Θα μπορούσε κάποιος λιγότερο ταξικά υποψιασμένος να αναρωτηθεί αν το Mega έχει φιλεργατικές αναλαμπές κι ευαισθησίες, έστω και κατά καιρούς. Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα την έδωσε το ίδιο το κανάλι, μέσω δημοσιογράφου, η οποία υπογράμμισε, πως δικαιώνονται οι εκτιμήσεις της τρόικας που λένε, ότι στο βαθμό που δεν εφαρμόζονται επιχειρησιακές συμβάσεις, τότε οι μειώσεις μισθών, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις θα εφαρμόζονται ανεξέλεγκτα και αυτό θα οδηγεί στην αδήλωτη εργασία και την εισφοροδιαφυγή. Μέσα από ένα όργιο παραπληροφόρησης και ιδεολογικοπολιτικής μονομέρειας αποδεικνύεται, από ένα σύντομο ρεπορτάζ, το πόσα πολλά ψέματα μπορεί να λένε για να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, επί παραδείγματι «τα επώδυνα μέτρα είναι αναγκαία και παίρνονται για τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας».

Τίθεται, λοιπόν, το ερώτημα για το ποια δημοσιονομική επίδραση έχει η συμπίεση των μισθών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η μερική απασχόληση, κ.λπ. Καμία. Οι προπαγανδιστές του αντιλαϊκού έργου της κυβέρνησης ουδέποτε απάντησαν σ' αυτό το ερώτημα, γιατί πρέπει να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Γιατί η συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα δημιουργεί προϋποθέσεις, για να βγει το συμπέρασμα ότι η επιβολή των αντιλαϊκών μέτρων είναι στρατηγικού χαρακτήρα για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και ότι το χρέος και τα ελλείμματα αποτελούν άλλοθι, για να γίνουν αποδεκτά από το λαό και όχι για τα δημοσιονομικά.

Προσπαθούν να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση της εργατικής τάξης τις επιχειρησιακές συμβάσεις με μειώσεις μισθών, τις βάρβαρες εργασιακές σχέσεις. Προσπαθούν να πείσουν, με διάφορα τεχνάσματα, ότι αν η περιστολή μισθών γίνεται με τη σφραγίδα του νόμου, τότε οι επιπτώσεις είναι μικρότερες. Διερωτόμαστε: Αν το ΣΕΠΕ ήταν ενημερωμένο για το μηνιαίο μισθό των 500 ευρώ και η επιχείρηση είχε προβεί σε όλες τις δέουσες ενέργειες, άραγε θα γέμιζε το στομάχι του εργαζόμενου, θα είχε να πληρώσει το ρεύμα του, να ικανοποιήσει τις υπόλοιπες βασικές ανάγκες του; Αν το ΣΕΠΕ ή άλλη κρατική αρχή ήταν ενήμερη για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας ή τη μερική απασχόληση δε θα υπήρχε επιπλέον φθορά της υγείας των εργαζομένων; Δε θα πλήττονταν ο ατομικός και οικογενειακός προγραμματισμός; Δε θα μειωνόταν το εισόδημα; Δε θα βάθαινε η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης; Ετσι αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, ότι το περιεχόμενο της νομιμότητας που υπερασπίζονται με σθένος είναι τα βάθρα της δικτατορίας των μονοπωλίων.

Η ανησυχία για την εφαρμογή των επιχειρησιακών συμβάσεων δε συνδέεται με την υπεράσπιση των εργαζομένων, αλλά με την υπεράσπιση της μείωσης των μισθών που αυτές επιβάλλουν.

«Δικαιώθηκε η τρόικα!» είπαν, για την οποία εσχάτως ανακαλύφθηκε, ότι θέλει την πάταξη της εισφοροδιαφυγής. Αλλά ο εμπαιγμός έχει όρια. Τα ίδια τα στοιχεία του ΙΚΑ που παρουσίασε η κυβέρνηση δείχνουν ότι, εξαιτίας των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, των μειώσεων μισθών και της ανεργίας απωλέσθηκαν δισεκατομμύρια ευρώ από τα έσοδα του ΙΚΑ, χωρίς να υπολογίζεται η επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών, που επίσης στοίχισε στο ΙΚΑ περίπου 500 εκατομμύρια ευρώ για τους τελευταίους 6 - 7 μήνες. Η επιχειρούμενη κατάργηση του θεσμού των ΒΑΕ, εκτός των άλλων, θα μειώσει και τα έσοδα των Ασφαλιστικών Ταμείων.

Εδώ αξίζει να λάβει κανείς υπόψη ότι οι υπολογισμοί αφορούν μόνο τις καταγεγραμμένες περιπτώσεις και την επίσημη ανεργία. Στην πραγματικότητα, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Δε συνυπολογίζονται τα δεκάδες δισ. ανείσπρακτων εισφορών κράτους και εργοδοσίας, δε συνυπολογίζονται οι χαριστικές ρυθμίσεις δισεκατομμυρίων προς όφελος της μεγαλοεργοδοσίας.

Η τρόικα γιατί δεν αντιδρά για όλα αυτά, για να προστατέψει τα έσοδα των Ασφαλιστικών Ταμείων, θα ρωτούσε κάποιος ανυποψίαστος. Η απάντηση είναι προφανής: Γιατί κυβέρνηση, κεφάλαιο, τρόικα, ΕΕ ανήκουν στο στρατόπεδο που υπηρετεί τις ανάγκες των μονοπωλίων, τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητάς τους, γεγονός που προϋποθέτει τη γενίκευση των εργασιακών σχέσεων, την καταβαράθρωση του εργατικού, λαϊκού εισοδήματος, την κατακόρυφη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, την παροχή σύνταξης επιπέδου προνοιακού χαρακτήρα. Αυτό θέλει η κυβέρνηση, αυτά θέλει η τρόικα. Αυτά συνομολόγησαν. Αυτά συναποφάσισαν. Ολα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.

Οι ανησυχίες κυβέρνησης, τρόικας, ΕΕ, κεφαλαίου και αστικών ΜΜΕ για την καθυστέρηση της εφαρμογής επιχειρησιακών συμβάσεων συνδέεται με την αταλάντευτη αγωνιστική στάση του ΚΚΕ και των ταξικών δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτό ενοχλεί το κεφάλαιο, γιατί δημιουργεί προϋποθέσεις για την αγωνιστική ανάταση του λαού. Στη βάση αυτή, προσπαθούν και τα αστικά ΜΜΕ να παραμορφώσουν την πραγματικότητα και να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους.