Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο,τι και να κάνουν, όμως, οι βαρόνοι των ΜΜΕ και οι κονδυλοφόροι τους, θα έρθει η ώρα που οι εργάτες στεριάς και θάλασσας, μαζί με τους συμμάχους τους και την οργανωμένη πάλη τους, θα απαλλαγούν οριστικά από την εκμετάλλευση και θα φέρουν τη δική τους λαϊκή εξουσία.

Σε κινήσεις εντυπωσιασμού επιδίδονται τις τελευταίες κρίσιμες ώρες τα προπαγανδιστικά χαλκεία του ΠΑΣΟΚ, για τις κρίσιμες ψηφοφορίες για το δολοφονικό «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα» και τον επίσης δολοφονικό εφαρμοστικό νόμο.

Την προηγούμενη Δευτέρα ο Γ. Ραγκούσης έκανε την πρόταση «βόμβα» να φορολογηθούν αδρά όλα τα πρόσωπα που από το 1974 άσκησαν δημόσια διοίκηση και τα οποία ωφελήθηκαν - λέει - από την υπεραξία (!) που δημιουργήθηκε στην εποχή της ανάπτυξης. Ο δε Ε. Βενιζέλος αναζητούσε (;) εναγωνίως στοιχεία για εκείνους που τον περσινό Μάρτη απέσυραν τα χρήματά τους από τις ελληνικές τράπεζες και τα κατέθεσαν στις ελβετικές. Στα πλαίσια αυτά πραγματοποίησε τηλεδιάσκεψη με την ομόλογό του Ελβετίδα υπουργό Οικονομικών, ενώ συναντήθηκε και με το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας.

Ας μην κουράζονται τόσο... Τον ελληνικό λαό δεν θα τον παρασύρουν και δεν θα τον εξαπατήσουν με τέτοια φθηνά επικοινωνιακά κόλπα. Το πρόβλημα της λεηλασίας του τεράστιου ομολογουμένως πλούτου, που δημιούργησαν οι εργαζόμενοι της χώρας, δεν βρίσκεται στα ψίχουλα που ίσως απέσπασαν όσοι άσκησαν δημόσια αξιώματα από τη μεταπολίτευση και μετά (δηλαδή το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης).

Το πρόβλημα του ελληνικού λαού ήταν πάντα και είναι πρωτίστως η ίδια η άρχουσα τάξη που θησαυρίζει από τη δουλειά του (έτσι βγήκαν στις ελβετικές τράπεζες και τα εκατοντάδες δισ. ευρώ), καταστρέφοντας ζωές, ελπίδες και όνειρα. 'Η για να το πούμε διαφορετικά, το μεγάλο πρόβλημα που καλείται να λύσει ο ελληνικός λαός σήμερα είναι οι ίδιες οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, η μήτρα δηλαδή που γεννοβολάει την ταξική εκμετάλλευση, την κατάφωρη αδικία, τη σύγχρονη βαρβαρότητα και τον παρασιτισμό του κεφαλαίου. Που επιτρέπει ο ιδρώτας και το αίμα των εργαζόμενων τάξεων να μετουσιώνονται σε απίστευτο πλούτο, χλιδή και πολυτέλεια για την αστική τάξη.

Αυτή τη μήτρα πρέπει να καυτηριάσουμε, να σταματήσουμε τις τερατογενέσεις που απειλούν τον ελληνικό λαό, να την καταργήσουμε.

Το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα των ημερών είναι αν οι ιστορικά ξεπερασμένες παραγωγικές σχέσεις, που μολύνουν και καταστρέφουν κάθε στοιχείο του πολιτισμού αυτής της χώρας, συνεχίζουν να διατηρούνται στη ζωή ή αν θα ανατραπούν. Το ερώτημα είναι αν οι ίδιοι οι παραγωγοί του κοινωνικού προϊόντος ελέγχουν το προϊόν που παράγουν και το διανέμουν μεταξύ τους ή θα συνεχίσουν να το κατασπαράσσουν τα αρπακτικά του κεφαλαίου.

Το «όχι» του ΛΑ.Ο.Σ. στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα είναι καιροσκοπικό και υποκριτικό. Δε διατυπώθηκε για να εκφράσει διαφωνία με τα όσα τερατώδη για το λαό αυτό περιλαμβάνει, άλλωστε τέτοια δεν υπήρξε ποτέ, αφού το κόμμα αυτό στήριξε μέχρι κεραίας την αντιλαϊκή πολιτική. Διατυπώθηκε, γιατί έτσι θεώρησε ο ΛΑ.Ο.Σ. ότι εξυπηρετούνται οι επιδιώξεις και οι σκοπιμότητές του. Ηταν απολύτως σαφής χτες ο πρόεδρός του Γ. Καρατζαφέρης, όταν δήλωνε στο ρ/σ «REAL»: «Σαφώς θα ψηφίσουμε "ΟΧΙ". Δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του τόπου μας η μονοκομματική κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου. Ως εκ τούτου, ο ΛΑ.Ο.Σ θα καταψηφίζει οτιδήποτε φέρνει αυτή η κυβέρνηση, ώσπου να επιτευχθεί ο στόχος της οικουμενικής κυβέρνησης (...) Το αντίθετο να στήριζε το ΠΑΣΟΚ, πάλι αντίθετος θα ήμουν. Πρέπει να γίνει οικουμενική κυβέρνηση στη χώρα μας, όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα (...) Δεν θα ψηφίζω τίποτα που θα κρατά το ΠΑΣΟΚ μια ημέρα παραπάνω στην εξουσία. Γιατί μπορεί να έχει μια θετική προσπάθεια ή πρόταση, αλλά η επιμήκυνση του χρόνου παραμονής του ΠΑΣΟΚ στα πράγματα θα βλάπτει σοβαρά την Ελλάδα».

Μέσο εκβιασμού του λαού ήταν η αρνητική ψήφος του ΛΑ.Ο.Σ. στο «μεσοπρόθεσμο», αφού απαιτεί την εφαρμογή γοργά ακόμη πιο βάρβαρων μέτρων, προβάλλοντας, ταυτόχρονα, τη θέλησή του για οικουμενική κυβέρνηση. Ας το προσθέσει κι αυτό ο λαός στα έργα και τις ημέρες του αντιδραστικού αυτού μορφώματος.