των εργασιών του.
Καθώς προχωρά η προσυνεδριακή δουλιά και το άνοιγμα των συζητήσεων με τους εργαζόμενους και άλλα λαϊκά στρώματα, για τις θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 16ο Συνέδριο του Κόμματος, εντείνεται και η προσπάθεια για την κάλυψη των πλάνων της Οικονομικής Εξόρμησης, που προκηρύχτηκε για την καλύτερη προετοιμασία και επιτυχία του Συνεδρίου.
Η απόφαση των οργανώσεων για την κάλυψη των πλάνων τους και η ανταπόκριση του κόσμου, όπου απευθύνονται οι κομμουνιστές, οι φίλοι και οπαδοί του Κόμματος, φανερώνουν τις μεγάλες δυνατότητες και δημιουργούν κλίμα αισιοδοξίας στους κομμουνιστές για την επιτυχία της Οικονομικής Εξόρμησης. Είναι ξεκάθαρο, άλλωστε, στους κομμουνιστές ότι η επιτυχία των στόχων της Εξόρμησης θα συμβάλει και στην επιτυχία των άλλων στόχων που θέτουν οι κομματικές οργανώσεις σ' όλη τη χώρα ενόψει του Συνεδρίου, στην επιτυχία του ίδιου του Συνεδρίου.
Ηδη, από το πρώτο 10ήμερο του Οχτώβρη, το γενικό πλάνο καλύφθηκε κατά 14,98%. Πρωτοπόρες, σ' αυτή την πρώτη φάση, αναδείχνονται η ΚΟΠ, που είχε καλύψει ποσοστό 29,36% και η ΚΟΘ με 25%. Ακολουθούσαν οι Κομματικές Οργανώσεις: Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης με 14,37, Βορειοδυτικής Ελλάδας με 14,17, Αττικής με 14%, ΚΟΑ με 13,83%, Θεσσαλίας με 13,60%, Ανατ. Στερεάς - Εύβοιας με 12,17%, Δυτικής Μακεδονίας με 10,25%, Κρήτης με 10%, Κεντρ. Μακεδονίας με 9,17%, Δυτ. Πελοποννήσου με 9,04% και Ανατ. Πελοποννήσου με 9%.