Η απόφαση της ΑΤΕ να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ) έρχεται να σφραγίσει ουσιαστικά τις δραματικές ανατροπές που αποφασίσθηκαν στο πλαίσιο της ΚΑΠ, με στόχο τη συρρίκνωση της τευτλοκαλλιέργειας και της βιομηχανίας ζάχαρης στη χώρα αλλά και πανευρωπαϊκά.

Τις δραματικές εξελίξεις - συνέπεια αυτής της πολιτικής βιώνουν ήδη οι εργαζόμενοι, οι αγρότες και οι μικροεπαγγελματίες που δραστηριοποιούνται σε συναφή επαγγέλματα. Η αγωνία τους για το παρόν και το μέλλον της ΕΒΖ εκφράστηκε μέσα από τη μαζική συμμετοχή και τις παρεμβάσεις τους στις εκδηλώσεις που διοργάνωσε η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, την περασμένη βδομάδα, σε Ημαθία και Σέρρες, αλλά και στη διάρκεια των επισκέψεων που πραγματοποίησε στα εργοστάσια που λειτουργούν στους δύο νομούς η Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής.

Μέχρι πριν λίγα χρόνια, η ΕΒΖ λειτουργούσε 5 εργοστάσια με περισσότερους από 1.000 μόνιμα εργαζόμενους και πολλαπλάσιους εποχικά, κάλυπτε τις εγχώριες ανάγκες, πραγματοποιούσε εξαγωγές, εξασφάλιζε τιμές ικανοποιητικές για το προϊόν και εισόδημα για τους χιλιάδες τευτλοκαλλιεργητές, συνέβαλλε ενισχυτικά στο εισόδημα για τους χιλιάδες άλλους μικροεπαγγελματίες που δραστηριοποιούνταν στα συναφή επαγγέλματα.

Από το 2008, οπότε στο πλαίσιο της ΚΑΠ αποφασίσθηκε η μείωση της ποσόστωσης παραγωγής ζάχαρης της χώρας μας από 320.000 σε 158.000 τόνους, η τευτλοκαλλιέργεια και η βιομηχανία ζάχαρης οδηγούνται σε συρρίκνωση. Εκλεισαν τα 2 από τα 5 εργοστάσια της ΕΒΖ. Στο εργοστάσιο των Σερρών απασχολούνται 94 μόνιμα εργαζόμενοι από τους 250 που εργάζονταν τα προηγούμενα χρόνια. Στο εργοστάσιο στο Πλατύ Ημαθίας, παλιότερα δούλευαν 350 μόνιμα εργαζόμενοι και απέμειναν μόλις 128. Οι εκατοντάδες εποχικά εργαζόμενοι που δούλευαν 3 και 4 μήνες στην περίοδο παραγωγής του προϊόντος, τώρα είναι ζητούμενο αν θα καταφέρουν να δουλέψουν ένα μήνα, με συνέπειες και στην ασφάλισή τους, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και στα επιδόματα που δικαιούνταν ως εποχιακά εργαζόμενοι.

Εξαιτίας των εξευτελιστικών τιμών που δίνει η ΕΒΖ (για 12 pol δίνει 23,9 ευρώ το στρέμμα, για 14 pol 34,12 ευρώ το στρέμμα) οι αγρότες εγκαταλείπουν μαζικά την τευτλοκαλλιέργεια. Ετσι, π.χ., ενώ το 2009 στο Νομό Σερρών καλλιεργήθηκαν 55.856 στρέμματα από 2.052 αγρότες, το 2010 καλλιεργήθηκαν 32.170 στρέμματα από 1.250 αγρότες. Φέτος είναι σχεδόν οι μισοί που καλλιέργησαν τα χωράφια τους και ανάλογα μειωμένες οι καλλιεργημένες εκτάσεις (17.000 στρέμματα για το εργοστάσιο των Σερρών και 19.000 στρέμματα για το εργοστάσιο της Ημαθίας). Με την αποδέσμευση της επιδότησης (34 ευρώ το στρέμμα) από την παραγωγή, που θα ισχύσει από τον επόμενο χρόνο, οι αγρότες θα εγκαταλείψουν οριστικά την καλλιέργεια.

Εξαιτίας αυτής της πολιτικής, πέρσι η ΕΒΖ παρήγαγε 75.000 τόνους ζάχαρη και φέτος, μετά βίας, θα μπορέσει να παράξει 30.000 - 35.000 τόνους, δηλαδή περίπου το 1/10 των αναγκών της χώρας, που είναι προσδιορισμένες στους 320.000 τόνους.

Στην πλειοψηφία τους, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι μικροεπαγγελματίες αδυνατούν να κατανοήσουν γιατί ενώ η χώρα μας έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει την τευτλοκαλλιέργεια ώστε να καλύψει τις εγχώριες ανάγκες, αλλά και να πολλαπλασιάσει τις εξαγωγές της, τελικά η ΕΒΖ οδηγείται σε ιδιωτικοποίηση, η τευτλοκαλλιέργεια μεθοδευμένα σε εγκατάλειψη και ταυτόχρονα γιγαντώνεται η εξάρτηση της χώρας στο διατροφικό τομέα από εισαγωγές.

Μέσα από τις παρεμβάσεις τους στις εκδηλώσεις αλλά και μέσα από τη συζήτηση στα εργοστάσια, οι εργαζόμενοι εξέφρασαν την αγωνία τους σχετικά με το αν θα υπάρχει τευτλοκαλλιέργεια, βιομηχανία ζάχαρης, αν θα έχουν δουλειά και εισόδημα αλλά και το πώς μπορούν να οργανώσουν τον αγώνα τους για να σωθεί μια μεγάλη παραγωγική, χρήσιμη, ωφέλιμη μονάδα για τον τόπο και το λαό μας.

Αυτό που αναδείχθηκε ήταν η ανάγκη να παλέψουν συντονισμένα, εργάτες, αγρότες, μικροεπαγγελματίες, ώστε η ΕΒΖ να παραμείνει κρατικοσυνεταιριστική, να λειτουργήσει όλα τα εργοστάσιά της, να αναπτυχθεί και να μην ξεπουληθεί στους μονοπωλιακούς ομίλους.

Η Διαμάντω Μανωλάκου σημείωσε ότι οι εξελίξεις στην ΕΒΖ επιβεβαιώνουν και την αναγκαιότητα και τη ρεαλιστικότητα της ανατροπής του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Οπως είπε, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση αναζητά ξένες επενδύσεις να έρθουν στην Ελλάδα για να αναπτύξουν παραγωγικούς τομείς, κλείνει παραγωγικά εργοστάσια, δυναμικά, όπως η ΕΒΖ. Κυριολεκτικά τα εκτελεί. Αυτός είναι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις, δημιουργεί φτώχεια, ανεργία, απόγνωση στους πολλούς για να εξασφαλίζει κέρδη στα μονοπώλια και τους επιχειρηματικούς ομίλους. «Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Απόφασή μας πρέπει να είναι να το ακυρώσουμε. Η πείρα και η γνώση που συσσωρεύθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια πρέπει να εκφραστεί με συστράτευση σε αγώνες ανατροπής αυτής της βαρβαρότητας», σημείωσε.

Υπογράμμισε ότι με την ιδιωτικοποίηση της ΕΒΖ κερδισμένος θα βγει ο επιχειρηματικός όμιλος που θα την αγοράσει, αφού θα πάρει προίκα την ποσόστωση των 158.000 τόνων και την αγορά της Ελλάδας και των Βαλκανίων. Εξήγησε ότι αυτή την περίοδο σε επίπεδο Ευρώπης γίνεται συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κλάδου στα χέρια λίγων (Γάλλων, Γερμανών) και το πιθανότερο είναι αυτοί που θα αγοράσουν την ΕΒΖ να κλείσουν τα εργοστάσιά της στην Ελλάδα και να παράγουν την ποσόστωση σε άλλα, πιο σύγχρονα, δικά τους εργοστάσια.

«Το θέμα της ζάχαρης δεν είναι κάτι ξεχωριστό από όλες τις διεργασίες που γίνονται σήμερα στον τομέα της οικονομίας και της πολιτικής. Και η ΣΕΚΑΠ στον ίδιο δρόμο βαδίζει και η ΕΛΒΙΖ και οι ΔΕΚΟ, συνολικά αυτή η πολιτική είναι άγρια αντιλαϊκή. Οπως γίνεται σήμερα με την τευτλοκαλλιέργεια έγινε προηγούμενα με την καπνοκαλλιέργεια, γίνεται με την κτηνοτροφία», σημείωσε.

Παρουσιάζοντας την πρόταση του ΚΚΕ τόνισε:

«Εμείς μιλάμε για άλλο δρόμο ανάπτυξης, που θα υπηρετεί τις ανάγκες του λαού και όχι των μονοπωλίων. Μέσα από τους σημερινούς αγώνες διεκδικούμε μέτρα που άμεσα θα ανακουφίσουν τους εργαζόμενους, αλλά ταυτόχρονα εμπνέουν μαχητική αισιοδοξία και δίνουν προοπτική.

Πιέζουμε η ΕΒΖ να μείνει με την κρατικοσυνεταιριστική μορφή της, εξασφαλίζοντας μόνιμη και σταθερή δουλειά με ικανοποιητικό εισόδημα στους εργαζόμενους και ικανοποιητικές τιμές στους τευτλοπαραγωγούς.

Και αυτό μπορεί να γίνει με επιστημονική στήριξη δωρεάν, με κατάργηση του ΦΠΑ σε όλα τα αγροτικά εφόδια, με αφορολόγητο πετρέλαιο στους αγρότες και με έργα υποδομής που θα τους εξασφαλίσουν τη μείωση του κόστους παραγωγής και θα τους συμφέρει να καλλιεργούν.

Σε πορεία απειθαρχίας και ανυπακοής στην ΕΕ που θέλει συρρίκνωση της ΕΒΖ, να παράγουμε την ποσότητα που έχουμε ανάγκη ως λαός, ως χώρα.

Αυτή τη σύγκρουση προωθούμε, γιατί αυτό συμφέρει στο λαό μας. Και αυτό ζητάμε να γίνει αίτημα και διεκδίκηση όλου του εργαζόμενου λαού».

Ξεκαθάρισε όμως ότι ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής σε όφελος της φτωχομεσαίας αγροτιάς, της εργατιάς και των άλλων λαϊκών στρωμάτων μπορεί να προκύψει μόνο στο πλαίσιο της Λαϊκής Εξουσίας και Λαϊκής Οικονομίας. Με κεντρικό σχεδιασμό, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στον τομέα της βιομηχανίας των αγροτικών εφοδίων, με παραγωγικούς συνεταιρισμούς και με καθετοποιημένες κρατικές αγροτικές βιομηχανίες, με κρατικό φορέα συγκέντρωσης και εμπορίας του κάθε αγροτικού προϊόντος.