***

Ερχεται σαν απόρροια και συνέχεια μιας σειράς σοβαρών μαχών που δόθηκαν τα τελευταία χρόνια, όπως είναι οι περίπου 30 μεγάλες πανεργατικές πανελλαδικές απεργίες, τα συλλαλητήρια, οι διαδηλώσεις, οι πικετοφορίες, οι αγροτικές κινητοποιήσεις, οι κινητοποιήσεις των ΕΒΕ, των φοιτητών και σπουδαστών, των μαθητών, των γυναικών, οι αντιιμπεριαλιστικές - αντιπολεμικές δράσεις, οι πολιτιστικές δραστηριότητες, τα πετυχημένα Φεστιβάλ της ΚΝΕ κ.ά. Είναι ένα δίχρονο επίσης πλούσιο σε πολιτικές κορυφαίες μάχες, όπως είναι οι ευρωεκλογές του Ιούνη 2009, οι βουλευτικές εκλογές του Οκτώβρη 2009, οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές του Νοέμβρη 2010, που εξόπλισαν τις δυνάμεις του Κόμματος και της ΚΝΕ με νέα πείρα, τόσο θετική όσο και αρνητική, η οποία συζητήθηκε και εκτιμήθηκε σε ειδικές συνεδριάσεις, έτσι ώστε να μπορεί να ενσωματωθεί στη συλλογική πλέον πείρα όλου του Κόμματος.

Η ουσιαστική αυτή συμφωνία είναι αποτέλεσμα και της συζήτησης που είχε προηγηθεί με τα Ντοκουμέντα του Συνεδρίου, αλλά και με μια σειρά επεξεργασίες και αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής, πανελλαδικών Σωμάτων, όπως η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη δουλειά στην εργατική τάξη και το κίνημά της, η επεξεργασία του κοινού πλαισίου δράσης για την κοινωνική συμμαχία, η Διευρυμένη Ολομέλεια της ΚΕ για την κομματική οικοδόμηση και το Κόμμα, η βοήθεια στην ΚΝΕ για τη διοργάνωση του 10ουΣυνεδρίου της. Επίσης, η συζήτηση στα καθοδηγητικά όργανα και τις ΚΟΒ για την ετοιμασία του β΄τόμου του δοκιμίου Ιστορίας για την περίοδο 1949 - 1968, η επικαιροποίηση της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ για τη διέξοδο από την οικονομική κρίση σε όφελος του λαού και η προσπάθεια αυτή να συζητηθεί ευρύτερα όχι μόνο με τον περίγυρό μας, αλλά να μπει σε κάθε λαϊκό σπίτι, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά πόλης και χωριού όλης της χώρας, προσπάθεια που εντάθηκε ακόμα περισσότερο μετά το περσινό πανελλαδικό κομματικό συλλαλητήριο του Μάη, και συνεχίζεται ακόμα πιο εντατικά μετά τη μεγάλη πρόσφατη συγκέντρωση στο Σύνταγμα τη Μεγάλη Δευτέρα με ομιλήτρια την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος.

Από όλη αυτή τη δουλειά, συγκεντρώνεται σημαντική πείρα, που πρέπει να αξιοποιηθεί παραπέρα, να ενσωματωθεί στην καθημερινή δουλειά των οργάνων και κυρίως των ΚΟΒ. Αποδεικνύεται ότι, παρά την πίεση του χρόνου, την πολυπλοκότητα και την πολυμορφία των καθηκόντων, μπορούμε να συνδυάζουμε την έντονη, δημιουργική εσωκομματική συζήτηση, τη μελέτη και ενημέρωσή μας, με τη συνεχή πρακτική κομματική δράση, την κινητοποίηση του περίγυρου, τη συσπείρωση δυνάμεων, τη δουλειά στο μαζικό συνδικαλιστικό κίνημα. Τέτοια πρακτική δράση που βοηθάει επίσης όσο τίποτε άλλο να ανεβαίνει και το ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο της συζήτησης και του προβληματισμού στις ΚΟΒ, να μαχητικοποιείται το δυναμικό μας, να αντιστοιχείται τελικά η θεωρητική επεξεργασία με την πρακτική δράση και αποτελεσματικότητα. Ζητήματα, σε τελευταία ανάλυση, που έθεσε ως κεντρικά καθοδηγητικά προβλήματα λειτουργίας και δράσης όλου του Κόμματος, κυρίως όμως στο επίπεδο ΑΕ και ΚΟΒ όπου βασικά πάσχουμε ακόμα, το 18ο Συνέδριό μας.

***

Πράγμα που σημαίνει η ΚΟΒ να μάθει να δρα με όρους μαζών, να γνωρίζει ολόπλευρα και πολύ συγκεκριμένα, να νιώθει τους καημούς της φτωχολογιάς, του εργάτη και του άνεργου που δεν έχει να πληρώσει το ενοίκιο, το ρεύμα, το φροντιστήριο του παιδιού του, αλλά και του μικροαγρότη στο χωράφι που ξεκληρίζεται, του μικρού επαγγελματοβιοτέχνη, του αυτοαπασχολούμενου που τον πνίγουν τα χρέη, του νέου και της νέας που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, ελεύθερα περιπλανώμενος στην «ελεύθερη αγορά εργασίας», του συνταξιούχου που του άρχισε η «στάση πληρωμών» του ασφαλιστικού του οργανισμού με διάφορες δικαιολογίες περικοπών, του ασθενή μετανάστη, του άνεργου ή χαμηλοσυνταξιούχου που πάει στο Κέντρο Υγείας, στο νοσοκομείο και το φαρμακείο και δεν έχει να πληρώσει για να γιατροπορευτεί.

Να μπορεί η ΚΟΒ να φτάσει στο σημείο να ασχολείται με όλα όσα αφορούν τη λαϊκή οικογένεια, τη γυναίκα, τη νεολαία, να μην υποτιμά τίποτε, αλλά ταυτόχρονα να ιεραρχεί στόχους και καθήκοντα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. Να μαθαίνει, να πληροφορείται, να παρακολουθεί συνεχώς τη δράση του αντίπαλου, της μεγαλοεργοδοσίας, του κρατικού μηχανισμού, τα επιχειρήματα και τους ελιγμούς των άλλων πολιτικών δυνάμεων στο χώρο της.

Να έχουμε ετοιμότητα, επαγρύπνηση, έγκαιρα να αντιλαμβανόμαστε την εχθρική ιδεολογική προπαγάνδα, την αντικομμουνιστική επίθεση, τη λασπολογία σε βάρος κομμουνιστών, των στελεχών μας. Να έχουμε φροντίδα για τους ανθρώπους της δουλειάς που πιέζονται, που προσπαθούν να τους τρομοκρατήσουν, να τους φοβίσουν, να τους ενσταλάξουν το δηλητήριο του αντικομμουνισμού, της συκοφαντικής, αντικαθοδηγητικής στάσης.

Να αντιμετωπίζουμε θαρρετά και έγκαιρα την προσπάθεια πλαγιοκόπησης δυνάμεών μας, του περίγυρου, από τα αστικά κόμματα, από τις οπορτουνιστικές δυνάμεις, να καταφέρνουμε να απομονώνουμε αυτές τις δυνάμεις στη συνείδηση πρώτα από όλα των εργαζομένων, να γινόμαστε πιο αποτελεσματικοί στη συσπείρωση ανθρώπων που ταλαντεύονται, που είναι δυσαρεστημένοι από τα κόμματα του κεφαλαίου, που αρχίζουν και προσβλέπουν με ελπίδα και εμπιστοσύνη στο ΚΚΕ, έστω και αν διατηρούν επιφυλάξεις ακόμα για ζητήματα της πολιτικής μας ή των προτάσεών μας, αλλά θέλουν να αγωνιστούν μαζί μας, στο πλευρό του Κόμματος, των ταξικών και αγωνιστικών συσπειρώσεων μέσα στο κίνημα. Να μάθουμε καλύτερα να συναναστρεφόμαστε και να μιλάμε με όλον αυτόν τον κόσμο, που ειδικά αυτήν την περίοδο της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης «ψάχνεται», είναι πελαγωμένος, δεν ξέρει «πού την κεφαλήν κλίναι».

***

Το κύριο που πρέπει να απασχολεί, να διαπερνάει την κάθε σκέψη μας, την όλη δράση μας, το σχεδιασμό και προγραμματισμό της δουλειάς, από το πρωί μέχρι το βράδυ, είναι το πώς θα οργανώσουμε την εργατική τάξη στο χώρο δουλειάς, στον κλάδο της, στο χώρο κατοικίας, πώς θα δουλέψουμε για να προετοιμάσουμε την εργατική τάξη, τους συμμάχους της, για να δυναμώνει η πάλη στην κατεύθυνση της αποφασιστικής αναμέτρησης με το κεφάλαιο, της δημιουργίας της μεγάλης λαϊκής στρατιάς για την ανατροπή τελικά της εξουσίας των μονοπωλίων. Δηλαδή, πώς θα δουλεύουμε όλο και πιο αποτελεσματικά στην κατεύθυνση της δημιουργίας των προϋποθέσεων για το μέτωπο, την κοινωνική συμμαχία, για την ανατροπή του καπιταλισμού, για το σοσιαλισμό.

Αυτό σημαίνει ότι το κύριο σήμερα, σε επίπεδο ΚΟΒ, μετά από μια τέτοια μεγάλη και σημαντική δραστηριότητα επαφής με τον κόσμο που έχουμε κατακτήσει έτσι κι αλλιώς μετά το 18ο Συνέδριο, ατσαλώματος του κομματικού δυναμικού σε απεργιακές μάχες και άλλες δραστηριότητες, αλλεπάλληλες εκλογικές μάχες, είναι να δέσουμε, να σταθεροποιήσουμε ό,τι έχουμε καταφέρει σε ανοίγματα και συσπείρωση δυνάμεων. Η αποτελεσματικότητά μας να μετριέται στο να κάνουμε βήματα, να δημιουργούμε ρήγματα σε συνειδήσεις, ανατροπές στους συσχετισμούς, παραπέρα συσπείρωση δυνάμεων, στρατολογίες και οικοδόμηση νέων ΚΟΒ. Να κατακτηθεί η μόνιμη επαφή με εργαζόμενους που βρίσκονται κοντά μας, ώστε να κάνουν ένα σταθερό βήμα εμπρός.

Μόνο με τέτοια δουλειά θα καταφέρουμε να σταματήσουμε ή έστω να περιορίσουμε το φαινόμενο, να πρωτοστατούμε σε αγώνες, στο κίνημα, να βρισκόμαστε με ανεβασμένο κύρος και μόλις τελειώνει ο αγώνας, να μη μένει κανένα χειροπιαστό αποκρυστάλλωμα, οργανωτικό, πολιτικό και ύστερα από ένα διάστημα ουσιαστικά να ξεκινάμε πάλι από την αρχή.

***

Φυσικά και για να καταγράψει η κάθε ΚΟΒ τις επαφές που βρήκε, αλλά κυρίως για να μελετήσουμε την κάθε πείρα που συγκεντρώνεται, που πρέπει πρώτα από όλα να την αφομοιώσουμε καλά εμείς οι ίδιοι, αλλά και για να τη βρουν και οι επόμενοι που θα μπουν από την ΚΝΕ στο Κόμμα, που θα στρατολογηθούν στα εργοστάσια και στους άλλους τόπους δουλειάς, μόρφωσης, κατοικίας.

Κι αυτό δε λύνεται με δουλειές και κουβέντες «στο πόδι». Οχι ότι δε θα γίνουν και τέτοιες μέσα στη φωτιά της μάχης, όμως χρειάζονται μετά και οι συνεδριάσεις, οι συσκέψεις, η ανταλλαγή απόψεων, η συντροφική κουβέντα. Με μια συνεδρίαση το δίμηνο στις ΚΟΒ, και μάλιστα σε μια περίοδο έντονων διεργασιών και εξελίξεων, όξυνσης λαϊκών προβλημάτων, συνολικής επίθεσης κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ - ΔΝΤ, δεν μπορούμε ούτε στο ελάχιστο να αγγίξουμε ζητήματα σαν τα παραπάνω ή άλλα τόσα που πρέπει να λύσουμε.

Αλλωστε, εμείς οι κομμουνιστές γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα ότι ο αγώνας, το κίνημα δεν είναι ούτε το παν, ούτε πολύ περισσότερο αυτοσκοπός. Ο αγώνας που δεν οδηγεί ταυτόχρονα σε ισχυροποίηση των ταξικών δυνάμεων, σε βήμα μπρος τις εργατικές συνειδήσεις, σε ισχυροποίηση πρώτα από όλα του Κομμουνιστικού Κόμματος και της Κομμουνιστικής Νεολαίας, δεν μπορεί να έχει πολύ δρόμο, θα εκφυλιστεί, θα ενσωματωθεί.

Είναι φανερό - και δεν μπορεί να συμβαίνει διαφορετικά - ότι η ιδεολογική και πολιτική διαπάλη μέσα στις γραμμές του εργατικού κινήματος, ευρύτερα του λαϊκού κινήματος, οξύνεται αντικειμενικά, πολύ περισσότερο σήμερα σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης. Η ενίσχυση της ενιαίας αντίληψης και στάσης των κομμουνιστών μέσα στο κίνημα, απαιτεί αντίστοιχη απάντηση στα αστικά και οπορτουνιστικά ρεύματα στα κάθε λογής ιδεολογήματα. Είναι βασική προϋπόθεση για την άνοδο της οργάνωσης και ταξικής πολιτικής συνείδησης της τάξης, την ενίσχυση των αντοχών και της μαχητικότητάς της, σε κάθε μέτωπο πάλης.

Αυτό όμως προϋποθέτει έντονη και συνεχόμενη πολιτικο- ιδεολογική δουλειά και ανάλογη πρακτική δράση και μέσα στο Κόμμα και μέσα στην ΚΝΕ. Ετσι, θα αρχίσουν να χάνουν έδαφος λαθεμένες αντιλήψεις και λεγκαλιστικές αυταπάτες περί των εκλογών που θα λύσουν το πολιτικό πρόβλημα, περί του κύρους των αστικών θεσμικών οργάνων, των ορίων της αστικής νομιμότητας, ζητήματα δηλαδή που συναντάμε σαν αντιλήψεις και σαν ιδεολογική επίθεση των αστικών κομμάτων σχεδόν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, σε κάθε απεργία που προκηρύσσει το ΠΑΜΕ, σε κάθε συμβολική ενέργεια αντίστασης και ανυπακοής, σε κάθε πράξη και ενέργεια, που το αστικό κράτος, τα φερέφωνά τους στα ΜΜΕ, θεωρούν ως «μη νομιμόφρονες».

***

Μια πλευρά σημαντική αυτού του ζητήματος είναι η ολοκλήρωση της διάταξης, αλλά και η ίδια η αναδιάταξη των κομματικών δυνάμεων σε όλη τη χώρα, με προτεραιότητα τα μεγάλα αστικά κέντρα και κυρίως στην Περιφέρεια Αττικής, στην Κεντρική Μακεδονία, στην Πελοπόννησο, στη Θεσσαλία, στη Βορειοδυτική Ελλάδα, στη Στερεά και αλλού. Προχώρησε ο σχεδιασμός - κατεύθυνση της οργάνωσης κατά χώρο δουλειάς, κατά κλάδο, η συγκέντρωση δυνάμεων από την εργατική τάξη, καλύτερη διάταξη δυνάμεων στις ΑΕ, το πέρασμα πολλών μελών από ΚΟΒ εδαφικές (συνοικιών, χωριών κ.λπ.) σε εργοστάσια και κλάδους. Διαμορφώθηκαν οργανώσεις με βάση τη βιομηχανία, τους σημαντικούς τομείς της οικονομίας, οργανώσεις που έχουν στον προσανατολισμό τους τη δουλειά στον κλάδο, την ανάπτυξη άλλων σημαντικών τομέων της οικονομίας όπως είναι ο χώρος της Υγείας - Πρόνοιας, ο χώρος της Παιδείας, του εμπορίου και των υπηρεσιών, του τουρισμού κ.λπ.

Κι όλα αυτά γίνεται προσπάθεια να προωθηθούν στη βάση συγκεκριμένων κριτηρίων που αποφάσισε η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, όπως είναι: Η συγκέντρωση του κεφαλαίου, η μαζικότητα κάθε κλάδου, η στρατηγική του σημασία, η δυναμική της ανάπτυξης ή της συρρίκνωσής του κ.λπ.

Η δράση για την κομματική οικοδόμηση και τη διάταξη δυνάμεων με στόχο την εργατική τάξη αφορά εξίσου και τις οργανώσεις που συγκροτούνται σε εδαφική βάση στις συνοικίες, στα χωριά κ.λπ. Η δράση των κομματικών εδαφικών οργανώσεων εξίσου πρέπει να κατευθύνεται σε δουλειά στους κλάδους, στις επιχειρήσεις και βιοτεχνίες του χώρου τους, στα νοσοκομεία και σχολεία, στα σούπερ μάρκετ, στους εργαζόμενους της γειτονιάς που κατοικούν εκεί αλλά μπορεί να δουλεύουν και χιλιόμετρα μακριά, στους αυτοαπασχολούμενους εμπόρους - μαγαζάτορες, στις γυναίκες και τους μαθητές των σχολείων της συνοικίας τους.

Χρειάζεται να συνειδητοποιηθεί καλύτερα ότι οφείλουμε να δώσουμε μάχη με αντιλήψεις που διαχωρίζουν τεχνητά τη δράση του κομματικού μέλους και στελέχους, τελικά και των ίδιων των εργαζομένων συνολικά, ανάμεσα στον τόπο δουλειάς και στον τόπο κατοικίας, που διαχωρίζουν τα προβλήματα και την ανάγκη ενασχόλησής τους μόνο με τα προβλήματα του τόπου δουλειάς και ξεχωριστά ή και καθόλου με αυτά τα οποία έρχεται αντιμέτωπος στον τόπο κατοικίας, τα οποία έτσι κι αλλιώς οφείλονται στην ίδια αιτία, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την καπιταλιστική ανάπτυξη, την καπιταλιστική κρίση.

Βέβαια, το αποτελεσματικό μέτωπο αντιπαράθεσης είναι ο τόπος δουλειάς. Θα δυναμώσει αυτό το μέτωπο, αν ο εργατικός προσανατολισμός περνά σταθερά και μόνιμα παντού, σε όλο το Κόμμα, ταυτόχρονα με την κατανόηση της σημασίας της κοινωνικής συμμαχίας.

***

Οσο θα συνειδητοποιούμε τις υποκειμενικές μας αδυναμίες και θα συγκεντρωνόμαστε πιο αποφασιστικά σε αυτές, θα παρουσιάζεται και μεγαλύτερη μεταστροφή σε δείκτες ποιοτικούς στη δράση μας. Δεν επιτρέπεται να τα ανάγουμε όλα σε αντικειμενικές δυσκολίες και προβλήματα, άλλο ότι αυτά πρέπει να τα συνυπολογίζουμε στις εκτιμήσεις και αποφάσεις μας, όχι για να υποχωρήσουμε και υποταχθούμε σε αυτά, αλλά για να τα ανατρέψουμε. Αλλωστε, ο ίδιος ο λόγος ύπαρξής μας ως Κομμουνιστικού Κόμματος είναι ακριβώς το αντιπάλεμα των αντικειμενικών δυσκολιών και προβλημάτων, η πρωτοπόρα δράση για το συνολικό αναποδογύρισμα όσων φαντάζουν ακόμα στη λαϊκή συνείδηση ως θέσφατα και πάγια.

Οσο θα ξεπερνάμε αδυναμίες και ελλείψεις σε θέματα καθοδήγησης, προσανατολισμού και αναστρέφουμε την κατάσταση στις ΚΟΒ, τόσο θα γίνεται πιο αποτελεσματική η παρέμβασή μας, η οικοδόμηση. Είμαστε αισιόδοξοι, μπορούμε να τα καταφέρουμε.