Το ξεδίπλωμα της παρέμβασης των Κομματικών Οργανώσεων στο χώρο των εκπαιδευτικών, στην κατεύθυνση της συσπείρωσης και αγωνιστικής συμπόρευσης με το ταξικό εργατικό κίνημα, η βαθιά ιδεολογική και πολιτική δουλειά για την απόκρουση του αντικομμουνισμού στα σχολεία και η ανάδειξη του ρόλου του δασκάλου μέσα και από τον πρωτοπόρο ρόλο των κομμουνιστών εκπαιδευτικών, βρέθηκαν στο επίκεντρο της συζήτησης στο πλαίσιο της συνδιάσκεψης της Αχτίδας Εκπαιδευτικών της Περιφέρειας Αττικής του ΚΚΕ.

Οπως σημειώθηκε στη συζήτηση, στο σχεδιασμό που καταστρώνει η Οργάνωση για την παρέμβασή της στο χώρο των εκπαιδευτικών, λαμβάνει υπόψη όχι μόνο την ενιαία αντιλαϊκή επίθεση σε βάρος όλων των εργαζομένων που βρίσκεται σε εξέλιξη και θα ενταθεί, αλλά και το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων, αντιεκπαιδευτικών ρυθμίσεων και διαρθρωτικών αλλαγών που προωθούνται στο χώρο της Εκπαίδευσης.

Ολα τα μέτρα που προωθούνται στην Παιδεία στοχεύουν στην παραπέρα εμπορευματοποίησή της, στην ενίσχυση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, στην παρέμβαση της πλουτοκρατίας στο περιεχόμενο των σπουδών, στη διαφοροποίησή τους, στην υποβάθμιση της γνώσης και την αντικατάστασή της με δεξιότητες και πληροφορίες.

Οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Εκπαίδευση αποτελούν στοιχείο της γενικευμένης επίθεσης του κεφαλαίου, κάνουν την Παιδεία ακόμα πιο ταξική, ακόμα πιο διαφοροποιημένη, τη μετατρέπουν σε πεδίο άντλησης επιχειρηματικής κερδοφορίας, φορτώνουν την κρίση στις πλάτες της λαϊκής οικογένειας. Στη βάση αυτής της πραγματικότητας, όπως επισημάνθηκε και από τη συζήτηση, υπάρχει ανάγκη το εργατικό - λαϊκό κίνημα να απαντήσει με όρους σύγκρουσης, οργάνωσης και κλιμάκωσης της πάλης, και παράλληλα οι κομματικές δυνάμεις να προετοιμάσουν και να συγκεντρώσουν δυνάμεις και στην Εκπαίδευση για την ταξική αναμέτρηση με τα μονοπώλια, που έτσι και αλλιώς είναι αναπόφευκτη.

Η παρέμβαση των κομμουνιστών εκπαιδευτικών στο χώρο δουλειάς τους, στα σχολεία και τα φροντιστήρια, απευθύνεται σε πλήθος κόσμου. Ανάμεσά τους, σε όλους τους εργαζόμενους στην Εκπαίδευση, ανεξάρτητα από τη βαθμίδα και τις εργασιακές σχέσεις, ανεξάρτητα από το αν απασχολούνται στον δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα.

Είναι χαρακτηριστικό, και επισημάνθηκε και στη συζήτηση, ότι οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται στην Αττική είναι περίπου 40.000 στη δημόσια εκπαίδευση, σε περίπου 2.500 σχολεία, ενώ στα ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια είναι περίπου 7.000 - 10.000, σε περίπου 2.100 ξενόγλωσσα φροντιστήρια, 700 φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης, 60 ιδιωτικά σχολεία και πάνω από 50 ιδιωτικά ΙΕΚ. Παράλληλα, οι κομμουνιστές εκπαιδευτικοί απευθύνονται σε χιλιάδες παιδιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, σε χιλιάδες εργαζόμενους γονείς.

Ως εκ τούτου, όπως επισημάνθηκε, η Αχτίδα εκπαιδευτικών μπορεί να έχει σημαντική συμβολή στη διαμόρφωση της λαϊκής συμμαχίας μέσα από την παρέμβασή της, την ανάπτυξη της κοινής πάλης με βάση το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, τις πρωτοβουλίες που μπορεί να αναπτύξει μαζί με τους γονείς και τους μαθητές, κυρίως στις λαϊκές περιοχές.

Στην παρέμβασή της η Αχτίδα εκπαιδευτικών αναπτύσσει πλούσια δράση και για τα ιδιαίτερα προβλήματα των εκπαιδευτικών. Οπως σημειώθηκε, ένα μεγάλο κομμάτι εκπαιδευτικών, τόσο στα δημόσια όσο και ιδιαίτερα στα ιδιωτικά σχολεία, εργάζονται με ελαστικές μορφές εργασίας.

Το γεγονός ότι το μεγαλύτερο κομμάτι εκπαιδευτικών στη δημόσια εκπαίδευση είναι μόνιμοι, ενώ, ταυτόχρονα, πληθαίνουν οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται με άλλες σχέσεις εργασίας - και οι οποίοι κινούνται μεταξύ ωρομισθίας και ανεργίας, με όλο και λιγότερους να προσλαμβάνονται ως αναπληρωτές - οδηγεί στην κατηγοριοποίηση των εργαζομένων, διαμορφώνει διάφορες ταχύτητες και τεχνητούς διαχωρισμούς μεταξύ τους.

Ταυτόχρονα, στα ιδιωτικά σχολεία σε πολλές περιπτώσεις οι εκπαιδευτικοί δουλεύουν ανασφάλιστοι, αντιμετωπίζουν προβλήματα στην καταβολή των μισθών, ενώ καταγράφονται συχνές απολύσεις και μεγάλη ανεργία, με αποτέλεσμα πολλοί να στρέφονται στα ιδιαίτερα μαθήματα. Μάλιστα, υπογραμμίστηκε ότι ο χώρος της ιδιωτικής εκπαίδευσης αποτελεί «εργαστήρι» αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην Εκπαίδευση που αφορούν και γενικότερα ζητήματα στην Εκπαίδευση (π.χ. ΚΕΣ), αλλά και ζητήματα εργασιακών σχέσεων (π.χ. «μαύρη» εργασία, ελαστικές μορφές απασχόλησης).

Οπως σημειώθηκε, η παρέμβαση της Οργάνωσης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη και ιδιαιτερότητες των εκπαιδευτικών, που εκπορεύονται από το ίδιο το γεγονός ότι η εκπαίδευση είναι μέσο αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας. Την ίδια στιγμή, όμως, κομβικό στοιχείο είναι ότι οι εκπαιδευτικοί μορφώνουν τα παιδιά της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, θέμα που καθιστά απαραίτητη τη στόχευση για τη διαμόρφωση ενός ευρύτερου πυρήνα εκπαιδευτικών, που θα δυναμώνει και θα συγκρούεται με την κυρίαρχη πολιτική, τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού και τον οπορτουνισμό.

Στη συζήτηση αναδείχθηκε η σημασία εξειδικευμένης και στοχευμένης παρέμβασης στους νέους εκπαιδευτικούς και του χτισίματος ισχυρών δεσμών μαζί τους. Σημειώθηκαν πλευρές που πρέπει να λαμβάνει υπόψη η Οργάνωση στο σχεδιασμό της, όπως το ρόλο που παίζει η ταξική καταγωγή των νέων που εισάγονται στις παιδαγωγικές και καθηγητικές σχολές, με τις βάσεις εισαγωγής να κινούνται γύρω από τα 18.000 μόρια και όλο και λιγότεροι, αντικειμενικά, να προέρχονται από τις λαϊκές οικογένειες.

Παράλληλα, υπογραμμίστηκε ότι πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το γεγονός πως ιδιαίτερα οι νέοι εκπαιδευτικοί έχουν σπουδάσει ένα τελείως αντιδραστικό περιεχόμενο, μαθαίνουν μέσα από τη διδασκαλία στο πανεπιστήμιο να γίνονται οι καλύτεροι υπερασπιστές του συστήματος, καθώς και το γεγονός ότι στην πλειοψηφία τους δεν έχουν συμμετοχή στο κίνημα και εμπειρία από τους αγώνες.

Την ίδια στιγμή, υπάρχει τεράστια διαφοροποίηση στις εργασιακές σχέσεις και στην κατάσταση των νέων εκπαιδευτικών, καθώς, όπως επισημάνθηκε, στα σχολεία συνυπάρχουν οι αναπληρωτές μέσω ΕΣΠΑ, οι οποίοι ζουν σε συνθήκες αβεβαιότητας και με ελάχιστο εισόδημα, μαζί με ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι όμως μπορεί να έχουν και άλλα εισοδήματα από ιδιαίτερα μαθήματα.

Παράλληλα, στη συζήτηση επισημάνθηκε ότι ένα σημαντικό κομμάτι νέων εκπαιδευτικών, κάτω από την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα που διαμορφώνουν οι σημερινές συνθήκες, δείχνει παραίτηση και σύγχυση, ενώ πολλοί νέοι εκπαιδευτικοί ψάχνουν άλλους τρόπους να λύσουν τα προβλήματα που τους απασχολούν, μακριά από το δρόμο του αγώνα.

Ακόμα, σημειώθηκε ότι χρειάζεται σθεναρή απάντηση στον οπορτουνισμό, στον οποίο φαίνεται να ακουμπούν κάποιοι νέοι εκπαιδευτικοί, ανταποκρινόμενοι στην κολακεία των δυνάμεων του οπορτουνισμού, το χαμηλό πήχη απαιτήσεων που θέτουν στους εκπαιδευτικούς, το χαμαιλεοντισμό στις θέσεις που προβάλλουν, προσαρμόζοντάς τις στο ακροατήριο, την προβολή αιτημάτων που υποτίθεται ότι μπορούν «εύκολα» να υλοποιηθούν και την καλλιέργεια αυταπατών.

Στο ίδιο πλαίσιο, σημειώθηκε ότι λειτουργούν και διάφορα «συντονιστικά», που δήθεν δείχνουν ευαισθησίες στα θέματα των νέων εκπαιδευτικών, ενώ στην πραγματικότητα αποτελούν εχθρική δύναμη στα συμφέροντά τους.

Στην κατεύθυνση αυτή, η Οργάνωση καταστρώνει σχέδιο δράσης, με πολύμορφη ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση και ταυτόχρονα ανάπτυξη της δράσης για τα καθημερινά προβλήματα και το δυνάμωμα της πάλης. Στο πλαίσιο αυτό, σημειώθηκε η αξία της θετικής δουλειάς που έχει γίνει, με παρεμβάσεις εκπαιδευτικών στις παιδαγωγικές σχολές, εκεί που διαμορφώνεται ο δάσκαλος του αύριο, σε συνεργασία με την Αχτίδα ΑΕΙ - ΤΕΙ.

Στη συζήτηση αναδείχθηκε η αξία της αυξημένης παρέμβασης του ΠΑΜΕ, μέσα και από τη δημιουργία επιτροπών του, στις οποίες συσπειρώνονται με εδαφοπαραγωγικά κριτήρια εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, ανεξάρτητα από τις σχέσεις εργασίας. Εκείνο που αναδείχθηκε είναι η ανάγκη συγκρότησης επιτροπών του ΠΑΜΕ και στο τελευταίο σχολείο, που θα έχουν ως σημείο αναφοράς την επιτροπή του ΠΑΜΕ στον αντίστοιχο δήμο.

Στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του προσανατολισμού του κινήματος των εκπαιδευτικών, στη συζήτηση αναδείχθηκε η ανάγκη καλύτερης προβολής της ανάγκης συμπόρευσης των εκπαιδευτικών με το ταξικό εργατικό κίνημα, παράλληλα με την αποκάλυψη του ρόλου και της στάσης του κυβερνητικού συνδικαλισμού, των ηγεσιών της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ.

Παράλληλα, επισημάνθηκε η ανάγκη ιδεολογικοπολιτικής ενίσχυσης των νέων εκπαιδευτικών που συσπειρώνονται γύρω από το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ και έχουν κερδηθεί πρόσφατα, μέσα από τις εργατικές κινητοποιήσεις και τις εκλογές για την τοπική διοίκηση. Στο πλαίσιο αυτό, σημειώθηκε ότι οι κομματικές ομάδες στα σωματεία μπορούν να αποτελέσουν σημαντικό κρίκο στην αύξηση της ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης των κομματικών δυνάμεων και να συμβάλουν στην κομματική οικοδόμηση.

Ακόμα, αναδείχθηκε η ανάγκη ενίσχυσης της παρέμβασης των κομματικών δυνάμεων, ώστε οι εκπαιδευτικοί που δείχνουν διάθεση να αγωνιστούν και να συμμετέχουν μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ και όλο και περισσότερο κερδίζονται από τη στρατηγική του ΚΚΕ και την τακτική του στο κίνημα, να συμμετέχουν δραστήρια σε κάθε πρωτοβουλία και αγωνιστική κινητοποίηση.

Κεντρικό σημείο στο ξεδίπλωμα της δράσης της Οργάνωσης αποτελεί η απάντηση που πρέπει να δοθεί τόσο από τους κομμουνιστές δασκάλους όσο και με όρους κινήματος στον αντικομμουνισμό, που προωθείται και στα σχολεία μέσα από τα μαθήματα. Ο αντικομμουνισμός, όπως εκφράζεται στα σχολεία, κινείται στους εξής άξονες: Συκοφάντηση του σοσιαλισμού και του κομμουνιστικού κινήματος, εξίσωση του κομμουνισμού με το φασισμό και λασπολογία σε βάρος του κομμουνιστικού κινήματος, ότι δήθεν η ηγεσία του έχει προδώσει την εργατική τάξη.

Ετσι, η Κομματική Οργάνωση ιεραρχεί την ανάγκη απόκρουσης των αντικομμουνιστικών διδαχών, παράλληλα με την πολιτική παρέμβαση για την ανάδειξη της πιο σημαντικής συμβολής των εκπαιδευτικών: Της διαπαιδαγώγησης των παιδιών της εργατικής τάξης με στόχο τη χειραφέτησή τους, την κατανόηση της θέσης τους στην κοινωνία και του πρωτοπόρου ρόλου της εργατικής τάξης.

Στην κατεύθυνση αυτή, η Οργάνωση σχεδιάζει να ενισχύσει την ιδεολογικοπολιτική της παρέμβαση και την προβολή των επιτευγμάτων του σοσιαλισμού και της ρεαλιστικότητάς του σήμερα, τόσο στην καθημερινή της παρέμβαση, όσο και με ειδικές εκδηλώσεις. Ηδη, έχουν καταγραφεί και σχεδιάζεται να πληθύνουν συγκεκριμένες παρεμβάσεις σε σχολεία που έχουν καταγραφεί περιστατικά αντικομμουνιστικής διδαχής.

Οπως σημειώθηκε στη συζήτηση, στο χώρο των εκπαιδευτικών πρέπει να δοθεί κυρίως η μάχη των ιδεών. Στην κατεύθυνση αυτή, η Οργάνωση προσανατολίζεται στο ξεδίπλωμα ενός σχεδίου δράσης και παρέμβασης ώστε να «ταρακουνήσει» τους εκπαιδευτικούς, να σκύψει στα προβλήματά τους, αλλά και να αναδείξει τις ευθύνες τους για το κίνημα αντίστασης και αντεπίθεσης, να προβάλει την ανάγκη προσανατολισμού της δράσης σε ταξική συσπείρωση και κατεύθυνση, να υπογραμμίσει τη διέξοδο και την προοπτική, την πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, το σοσιαλισμό.

Ακόμα, σημειώθηκε η ανάγκη να ανοίγει η Οργάνωση συγκεκριμένο μέτωπο απέναντι σε αντιλήψεις και ιδεολογήματα που εγκλωβίζουν και αποπροσανατολίζουν το κίνημα, π.χ. «έξω τα κόμματα από τα σχολεία», ιδεολογήματα που αποσπούν την πολιτική από την οικονομία, που προβάλλουν τον «τρίτο» δρόμο στο κίνημα, και σε αντιΠΑΜΕ και σε αντιΓΣΕΕ κατεύθυνση, αντιλήψεις που προωθούν τις αναδιαρθρώσεις, όπως «γιατί να μη βοηθήσουν οι ιδιώτες στα σχολεία» κ.λπ.

Στη συζήτηση αναδείχθηκε ότι τα ιδεολογήματα αυτά έχουν στόχο να διαρρήξουν τους δεσμούς του Κόμματος με την εργατική τάξη. Για παράδειγμα, το αίτημα «έξω τα κόμματα από τα σχολεία» ουσιαστικά στοχεύει στο ΚΚΕ, καθώς τα άλλα κόμματα βρίσκονται μέσα στα σχολεία και συμβάλλουν στην αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας μέσα από το περιεχόμενο σπουδών. Παράλληλα, απόψεις που μιλούν για απόσπαση της οικονομίας από την πολιτική, στο επίπεδο διαπάλης, ουσιαστικά προσπαθούν να αποκρύψουν ότι η οικονομική πάλη για να έχει ουσιαστικό και μόνιμο αποτέλεσμα θα πρέπει να γίνεται ενιαία στο επίπεδο της οικονομίας - πολιτικής - ιδεολογίας.

Θέλουν να μη συνδέεται η όποια κατάκτηση με τους βασικούς στόχους του εργατικού κινήματος που φτάνουν μέχρι το επίπεδο της εξουσίας. Θέλουν να κρύψουν το γεγονός ότι τα προβλήματα έχουν αιτίες που εδράζονται σε πολιτικές επιλογές, στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής που ακολουθείται στην οικονομία.