ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αξιολογούν την Υγεία

Την πραγματοποίηση αξιολόγησης του επιστημονικού, ερευνητικού, διδακτικού, κλινικού και διοικητικού έργου των Πανεπιστημιακών Νοσοκομείων «Αιγινήτειο» και «Αρεταίειο» από διεθνείς αξιολογητές ανήγγειλε η υπουργός Παιδείας. Οπως είπε, σύμφωνα με αυτήν την αξιολόγηση, θα γίνει τριετής προγραμματισμός, ώστε τα νοσοκομεία «να λειτουργούν με όρους ρεαλιστικούς και αποτελεσματικούς», ενώ θεωρεί «ότι η λειτουργία προς αυτήν την κατεύθυνση θα είναι και ένα πολύ καλό δείγμα λειτουργίας για πολλά άλλα νοσοκομεία».

Το πώς εννοεί η κυβέρνηση τους «ρεαλιστικούς και λειτουργικούς» όρους στη λειτουργία των νοσοκομείων αποτυπώνεται κρυστάλλινα στις αναδιαρθρώσεις που επιταχύνει στον τομέα της Υγείας. Αλλαγές που επιδιώκουν να μετατρέψουν τον όποιο ακόμη δημόσιο τομέα Υγείας σε επιχειρήσεις, σφιχταγκαλιασμένες με τα μονοπώλια του χώρου και να προσφέρουν την Υγεία στους επιχειρηματίες για κερδοφορία, προσπαθώντας και με αυτό τον τρόπο να δώσουν διέξοδο στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίου. «Ρεαλιστικό» για την κυβέρνηση, την ΕΕ και όλες τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου είναι ένα νοσοκομείο να λειτουργεί με βάση το βιβλίο εσόδων - εξόδων του... Να εισάγεται ένας ασθενής και να νοσηλεύεται αν, όταν και όσο θα μπορεί να πληρώσει... Κατά συνέπεια «ρεαλιστικό» γι' αυτούς είναι και το να χρειάζεται ένας 72χρονος που πάσχει από καρκίνο του πνεύμονα επέμβαση αλλά να μην μπαίνει στο χειρουργείο παρά μόνο όταν διαβεβαιώνει ότι θα περάσει από το λογιστήριο, όπως έγινε πρόσφατα στο νοσοκομείο «Σωτήρια».

Ρεαλιστικό» για τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου είναι τα νοσοκομεία να λειτουργούν όχι με όσους γιατρούς και νοσηλευτές απαιτεί η έγκαιρη, αποτελεσματική και ολοκληρωμένη φροντίδα των ασθενών, αλλά με εκείνους για τους οποίους θα περισσέψουν κάποια ψίχουλα από τα δισ. που το αστικό κράτος δίνει στα μονοπώλια ως επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές κλπ. Ο δικός τους «ρεαλισμός» όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά και τα υπονομεύει. Ο δικός τους «ρεαλισμός» αναζητά νοσοκομεία - επιχειρήσεις που θα ανοίγουν και θα κλείνουν ανάλογα με το αν αποφέρουν τα προσδοκώμενα έσοδα. Αυτό ετοιμάζονται να αξιολογήσουν. Γι' αυτό και οι δικές τους «αξιολογήσεις» όχι μόνο δεν επιφυλάσσουν τίποτα θετικό για τους εργαζόμενους, αλλά προμηνύουν μόνο νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Για τους εργαζόμενους, όμως, αυτό που επείγει είναι η λειτουργία των νοσοκομείων με αξιοποίηση των τεχνολογικών και επιστημονικών επιτευγμάτων, που σήμερα επιτρέπουν να έχουν όλοι δωρεάν υπηρεσίες υγείας. Επείγει να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δράση. Ο προσανατολισμός και ο σχεδιασμός της έρευνας να έχει στόχο την προαγωγή και την οργάνωση της πρόληψης, την αντιμετώπιση βλαβερών για την υγεία παραγόντων και την έγκαιρη λήψη μέτρων για την προστασία της (στη δημόσια υγεία, το εργασιακό περιβάλλον κτλ.). Επείγει να αλλάξουν οι συνθήκες εργασίας μέσα στα νοσοκομεία ώστε να καταργηθούν φαινόμενα που αποτελούν απειλή (και) για τους ασθενείς, όπως τα εξαντλητικά ωράρια, οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Επείγει η πληρότητα προσωπικού των νοσοκομείων με επιστήμονες και εργαζόμενους των ειδικοτήτων που απαιτούν οι ανάγκες της χώρας και του πληθυσμού της (ανάλογα με τα κλιματολογικά, επιδημιολογικά, γεωγραφικά κλπ. χαρακτηριστικά της). Για τους εργαζόμενους επείγουν όλ' αυτά, σε αντίθεση με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Γι' αυτό και η απάντηση των εργαζομένων (και) στην αξιολόγηση των νοσοκομείων, πρέπει να είναι πρώτ' απ' όλα πολιτική, ταξική, απάντηση - οργάνωση της πάλης ενάντια στα μονοπώλια και την ανάπτυξη που τα υπηρετεί.

«Βδομάδα παθών» και «ανάσταση»

Γρηγοριάδης Κώστας

Η χτεσινή ομιλία του πρωθυπουργού επιβεβαίωσε με ξεκάθαρο τρόπο ότι η σταύρωση του λαού θα είναι επώδυνη και βασανιστική και η βδομάδα των παθών θα κρατήσει για πάρα πολλά χρόνια. Ο πρωθυπουργός δεν άφησε περιθώρια για αυταπάτες. Ο πόλεμος κατά του λαού θα είναι ολομέτωπος, δίχως όρια και ημερομηνία λήξης. Πίσω από το φτηνό ιδεολογικό περιτύλιγμα και τους φαιδρούς όρους περί «οδικού χάρτη» και «εθνικού σχεδίου», προβάλλει καθαρά μια ανελέητη επίθεση κατά των λαϊκών δικαιωμάτων και συμφερόντων για χάρη της διάσωσης και ενίσχυσης της πλουτοκρατίας. Οι αριθμητικοί στόχοι του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, δηλαδή τα επιπλέον 26 δισ. από τα νέα μέτρα και τα 50 δισ. από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, μπορεί να είναι ενδεικτικοί της επερχόμενης λεηλασίας, αλλά δε δείχνουν το βάθος και την «ποιότητα» των αντιλαϊκών ανατροπών. Δηλαδή την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την κυριαρχία των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, την κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης και τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, το άγριο πετσόκομμα των κοινωνικών δαπανών, την ιδιωτικοποίηση των πάντων. Η χρεοκοπία του λαού είναι το μόνο σίγουρο αποτέλεσμα αυτών των αντιλαϊκών ανατροπών. Ο πρωθυπουργός ψεύδεται συνειδητά όταν ισχυρίζεται πως «ο "άλλος δρόμος", που κάποιοι εύκολα και ελαφρά τη καρδία προτείνουν, είναι ο δρόμος της απομόνωσης της χώρας μας, της πτώχευσης, της εξαθλίωσης των πολιτών για χρόνια». Ομως το δίλημμα για τους δύο δρόμους ανάπτυξης παραμένει αμείλικτο. Μόνο αν ο λαός επιλέξει να ακολουθήσει το δρόμο της ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου μπορεί να προσδοκά στη δική του ανάσταση...

Ο ΣΚΑΪ και το ψέμα του

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι επίδοξοι συκοφάντες του ΚΚΕ σπάνε τα μούτρα τους στην προσπάθεια να πλήξουν τη σχέση του Κόμματος με το λαό, να σπείρουν με ψέματα την αμφιβολία και τη σύγχυση. Στο προχτεσινό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, τα «παπαγαλάκια» του Αλαφούζου ωρύονταν υστερικά ότι «το ΚΚΕ, με απόφαση μάλιστα της Κεντρικής του Επιτροπής, δε δημοσιοποιεί τα στοιχεία ισολογισμών από τη διαχείριση της κρατικής επιχορήγησης, όπως κάνουν τα άλλα κόμματα». Επειδή ο ΣΚΑΪ και τα άλλα αστικά ΜΜΕ εξασκούνται συχνά πυκνά στην αντιΚΚΕ προπαγάνδα, ανακαλύπτοντας άλλοτε σχέσεις του Κόμματος με τη «Γερμανός», άλλοτε άρνηση του ΚΚΕ για έλεγχο στα οικονομικά του και πάει λέγοντας, τους διευκολύνουμε στο δαιμόνιο «ρεπορτάζ» τους, επαναδημοσιεύοντας στη στήλη τους ισολογισμούς που κάθε χρόνο δημοσιεύει το ΚΚΕ στην έντυπη έκδοση του «Ριζοσπάστη». Οι συγκεκριμένοι ισολογισμοί αφορούν το 2009 (δημοσιεύτηκε στις 28/2/2010, σελ. 29) και το 2010 (δημοσιεύτηκε στις 27/2/2011, σελ. 28). Το είπαμε και χτες, το ξαναλέμε σήμερα: Το ψέμα, όπως και η προσπάθεια να σπιλωθεί το ΚΚΕ, έχουν κοντά ποδάρια.