Σε πολιτική συγκέντρωση των Κομματικών Οργανώσεων 3ου-4ου Διαμερίσματος της Α' Αθήνας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, στην πλατεία Πέτρουλα στον Κολωνό, μίλησε χτες ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος. Μεταξύ άλλων, σημείωσε στην ομιλία του:

«Αυτές οι μέρες που ζούμε και οι μέρες που έρχονται είναι μέρες αναβρασμού που υπάρχει ανάμεσα στο λαό μας. Είναι μέρες που μπορούν οι αγωνιστικές διαθέσεις - που μεγαλώνουν - να εκφραστούν με όξυνση της ταξικής πάλης παντού και πρώτα πρώτα στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, αλλά και στις συνοικίες, στις πλατείες, στις σχολές. Πρέπει να σημάνει συναγερμός για να σωθεί ο λαός μας, για να χρεοκοπήσει η ολιγαρχία και το σύστημά της. Η μάχη της 48ωρης απεργίας πρέπει να δοθεί και θα δοθεί με αποφασιστικότητα και ικανότητα να μιλήσουμε στα πιο πλατιά λαϊκά τμήματα, να τους πούμε πού κρίνεται το δίκιο, πού θα κριθεί η έκβαση αυτού του αγώνα.

Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, είναι η νέα λαίλαπα η οποία θα κοστίσει πανάκριβα στο λαό μας, με μέτρα τα οποία δεν ήρθαν για να φύγουν, ήρθαν για να μείνουν. Χρειάζεται να σημάνει συναγερμός για τη σωτηρία τους λαού μας δίνοντας μάχες σε κάθε γειτονιά, σε κάθε τόπο δουλειάς, πείθοντας σήμερα κόσμο που αγανακτεί, που οργίζεται, που μπορεί να μπει σήμερα στη μάχη για την επιτυχία της απεργίας, για την επιτυχία της κάθε ταξικής αναμέτρησης που θα ακολουθήσει.

Σήμερα δεν υπάρχει λόγος να χάσουμε χρόνο για να περιγράψουμε μια άσχημη κατάσταση με την οποία ζει η λαϊκή πλειοψηφία. Εχει γονατίσει ο λαός μας από τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μαζί με τους συμμάχους της, της τρόικας, του ΔΝΤ και την ΕΕ. Ερχεται νέα λαίλαπα και την αντιλαμβάνεται ο λαός μας. Αντιλαμβάνεται ότι στο βάθος του τούνελ δεν υπάρχει φως. Αντιλαμβάνεται ότι χρειάζονται σκληρές θυσίες για να στηριχτεί η κερδοφορία του κεφαλαίου σε συνθήκες κρίσης.

Σ' αυτές λοιπόν τις συνθήκες, η όξυνση της ταξικής πάλης δεν απαιτεί να είμαστε μόνο μπροστά στις απεργιακές μάχες, στην περιφρούρηση, στον αγώνα, απαιτεί να ενταθεί και η ιδεολογική πολιτική διαπάλη για να μην εκτονωθεί η αγανάκτηση, για να μην ενσωματωθεί από το σύστημα με τα εκβιαστικά διλήμματα που πλασάρει, αλλά και με τα νέα που επεξεργάζεται με τη μορφή δημοψηφίσματος, με τη μορφή ερωτήσεων που θα μπουν και θα ετοιμαστούν για να κάνουν ακόμα πιο αντιδραστικό, το σημερινό πολιτικό σύστημα. Μπορούμε να ακυρώσουμε στην πράξη αυτούς τους εκβιασμούς, αυτά τα διλήμματα. Μπορούμε να επιστρέψουμε στα επιτελεία του Μαξίμου και στους συμμάχους τους, αυτά που σκέφτονται για να εγκλωβίσουν το λαό μας στα δικά τους κάλπικα διλήμματα.

Είναι γεγονός, το γνωρίζουμε και το γνωρίζουν: Η οικονομική ολιγαρχία και το αστικό πολιτικό σύστημα που την υπηρετεί, είναι στριμωγμένοι. Η κρίση είναι βαθιά και δεν μπορούν να τη διαχειριστούν με τους όρους που μπορούσαν τα προηγούμενα χρόνια.

Είναι σημαντικό η κουβέντα για τον ένοχο και τις αιτίες, να στραφεί στην κρίση και στον πραγματικό χαρακτήρα της, να στραφεί εκεί δηλαδή, που πονάει το σύστημα κι όχι εκεί που θέλουν να εκτρέψουν την κουβέντα γύρω από το χρέος, γύρω από τα ελλείμματα, όπως κάνουν τα κόμματα όλου του πολιτικού τόξου. Ξεκινώντας από τα κόμματα του κεφαλαίου και φτάνοντας σε όλες τις εκφράσεις του οπορτουνισμού, συζητούν για χρέος, ελλείμματα, αστικό κράτος, για ανήθικο πολιτικό σύστημα, αλλά όχι για την εξουσία του κεφαλαίου, για την κρίση του συστήματος η οποία απαιτεί την πιο βίαιη καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και πρώτα απ' όλα, της βασικής παραγωγικής δύναμης που είναι ο άνθρωπος, που είναι η εργατική τάξη.

Ηδη το μνημόνιο πέτυχε, και είναι πλασματική και αποπροσανατολιστική η συζήτηση για την αποτυχία των στόχων. Πέτυχε - παρά τις σοβαρές αντιδράσεις - και έκανε ήδη πιο φτηνή, αναλώσιμη κι ευέλικτη την εργατική δύναμη. Ομως δεν τους φτάνει. Δεν τους φτάνει ο λαός μας να είναι γονατισμένος. Θέλουν να τον ξαπλώσουν κάτω. Κι αυτό γιατί είναι τέτοιο το βάθος και η έκταση της κρίσης, είναι τέτοια η οξύτητα των ανταγωνισμών μέσα στην ΕΕ, αλλά ανάμεσα και στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Γιατί ξέρουν πολύ καλά - γιατί ο καβγάς που γίνεται γύρω από τη χρεοκοπία είναι υπαρκτός - ότι η κρίση απαιτεί να καταστραφούν και κεφάλαια για να μπορέσει να πάρει πάλι "τα πάνω της" η κερδοφορία του υπόλοιπου κεφαλαίου. Και γύρω από αυτόν τον καβγά, γύρω από αυτήν τη διαδικασία, ελεγχόμενα προσπαθούν να απαξιώσουν και κεφάλαια. Θέλουν να το κάνουν ελεγχόμενα, γιατί μια ανεξέλεγκτη απαξίωση κεφαλαίων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δημιουργεί και ανεξέλεγκτες δυνατότητες στο λαό μας να αντιληφθεί ακόμα πιο καθαρά πού είναι το δίλημμα, πού είναι η διαχωριστική γραμμή, με ποιους πρέπει να πάει και ποιους να αφήσει.

Είναι στριμωγμένη η οικονομική ολιγαρχία και το αστικό πολιτικό σύστημα που την υπηρετεί, γιατί χρεοκοπούν μαζικά όλα αυτά τα δόγματα, τα ιδεολογήματα με τα οποία πίεζαν τη λαϊκή συνείδηση τα προηγούμενα χρόνια. Θυμηθείτε τι έλεγαν όλα τα προηγούμενα χρόνια για την ΕΕ, για την ΟΝΕ, για την ισχυρή Ελλάδα μέσα στην ΟΝΕ, για τη σύγκλιση, για το ισχυρό νόμισμα, το ευρώ, που θα μας σώσει, για την πίτα που πρέπει να μεγαλώσει ώστε κάποιο κομμάτι από αυτήν την πίτα να το πάρουν και οι εργαζόμενοι...

Ολα αυτά χρεοκοπούν. Είναι τα ψέματα με τα οποία προσπαθούσαν να κοιμίσουν, να αποπροσανατολίσουν, να αφοπλίσουν τη λαϊκή συνείδηση...

Σ' αυτό το στρίμωγμα που έχει σήμερα η ολιγαρχία και τα κόμματα που την υπηρετούν, εμείς απαντάμε με γενικευμένη αντεπίθεση, βάζοντας στην ημερήσια διάταξη της συζήτησης με όλον αυτό τον κόσμο που πλήττεται σήμερα βαριά, που νιώθει την καθημερινότητά του να σφίγγεται, που νιώθει αβεβαιότητα γενικευμένη για το μέλλον το δικό του και των παιδιών του, απαντάμε, βάζοντας για συζήτηση:

Ποια οικονομία, ποια εξουσία μπορεί να δώσει σήμερα δουλειά σε όλους, μπορεί να δώσει δουλειά στους 800.000 καταγεγραμμένους ανέργους που με τα πραγματικά στοιχεία αγγίζουν το 1.000.000; Ποια εξουσία, ποια οικονομία μπορεί να καταργήσει αυτό το μεσαίωνα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, μπορεί να δώσει σύνταξη στα 60 και στα 55, μπορεί να διατηρήσει τα βαριά και ανθυγιεινά τα οποία κουτσουρεύονται, μπορεί να δημιουργήσει εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο θα δίνει τη δυνατότητα παροχής ισότιμης πρόσβασης σε γνώση σε όλους;

Ποια οικονομία, ποια εξουσία μπορεί να αντιμετωπίσει την υγεία όχι σαν πανάκριβο εμπόρευμα, αλλά σαν καθολική ανάγκη του λαού μας; Και αυτά τα ερωτήματα πιάνουν το σύνολο των αναγκών, το σύνολο των σύγχρονων δικαιωμάτων που έχει σήμερα ο λαός μας και που, με το αδιέξοδο με το οποίο ζει, οργίζεται και βγαίνει στο δρόμο και πάει και στην πλατεία.

Αυτή τη συζήτηση πρέπει να την κάνουμε, γιατί σ' αυτή τη συζήτηση φαίνεται η δική μας υπεροχή και άμεσα, αλλά και από τη σκοπιά της διεξόδου την οποία προτείνει σήμερα το Κόμμα μας.

Να μπουν πιο αποφασιστικά στην ημερήσια διάταξη της πάλης η ανατροπή, αλλά και το περιεχόμενο που έχει η ανατροπή. Ανατροπή δε σημαίνει "ν' αλλάξει τα ρούχα του ο Μανωλιός". Ανατροπή σήμερα σημαίνει να 'ρθουν τα πάνω κάτω, όπως τα πάνω κάτω έρχονται καθημερινά στη ζωή μας, στην προοπτική μας, στο παρόν και στο μέλλον μας. Ανατροπή σημαίνει αλλαγή τάξης στην εξουσία, σημαίνει εργατική λαϊκή εξουσία, σημαίνει η εργατική τάξη, η πρωτοπόρα δύναμη της κοινωνίας, να γίνει κύρια του πλούτου που παράγει αυτή η χώρα, για να μπορέσει να καλύψει όλες τις διευρυνόμενες και σύγχρονες ανάγκες του λαού μας.

Ανατροπή σημαίνει αποδέσμευση από την ΕΕ σήμερα, σημαίνει κοινωνικοποίηση του πλούτου και των μέσων παραγωγής που παράγουν αυτόν τον πλούτο. Ανατροπή σημαίνει ότι αυτή η εξουσία δεν αναγνωρίζει κανένα χρέος, δεν πληρώνει κανένα χρέος, γιατί δεν είναι του λαού το χρέος, είναι της ολιγαρχίας και των κομμάτων που την υπηρέτησαν.

Η Ελλάδα μπορεί να αναπτύξει την οικονομία της σχεδιασμένα, να αναπτύξει όλες τις δυνατότητες που έχει, να αναπτύξει ισότιμα μια σειρά κλάδους οι οποίοι μπορούν να της δώσουν αυτάρκεια σε κρίσιμους, σε σημαντικούς τομείς, όπως είναι η διατροφή, ο ορυκτός πλούτος, οι ενεργειακές πηγές, η αξιοποίηση της υποδομής που υπάρχει για μια δυναμική μεταποιητική βιομηχανία, παντού. Η Ελλάδα μπορεί να αναπτύξει ισότιμες σχέσεις συνεργασίας, να αξιοποιήσει τη θέση της στη γεωγραφία που της δόθηκε ώστε να μπορέσει να σταθεί. Αλλά αυτό προϋποθέτει το λαό κυρίαρχο, προϋποθέτει εργατική εξουσία, προϋποθέτει να τελειώνουμε με την τάξη των καπιταλιστών και με το σύστημά τους.

Αυτή η διέξοδος δεν αφορά κάποιες γενιές που θα 'ρθουν, δεν αφορά μια επουράνια βασιλεία, είναι επιτακτική ανάγκη σήμερα. Σήμερα που η κρίση του συστήματος βαθαίνει, σήμερα που καταστρέφει ανθρώπινες ζωές, σήμερα που καταργεί όνειρα, οράματα ιδανικά. Σήμερα πρέπει η εργατική τάξη και οι σύμμαχες δυνάμεις μαζί να απαντήσουν, να οργανώσουν την πάλη και να στοχεύσουν στην κατάκτηση της δικής τους εξουσίας».