Η πορεία του χάρτη αυτού πρέπει να καταλήγει σε ένα νέο πλαίσιο δομών και θεσμών ικανό να εμπνεύσει ή τουλάχιστον να αποκαθιστά σε σημαντικό βαθμό την εμπιστοσύνη του λαού και τη συνοχή της κοινωνίας μας.
Τα βήματα αυτού του οδοιπορικού Δημοκρατίας μπορεί να είναι:
1. Δημοψήφισμα για την απόρριψη των Μνημονίων ώστε ο λαός από μόνος και με πλήρη συνείδηση να ανοίξει τον δρόμο.
2. Εκλογές με εντολή τη συγκρότηση Συντακτικής Βουλής για τη σύνταξη νέου ή τροποποίηση του υφισταμένου Συντάγματος που θα επαναπροσδιορίζει:
α) Τον ρόλο των πολιτικών κομμάτων, τη δημοκρατική λειτουργία τους και την αυτονομία τους από οικονομικά κέντρα.
β) Τον ρόλο και την αυτονομία των συνδικάτων.
γ) Τον ρόλο της Βουλής ως νομοθετικού σώματος, την αυτονομία του από την εκτελεστική εξουσία και από οικονομικά συμφέροντα.
δ) Τον ρόλο και τα όρια της εκτελεστικής εξουσίας, τον έλεγχο κάθε φυσικού προσώπου που ασκεί εξουσία στο πλαίσιο ενός νέου θεσμικού πλαισίου περί ευθύνης υπουργών που θα αφορά κάθε πρόσωπο που ασκεί δημόσια εξουσία.
ε) Το ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας, η εκλογή του οποίου θα απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία και φυσικά δεν θα είναι διακοσμητικός.
στ) Την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.
ζ) Την ανεξαρτησία της Εκκλησίας από το κράτος και του κράτους από την Εκκλησία.
η) Τη θέση των σωμάτων ασφαλείας και του στρατού υπό εθνικό και δημοκρατικό έλεγχο.
θ) Την καθιέρωση δημοκρατικού και κοινωνικού ελέγχου στο τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα».
Αυτά γράφει στη χτεσινή «Αυγή» ο Στέλιος Παππάς, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ. Τι είναι όλα τα παραπάνω; Αν εξαιρέσει κανείς το «δημοψήφισμα για το μνημόνιο», το «χωρισμό κράτους - εκκλησίας» και τον «κοινωνικό έλεγχο στο τραπεζικό σύστημα», όλα τα υπόλοιπα δεν είναι τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο απ' αυτά που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να θέσει ως πλαίσιο αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.
Τις οποίες θέλει να επιβάλει στο λαό «δημοκρατικά», με δημοψήφισμα, για να βάλει ακόμη πιο βαρύ ζυγό στο σβέρκο του λαού, αφού με την έγκρισή τους θα προχωρήσει και στην αναγκαία ακόμη μεγαλύτερη αντιδραστικοποίηση του πολιτικού συστήματος μέσω ανάλογων αλλαγών και στο Σύνταγμα. Φαίνεται πως η ηγεσία του ΣΥΝ είναι έτοιμη να βάλει και σ' αυτό πλάτη, στο όνομα της δημοκρατίας και της κοινωνικής συνοχής, που σημαίνει συνεχώς υποταγμένο λαό στο σύστημα. Οσο για το μνημόνιο και την αναδιαπραγμάτευση του χρέους, αλλά και τον κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών, υπάρχει μερίδα του κεφαλαίου που λέει και διεκδικεί τα ίδια. Πώς και δεν τον πήρε σύμβουλο ο πρωθυπουργός για την αντιδραστική αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος;
Ολα τα μέσα χρησιμοποιούν οι εργοδότες, προκειμένου οι εργαζόμενοι να μην έρθουν σε επαφή με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Τη μέρα της απεργίας, 15 Ιούνη, η εργοδοσία της φαρμακοβιομηχανίας ΦΑΜΑΡ, στο 48ο χλμ. της Εθνικής Οδού Αθηνών - Λαμίας, «έδωσε εντολή στα πούλμαν που μετέφεραν τους εργαζόμενους να τους αφήσουν πάνω στην Εθνική Οδό και να μπουν στο εργοστάσιο από μια είσοδο που δε χρησιμοποιείται, υπερυψωμένη, βάζοντας σε κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα». Τα παραπάνω καταγγέλλει η Ομοσπονδία Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας, χαρακτηρίζοντας αυτήν την ενέργεια ως «ακόμη μία πρόοδο στις αντεργατικές μεθοδεύσεις και στην προκλητική συμπεριφορά της "ΦΑΜΑΡ" απέναντι στους εργαζόμενους, στους ταξικούς συνδικαλιστές και το ΠΑΜΕ».
Εξάλλου, πριν από λίγο καιρό, η εργοδοσία με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό του κλάδου είχαν επιχειρήσει να εμποδίσουν αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας να μπει στο εργοστάσιο, ενώ από κοινού εργοδότες και εργοδοτικός συνδικαλισμός προσπαθούν να διαλύσουν το κλαδικό Συνδικάτο Φαρμάκου της Βοιωτίας και να το μετατρέψουν σε επιχειρησιακό της «ΦΑΜΑΡ». Είναι, λοιπόν, αναμενόμενο η εργοδοσία να θέλει με κάθε τρόπο να εμποδίσει τη συνάντηση της Ομοσπονδίας με τους εργαζόμενους. Για να μη σηκώσουν κεφάλι, να δέχονται τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τις εργολαβίες, τις απολύσεις, την απεργοσπασία που τους επιβάλλει...
Ομως, μέσα σε όλα αυτά, ο Ε. Βενιζέλος, είπε και μία - πασιφανή ομολογουμένως - αλήθεια: Οτι «έχουμε συναίνεση και την κρύβουμε», αναφερόμενος ονομαστικά στο ΠΑΣΟΚ, στη ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ.!
Μόνο που την κρύβουν όπως ακριβώς κρύβεται και ο ...ελέφαντας πίσω από την παπαρούνα. Δηλαδή, «ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι».
Οι Ελληνες εργαζόμενοι - παρά τις κοπιώδεις προσπάθειες των ΜΜΕ - δεν είναι πια ...τόσο στραβοί, ούτε τόσο χαζοί. Πώς να κάνουμε.
Και τι ψηφίζουν τα πολιτικά κόμματα βλέπουν, και τις πολιτικές τους ακούνε, και τις πολιτικές πρακτικές τους παρακολουθούν και να διαβάζουν «πίσω από τις γραμμές» ξέρουν.
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ, ΠΑΝΤΩΣ, ήταν και η αναφορά του Ε. Βενιζέλου σχετικά με το ότι η κυβέρνηση γνωρίζει τι περνάει αυτήν την περίοδο ο μισθωτός και ο συνταξιούχος. «Δε μας ξεφεύγει τίποτε», είπε χαρακτηριστικά.
Αυτό να είστε βέβαιοι ότι θα το αποδείξει έμπρακτα με τον περίφημο «εφαρμοστικό νόμο» του «μεσοπρόθεσμου προγράμματος». Τίποτε δε θα τους ξεφύγει. Θα φορολογηθούν ακόμη και οι μικρότεροι μισθοί, οι μικρότερες συντάξεις...
Ακόμη και αν αλλάξουν λίγο τους αρχικούς σχεδιασμούς τους - λίγο όμως - είναι γνωστό πως υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι για να φορολογήσει κανείς τον κοσμάκη, όχι κατ' ανάγκη άμεσοι.
ΟΧΙ, ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ και οι συνοδευτικοί του νόμοι δε θα περάσουν ως «κατεπείγον» νομοσχέδιο από τη Βουλή.
Θα περάσουν ως ...«πυραυλοκίνητο» νομοσχέδιο. Αν υπάρχει ρεκόρ κοινοβουλευτικών διαδικασιών στο βιβλίο Γκίνες, το απειλούν με σοβαρές ελπίδες να το σπάσουν.
Πάντα με σεβασμό στη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία.