ΒΕΡΟΛΙΝΟ (Του συνεργάτη μας Μιχάλη ΓΕΩΡΓΙΟΥ).--

Στις 10 του Φλεβάρη άνοιξε η αυλαία της φετινής Berlinale (το κινηματογραφικό φεστιβάλ του Βερολίνου), και ολοκληρώνεται σήμερα. Στην έναρξη προβλήθηκε εκτός του διαγωνιστικού προγράμματος η ταινία των αδελφών Κοέν «True Grit» («Αληθινό θράσος»), ριμέικ της κλασικής ταινίας του 1969 με τον Τζον Γουέιν, το ρόλο του οποίου ερμηνεύει ο Τζεφ Μπρίτζες.

Από τις ταινίες του διαγωνιστικού προγράμματος, αυτή που ξεχωρίζει για την ιδιαιτερότητά της είναι «Το άλογο του Τορίνο», του Ούγγρου σκηνοθέτη Μπέλα Ταρ. H ταινία έχει ως αναφορά της ένα επεισόδιο με τον Νίτσε, στο οποίο ο φιλόσοφος κατά τη διάρκεια παραμονής του στο Τορίνο το 1889 είδε έναν αμαξά να χτυπάει το άλογό του που δεν προχωρούσε. Ο Νίτσε πλησίασε να προστατεύσει το άλογο και ύστερα κατέρρευσε. Σε λιγότερο από ένα μήνα θα του διαγνωστεί ψυχική ασθένεια που θα τον κρατήσει κλινήρη στο κρεβάτι χωρίς φωνή μέχρι το θάνατό του. Ωστόσο, αυτό που ενδιαφέρει το σκηνοθέτη είναι το να μας αφηγηθεί μία φανταστική ιστορία για το τι απέγινε το άλογο έπειτα από αυτό το περιστατικό. Η ταινία ασχολείται με την αλλοτρίωση του ανθρώπου, βλέποντάς την όμως με μεταφυσικό τρόπο.

Η έλλειψη πλοκής είναι ολοκληρωτική στην ταινία. Τα πρόσωπα αυτά δείχνουν να μην επιθυμούν τίποτα το ουσιαστικό και δεν προβαίνουν σε καμία πράξη. Ζούνε στην απραξία και τη νωθρότητα. Η ιστορία παρουσιάζεται έτσι ως ένας κατεστραμμένος μύθος. Η ζωή δε διαθέτει κινητήρια αρχή. Οι χαρακτήρες είναι ξένοι από την κοινωνική τους ένταξη ή, όπως θα έλεγε και ο Μαρξ, είναι ολοκληρωτικά «αλλοτριωμένοι».

Το κλίμα αυτό της ταινίας ενισχύεται από τη χρήση ασπρόμαυρης φωτογραφίας και της μονότονης επαναλαμβανόμενης μουσικής του Μ. Βιγκ.

Οι ταινίες που διεκδικούν την «Χρυσή Αρκτο», το βραβείο της Μπερλινάλε, είναι οι:

«Α Toirinoi lo» («Το Αλογο του Τορίνο») του Μπέλα Ταρ, «El premio» («Το βραβείο») της Πόλα Μάρκοβιτς, «Νader And Simin, a Separation» («Ναντέρ και Σιμίν, ένας χωρισμός») του Ασγκάρ Φαρχαντί, «Les contes dela nuit» («Ιστορίες της νύχτας») του Μισέλ Οσλό, «Margin Call» του Τζέι Σ Τσάντορ, «Saranghanda, Saranghaji Anneunda» («Ελα βροχή, έλα λάμψη») του Λι Γιουν Κι, «Schlafkrankheit» («Κοιμωμένη ασθένεια») του Ούλριχ Κόλερ, «The Forgiveness Of Blood» («Η άφεση του αίματος») του Γιόσουα Μάρστον, «Un Mundo Misterioso» («Ενας μυστηριώδης κόσμος») του Ροντρίγκο Μορένο, «V Subbotu» («Αθώο Σάββατο») του Aλεξάντερ Μιντάντζε, «Bizim Bόyόk Ηaresizliπimiz» («Η μεγάλη απόγνωσή μας») του Σεϊφί Τεομάν, «Κοριολανός» του Ρέιφ Φάινς, «Odem», του Τζόναθαν Σαγκάλ, «The Future» («Το μέλλον») της Μιράντα Τζουλάι, «Werwenn nicht wir» («Αν όχι εμείς ποιοι») του Αντρες Φάιλ και το «Yelling To The Sky» («Φωνάζοντας στον ουρανό») της Βικτόρια Μαχόνεϊ.

Το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας παρουσιάζει, από τις 21/2, στο θέατρο «Ιλίσια - Ντενίση» το έργο του Τενεσί Ουίλιαμς «Λεωφορείο ο Πόθος», σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ, σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη, σκηνικά - κοστούμια Γιάννη Μετζικώφ, κίνηση Μαργαρίτας Βαρλάμου - Δημήτρη Μόσχου, φωτισμούς Νίκου Σωτηρόπουλου, μουσική επιμέλεια Γιώργου Μπουρδόπουλου. Παίζουν (με σειρά εμφάνισης) Ζαχαρούλα Κληματσάκη, Μαργαρίτα Βαρλάμου, Δημήτρης Μόσχος, Κωνσταντίνος Φάμης, Αλέξανδρος Μπουρδούμης Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Ηλέκτρα Νικολούζου, Κάτια Γέρου, Γιάννης Κοτσαρίνης, Θωμάς Γκαγκάς.

Το έργο είναι μία σκληρή ιστορία έρωτα, πάθους και αισθησιασμού, σε μια φτωχογειτονιά της Νέας Ορλεάνης, υπό τους μελαγχολικούς ήχους της τζαζ... Εκεί φτάνει, με το λεωφορείο ο «Πόθος», η Μπλανς, μία ευαίσθητη, ώριμη γυναίκα, αλλά ακόμα πολύ ελκυστική. Προορισμός της είναι το σπίτι της αδελφής της Στέλλα και του συζύγου της Στάνλεϊ Κοβάλσκι. Η φιλοξενούμενη Μπλανς δημιουργεί με τη φαντασία της ένα διαφορετικό κόσμο και ζει με τις αναμνήσεις της... Η κόντρα της με τον σκληρό Στάνλεϊ, ο οποίος δεν αντέχει τις ονειροπολήσεις της, κρύβει έναν απαγορευμένο, αλλά έντονο ερωτισμό, που βγαίνει στην επιφάνεια.