Α' ΜΕΡΟΣ

«Σκοπός του ΤΕΦΑΑ Αθήνας είναι η καλλιέργεια του αθλητισμού αναφορικά με την προπονητική εξειδικευμένη και υψηλού επιπέδου αθλητική πράξη, την υγεία και ευρωστία του κόσμου, την παιδαγωγική και ψυχολογική ιδιότητα που έχει η άσκηση και η ενασχόληση με την αθλητική πρακτική στην καθημερινότητα του πολίτη. Τα ΤΕΦΑΑ θα έπρεπε να παίζουν στρατηγικό ρόλο στη διαμόρφωση του αθλητικού γίγνεσθαι στην Ελλάδα. Τόσο στο επιστημονικό όσο και στο καθοδηγητικό κομμάτι, καθώς και στη λήψη αποφάσεων. Θα έπρεπε να είναι οι μόνιμοι σύμβουλοι των ελληνικών κυβερνήσεων. Για οτιδήποτε πρόκειται να συμβεί στον αθλητικό και αθλητικο-παιδαγωγικο-κοινωνικό χώρο».

Τα λόγια αυτά ανήκουν στον πρόεδρο του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Γ. Γεωργιάδη. Μεσημέρι Πέμπτης μάς υποδέχτηκε στο γραφείο του στις εγκαταστάσεις του Τμήματος στην Ηλιούπολη. Μας μίλησε για το ΤΕΦΑΑ Αθήνας, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, το ρόλο που μπορεί αλλά οι κυβερνήσεις δεν του επιτρέπουν να διαδραματίσει, τον αθλητισμό. Τον οποίο υπηρέτησε και υπηρετεί ως (πρωτ)αθλητής - Μεσογειονίκης το 1971 - στη σφαιροβολία, προπονητής, δάσκαλος.

Τη βαθιά και βροντώδη φωνή του συνόδευαν άλλοτε ένα πικρό χαμόγελο, άλλοτε μια έκφραση οργής και απογοήτευσης γι' αυτά που μπορούσαν και έπρεπε να γίνουν αλλά ποτέ δε συνέβησαν. Για την κατάντια της Παιδείας, την παραμόρφωση του Αθλητισμού που - μ' ευθύνη των εκάστοτε κυβερνώντων - δεν εκπληρώνουν το βασικό τους ρόλο. Να τεθούν στην υπηρεσία της κοινωνίας και όχι συγκεκριμένων (πολιτικών - οικονομικών) συμφερόντων.

Η συνέντευξή μας με τον Γ. Γεωργιάδη θα δημοσιευθεί σε δύο μέρη. Το πρώτο (σήμερα) αφορά στην εκπαιδευτική πλευρά της συζήτησής μας. Στο επόμενο δημοσίευμα κυριαρχεί η αθλητική πλευρά.

«Το ΤΕΦΑΑ είναι το ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα που παράγει στελέχη του αθλητισμού. Είναι αυτοί που παίρνουν στα χέρια τους την ευθύνη της σωματικής ανάπτυξης των παιδιών στα σχολεία, διαχείρισης των προγραμμάτων μαζικού αθλητισμού, αυτοί που χρησιμοποιούνται από τους δήμους και τις κοινότητες για να εξυπηρετήσουν τα διάφορα προγράμματα. Είναι αυτοί ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι αυτοί - σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ' ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα - που θα αξιοποιούνταν στα σωματεία για την ανάπτυξη του αθλητισμού. Από το σωματείο στη μικρότερη κατηγορία ως την εθνική ομάδα και ίσως πιο πάνω και από αυτά.

Με λίγα λόγια, είναι τα μοναδικά στελέχη που καλλιεργεί με ευθύνη της πολιτείας το κράτος το ίδιο, γύρω από τα αθλητικά δρώμενα. Μέσω της παιδαγωγικής αξίας που δίνεται στην εφαρμογή αυτών, λόγω της ευαισθησίας που υπάρχει απέναντι στις μικρές ηλικίες και στην ιδιαιτερότητα που υπάρχει στην περαιτέρω ανάπτυξη του αθλητισμού σε υψηλότερο επίπεδο.

Στο τμήμα της Αθήνας δίνουμε έμφαση σε 3 τομείς. 1) Τη φροντίδα για τη διατήρηση και βελτίωση υγείας και ευεξίας του πληθυσμού. Αναφορικά με όλες τις ηλικίες και στα δύο φύλα και για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. 2) Τον παιδαγωγικο-ψυχολογικό τομέα, όπου διδάσκεται η γενική αντιμετώπιση του αθλητισμού από την κοινωνική και ψυχολογική του διάσταση, την παιδαγωγική πλευρά και τη σημασία που έχει η άσκηση και ο αθλητισμός στην παιδαγωγική ολοκλήρωση του παιδιού. 3) Την αθλητικοπροπονητική πλευρά, που είναι και αυτή με τη μεγαλύτερη χρονική διάρκεια στα ΤΕΦΑΑ Αθήνας και τώρα και πριν. Είναι το κατ' εξοχήν προπονητικό ίδρυμα στην Ελλάδα. Η πρώτη και μοναδική ΕΑΣΑ (Εθνική Ακαδημία Σωματικής Αγωγής) στη χώρα ήταν αυτό. Αργότερα δημιουργήθηκαν και τα άλλα τμήματα.

Εδώ, λοιπόν, μέσα από εξειδικευμένο πρόγραμμα εξειδικευμένων μαθημάτων προπονητικής - για όσα μπορούμε περισσότερα αθλήματα από το Ολυμπιακό πρόγραμμα - παράγουμε τους προπονητές. Κάθε απόφοιτος που παίρνει το δίπλωμα προπονητικής ειδίκευσης διδάσκεται, για περίπου 350 ώρες σε 2 εξάμηνα το χρόνο, από εξειδικευμένους καθηγητές. Εκτός από τα άλλα βασικά μαθήματα που αφορούν στον τρόπο λειτουργίας του οργανισμού, την ψυχολογική αντιμετώπιση των προβλημάτων στην παιδαγωγική πλευρά της παρέμβασης και της σχέσης αθλητών - προπονητών και στον περίγυρο.

Για την παραγωγή νέας γνώσης έχουμε εδώ 12 εργαστήρια, αυτή τη στιγμή, σε διάφορους τομείς. Υπάρχουν επίσης και δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, τα οποία λειτουργούν αρκετό καιρό και πολύ αποδοτικά θα έλεγα. Οπου ο βασικός στόχος αυτών των προγραμμάτων είναι η παραγωγή νέας γνώσης και νέων επιστημόνων. Οι οποίοι θα προάγουν την επιστήμη μέσα από τα ερευνητικά τους ερωτήματα, ανιχνεύοντας καινούριες οδούς στη νέα γνώση και δημοσιεύοντας αυτή τη γνώση διεθνώς. Μπορώ με υπερηφάνεια μάλιστα να πω ότι υπάρχει πληθώρα συναδέλφων που έχουν μεγάλη παραγωγή νέων ερευνητικών προσπαθειών, δημοσιευμένη σε διεθνή περιοδικά. Τυγχάνουμε αναγνώρισης από πολλούς συναδέλφους και Πανεπιστήμια στην Ελλάδα και το εξωτερικό».

-- Αρα μπορείτε να διαδραματίσετε στρατηγικό ρόλο στο παρόν και το μέλλον του αθλητισμού.

-- «Εδώ υπάρχει ένα κυρίως πολιτικό πρόβλημα. Ολα αυτά για τα οποία εμείς είμαστε υπερήφανοι - και ίσως φταίμε που δεν έχουμε προβάλει επαρκώς μέχρι σήμερα το έργο που παράγεται - γίνονται χωρίς καμιά χρηματοδότηση. Οι ελλείψεις χρηματοδότησης για την ανάπτυξη καινούριων υποδομών είναι τεράστιες. Π.χ. το κτίριο στο οποίο είμαστε τώρα και μιλάμε, είναι αυτό που δημιουργήθηκε εδώ και πάνω από 70 χρόνια και φιλοξένησε την πρώτη Γυμναστική Ακαδημία, η οποία ήταν για 30 άτομα (!...).

Φτάσαμε εμείς κάποια στιγμή, με τις πολιτικές αποφάσεις, να έχουμε πάνω από 1.000 φοιτητές τη χρονιά. Χωρίς επιπλέον χρηματοδότηση, χωρίς διδακτικό προσωπικό, να στριμωχνόμαστε πάνω στις ίδιες εγκαταστάσεις. Και κάποια στιγμή είχαμε φτάσει να χωριζόμαστε. Δύο έτη εδώ και δύο στα διάφορα γυμναστήρια στην περιφέρεια της Αττικής.

Τώρα μπαίνουν γύρω στα 400 - 450 άτομα σε κάθε έτος. Αυτή τη στιγμή εν ενεργεία είναι στα τέσσερα έτη περίπου 2.000 φοιτητές και έχουμε άλλους τόσους περίπου από παρελθόντα έτη που χρωστάνε κάποια μαθήματα. Αυτοί όλοι στριμώχνονται σ' αυτές τις εγκαταστάσεις που είχαν δημιουργηθεί, στην τελευταία τους βελτιωμένη κατάσταση, πριν γίνει η ΕΑΣΑ πανεπιστήμιο. Είναι ακριβώς οι ίδιες εγκαταστάσεις. Εγώ φοίτησα πριν από αρκετά χρόνια στην τότε ΕΑΣΑ και στο κάθε έτος ήταν περίπου 60 άτομα. Και πάλι δεν έφταναν οι αίθουσες. Φανταστείτε τώρα τι σας λέω.

Αυτές οι εγκαταστάσεις που έχουμε εμείς ως πανεπιστήμιο δεν είναι - σε ανεπτυγμένες αθλητικά χώρες - ούτε για σχολείο. Οταν έχουμε βροχή, μπαίνουμε μέσα. Και φεύγουν τα παιδιά, πάνε για καφέ γιατί δεν έχουμε εγκαταστάσεις. Δεν έχουμε κλειστό γυμναστήριο αθλοπαιδιών. Αιτία η έλλειψη χρηματοδότησης και ενδιαφέροντος από την πολιτεία. Να σκύψει με ευαισθησία, θα έλεγα, πάνω στα προβλήματα που έχουν τα τμήματα γενικά στα πανεπιστήμια αλλά και ειδικά αυτός ο χώρος.

Ο οποίος αγκαλιάζει δύο βασικούς και κλασικούς χώρους μεγάλης κοινωνικής σημασίας. Το παιδί στο σχολείο, στην εκπαίδευση και το παιδί στα γυμναστήρια ως αθλητή ή ως ελεύθερης άσκησης άτομο. Η αθλητική δράση είναι κατά βάση παιδαγωγική διαδικασία. Ο αθλητισμός είναι μέσο διαπαιδαγώγησης. Ποιος θα την κάνει; Δε θα την κάνει το ειδικευμένο στέλεχος; Και το ίδρυμα δε θα του δώσει τη δυνατότητα να βελτιώνει κάθε φορά τη γνώση του, να παραγάγει νέα γνώση; Τι είναι ο γυμναστής, πάνω τα χεράκια, κάτω τα χεράκια, όπως το βλέπουν οι πολιτικοί;

Αγνοείται από τους πολιτικούς, εντέχνως και επίτηδες, η δυνατότητα των εφαρμογών που έχει η αθλητική επιστήμη. Και η δυνατότητα αξιοποίησης των στελεχών που παράγει. Αν δεν είναι αναγκαία επιστήμη γιατί δημιούργησες 5 τμήματα ΤΕΦΑΑ; Κάθε χρόνο βγαίνουν περίπου 1.500 πτυχιούχοι. Γιατί το κάνεις άμα δεν πιστεύεις, μην τους κοροϊδεύεις τους ανθρώπους. Βάζουν τους φοιτητές μας, παίρνουν πτυχίο και δεν πρόκειται να βρουν δουλειά, θα εργαστούν σαν γκαρσόνια. Αυτό είναι πολιτική του κράτους; Δημιουργείς σχολές να παράγεις ψευδεπίγραφα πτυχία; Χωρίς χρηματοδότηση, χωρίς δυνατότητα ανάπτυξης, επαγγελματική αποκατάσταση των πτυχιούχων, να μην έχουν στον ήλιο μοίρα; Να δουλεύουν όλο το καλοκαίρι για 300 και 500 ευρώ γκαρσόνια για να ζήσουν τι; Τίποτα.

Ολοι οι πολιτικοί προβάλλουν ως το μέγιστο αγαθό της άσκησης και του αθλητισμού, την υγεία. Αλλά κανείς δεν κάθεται να δει πώς, βρε παιδί μου, αυτόν τον τομέα θα τον αξιοποιήσω ακόμα περισσότερο, πώς θα εμπλουτίσω το εκπαιδευτικό μου δυναμικό, πώς θα παράγω ακόμα καλύτερα στελέχη. Δεν ενδιαφέρθηκε κανένας. Κανείς δεν ρώτησε εμάς, ποτέ. Ποιες είναι οι ανάγκες μας, τι ακριβώς θέλουμε. Ολα γίνονται "στο πόδι".

Και όλα εναπόκεινται στην καλή διάθεση του κάθε μέλους ΔΕΠ (Διδακτικό Επιστημονικό Προσωπικό), του πανεπιστημίου του κεντρικού που προσπαθεί και αυτό με τις δικές του δυνατότητες στα τριάντα τόσα τμήματα που αγκαλιάζει να δίνει λύσεις. Αλλά και αυτό χωρίς χρηματοδότηση, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Πώς να κάνεις εκπαίδευση; Οταν το κάθε μέλος ΔΕΠ για να πάρει για το τμήμα του χαρτί, στυλό, μελάνι για τους εκτυπωτές παίρνει 500 ευρώ το χρόνο; Τόσα ξοδεύει στο σπίτι το παιδί μου για τα δικά του χαρτικά. Αρα, αφού δεν θα μπορώ να τα βγάλω πέρα, θα πω του φοιτητή πήγαινε βγάλε φωτοτυπίες, κάνε αυτό, κάνε εκείνο και πλήρωσέ το από την τσέπη σου. Κατά τ' άλλα έχουμε δωρεάν Παιδεία.

Φέτος, μειώθηκε και άλλο 30% ο προϋπολογισμός. Ε, στο τέλος θα κλείσουμε. Στο τέλος δεν θα υπάρχει δωρεάν Παιδεία. Θα μπούνε και οι επιχειρήσεις σιγά σιγά. Ηδη σε ορισμένα τμήματα υψηλού ενδιαφέροντος έχουν μπει. Και τα προγράμματα που υπάρχουν είναι σε συνεργασία με επιχειρηματικά συμφέροντα. Εμείς ακόμα δεν έχουμε μπει. Αλλά μας έχουν αποξενώσει από παντού. Και όσες φορές προσπαθήσαμε να μπούμε σ' αυτό το παιχνίδι των νέων αποφάσεων για την ανάπτυξη του αθλητισμού, σε διαφορετικό επίπεδο και με διαφορετικό τρόπο, μείναμε απ' έξω. Ολοι μας διώχνανε, δεν μας δίνανε σημασία.

Προσπαθούν να περάσουν στην Ελλάδα κυρίως το μοντέλο των αμερικάνικων Πανεπιστημίων. Είναι μια αποσπασματική επιλογή κάποιων ρυθμίσεων που θέλουν να απαξιώσει περαιτέρω το πανεπιστήμιο. Διότι όταν λέει - ας πούμε το τελευταίο - ότι το κράτος δεν θα πληρώνει τους πανεπιστημιακούς δασκάλους και το ίδιο το Πανεπιστήμιο πρέπει να βρει πόρους, αυτό τι σημαίνει; Βρες τον επιχειρηματία, βάλτον στο πανεπιστήμιο να σου δώσει τα εκατομμύρια και δώσε όσα θέλεις. Αυτό που κάνουνε οι επιχειρήσεις. Σου δίνω στέλεχος περισσότερα από τον άλλον για να έρθεις σε μένα. Ε, η Παιδεία δεν μπορεί να υλοποιηθεί κάτω από τέτοια λογική».

-- Και όπως ξέρουμε οι επιχειρηματίες δεν χορηγούν χωρίς κέρδος.

-- «Η επιχείρηση είναι επιχείρηση. Δεν βγάζει χρήμα από την τσέπη της αν δεν έχει να κερδίσει πολλαπλάσια. Δεν υπάρχει περίπτωση επιχειρηματικά συμφέροντα να μην έχουν ως στόχο το κέρδος. Οταν μια επιχείρηση θα έρθει στο ΤΕΦΑΑ Αθηνών για να δώσει χρηματοδότηση, θα δώσει και οδηγίες. Η γνώση που θα παραχθεί πρωτίστως θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα που επένδυσαν σ' αυτή.

Αν ένας επιχειρηματίας έρθει σε μας και μας πει εγώ είμαι διαθέσιμος να σας χρηματοδοτήσω, πες τε μου τι προγράμματα έχετε; Θα του πω εγώ, λοιπόν, για ένα πρόγραμμα με το οποίο θα μπορώ να βρίσκω εύκολα τα κινησιολογικά προβλήματα που έχει ένας νέος. Το πρώτο πράγμα που θα σκεφτεί αυτός είναι "εγώ τι έχω να κερδίσω από αυτό; Δεν έχω να κερδίσω. Βρέστο ή μην το βρεις. Εγώ δεν δίνω χρήματα".

Αν πάει άλλος συνάδελφος και του πει εγώ θέλω να κάνω ένα πρόγραμμα, για να δω αν το υλικό αυτό από το οποίο παράγονται φανελάκια είναι καλύτερο ή χειρότερο. "Α, ενδιαφέρον", θα πει. Γιατί το αποτέλεσμα θα το πάρει ο βιομήχανος, θα παράγει μπλουζάκια με αυτό το υλικό, θα το προβάλει και θα κερδίσει λεφτά γιατί θα το πουλάει στην ανάλογη τιμή.

Ασφαλώς ο επιχειρηματίας δε θα χρηματοδοτήσει έρευνες που δεν έχουν ανταποδοτικά οφέλη γι' αυτόν. Και επομένως αυτό θα έχει δύο πανεπιστήμια, δύο ερευνητικά κέντρα, δύο ταχυτήτων ανάπτυξη. Η μια που θα ενισχύει το κέρδος διαρκώς και η άλλη που θα προσπαθεί να επιβιώσει με τα ισχνά μέσα. Τα οποία θα δίνει μεν το εκάστοτε υπουργείο Παιδείας αλλά θα είναι τόσο ισχνά που δεν θα μπορούν να βοηθήσουν».

-- Στη μια περίπτωση, λοιπόν, ο επιχειρηματίας παίρνει αυτό που θέλει για δικό του όφελος και η έρευνα προχωράει. Στην άλλη - που θα ήταν για γενικότερο καλό - μένει στάσιμη.

-- «Υπάρχουν τέτοια παραδείγματα στα ξένα πανεπιστήμια, ιδιαίτερα της Αμερικής. Υπάρχουν ολόκληρα πανεπιστήμια που η έρευνά τους επιχορηγείται από τέτοια μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και η παραγωγή τους είναι ανάλογη. Στα 100 που θα βγουν τα 98 είναι προς όφελος του επιχειρηματία και βγάζουν και κανά δύο, παρεμπιπτόντως έτσι για άλλοθι, για τους πολλούς. Αν θέλουμε να ακολουθήσουμε μια τέτοια κοινωνία...

Είναι μια ξύλινη, επαναλαμβανόμενη, κακόηχη και κακώς εννοούμενη προοπτική ανάπτυξης. Και οι πολίτες που δεν έχουν τη δυνατότητα να κρίνουν πέφτουν στην παγίδα. Γι' αυτό παράγουνε πολιτική, η οποία αφήνει σε χαμηλό επίπεδο την κριτική ικανότητα του κόσμου. Τους κάνουν να μην μπορούν να σκεφτούν για να τους εκμεταλλεύονται».

-- Συχνά - πυκνά οι αρμόδιοι επικαλούνται την επιστημονική υποστήριξη του αθλητισμού. Ποιος ο ρόλος σας;

-- «Κανείς δεν μας δίνει σημασία. Και υποθέτω πως δεν δίνει ούτε στα ερευνητικά κέντρα γι' αυτό έχουν απαξιωθεί και κοντεύουν να διαλυθούν. Δεν κάνουν τίποτε, δεν παράγουν τίποτε. Δεν φταίνε οι συνάδελφοι ερευνητές. Ικανοποιείται ένα αίτημα αλλά δημιουργείται σε σαθρά θεμέλια ώστε να καταρρεύσει. Δεν χρηματοδοτείς, δεν δίνεις τη δυνατότητα να παραχθεί καινούργια γνώση, ούτε έλεγχο ασκείς, χρησιμοποιείς το κομματικό κράτος. Το Ελληνικό κράτος αντιμετωπίζει μόνο ως προς το ενδιαφέρον που προκαλεί στην κοινωνία αβανταδόρικα ο όρος επιστημονική ανάπτυξη του αθλητισμού. Η επιστήμη είναι να ξέρεις πώς να αντιμετωπίσεις τον κάθε νέο και να τον βοηθήσεις να σταθεί κοινωνικά και σωματικά στην κοινωνία. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε».

-- Πώς θα μπορούσε το ΤΕΦΑΑ Αθηνών να συμβάλει στην σωστή επιστημονική στήριξη;

-- «Οταν ανέλαβα πρόεδρος, μαζί με μια ομάδα ανθρώπων που ταυτίζονται οι απόψεις μας, είπαμε να συνδεθούμε με τις ομοσπονδίες. Και τους κάναμε προτάσεις. Διαθέτουμε το εργαστήριο που μετράει αυτό, εκείνο κλπ. Στην διάθεσή σας να κάνετε αυτά που χρειάζεστε, αρκεί να καλύψετε το κόστος λειτουργίας για τις μετρήσεις που θα κάνετε. Απάντηση μηδέν.

Εγώ στο ΣΕΓΑΣ το έκανα τουλάχιστον 3 φορές. Δεν δέχονται. Από την άλλη, επιλέξανε κάποια περίοδο τα εργαστήρια τμήματος που δεν βρίσκεται στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη. Η εθνική ομάδα είναι εδώ και ένα κλιμάκιο στη Θεσσαλονίκη. Επειδή υπήρχε ένας συγγενής του προέδρου. Και επιχορηγήσανε μ' ένα μεγάλο ποσό να πάνε οι αθλητές να μετριούντια εκεί. Οπως καταλαβαίνεις δεν πήγανε και σιγά σιγά έφθινε.

Εδώ - που είναι συγκεντρωμένες σχεδόν όλες οι ομοσπονδίες - έχεις το μεγαλύτερο ΤΕΦΑΑ της χώρας. Που έχει εργαστήρια και ανάγκη, λόγω ελλιπούς χρηματοδότησης. Αλλά να μην πληρώνω εγώ το χαρτί και το μελάνι των μετρήσεων ή τον ερευνητή που θα κάτσει 3 ώρες περισσότερες να επεξεργαστεί τα αποτελέσματα. Πλήρωσε εσύ το κόστος. Αφού έχουνε λεφτά οι ομοσπονδίες. Κάνουνε προϋπολογισμό με ένα υψηλό ποσό για τέτοιους σκοπούς. Δεν τα ξοδεύουνε ποτέ ή πάνε όπως σου περιέγραψα. Τις περισσότερες φορές τα διοχετεύουν σε άλλους τομείς.

Ο κατ' εξοχήν φορέας που μπορεί να λειτουργήσει στην ανάπτυξη του υψηλού αθλητισμού, στη μέτρηση των παραμέτρων που βελτιώνουν την απόδοση των αθλητών υψηλού αθλητισμού είναι το ΤΕΦΑΑ. Επίσης, στην ανίχνευση ταλέντων. Δεν είναι σπουδαίο κεφάλαιο; Η ανίχνευση και επιλογή ταλέντου είναι το πιο σπουδαίο στοιχείο για την ανάπτυξη του αθλητισμού. Υπάρχει βιβλιογραφία, μέθοδος, παράμετροι, δοκιμασίες για εφαρμογή. Δεν γίνεται τίποτα».

Σ.Σ.: Στο επόμενο δημοσίευμα, ο πρόεδρος του ΤΕΦΑΑ Αθήνας - μεταξύ άλλων - αναφέρει πως διαχρονικά οι κυβερνήσεις δε θέλουν μια άλλη αθλητική πραγματικότητα: «... κάνουν μεγάλες διοργανώσεις, να χαρίζουν αθλητικούς χώρους στις μεγάλες Αθλητικές Ανώνυμες Εταιρείες ...». Επισημαίνει πως ο κόσμος πρέπει να είναι μέσα στα γήπεδα, όχι στις εξέδρες και κατακρίνει τα χαράτσια που καλούνται να πληρώσουν όσοι θέλουν να αθληθούν. Καταγγέλλει την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού από την «Διεθνή Ολυμπιακή Μαφία», περιγράφει πώς λειτουργεί το σύστημα.