«...Μην καρτεράτε να λυγίσουμε ούτε για μια στιγμή/ μήδ' όσο στην κακοκαιριά λυγάει το κυπαρίσσι/ έχουμε τη ζωή πολύ, πάρα πολύ αγαπήσει» (Φώτης Αγγουλές).

Θα παίξουν οι μουσικοί: Κώστας Εγγλέζος (πιάνο), Μιχάλης Τσερμπής (κιθάρα), Πάνος Τσίτσικας (ηλεκτρικό μπάσο, κοντραμπάσο), Δημήτρης Γιαννούχος (ντραμς), Μάκης Κρέτσης (κρουστά), Βασίλης Κορακάκης (μπουζούκι), Δημήτρης Κουφαλάκος (φαγκότο, φυσαρμόνικα), Βασίλης Παρασκευόπουλος (κλαρινέτο), Νίκος Σαρρής (τρομπέτα), Γιώργος Καλτσούνης (τρομπέτα). Ενορχηστρώσεις - διεύθυνση ορχήστρας: Φίλιππος Παχνιστής.

«Σε μία εποχή που φουντώνει ο αντικομμουνισμός, που η αστική τάξη ξαναγράφει αντίστροφα την Ιστορία και εντείνει την προσπάθειά της να πλήξει την ηθική ανωτερότητα του ΚΚΕ», αναφέρουν οι διοργανωτές, «χιλιάδες λαού παρέα με μια εξαιρετική συντροφιά μουσικών και τραγουδιστών θα ξανατραγουδήσουμε τραγούδια που γράφτηκαν για τους διωγμούς μα και για τον ηρωισμό των λαϊκών αγωνιστών και των κομμουνιστών, τραγούδια που σημάδεψαν το πολιτικό τραγούδι στη χώρα μας, μα και μελοποιημένη ποίηση μεγάλων κομμουνιστών ποιητών.

Βαθιά μας πεποίθηση είναι ότι η Τέχνη είναι απαραίτητη όσο ποτέ στις σύγχρονες απαιτήσεις της πάλης, η επαναστατική τέχνη μπορεί να μετατραπεί σε ακαταμάχητο όπλο, να γίνει ένας πραγματικός οργανωτής του συναισθήματος των μαζών για την κοινωνική απελευθέρωση».

Γέννημα των μεγάλων, μακρόχρονων αγώνων του λαού μας και των πιο όμορφων πόθων του για κοινωνική Δικαιοσύνη, λευτεριά, αλληλεγγύη των λαών, το πολιτικό τραγούδι με τη σειρά του λειτούργησε καταλυτικά στην αφύπνιση και στους αγώνες σε διάφορες περιόδους της νεότερης ιστορίας μας. Συντρόφευσε αναζητήσεις και αγώνες, ενέπνευσε, εμψύχωσε, έγινε σύμβολο αντίστασης εκείνων που δε βολεύονται «παρά μόνο στον ήλιο». Παίρνοντας τη σκυτάλη από τις παραδόσεις της Εθνικής Αντίστασης, έγινε στήριγμα για το λαϊκό κίνημα αυτού του τόπου για πολλές δεκαετίες. Και καθώς «μεγάλο ποτάμι, φουσκωμένο η οργή του λαού» έβγαινε στους δρόμους του αγώνα, το πολιτικό τραγούδι γινόταν η φωνή του. Μια φωνή που συνεχίζει να συνεπαίρνει και να πυρακτώνει συνειδήσεις στις μέρες μας. Γι' αυτό και πολύ το φοβήθηκαν «οι εχθροί του λαού» όλα αυτά τα χρόνια, πολεμώντας το με κάθε τρόπο και προσπαθώντας να το φιμώσουν. Μα ό,τι και να κάνουν, το πολιτικό τραγούδι με τη δύναμη και την «καθαρότητα» του περιεχομένου του και το εγερτήριο πάθος του, θα παραμένει η «τιμή», η «συνείδηση», ο «τροφοδότης» του ποιοτικού προοδευτικού ελληνικού τραγουδιού και θα συγκινεί βαθιά το λαό.

Το πρόγραμμα της συναυλίας περιλαμβάνει μια αγκαλιά από τραγούδια - υπέροχες «χημείες» μουσικής και ποιητικού λόγου, βαθιά χαραγμένες στις καρδιές και στις συνειδήσεις. Δημιουργίες από σπουδαίους κύκλους τραγουδιών, όπως τα «18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας» και «Τα τραγούδια του αγώνα» του Μίκη Θεοδωράκη, η «Καντάτα για τη Μακρόνησο», τα «Τροπάρια για φονιάδες», η «Μουσική πράξη στον Μπρεχτ», ο «Σταυρός του Νότου» του Θάνου Μικρούτσικου κ.ά.

Η μουσική αυλαία θ' ανοίξει με το κλασικό αμερικάνικο εργατικό τραγούδι «Which Side Are You On?» σε στίχους της Florence Reece, γυναίκας συνδικαλιστή μεταλλωρύχου που δολοφονήθηκε από τους μπράβους της εργοδοσίας στην Αμερική του 1931. Γράφτηκε στις μεγάλες απεργίες των ανθρακωρύχων της πόλης Χάρλαν του Κεντάκι, τραγουδήθηκε από τον Pete Seeger στους αγώνες για τα εργατικά και πολιτικά δικαιώματα στην Αμερική και έμεινε στην Ιστορία ως ύμνος των απανταχού εργατών.

Θ' ακολουθήσει το «Μην καρτεράτε να λυγίσουμε» του Θωμά Μπακαλάκου, σε στίχους του λαϊκού ποιητή Φώτη Αγγουλέ. Και στη συνέχεια «Οι γερόντοι» του Θ. Μικρούτσικου, σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου: «Δίπλα στα μάτια τους έχουν ένα δεντράκι καλοσύνη, ανάμεσα στα φρύδια τους ένα γεράκι δύναμη, κι ένα μουλάρι από θυμό μες στην καρδιά τους που δε σηκώνει τ' άδικο. Και τώρα κάθονται εδώ στη Μακρόνησο στο άνοιγμα του τσαντιριού, αγνάντια στη θάλασσα, σαν πέτρινα λιοντάρια στη μπασιά της νύχτας, με τα νύχια μπηγμένα στην πέτρα. Δε μιλάνε...»

Από την «Καντάτα για τη Μακρόνησο» του Θ. Μικρούτσικου - πάντα σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου - και τα τραγούδια που θ' ακολουθήσουν: «Χρέος», «Χρόνος», «Το φεγγάρι».

Και στη συνέχεια, η εμβληματική «Δίκοπη Ζωή» του Θ. Μικρούτσικου, σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, από τον πρώτο διδάξαντα Γιώργο Μεράντζα: «Απ' το κακό και τ' άδικο διωγμένος/ κι όπως ενήστευες τη δίκοπη ζωή/, σε βρήκα ξαφνικά σημαδεμένο/ να σ' έχει ο κάτω κόσμος ξεγραμμένο/ κι ο πάνω κόσμος να 'ναι οι τροχοί/ που σ' έχουν στα στενά κυνηγημένο...».

Και αμέσως μετά: «Η κιβωτός», «Να καρτερείς» και το «Αννα μην κλαίς», τραγούδι δραματικά επίκαιρο και στις μέρες μας, σε στίχους του μεγάλου Γερμανού κομμουνιστή ποιητή Μπέρτολτ Μπρεχτ, που πρωτοερμήνευσε ο Γιάννης Κούτρας: «Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους, και πάλι/ Αννα μην κλαις/ θα γυρέψουμε βερεσέ απ' τον μπακάλη. Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή/ Αννα μην κλαις/ στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί/ Μιλάνε για νίκες που το μέλλον θα φέρει/ Αννα μην κλαις/ Εμένα δε με βάζουν στο χέρι...»

Στις «θάλασσες» της ποίησης του Νίκου Καββαδία θα συνεχιστεί το πρόγραμμα με τραγούδια από τον αξεπέραστο «Σταυρό του Νότου»: «Η λαμαρίνα! ...η λαμαρίνα όλα τα σβήνει/ Μας έσφιξε το kuro siwo σαν μια ζώνη/ κ' συ κοιτάς ακόμη πάνω απ΄ το τιμόνι/ πως παίζει ο μπούσουλας καρτίνι με καρτίνι» («Kuro Siwo») και μετά η «Θεσσαλονίκη» και ο «Federico Garcia Lorca»: «...Ατσίγγανε κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω;/ φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό/ στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω/ κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό/. Κοπέλες απ' το Δίστομο, φέρτε νερό και ξίδι/ κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά/ σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι/ μέσα απ' τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά».

Στη συνέχεια «Και συ λαέ βασανισμένε/ μην ξεχνάς τον Ωρωπό» μαζί με άλλα τραγούδια του αγώνα του Μίκη Θεοδωράκη: «Διότι δεν συνεμορφώθην», «Η αυλή», «Κλείσ` το παράθυρο», «Ποιος τη ζωή μου κυνηγά», «Αντώνης», «Λεβέντης», «Πάλης ξεκίνημα» (Πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες/ οδηγοί της ελπίδας/ οι πρώτοι νεκροί...»). Κι έπειτα, το «Νυν και αεί» του Σταύρου Ξαρχάκου, σε στίχους του Νίκου Γκάτσου.

Μέσα στη σκοτεινιά της χούντας (το 1968), όταν ο Γιάννης Ρίτσος ήταν εξόριστος στο Παρθένι της Λέρου και ο Μίκης Θεοδωράκης στη Ζάτουνα, άρχισαν να παίρνουν ζωή «Τα δεκαοκτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας» ένας ακόμη εξαίρετος κύκλος τραγουδιών, που γεννήθηκε από τη δημιουργική συνάντηση ποιητή και συνθέτη. Θ' ακουστούν τα «Λιγνά Κορίτσια», «Επιτύμβιο», «Εδώ το φως» («Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει/ μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού και στου αγεριού το πόδι/ Εδώ το φως εδώ ο γιαλός χρυσές γαλάζιες γλώσσες/ στα βράχια ελάφια πελεκάν τα σίδερα μασάνε»), «Λαός» («Μικρός λαός και πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια/ για όλου του κόσμου το ψωμί το φως και το τραγούδι/ Κάτω απ' τη γλώσσα του κρατεί τους βόγγους και τα ζήτω/ κι αν κάνει πως τα τραγουδεί ραγίζουν τα λιθάρια»), «Ταμένος» («Εδώ σωπαίνουν τα πουλιά σωπαίνουν κι οι καμπάνες/ σωπαίνει κι ο πικρός Ρωμιός μαζί με τους νεκρούς του/ Και απά στην πέτρα τής σιωπής τα νύχια του ακονίζει/ μονάχος κι αβοήθητος της λευτεριάς ταμένος») , «Αναβάφτιση» («Λόγια φτωχά βαφτίζονται στην πίκρα και στο κλάημα/ βγάζουν φτερά και πέτονται πουλιά και κελαηδάνε/ Και κειος ο λόγος ο κρυφός τής λευτεριάς ο λόγος/ αντίς φτερά βγάζει σπαθιά και σκίζει τους αγέρες»), «Πράσινη Μέρα».

Και στη συνέχεια «Βράχο - βράχο» σε στίχους Δημήτρη Χριστοδούλου, η «Ρόζα Λούξεμπουργκ» του Θ. Μικρούτσικου και μια από τις νεότερες δημιουργίες του, «Δεν είναι η σιωπή φωνή», σε στίχους Οδ. Ιωάννου: «Ερχονται μάχες μη δειλιάσεις/ γίνε ο δρόμος να περάσεις/ δεν είναι η σιωπή φωνή/ φωνή είναι μόνο η φωνή».

Προσκλήσεις για τη συναυλία διακινούνται από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.