Με το «πιστόλι στον κρόταφο» βρίσκονται το τελευταίο διάστημα οι εργαζόμενοι του κλάδου των τηλεπικοινωνιών, αφού οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι που λυμαίνονται την εγχώρια αγορά, ετοιμάζουν πραγματικό πογκρόμ στις θέσεις εργασίας και τα μισθολογικά και τα υπόλοιπα εργασιακά δικαιώματα των υπαλλήλων τους. Στις δεκάδες απολύσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα στον κλάδο θα προστεθούν ακόμη περισσότερες, αφού ο οξύτατος ανταγωνισμός μεταξύ των εταιρειών και η εναγώνια επιδίωξή τους να εξασφαλίσουν την απαραίτητη κεφαλαιακή επάρκεια, θα κορυφωθεί εντός του αμέσως επόμενου διαστήματος εν αναμονή του πλειστηριασμού του εθνικού φάσματος ραδιοσυχνοτήτων και της ανάπτυξης του διαδικτύου «νέας γενιάς», αλλά και από τα επιχειρηματικά σχέδια για κλιμάκωση της επέκτασής τους στις αντίστοιχες αγορές των Βαλκανίων και της Ανατ. Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής κ.ά.
Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα και για τους εργαζόμενους στις τηλεπικοινωνίες, σήμερα περισσότερο από ποτέ, επιβάλλεται να ορθώσουν το ανάστημά τους στον άγριο εκβιασμό που τους ασκείται. Να μην υποκύψουν στις πιέσεις για μειώσεις μισθών, αύξηση ωρών εργασίας κ.ά., που τους επιβάλλει η εργοδοσία, να αντιμετωπίσουν ως κοινούς ληστές που τους κλέβουν το πορτοφόλι όσους προβάλλουν τα παραπάνω ως «αναγκαία μέτρα». Γιατί αναγκαία μπορεί να είναι για τους μετόχους και τα μεγαλοστελέχη των εταιρειών, όχι όμως και για τους εργαζόμενους που έφτυναν αίμα και στην περίοδο της «άνθησης». Να συνειδητοποιήσουν ότι είναι ώριμη ανάγκη η δημιουργία ενός Ενιαίου Φορέα Τηλεπικοινωνιών - λαϊκή περιουσία. Που απαιτεί αγώνα για λαϊκή εξουσία και οικονομία.
«Βαριά»... η απειλή που εκτόξευσε προς την κυβέρνηση η ΠΑΣΚΕ, που συγκροτεί και την πλειοψηφία της διοίκησης στην Ομοσπονδία Εργατών Επισιτισμού και Υπαλλήλων Τουριστικών Επαγγελμάτων. Αυτή η πλειοψηφία, στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου, και αφού αναφέρθηκε σε μια σειρά από διαπιστώσεις για την κακή κατάσταση στον κλάδο σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους και τις εργασιακές σχέσεις, δήλωσε προς πάσα κατεύθυνση ότι δε θα διστάσει (!) να κινηθεί αγωνιστικά και μέσα στο καλοκαίρι εάν, όπως ισχυρίζεται, οι δυσοίωνες εκτιμήσεις της επιβεβαιωθούν μετά το πέρας των καταληκτικών ημερομηνιών επαναπρόσληψης!
Το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό και τουρισμό, συνολικά η εργατική τάξη τα τελευταία δυο χρόνια έχει δεχτεί σφοδρή επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της, στις εργασιακές σχέσεις, στο Ασφαλιστικό, στα ζητήματα της Υγείας και της Παιδείας, σε κάθε πτυχή της ζωής της, φαίνεται ότι δε φτάνει για να κινηθεί «αγωνιστικά» η Ομοσπονδία. Στην πραγματικότητα αυτή η πλειοψηφία όχι μόνο δε σκοπεύει να οργανώσει τον κλάδο σε αγωνιστική κατεύθυνση, αντίθετα επιχειρεί με κάθε τρόπο να βάλει εμπόδια σε μια τέτοια προοπτική και αυτό ακριβώς αποδεικνύει με αυτές τις «απειλές».
Οπως είπε, «εφόσον σταθεροποιηθεί η οικονομία και η ανάπτυξη, πρώτη προτεραιότητα θα είναι η επανόρθωση των εισοδημάτων». Ο ...ορισμός του ψέματος, δηλαδή.
Οχι μόνο γιατί η οικονομία (τους) και η ανάπτυξή (τους) δε θα «σταθεροποιηθεί» ποτέ, ως γνωστόν πάμε και επισήμως για «κρίση διαρκείας» και «λιτότητα διαρκείας».
Κυρίως, γιατί η περίφημη «αποσταθεροποίηση» της οικονομίας ήταν η δικαιολογία για να ληφθούν μέτρα που μειώνουν τους μισθούς και εξαφανίζουν εργασιακά - ασφαλιστικά δικαιώματα τα οποία θα μείνουν για πάντα.
Αυτό είναι και το όλο θέμα: Να ξεπεράσει το σύστημα την κρίση του, να επανέλθει στην υπερ-κερδοφορία, με τους εργαζόμενους να έχουν λιγότερα, μικρότερα ή και καθόλου δικαιώματα. Να κάνουν, δηλαδή, μια «νέα αρχή» με καλύτερους για το κεφάλαιο όρους.
Με απλά λόγια: Οποιος πιστέψει ότι το ΠΑΣΟΚ με τη «σοσιαλιστική ψυχή» (εδώ γελάμε) θα επαναφέρει κομμένους μισθούς, δώρα, επιδόματα, φοροαπαλλαγές, κοινωνικές δαπάνες, συντάξεις και παροχές, είναι τουλάχιστον αφελής.
Οσο για τα στελέχη του, που διανοούνται να πουν τέτοια πράγματα, δικαίως θα αντιμετωπίσουν την οργή του κόσμου. Πρόκειται, πραγματικά, για μεγάλη κοροϊδία.
ΕΜ, ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΔΗΛΩΝΕ ο αρχηγός της ΣΙΑ, για την υπόθεση του θανάτου του Οσάμα Μπιν Λάντεν: Οτι υπάρχει ακόμη η «Αλ Κάιντα». Και να μην υπήρχε, θα την ...έφτιαχναν μόνοι τους.
Αλλωστε, το έχουμε δει πολύ καλά τελευταία το πώς στήνουν τα παιγνίδια τους. Πρώην σύμμαχοί τους μετατρέπονται σε παγκόσμιους «μπαμπούλες» και δικαιολογούν επεμβάσεις και σφαγές. Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο.
Ο έλεγχος του πετρελαίου, βλέπετε, δε θέλει μόνο ισχυρά στρατεύματα. Χρειάζεται και το παραμύθι του.