Μέρα με τη μέρα κλιμακώνουν την κινδυνολογία. Θέλουν να κάνουν το λαό συνένοχο για τη σωτηρία των καπιταλιστών. Εφτασαν χτες να γράφουν ότι είναι περίπου αναγκαστική μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας με αποστολή να πειστεί ο λαός να υπομείνει κι άλλα βάσανα.

Ομως, οι άνθρωποι των λαϊκών στρωμάτων βιώνουν πλέον μια εξαιρετικά βάρβαρη πραγματικότητα που έχει απλωθεί πολύ πέρα από το άμεσο εργασιακό περιβάλλον όπου πάντα βασιλεύει η βαρβαρότητα. Η «δημόσια» επιχείρηση ηλεκτρισμού, μια καραμπινάτη καπιταλιστική επιχείρηση, κόβει το ρεύμα σε ανθρώπους που μπορούν να ζήσουν μόνο αν έχει ρεύμα το σπίτι. Τα νοσοκομεία που λειτουργούν ήδη σαν εμπορικά μαγαζιά κοιτάνε τους ανθρώπους στην τσέπη πριν τους δει γιατρός. Στην εκπαίδευση, οι γονείς όλο και πιο συχνά μπαίνουν μπροστά στο δίλημμα, αν μπορεί να συνεχιστεί η σπουδή των παιδιών καθώς η τσέπη τους δεν αντέχει. Το ταξικό χάσμα οξύνεται καθημερινά.

Και σ' αυτήν ακριβώς τη στιγμή η προπαγανδιστική μηχανή της αστικής τάξης - ή, τουλάχιστον ένα τμήμα της - οξύνει επικίνδυνα το παιχνίδι. Περιγράφοντας στοιχεία της πραγματικότητας, υποβάλλει την ιδέα της συνευθύνης των «300», έτσι που να μένει σαν συμπέρασμα ανοιχτή η πόρτα ως και για «εθνοσωτήριες» λύσεις. Ετσι, αφήνει στο απυρόβλητο την οικονομική βάση στην οποία αντιστοιχεί το πολιτικό σύστημα. Ενα πολιτικό σύστημα στο οποίο εκφράζονται διαμετρικά αντίθετα ταξικά συμφέροντα. Οι καπιταλιστές έχουν τα κόμματά τους και η εργατική τάξη το δικό της. Τη συνείδηση ότι η εργατική τάξη έχει διέξοδο μέσα από τη συσπείρωση στο Κόμμα της, το ΚΚΕ, θέλουν να χτυπήσουν στη γέννησή της.

Τώρα, ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση στο ΚΚΕ είναι η απάντηση. Τώρα, ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση στα μέτωπα του αγώνα. Τώρα, πάλη για την ανατροπή των δεδομένων της οικονομικής βάσης που απαιτεί ανατροπή της ίδιας της εξουσίας των μονοπωλίων, λαϊκή εξουσία για λαϊκή οικονομία είναι η απάντηση.

Η αστική τάξη δείχνει καθημερινά ότι είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Μια αναλύτριά της χτες το βράδυ στον «Σκάι» έφτασε να χαρακτηρίσει τους μετανάστες μέρος ενός «μετακινούμενου μουσουλμανικού πληθυσμού» και δημιουργώντας συνειρμό με την Αφρική άφησε την απειλή να αιωρείται. Καταγγέλλοντας τους «αλλόθρησκους» προσπαθεί να κινητοποιήσει «εθνικά», θάβοντας την ταξική αντιπαράθεση.

Κινείται στην ίδια γραμμή με το άρθρο στην «Καθημερινή» του ίδιου ιδιοκτήτη, που μέσα από την περιγραφή της πραγματικότητας, αφού υποβάλει την ιδέα «ξεχάστε ό,τι έχετε», αφήνει ανοιχτό το χώρο για την εμφάνιση του εθνοσωτήρα που θα υποδείξει ο εφοπλιστής, η τάξη του.

Σπέρνουν για να θερίσουν. Ελπίζουν ότι η σπορά τους θα είναι κερδοφόρα.

Στο χέρι της εργατικής τάξης είναι ο δικός της αγώνας να γίνει θύελλα που θα σαρώσει όλη την από τη γέννησή της σάπια σπορά των καπιταλιστών.

Τα στοιχεία για την Παιδεία από την Αμερική όπως τα στοιχεία από την Ελλάδα μιλούν για την ίδια κατάσταση. Μιλούν για την ίδια πολιτική. Μιλούν για το ίδιο οικονομικό - πολιτικό σύστημα. Που σε κάθε γωνιά της Γης αφαιρεί ένα προς ένα τα φύλλα συκής και αποκαλύπτεται ως αυτό καθαυτό που είναι: Καραμπινάτος καπιταλισμός με τις ίδιες βάρβαρες επιπτώσεις για το λαό είτε στην κυβέρνηση είναι νεοφιλελεύθεροι, είτε σοσιαλδημοκράτες, είτε αυτοαποκαλούμενοι δημοκράτες.

Η ανάγκη να ξεσηκωθούν μαθητές, σπουδαστές, γονείς προκύπτει ίδια κι εδώ κι εκεί. Το νέο στοιχείο κι εδώ κι εκεί είναι η ανάγκη αυτός ο αγώνας να αποκτά όλο και πιο ταξικά χαρακτηριστικά. Να έχει καθαρό ότι απέναντί του έχει ένα σύστημα που με όποια διαχείριση επιδιώκει μόνο όλο και πιο έντονα τη μεγιστοποίηση των κερδών, κι αυτό δεν μπορεί παρά να είναι πάντα σε βάρος και των δικαιωμάτων στη δουλειά, και των δικαιωμάτων στην υγεία, και των δικαιωμάτων στην Παιδεία, και των αντίστοιχων στην Πρόνοια.

Αυτό το σύστημα έχει φάει τα ψωμιά του. Αυτό το σύστημα απειλεί στη σαπίλα του να συμπαρασύρει ό,τι στέκεται όρθιο ακόμα από κατακτήσεις ενός αιώνα. Η ραγδαία εμπορευματοποίηση των πάντων στο χώρο της Παιδείας εκφράζεται ήδη και με τη μετατροπή της μόρφωσης σε εμπόρευμα και με την αντιμετώπιση της εκπαίδευσης ως επένδυσης. Ανάλογα είναι όλα τα παραδείγματα σε κάθε τομέα όπου θα έπρεπε το κράτος να έχει την αποκλειστική ευθύνη και το κέρδος άγνωστη λέξη.

Καθένας, από την ξεχωριστή εμπειρία του πλέον μπορεί να αντιλαμβάνεται ότι η καμπάνα δεν χτυπά για το διπλανό. Χτυπά πλέον πεντακάθαρα για όλους. Οι καπιταλιστές στην προσπάθειά τους να ξεπεράσουν την κρίση του συστήματος απειλούν να ρίξουν στα τάρταρα καθέναν. Αρκεί εκεί κάτω να σκάβει για την παραγωγή κερδών.

Είναι πόλεμος. Τον έχει κηρύξει και διακηρύξει η ίδια η κυβέρνηση διά στόματος πρωθυπουργού. Και με όρους πολέμου πρέπει να αντιμετωπιστεί από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα που δε συνδέουν τη ζωή τους με την μακροημέρευση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Τύμπανα πολέμου κατά της Λιβύης με συμμετοχή της Ελλάδας

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Σήμα για άνοδο επιτοκίων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: Σβήνουν το καντήλι του Ελληνα οι κυβερνώντες

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Προσλήψεις με άρωμα εκλογών

Ο ΛΟΓΟΣ: Συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Πόλεμος υπουργών με αφορμή τους μετανάστες

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Μαλλιά-κουβάρια για την Υπατία

ΕΘΝΟΣ: Εμφύλιος υπουργών με φόντο την Υπατία

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ρήξη υπουργών για την Υπατία

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Απέκλεισαν και το σπίτι του Σημίτη

ΑΥΡΙΑΝΗ: «Σημίτη ψευταρά φέρε πίσω τα λεφτά».

Η ΑΥΓΗ: Ρώσικη ρουλέτα Παπανδρέου...

ΤΑ ΝΕΑ: Το φάντασμα της Siemens φρενάρει το Μετρό

«Σε έναν βαθύ διχασμό οδηγούνται οι γονείς και η αμερικανική εκπαιδευτική κοινότητα (...) ανάμεσα σε ιδιωτικά συμφέροντα που στοχεύουν στην κατάλυση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος και σε εκπαιδευτικούς που εκφράζουν φόβους ότι αυτό θα σημάνει την επιστροφή της παιδείας σε ένα πρωτόγονο παρελθόν. Τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας είναι ενδεικτικά. Στο Ντιτρόιτ, το εκπαιδευτικό συμβούλιο αποφάσισε να μειώσει τα ελλείμματά του, βάζοντας λουκέτο στα μισά δημόσια σχολεία της πόλης, με συγχωνεύσεις που στριμώχνουν στην ίδια αίθουσα διδασκαλίας μέχρι και 60 μαθητές. Στο Πρόβιντενς, το εκπαιδευτικό συμβούλιο θα απολύσει όλους τους δασκάλους και τους καθηγητές και θα ξαναπροσλάβει τους περισσότερους από αυτούς, αλλά από μηδενική βάση. Και στο Αϊνταχο, οι εκπαιδευτικές αρχές πρότειναν απολύσεις 770 καθηγητών την προσεχή πενταετία, υπολογίζοντας στην αντικατάστασή τους με διδασκαλία μέσω του ίντερνετ. Με τη βοήθεια των μεγάλων μέσων ενημέρωσης (...) έχουν πείσει πολλούς αμερικανούς ότι στα δημόσια σχολεία διδάσκουν κακοί καθηγητές, που πληρώνονται πανάκριβα χάρη στα ισχυρά συνδικάτα τους (...) Το όραμα (...) για μια ιδιωτικοποιημένη παιδεία σε όλες τις βαθμίδες γεφυρώνει τις δύο όχθες του Ατλαντικού. Τώρα που πολλές δημόσιες υπηρεσίες έχουν πια ιδιωτικοποιηθεί, τα ιδιωτικά κεφάλαια βλέπουν τη δημόσια παιδεία σαν ένα νέο Ελντοράντο (...) οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες για την παιδεία κάνουν τις ιδιωτικές επενδύσεις σε αυτήν πιο επικερδείς» (από άρθρο στα ΝΕΑ).

«Ενα βήμα πριν την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ βρίσκεται η κυβέρνηση (...) στην πράξη, αυτό που θα γίνει θα είναι να πέσει στις πλάτες των φοιτητών το κόστος αγοράς των - επιπλέον του ενός - απαιτούμενων βιβλίων. Στις πλάτες των φοιτητών, που ήδη δεν μπορούν να τα βγάζουν πέρα με το κόστος των σπουδών τους, που το 45% του πληθυσμού τους αναγκάζεται να δουλέψει παράλληλα με τις σπουδές, που το 10% δουλεύει ήδη από το πρώτο έτος, που σε λίγο θα αρχίσουμε να μετράμε ποσοστά αυτών που εγκαταλείπουν τις σπουδές γιατί δε θα μπορούν λόγω ανέχειας των οικογενειών τους... Οι φοιτητές ήδη πληρώνουν πολλά για τις σπουδές τους (σίτιση, στέγαση, μεταφορές, αναλώσιμα, σημειώσεις), τώρα τους βάζουν να πληρώνουν και για συγγράμματα, αύριο θα τους ζητήσουν να πληρώνουν και δίδακτρα (...) Είναι παραπάνω από φανερό ότι αυτή η κυβερνητική απόφαση είναι βήμα προς την πλήρη κατάργηση του δωρεάν χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).