Με τον δημοσιολόγο Παπαδημητρίου του ομίλου Αλαφούζου, δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. `Η ότι δεν παρακολουθεί την πολιτική του ΚΚΕ ή ότι δεν την καταλαβαίνει. Και αυτά, σε συνδυασμό με το δηλωμένο αντικομμουνισμό του, τού βγάζουν φαιδρή προπαγάνδα. Ετσι χτες στον τηλεοπτικό «ΣΚΑΪ», με αφορμή τη δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα ότι είναι αναπόφευκτη η ελεγχόμενη χρεοκοπία, σχολίασε : «Αν δεν ήξερα ποια είναι η κυρία Παπαρήγα θα έλεγα ότι είναι παπαγαλάκι. Οτι είναι γκούρου (δεν ξέρω ποιο είναι το θηλυκό του γκουρού). Ο Λένιν έλεγε ότι πες μου ποιον συμφέρει αυτό που λες να σου πω τι λες». Αφήνουμε στην άκρη το «λενινισμό» που γράφει, του καφενείου είναι, δεν τον σώζει. Οσο για τους χαρακτηρισμούς «παπαγαλάκι» και «γκουρού» για την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, λόγω της εκτίμησης για «ελεγχόμενη χρεοκοπία», δείχνει την αδυναμία επιχειρημάτων του δημοσιολόγου, είναι εντελώς άδειος και εκτίθεται. Γιατί οικονομική κρίση, χωρίς καταστροφή κεφαλαίου, μαζί με την καταστροφή των εργατών, δεν ξεπερνιέται σε όφελος των καπιταλιστών. Και για να γίνει η καταστροφή τους λιγότερο επώδυνη, επιλέγουν την ελεγχόμενη «χρεοκοπία», δηλαδή καταστροφή με έλεγχο από τους ίδιους. Η αναπόφευκτη αναδιάρθρωση του χρέους, που ο ίδιος γράφει σε χτεσινό του άρθρο στην «Καθημερινή», αν δεν είναι ελεγχόμενη χρεοκοπία, τι είναι; Μάλιστα, χρησιμοποιεί εκτίμηση για «κούρεμα» έως και 50% των χρεών που διαχειρίζονται με ομόλογα οι τράπεζες. Οσο για τους υπαινιγμούς περί συμφερόντων, ας μην κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια. Δεν είναι όλοι σαν και του λόγου τους. Αλλά, είπαμε, ή δεν ξέρει ή δεν καταλαβαίνει ή, το χειρότερο, παριστάνει πως δεν καταλαβαίνει...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Χωρίς τσίπα, ζήτησε και τα ρέστα από πάνω, επειδή οι συμβασιούχοι εδώ και ένα μήνα περίπου, μαζί με το ΠΑΜΕ, παλεύουν για τη συνέχιση της εργασίας τους. Αναψε το «πράσινο φως» για την αυταρχική τρομοκρατική επίθεση, επειδή οι συμβασιούχοι έφραξαν το δρόμο στις απολύσεις και γύρισαν την πλάτη στη «συμπαράσταση» της δημοτικής αρχής του ΠΑΣΟΚ, που λέει επιβολή της αστικής νομιμότητας: απολύσεις, δουλειά για δυο και τρεις μήνες και μετά πάλι άνεργοι... Ο ίδιος άλλωστε ο δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ επανέλαβε για ακόμη μια φορά πως η συντριπτική πλειοψηφία των συμβάσεων είναι άκυρες, καθώς δεν έχουν ημερομηνία λήξης, ενώ άλλες έχουν λήξει. Ακυρώνει/ καταστρατηγεί δηλαδή τη μόνιμη εργασία και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με εκείνο που παλεύουν -μαζί με το ΠΑΜΕ- οι συμβασιούχοι: τη μονιμοποίηση χωρίς όρους και προϋποθέσεις όλων των εργαζομένων. Η «συμπαράσταση» που επικαλείται η δημοτική αρχή του ΠΑΣΟΚ καταδεικνύεται στα λόγια και στις πράξεις πως είναι για λογαριασμό της κυβέρνησης - ΕΕ - κεφαλαίου. Είναι «συμπαράσταση» στην αντεργατική πολιτική και στην υλοποίησή της στην τοπική διοίκηση μέσα από τον «Καλλικράτη».

Ο νέος νόμος για τους συνεταιρισμούς που επιχειρεί να κάνει πράξη η κυβέρνηση δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς και των εργαζομένων στους συνεταιρισμούς. Οι «νέοι συνεταιρισμοί», που σχεδιάζει η κυβέρνηση, θα μεταβληθούν σε αποκλειστικό «φέουδο» των μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών και σε πεδίο ανελέητης εκμετάλλευσης των μονοπωλίων. Ο σχεδιασμός είναι να μείνουν λίγοι μεγαλοαγρότες και λίγοι συνεταιρισμοί επιχειρηματιών μεγαλοαγροτών. Και οι εργαζόμενοι στις συνεταιριστικές οργανώσεις θα οδηγηθούν μαζικά στην ανεργία. Βέβαια, ούτε και οι υπάρχοντες συνεταιρισμοί έχουν να προσφέρουν στην αγροτιά έτσι όπως είναι, έτσι όπως τους κατάντησαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Η κυβέρνηση, όμως, εκμεταλλεύεται επικοινωνιακά την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί για να περάσει το νέο αντιδραστικό νομοσχέδιο για τους συνεταιρισμούς. Μπρος σε αυτές τις συνθήκες αποδεικνύεται πόσο αναγκαία και ωφέλιμη για τους μικρομεσαίους αγρότες είναι η πρόταση του ΚΚΕ για τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, για μια άλλη αγροτική ανάπτυξη, ενάντια στα μονοπώλια, στους επιχειρηματικούς ομίλους και τους μεγαλοαγρότες. Ανάπτυξη που θα συμφέρει το λαό και θα υλοποιείται με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και λαϊκό έλεγχο, θα στηρίζεται στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς και στις κρατικές, καθετοποιημένες, αγροτικές παραγωγικές μονάδες, θα εξασφαλίζει μόνιμη και σταθερή δουλειά στους μικρομεσαίους αγρότες και θα αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες της χώρας για την παραγωγή επαρκών, φτηνών, ποιοτικών και υγιεινών τροφίμων, αλλά και πρώτων υλών στη μεταποιητική βιομηχανία. Με την εθελοντική συνένωση του μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου σε μεγάλους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, με την αξιοποίηση της επιστήμης και της σύγχρονης τεχνολογίας και με την ολόπλευρη στήριξη του κράτους, θα αυξάνεται η παραγωγικότητα της γης. Προϋπόθεση, όμως, για όλα αυτά είναι η ανατροπή των συσχετισμών σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την κυριαρχία της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας.