Να διευκολύνει την κυβέρνηση στην εξ ολοκλήρου παράδοση στους ιδιώτες των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, όπου το Δημόσιο διατηρεί ακόμα μερίσματα, επιχειρεί η Κομισιόν, προαναγγέλλοντας επί της ουσίας τον επόμενο γύρο γενικευμένων ιδιωτικοποιήσεων, στη βάση των όσων συνομολογήθηκαν και στο μνημόνιο με την τρόικα, για την άντληση 50 δισ. την επόμενη πενταετία από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Με χτεσινή της ανακοίνωση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραπέμπει την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, «επειδή η χώρα επιβάλλει περιορισμούς στις επενδύσεις», οι οποίοι είναι αντίθετοι με τους ενωσιακούς κανόνες σχετικά με την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων. Για το ίδιο θέμα, η Κομισιόν είχε παρέμβει και το Νοέμβρη του 2008, καλώντας την τότε ελληνική κυβέρνηση «να συμμορφωθεί με το ενωσιακό δίκαιο».

Πιο συγκεκριμένα, η Επιτροπή θεωρεί ότι «οι επενδυτικοί περιορισμοί στις αποκαλούμενες "στρατηγικές επιχειρήσεις" επιβάλλουν δυσανάλογα ανώτατα όρια στην ικανότητα ενός προσώπου να αποκτήσει μετοχές πέραν ορισμένου επιπέδου», γεγονός που υπονομεύει την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, «η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο της ενιαίας αγοράς και αποτελεί μία από τις "τέσσερις ελευθερίες" της», με βάση και το Μάαστριχτ.

Η ΕΕ ζητάει κατάργηση της εθνικής νομοθεσίας που περιορίζει τη δυνατότητα ενός προσώπου να αποκτά μετοχές με δικαίωμα ψήφου σε ποσοστό πάνω από 20% και να λαμβάνει αποφάσεις στις αποκαλούμενες «στρατηγικές επιχειρήσεις», όπως είναι η ΔΕΗ και άλλες. Η παρέμβαση της Κομισιόν αποκτά ξεχωριστή σημασία μπροστά στην απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας μέχρι το 2014 και το ενδιαφέρον που υπάρχει από τα μονοπώλια να πατήσουν πιο γερά το πόδι τους στη ΔΕΗ.

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, μόνο το Δημόσιο μπορεί να υπερβεί το όριο αυτό, εκτός εάν έχει χορηγηθεί προηγουμένως έγκριση από τη Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων. Συνέπεια των παραπάνω, σύμφωνα με την Κομισιόν, είναι οι επενδυτές να «στερούνται ασφάλειας δικαίου και έτσι μπορεί να παρεμποδιστούν και να αποτραπούν από το να επενδύουν σε ελληνικές εταιρείες οι οποίες θα μπορούσαν αργότερα να χαρακτηριστούν από τις ελληνικές αρχές ως στρατηγικής σημασίας».

Η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η μήτρα των ιδιωτικοποιήσεων και της παράδοσης στρατηγικής σημασίας τομέων της παραγωγής στο κεφάλαιο είναι θεμελιώδης υποχρέωση των κυβερνήσεων σε όλα τα κράτη - μέλη, στη βάση των στρατηγικών συμφωνιών που έχουν συνομολογήσει οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου στην ΕΕ.

Φιλομονοπωλιακός είναι ο χαρακτήρας μιας ακόμα ρύθμισης που απαιτεί η Κομισιόν στο εθνικό δίκαιο, ζητώντας από την ελληνική κυβέρνηση να αλλάξει τη νομοθεσία της σχετικά με τη φορολόγηση των κατατεθειμένων κεφαλαίων σε τράπεζες του εξωτερικού.

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι Ελληνες φορολογούμενοι, που εκουσίως δηλώνουν κεφάλαια κατατεθειμένα στο εξωτερικό, μπορούν να επωφεληθούν από προσωρινή φορολογική αμνηστία. Επιπλέον, εάν μεταφέρουν τα δηλωμένα κεφάλαια σε τραπεζικό λογαριασμό στην Ελλάδα, για διάρκεια τουλάχιστον ενός έτους, καταβάλλουν φόρο 5% επί των κεφαλαίων, ενώ ο ισχύων φορολογικός συντελεστής για τα κεφάλαια που παραμένουν κατατεθειμένα εκτός Ελλάδος είναι 8%.

Η Επιτροπή θεωρεί ότι οι συγκεκριμένες διατάξεις «δεν συμβιβάζονται με την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών και με την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, που προβλέπονται στη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στη Συμφωνία για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο». Γι' αυτό ζητάει από την Ελλάδα να αλλάξει τη νομοθεσία της, αλλιώς θα παραπέμψει την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για την αντιπαράθεση κυβέρνησης - ΝΔ, σχετικά με τα περί πώλησης ή «αξιοποίησης» της δημόσιας γης, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, υπογράμμισε:

«Ο λαός δεν πρέπει να χάνει καθόλου χρόνο και να ψάχνει να βρει τις διαφορές ανάμεσα στην πώληση και το ξεπούλημα, στην εκποίηση και την "αξιοποίηση", στα ελλείμματα και το χρέος. Ηρθε η ώρα να κάνει το δικό του χρέος: Χειραφετημένος από την κυρίαρχη πολιτική να κατευθύνει τις προσπάθειές του στην πάλη για την ανατροπή του συσχετισμού των δυνάμεων, για τη νίκη στο επίπεδο της εξουσίας. Εργατική λαϊκή εξουσία πρέπει να είναι ο στόχος του λαού. Μόνο με έναν τέτοιο στόχο μπορεί να δυσκολέψει το να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα».