ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αλλος ο δρόμος του λαού

Οι φαύλοι μιλούν για φαυλότητα. Το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους έχει λύσει όλα τα φρένα κι έχει εκτινάξει το θράσος στα ύψη.

Το κράτος που καταγγέλλουν είναι το δικό τους κράτος. Οι εφορίες που δεν εισπράττουν είναι οι ίδιες από τις οποίες δεν ξεφεύγει μισθωτός ή αυτοαπασχολούμενος. Οι πολεοδομίες που διαπιστώνονται παραλείψεις είναι οι ίδιες που νομιμοποιούν την αυθαιρεσία κάθε μεγαλοσχήμονα. Οι διασπαθίσεις δημόσιου χρήματος γίνονται με το νόμο.

Το κράτος δεν είναι φαύλο. Το κράτος είναι μια μηχανή για την επιβολή του δίκιου της κυρίαρχης τάξης. Κι αυτή σήμερα είναι η αστική. Οι αλλαγές που θέλουν να κάνουν στο κράτος δεν αφορούν στη λειτουργία του με όρους δημόσιου συμφέροντος αλλά καλύτερης εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου.

Το άρθρο για τους μάνατζερ που θα αναλάβουν να πουλήσουν τα λέει όλα: Ζητάει εκ των προτέρων να απαλλαγούν από κάθε παρανομία. Οτι μετά θα έρθει κάποιος «συνήγορος του πολίτη» να καταγράψει φαυλότητα δε θα σημαίνει τίποτα τότε. Το κύριο σήμερα είναι να γίνει η δουλειά. Και η δουλειά σήμερα είναι να εξασφαλιστούν νέα πεδία για να επενδυθούν κερδοφόρα τα βαλτωμένα κεφάλαια.

Ολη η φιλολογία για τη φαυλότητα έχει σκοπό να ενοχοποιήσει εργαζόμενους - λαϊκά στρώματα στη λογική του «μαζί τα φάγαμε». Και στο διά ταύτα να ανοίξει νέες κερδοφόρες μπίζνες για το κεφάλαιο. Ηδη οι εταιρείες κεφαλοκυνηγοί που χρησιμοποιούνται από τις τράπεζες ζητάνε να αναλάβουν και τις εφορίες. Οχι βέβαια για να κυνηγήσουν το μεγάλο κεφάλαιο, αυτό φοροαπαλλάσσεται με το νόμο.

Σ' όλη αυτή τη μεθόδευση πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν τα αστικά μέσα ενημέρωσης. Πότε με κινδυνολογία, πότε με διαμόρφωση εικονικής πραγματικότητας, στο διά ταύτα πάντα προβάλλοντας ως «λαϊκό αίτημα» τις αξιώσεις αυτής ή της άλλης μερίδας του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι χτεσινές κυβερνητικές αποφάσεις για το περιβάλλον, με τις οποίες δε θα μείνει τίποτα όρθιο, προβλήθηκαν σαν λύσεις σε λαϊκά προβλήματα.

Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Οσο πιο ισχυρά τα κεφάλαια που τρέχουν στην κούρσα για τα περισσότερα κέρδη, τόσο πιο βάρβαρη για τα λαϊκά στρώματα πρέπει να είναι και η πολιτική που τα υπηρετεί. Κάθε αυταπάτη πια για λύσεις μέσα σ' αυτό το σύστημα οδηγεί σε εδραίωση της βαρβαρότητας. Ολη αυτή τη μηχανή που συγκροτεί τη δικτατορία των μονοπωλίων (όποιο δημοκρατικό μανδύα κι αν φορά) ή την γκρεμίζεις ή σε τσακίζει.

Το ΚΚΕ, όπως έγκαιρα προειδοποίησε για το τι έρχεται, έγκαιρα καλεί σε λαϊκή συσπείρωση όχι για το φτιασίδωμα αυτής ή της άλλης πλευράς του συστήματος, αλλά για να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία. Σ' αυτό το δρόμο ξεχωριστή προσοχή απαιτείται για την προστασία των ήδη θυμάτων, παράδειγμα, των ανέργων για τους οποίους πέφτει κλάμα όποτε είναι να χρησιμοποιηθούν ως απειλή για όσους έχουν ακόμα δουλειά κι εξαφανίζονται στη λήθη όταν έρθει η ώρα να μείνουν χωρίς καν αυτό το επίδομα ανεργίας. Το πλαίσιο αιτημάτων που έχει προβάλει το ΚΚΕ για τους ανέργους συνιστά και ένα πλαίσιο πάλης - συσπείρωσης με γνώμονα η πάλη να αφορά σε πραγματικές ανάγκες των εργατών κι όχι τη σωτηρία των καπιταλιστών.

Οσο τα κανάλια θα μιλούν για τα βάσανα των καπιταλιστών, τόσο το εργατικό κίνημα πρέπει να αναπτύσσει την πάλη του για τη σωτηρία των εργατών. Η ενεργοποίηση του εργατικού δελτίου από το ΠΑΜΕ σαν μια ακόμα συμβολή στην προσπάθεια για την οργάνωση και την ενίσχυση της πάλης των εργατών είναι μια καλή είδηση.

Ασχετο: Οταν το ΚΚΕ εξαρχής δήλωνε πως οι καπιταλιστές αξιοποιούν την κρίση του συστήματός τους για να τσακίσουν την εργατική τάξη κι ότι ο μεταξύ τους καυγάς είναι για το ποιος απ' αυτούς θα χάσει και πόσο, και καλούσε τους εργάτες να οργανώσουν την πάλη τους με στόχο τη λαϊκή εξουσία έτσι που την κρίση να την πληρώσει πράγματι η ολιγαρχία, διάφοροι «φίλοι» του ΚΚΕ ζητούσαν να αφήσει τα σχέδια για το μέλλον το ΚΚΕ και να ασχοληθεί με τη σωτηρία της χώρας. Τώρα που οι ίδιοι καπιταλιστές ομολογούν ότι αυτός είναι ο καυγάς, οι «φίλοι» του ΚΚΕ αλλάξανε χαβά. Ξαναζεσταίνουν μια παλιά συνταγή για τον παροπλισμό του εργατικού κινήματος και ζητάνε να ασχοληθεί το ΚΚΕ με την «ενότητα στο πρόβλημα», να προβάλλει δηλαδή αιτήματα που να εξανθρωπίζουν τη βαρβαρότητα. Οι «φίλοι» δεν μπορούν να κρύψουν πως θέλουν την εργατική τάξη νεροκουβαλητή για το συμφέρον κάθε άλλου, εκτός από το να παλεύει η ίδια για το δικό της συμφέρον, δηλαδή για την ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, που είναι και η πηγή για όλα τα δεινά της.

Αργά ή γρήγορα τέτοιοι «φίλοι» βγάζουν τη λεοντή τους...

ΜΕ ΟΔΗΓΟ ΤΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΕΡΔΟΣ

ΨΑΧΝΟΥΝ ΚΕΡΔΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΑΠΙΛΑ ΤΟΥΣ: «Το ποσοστό των βεβαιωμένων φόρων που δεν έχουν εισπραχθεί είναι αφάνταστα υψηλό (...) Από κοντά, υπηρεσίες περιβάλλοντος, πολεοδομίες, υπηρεσίες της αυτοδιοίκησης ελέγχονται για παραλείψεις, ελλιπείς υπηρεσίες, διασπαθίσεις σοβαρών χρηματικών ποσών (...) Είναι προφανές ότι όλα αυτά υποκρύπτουν συνδιαλλαγές και φαυλότητα. Το γεγονός ότι, μόνο μέσα σε έναν χρόνο, τα βεβαιωμένα κρούσματα διαφθοράς έχουν διπλασιαστεί επιβεβαιώνει του λόγου το ασφαλές (...) πριν το ελληνικό κράτος κινδυνεύσει να χρεοκοπήσει, έχουν χρεοκοπήσει οι υπηρεσίες του (...) το βαθύ κράτος είναι εστία διαφθοράς (...) Τι πρέπει να κάνουμε; (...) να δρομολογήσουμε τη λειτουργία ανεξάρτητων μηχανισμών έρευνας και σύλληψης της παραβατικότητας (...) Χρειάστηκε να φτάσει η χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας για να ψηφιστεί, υπό την πίεση των ξένων δανειστών μας, ένα βαρύ, οδυνηρό Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, στόχος του οποίου είναι να βάλει σε τροχιά μεταρρύθμισης τη χώρα (...) χρειάζεται ένα νέο αλλά Βραχυπρόθεσμο Πρόγραμμα που θα τα αλλάξει όλα» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΣΩΤΗΡΕΣ ΜΕ ΤΟ ΑΖΗΜΙΩΤΟ: «Η Δημόσια Διοίκηση δεν διαθέτει, δυστυχώς, την κρίσιμη μάζα των ανθρώπων που απαιτούν οι στιγμές (...) ο λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ (...) έχει λειτουργήσει αποτρεπτικά για κάθε σοβαρό άνθρωπο που θέλει να εμπλακεί σε μια περιπέτεια διαχείρισης κρατικών υποθέσεων (...) για να αφήσουν τις καριέρες τους και να επωμισθούν όλα τα ρίσκα ενός δημόσιου ρόλου θα θελήσουν και να αμειφθούν σύμφωνα με τα στάνταρντς της αγοράς, αλλά και να προστατευθούν από διάφορες δικαστικές περιπέτειες βασισμένες σε καταγγελίες (...) το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και τα άλλα αστικά κόμματα οφείλουν να επιλέξουν από κοινού σοβαρούς ανθρώπους για θέσεις - κλειδιά και να τους προστατεύσουν (...) Το πολιτικό σύστημα για να σωθεί και να σώσει τη χώρα πρέπει να βασισθεί σε τεχνοκράτες εγνωσμένης αξιοπιστίας και κοινής αποδοχής, τους οποίους θα πληρώσει αδρά και θα προστατεύσει» (από άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΤΟ 'ΝΑ ΧΕΡΙ ΝΙΒΕΙ Τ' ΑΛΛΟ: «Η Βουλή, οι κυβερνήσεις, το πολιτικό προσωπικό, η Προεδρία της Δημοκρατίας ουσιαστικά υποδύονται ρόλους θεσμικούς, αλλά ουσιαστικά την πραγματική εξουσία την ασκούν κατά κύριο λόγο άλλα κέντρα. Παράδειγμα: Αυτός που μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας προς συγκεκριμένη κατεύθυνση ή να διαμορφώσει την πολιτική ατζέντα, δεν είναι απαραίτητα η ίδια η εκλεγμένη πολιτική εξουσία. Αλλά τα παντοδύναμα, ηλεκτρονικά κυρίως, μέσα ενημέρωσης. Και το κάνουν με ιδιαίτερη ευκολία» (από άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΛΑΪΚΗ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ κόντρα στην εντεινόμενη κρατική καταστολή

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Οι μειώσεις των μισθών μειώνουν τις συντάξεις

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Χωρίς σύνταξη 192.000 ασφαλισμένοι!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ομολογούν απολύσεις στο Δημόσιο

ΤΑ ΝΕΑ: Δείπνο στο Βερολίνο με πρώτο πιάτο ιδιωτικοποιήσεις

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αναζωπύρωση των φόβων για επέκταση της κρίσης χρέους

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Βρόμικα παιχνίδια. Μαίνεται ο πόλεμος για το χρέος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Δεν εισπράττουν τα έσοδα οι ΔΟΥ!

ΕΘΝΟΣ: Κίνημα ...«δεν εισπράττω» στις Εφορίες

Η ΑΥΓΗ: Φοβάται Πανεπιστήμια και Πλατείες

Ο ΛΟΓΟΣ: 4 πρώην υπουργοί για την Siemens

ΑΥΡΙΑΝΗ: Τούρκος μεγιστάνας αγοράζει ελληνικά νησιά

Σύμμαχοι κατά των λαών...

«Ασφαιρα τα πυρά που εξαπολύουν ορισμένοι ηγέτες και αξιωματούχοι της ΕΕ κατά των λεγόμενων διεθνών οίκων αξιολόγησης, δηλαδή των οργάνων του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και "θυγατρικών" των μεγαλύτερων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων των ΗΠΑ. Πρώτα απ' όλα γιατί οι κυβερνήσεις και τα διακρατικά όργανα της ΕΕ εδώ και δεκαετίες συνεργάζονται στενά μαζί τους και τους χρησιμοποιούν για να ανοίγουν δρόμους και να υλοποιούν βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, αποδεχόμενες πάντα ως θέσφατα τις αξιολογήσεις των εν λόγω οίκων. Η θέση αυτή δεν άλλαξε ούτε και μετά την αποκάλυψη του ρόλου που έπαιξαν στη χρηματοπιστωτική κρίση στις ΗΠΑ και γενικότερα στην εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης. Με δυο λόγια, η τρόικα (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ) και οι οίκοι αξιολόγησης είναι στην ίδια όχθη των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και σύμμαχοι στον πόλεμο κατά των λαών.

...με συγκρουόμενα συμφέροντα...

Οι οργισμένες δηλώσεις ιδιαίτερα των Μέρκελ και Σόιμπλε, με τις οποίες ζητούν "να περιοριστεί η επιρροή τους" και "να σπάσει το ολιγοπώλιο" των οίκων αξιολόγησης, πρέπει να αποδοθούν στην άγρια σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των μονοπωλιακών ομίλων των μεγάλων ιμπεριαλιστικών κρατών για το ποιος θα "φορτωθεί" τις ζημιές της καπιταλιστικής κρίσης και ποιος θα βγει πιο ενισχυμένος από αυτή.

...και θύμα πάντα τους λαούς

Σημείο "τριβής" αποτελεί αναμφίβολα η συμμετοχή των ιδιωτών στα διάφορα πακέτα διάσωσης κρατών - μελών της Ευρωζώνης, που οι ισχυρότερες χώρες της ΕΕ θέλουν να γίνει με όρους ελεγχόμενης χρεοκοπίας, ώστε να αποτραπεί μια κατάρρευση του ευρώ. Ομως, την ίδια στιγμή, οι ιδιώτες, δηλαδή οι μονοπωλιακοί όμιλοι, θέλουν να αντλήσουν τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη. Το σίγουρο είναι ότι οι λαοί θα πληρώσουν τα σπασμένα αυτής της ενδοϊμπεριαλιστικής διαμάχης και γι' αυτό πρέπει να φροντίσουν να απαλλαγούν από τη δικτατορία των μονοπωλίων»

(το σχόλιο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).