ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 22 Ιούνη 2011
Σελ. /32
Ούτε σύμβουλος της κυβέρνησης...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«...πρέπει να επεξεργαστούμε "από χθες κιόλας" μια πρόταση που να αποτελεί έναν "οδικό χάρτη Δημοκρατίας".

Η πορεία του χάρτη αυτού πρέπει να καταλήγει σε ένα νέο πλαίσιο δομών και θεσμών ικανό να εμπνεύσει ή τουλάχιστον να αποκαθιστά σε σημαντικό βαθμό την εμπιστοσύνη του λαού και τη συνοχή της κοινωνίας μας.

Τα βήματα αυτού του οδοιπορικού Δημοκρατίας μπορεί να είναι:

1. Δημοψήφισμα για την απόρριψη των Μνημονίων ώστε ο λαός από μόνος και με πλήρη συνείδηση να ανοίξει τον δρόμο.

2. Εκλογές με εντολή τη συγκρότηση Συντακτικής Βουλής για τη σύνταξη νέου ή τροποποίηση του υφισταμένου Συντάγματος που θα επαναπροσδιορίζει:

α) Τον ρόλο των πολιτικών κομμάτων, τη δημοκρατική λειτουργία τους και την αυτονομία τους από οικονομικά κέντρα.

β) Τον ρόλο και την αυτονομία των συνδικάτων.

γ) Τον ρόλο της Βουλής ως νομοθετικού σώματος, την αυτονομία του από την εκτελεστική εξουσία και από οικονομικά συμφέροντα.

δ) Τον ρόλο και τα όρια της εκτελεστικής εξουσίας, τον έλεγχο κάθε φυσικού προσώπου που ασκεί εξουσία στο πλαίσιο ενός νέου θεσμικού πλαισίου περί ευθύνης υπουργών που θα αφορά κάθε πρόσωπο που ασκεί δημόσια εξουσία.

ε) Το ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας, η εκλογή του οποίου θα απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία και φυσικά δεν θα είναι διακοσμητικός.

στ) Την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.

ζ) Την ανεξαρτησία της Εκκλησίας από το κράτος και του κράτους από την Εκκλησία.

η) Τη θέση των σωμάτων ασφαλείας και του στρατού υπό εθνικό και δημοκρατικό έλεγχο.

θ) Την καθιέρωση δημοκρατικού και κοινωνικού ελέγχου στο τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα».

Αυτά γράφει στη χτεσινή «Αυγή» ο Στέλιος Παππάς, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ. Τι είναι όλα τα παραπάνω; Αν εξαιρέσει κανείς το «δημοψήφισμα για το μνημόνιο», το «χωρισμό κράτους - εκκλησίας» και τον «κοινωνικό έλεγχο στο τραπεζικό σύστημα», όλα τα υπόλοιπα δεν είναι τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο απ' αυτά που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να θέσει ως πλαίσιο αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.

... για την παραπέρα αντιδραστικοποίηση του συστήματος

Τις οποίες θέλει να επιβάλει στο λαό «δημοκρατικά», με δημοψήφισμα, για να βάλει ακόμη πιο βαρύ ζυγό στο σβέρκο του λαού, αφού με την έγκρισή τους θα προχωρήσει και στην αναγκαία ακόμη μεγαλύτερη αντιδραστικοποίηση του πολιτικού συστήματος μέσω ανάλογων αλλαγών και στο Σύνταγμα. Φαίνεται πως η ηγεσία του ΣΥΝ είναι έτοιμη να βάλει και σ' αυτό πλάτη, στο όνομα της δημοκρατίας και της κοινωνικής συνοχής, που σημαίνει συνεχώς υποταγμένο λαό στο σύστημα. Οσο για το μνημόνιο και την αναδιαπραγμάτευση του χρέους, αλλά και τον κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών, υπάρχει μερίδα του κεφαλαίου που λέει και διεκδικεί τα ίδια. Πώς και δεν τον πήρε σύμβουλο ο πρωθυπουργός για την αντιδραστική αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος;

Φυγάδευσε τους εργαζόμενους...

Ολα τα μέσα χρησιμοποιούν οι εργοδότες, προκειμένου οι εργαζόμενοι να μην έρθουν σε επαφή με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Τη μέρα της απεργίας, 15 Ιούνη, η εργοδοσία της φαρμακοβιομηχανίας ΦΑΜΑΡ, στο 48ο χλμ. της Εθνικής Οδού Αθηνών - Λαμίας, «έδωσε εντολή στα πούλμαν που μετέφεραν τους εργαζόμενους να τους αφήσουν πάνω στην Εθνική Οδό και να μπουν στο εργοστάσιο από μια είσοδο που δε χρησιμοποιείται, υπερυψωμένη, βάζοντας σε κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα». Τα παραπάνω καταγγέλλει η Ομοσπονδία Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας, χαρακτηρίζοντας αυτήν την ενέργεια ως «ακόμη μία πρόοδο στις αντεργατικές μεθοδεύσεις και στην προκλητική συμπεριφορά της "ΦΑΜΑΡ" απέναντι στους εργαζόμενους, στους ταξικούς συνδικαλιστές και το ΠΑΜΕ».

Εξάλλου, πριν από λίγο καιρό, η εργοδοσία με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό του κλάδου είχαν επιχειρήσει να εμποδίσουν αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας να μπει στο εργοστάσιο, ενώ από κοινού εργοδότες και εργοδοτικός συνδικαλισμός προσπαθούν να διαλύσουν το κλαδικό Συνδικάτο Φαρμάκου της Βοιωτίας και να το μετατρέψουν σε επιχειρησιακό της «ΦΑΜΑΡ». Είναι, λοιπόν, αναμενόμενο η εργοδοσία να θέλει με κάθε τρόπο να εμποδίσει τη συνάντηση της Ομοσπονδίας με τους εργαζόμενους. Για να μη σηκώσουν κεφάλι, να δέχονται τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τις εργολαβίες, τις απολύσεις, την απεργοσπασία που τους επιβάλλει...


Ο κόσμος το 'χει τούμπανο...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ ήταν ο νέος υπουργός Οικονομίας στη Βουλή να πει πολλές ανακρίβειες. Με κυριότερη αυτήν που λέει ότι η κυβέρνηση μοχθεί για το συμφέρον του ελληνικού λαού...

Ομως, μέσα σε όλα αυτά, ο Ε. Βενιζέλος, είπε και μία - πασιφανή ομολογουμένως - αλήθεια: Οτι «έχουμε συναίνεση και την κρύβουμε», αναφερόμενος ονομαστικά στο ΠΑΣΟΚ, στη ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ.!

Μόνο που την κρύβουν όπως ακριβώς κρύβεται και ο ...ελέφαντας πίσω από την παπαρούνα. Δηλαδή, «ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι».

Οι Ελληνες εργαζόμενοι - παρά τις κοπιώδεις προσπάθειες των ΜΜΕ - δεν είναι πια ...τόσο στραβοί, ούτε τόσο χαζοί. Πώς να κάνουμε.

Και τι ψηφίζουν τα πολιτικά κόμματα βλέπουν, και τις πολιτικές τους ακούνε, και τις πολιτικές πρακτικές τους παρακολουθούν και να διαβάζουν «πίσω από τις γραμμές» ξέρουν.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ, ΠΑΝΤΩΣ, ήταν και η αναφορά του Ε. Βενιζέλου σχετικά με το ότι η κυβέρνηση γνωρίζει τι περνάει αυτήν την περίοδο ο μισθωτός και ο συνταξιούχος. «Δε μας ξεφεύγει τίποτε», είπε χαρακτηριστικά.

Αυτό να είστε βέβαιοι ότι θα το αποδείξει έμπρακτα με τον περίφημο «εφαρμοστικό νόμο» του «μεσοπρόθεσμου προγράμματος». Τίποτε δε θα τους ξεφύγει. Θα φορολογηθούν ακόμη και οι μικρότεροι μισθοί, οι μικρότερες συντάξεις...

Ακόμη και αν αλλάξουν λίγο τους αρχικούς σχεδιασμούς τους - λίγο όμως - είναι γνωστό πως υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι για να φορολογήσει κανείς τον κοσμάκη, όχι κατ' ανάγκη άμεσοι.

ΟΧΙ, ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ και οι συνοδευτικοί του νόμοι δε θα περάσουν ως «κατεπείγον» νομοσχέδιο από τη Βουλή.

Θα περάσουν ως ...«πυραυλοκίνητο» νομοσχέδιο. Αν υπάρχει ρεκόρ κοινοβουλευτικών διαδικασιών στο βιβλίο Γκίνες, το απειλούν με σοβαρές ελπίδες να το σπάσουν.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πάντα με σεβασμό στη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία.

Παγίδα τα περί «δημοκρατίας»

Το αστικό πολιτικό σύστημα κυοφορεί αντιδραστικές αλλαγές στο όνομα της «περισσότερης δημοκρατίας», αίτημα «πολυφορεμένο» τελευταία και «ευκολοχώνευτο» όπως φαίνεται για την άρχουσα τάξη και το πολιτικό της προσωπικό. Στο όνομα αυτής της «δημοκρατίας», η κυβέρνηση εξήγγειλε δημοψήφισμα μέσα στο φθινόπωρο, με αρωγούς άλλα αστικά κόμματα και επιτροπές «προσωπικοτήτων». Από κοντά οι δυνάμεις του οπορτουνιστικού φάσματος «μεγαφωνίζουν» το σύνθημα της «Κάτω Βουλής», της πλατείας, για «περισσότερη», «άμεση» κ.λπ. δημοκρατία, δίνοντας καλή πάσα στο αστικό πολιτικό σύστημα να κομπάζει ότι την εισακούει και να προωθεί απρόσκοπτα τους αντιλαϊκούς του σχεδιασμούς, με ένα δημοψήφισμα - παγίδα, για ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Ολοι και όλα μοιάζει να δουλεύουν ρολόι, που όμως κλέβει χρόνο απ' το λαό υπέρ της πλουτοκρατίας, η οποία επιδιώκει, καλλιεργώντας ιδεολογήματα περί «περισσότερης δημοκρατίας», να νομιμοποιηθούν αλλαγές στο πολιτικό σύστημα που ισχυροποιούν τα κόμματά της και την εξουσία της, και συγχρόνως ορθώνουν εμπόδια στο στρατηγικό της αντίπαλο, το ΚΚΕ. Επιδίωξη που σιγοντάρουν αντικειμενικά όσοι με τη στάση και τη δράση τους πλειοδοτούν υπέρ του ακομμάτιστου και «αυθόρμητου» και ταυτόχρονα συκοφαντούν το οργανωμένο και το ταξικό, που είναι επικίνδυνο για το σύστημα, αναμεταδίδοντας θολά συνθήματα και αιτήματα, αναγορεύοντάς τα μάλιστα τερματικό σταθμό του κινήματος.

Δημοκρατία δεν είναι το υπάρχον καλπονοθευτικό σύστημα να αντικατασταθεί από ένα πιο καλπονοθευτικό ή και λιγότερο καλπονοθευτικό. Ούτε οι βουλευτές από 300 να γίνουν 200, να χωθούν στη φυλακή 2-3 που τα «'πιασαν». Τα κόμματα δε θα γίνουν φιλολαϊκά επειδή θα αλλάξουν οι ρυθμίσεις για τα οικονομικά τους. Στο παρασκήνιο, η σύμφυση της πλουτοκρατίας και των πολιτικών της εκπροσώπων θα συνεχίσει να γεννά διαπλοκή, διαφθορά. Δεν είναι πρόοδος, αλλά πισωγύρισμα η μεθόδευση να μπουν εμπόδια στην οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ από ανθρώπους του μόχθου, εμπόδια στη δράση του για να αφοπλίζεται ο λαός, η προσπάθεια σε ευρωενωσιακό επίπεδο να ενισχυθεί η άμεση ανάμειξη του αστικού κράτους στην οργάνωση, στη δομή, στην εσωτερική λειτουργία των κομμάτων, ακόμα και στο πρόγραμμά τους.

Στον καπιταλισμό η «δικαιοσύνη» και η «δημοκρατία» ταυτίζονται με το δίκιο των μονοπωλίων. Για ποια δημοκρατία μπορεί να γίνει λόγος στους τόπους δουλειάς, όπου «σπάει κόκαλα» η εργοδοτική τρομοκρατία, όπου ο ιδρώτας των πολλών γίνεται το κέρδος των λίγων; Τι είδους δημοκρατία μπορεί να εγγυηθεί ένα σύστημα που η ύπαρξή του εδράζεται στην εκμετάλλευση των λαών, στην αρπαγή του πλούτου που παράγουν, στη βία της φτώχειας και της ανέχειας; Ο λαός δεν πρέπει να επιτρέψει τερτίπια τύπου δημοψηφίσματος να γίνουν βαλβίδα εξαέρωσης της αγανάκτησής του. Αν τσιμπήσει το δόλωμα την επόμενη μέρα θα έχει απέναντί του έναν πιο ισχυρό αντίπαλο. Τώρα να οργανώσει την πάλη του εναντίον του. Με λαϊκή συμμαχία που θα σαρώσει τη δημοκρατία της ολιγαρχίας και θα οικοδομήσει τη λαϊκή εξουσία.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ