ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ακόμα πιο θαρραλέα βήματα

Η επιτυχία της προχτεσινής απεργίας και η μεγάλη συμμετοχή στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, στην Αθήνα και την υπόλοιπη χώρα, αποτελούν μιαν ακόμα απόδειξη των θετικών διεργασιών που εξελίσσονται στη συνείδηση των εργατοϋπαλλήλων και των λαϊκών στρωμάτων. Σ' αυτήν την επιτυχία, καθοριστική συμβολή είχε το ΠΑΜΕ, που όλο το προηγούμενο διάστημα συνέβαλε στην αφύπνιση, στην οργάνωση και την κινητοποίηση των εργαζομένων, με παρεμβάσεις στους τόπους δουλειάς, ανάπτυξη της δράσης των λαϊκών επιτροπών στις γειτονιές, μέσα από τη δουλειά για τη συσπείρωση και οργάνωση των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας μέσα από τις γραμμές του ΜΑΣ, της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΟΓΕ.

Το γεγονός ότι η πολύμορφη αγωνιστική δραστηριότητα καρπίζει, αποτελεί ένα το κρατούμενο για το ξεδίπλωμα μιας ακόμα πλατύτερης και πιο έντονης πολιτικά δουλειάς στους τόπους εργασίας, στις γειτονιές, στην ύπαιθρο, στους χώρους μάθησης κ.α. Βασικός μοχλός, και, ταυτόχρονα, στόχος, για την ανάπτυξη μιας τέτοιας, ανεβασμένης ποιοτικά και ποσοτικά, δουλειάς, είναι να πάρουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στους τόπους δουλειάς την υπόθεση στα χέρια τους. Να αποτιμήσουν την απεργία, να οργανώσουν την κλιμάκωση. Το ίδιο και τα ταξικά σωματεία, με συσκέψεις, συνελεύσεις των μελών τους, για να δυναμώνει ολοένα και πιο αποφασιστικά η οργάνωση και η συμμετοχή. Να διαμορφωθούν πόλοι ταξικής συσπείρωσης μέσα από επιτροπές αγώνα, να προχωρήσει η οργάνωση των εργατοϋπαλλήλων στα ταξικά σωματεία, να ενισχύεται η συλλογικά οργανωμένη λαϊκή ανυπακοή σε κάθε τόπο δουλειάς, ενάντια στις επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις, στις περικοπές μισθών και δικαιωμάτων, στις ανατροπές σε Υγεία και Παιδεία, σε κάθε άλλο μέτωπο.

Μπορεί και πρέπει να γίνει ένα θαρραλέο βήμα προς τα μπρος, με τη συσπείρωση όλο και περισσότερων εργατικών και λαϊκών δυνάμεων στο πολιτικό κάλεσμα του ΚΚΕ, σε ανυπακοή συνολικά στην αντιλαϊκή πολιτική. Που σημαίνει, να χειραφετηθούν οι εργατοϋπάλληλοι και τα λαϊκά στρώματα από την αστική πολιτική, που θέλει το λαό υποταγμένο στην αντιλαϊκή λαίλαπα. Να απεγκλωβιστούν τα εργατικά και λαϊκά στρώματα: Τόσο από τη λογική των εργατοπατέρων, που θέλουν να μετατρέψουν τη λαϊκή οργή σε συναίνεση στη βάρβαρη πολιτική, όσο και από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, που επιδιώκουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να πληρώσει το «μάρμαρο» της κρίσης ο λαός. Αυτήν τη λογική εξυπηρετούν και διάφορες «αριστερούτσικες» δυνάμεις, ορισμένες και με αντικαπιταλιστική φρασεολογία, που παραπλανούν το λαό και τον εγκλωβίζουν στη «διεκδίκηση» μιας διαφορετικής διαχείρισης του καπιταλισμού.

Οσο προχωράει η αφύπνιση των εργατοϋπαλλήλων, των λαϊκών στρωμάτων από το δήθεν μονόδρομο της αντιλαϊκής πολιτικής, όσο βαθαίνει η οργάνωση του λαού και η συσπείρωσή του με τις ταξικές δυνάμεις, η λαϊκή οργή θα παίρνει και πιο απτά χαρακτηριστικά, με τη μαζικοποίηση των εργατικών αγώνων, με την ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού της πάλης. Οσο προχωράει στην πράξη η αλλαγή των συσχετισμών, που σήμερα είναι διαμορφωμένοι σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, τόσο θα γίνεται και πιο ρεαλιστική η πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης με γνώμονα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εργατοϋπαλλήλων και των λαϊκών στρωμάτων. Ετσι, θα μπαίνει στην ημερήσια διάταξη, όχι μόνο ως αναγκαία, αλλά και ως ρεαλιστική, η πολιτική πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ, για λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Ενωμένοι στην υπεράσπιση του κεφαλαίου

Γρηγοριάδης Κώστας

Περίτρανα απέδειξαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. ότι τους ενώνει η πρόθεσή τους για υπεράσπιση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, όταν προχτές, μέρα πανελλαδικής απεργίας, επιτέθηκαν από κοινού εναντίον του ΚΚΕ, χαρακτηρίζοντας τις απόψεις του «επικίνδυνες»!

Αφορμή αποτέλεσε η δήλωση του βουλευτή του ΚΚΕ, Αντώνη Σκυλλάκου, που επισήμανε ότι «σήμερα, ημέρα γενικής απεργίας, δεν μπορούμε να συμμετέχουμε στις διαδικασίες της Βουλής. Θα είμαστε έξω μαζί με τους απεργούς. Θα έπρεπε αυτό να ληφθεί υπόψη για τη λειτουργία της Βουλής και γενικά όταν είναι τέτοιας έκτασης οι γενικές απεργίες δεν βλέπω το λόγο για τον οποίο η Βουλή πρέπει να συνεδριάζει».

Παίρνοντας το λόγο, ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδης δήλωσε ότι «η καθημερινή δημόσια ζωή πειθαρχεί στη λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτεύματος και θα πρέπει και ο δημόσιος λόγος μας να είναι προσεκτικός και να έχει μέτρο», προσθέτοντας πως «είναι προφανές ότι τέτοιου είδους απόψεις, πέραν του γεγονότος ότι εκφεύγουν του μέτρου, είναι και επικίνδυνες». Ο υπουργός μιας επικίνδυνης για το λαό κυβέρνησης που του τσακίζει τη ζωή χαρακτηρίζει επικίνδυνη τη συμμετοχή των βουλευτών στην απεργία μαζί με το λαό. Και ύστερα σου λένε ότι η Βουλή τους είναι για το λαό. Παραμύθια. Με το κεφάλαιο είναι. Στην ίδια ακριβώς λογική κινήθηκε και ο εκπρόσωπος της ΝΔ, Ν. Δένδιας, λέγοντας ότι «δημιουργείται μια οιονεί επικινδυνότητα από την πρόταση που ανέπτυξε ο αγαπητός συνάδελφος Αντώνης Σκυλλάκος», υποστηρίζοντας ότι «αν η Βουλή καθιερώσει μια τέτοια τακτική, φοβάμαι ότι θα πρόκειται για ολέθριο και αντισυνταγματικό ολίσθημα». Από κοντά και ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Α. Κολοκοτρώνης, που επισήμανε ότι «η δημοκρατία δεν απεργεί», προσθέτοντας πως «υπάρχει και ένα ζήτημα, της πρόκλησης του λαού σε στάση». Αυτός έτσι κι αλλιώς είναι με το «γύψο».

Είναι βέβαιο ότι τις απόψεις του ΚΚΕ, τις θεωρούν επικίνδυνες. Για τα συμφέροντα των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου, ευρωπαϊκού και εγχώριου, και όχι για το λαό, αφού όλοι αυτοί είναι ενάντιά του. Οπως το εκφράζουν μέσα από τις πολιτικές που νομοθετούν από κοινού τα παραπάνω κόμματα στο όνομα των μνημονίων και του ευρωμονόδρομου...

«Διά χειρός» πλουτοκρατίας

Κοινό μυστικό είναι ο τρόπος που γράφονται τα προγράμματα των αστικών κομμάτων αλλά είναι χρήσιμο να αναφέρονται κατά διαστήματα μερικά χειροπιαστά παραδείγματα. Ο Αντ. Σαμαράς, για παράδειγμα, ενόψει της παρουσίασης στις αρχές Απρίλη του επικαιροποιημένου σχεδίου για την έξοδο από την κρίση, το «Ζάππειο 2» όπως ο ίδιος το έχει αποκαλέσει, είχε την περασμένη Τρίτη πολύωρη συνάντηση με τα μέλη της Ελληνικής Ενωσης Επιχειρηματιών. Οπως δήλωσε χτες ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, Γ. Μιχελάκης, «αυτό που τους ζητήσαμε είναι να μας δώσουν συγκεκριμένες προτάσεις για να μπορέσουμε να κάνουμε μια αξιολόγηση και για να δούμε πώς μπορούμε να εντάξουμε κάποια από αυτά τα θέματα σ' αυτό που λέμε "Ζάππειο 2", στο επικαιροποιημένο οικονομικό πρόγραμμα της ΝΔ, για το οποίο δουλεύει, ήδη, η ομάδα εργασίας»! Φυσικά, κανένας δεν αμφέβαλλε ότι αυτό πάντα συνέβαινε, αλλά τώρα πλέον το ομολογούν απροκάλυπτα. Τα προγράμματα και οι θέσεις τους γράφονται με γνώμονα το μακροπρόθεσμο συμφέρον της πλουτοκρατίας, συνυπολογίζοντας, όποτε αυτό είναι εφικτό, και επιμέρους αιτήματα επιχειρηματικών φορέων. Αξίζει, με την ευκαιρία, να αναφερθεί ένα ακόμα παράδειγμα μόνο από τις χτεσινές παρεμβάσεις της ηγεσίας της ΝΔ, που ζήτησε ευθέως να στηριχθεί η ελληνική ναυτιλία, δηλαδή να δοθούν και άλλα προνόμια και φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές, επειδή μειώθηκε ο αριθμός των πλοίων που φέρουν την ελληνική σημαία. Το αστείο είναι ότι την ίδια στιγμή ο Αντ. Σαμαράς αρέσκεται να αναπαράγει συχνά το παραμύθι ότι τάχα «η ΝΔ είναι λαϊκό κόμμα». Ούτε καν σαν κρύο ανέκδοτο δεν ακούγεται...

Μπέρδεψε το μπόι με τον ίσκιο της...

Φαίνεται πως η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΝ) έχει μπερδέψει το μπόι της με τον ίσκιο της και με ύφος περισπούδαστο αναλύει, σε ανακοίνωσή της, τα «νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά» της απεργίας, όπως τα «εξαιρετικά μεγάλα απεργιακά ποσοστά ιδιαίτερα στις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες», η «μεγάλη συμμετοχή σωματείων, ομοσπονδιών και απλού λαϊκού κόσμου».

Οντως, υπήρξαν αυτά τα χαρακτηριστικά. Ωστόσο, η «Αυτόνομη Παρέμβαση» πότε βρέθηκε τελευταία φορά στις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες οργανώνοντας τους εργαζόμενους; Πότε συνέβαλε, ώστε η απεργία να οργανωθεί από τα κάτω με γενικές συνελεύσεις και συσκέψεις στους χώρους δουλειάς; Αντίθετα, σε κάποιες περιπτώσεις (π.χ., στην Αγροτική Τράπεζα), προσπάθησε να μπλοκάρει τη ΓΣ επειδή έγινε με πρωτοβουλία των ταξικών δυνάμεων. Ταυτόχρονα, η ΑΠ «ξεχνά» πως με λύσσα έδωσε αγώνα για να μην προκηρυχτεί απεργία στις 10 Φλεβάρη.

Στην ίδια ανακοίνωση, καλεί τις «δυνάμεις της συνδικαλιστικής αριστεράς» «να επιμείνουν σε ενωτικές και συντονισμένες παρεμβάσεις», ενώ η παράταξη του ΣΥΝ σε μια σειρά Εργατικά Κέντρα, μοσπονδίες, Συνδικάτα συμμετέχει στο ίδιο ψηφοδέλτιο με τις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ και υψώνουν κοινό τείχος απέναντι στο ΠΑΜΕ.