ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τα φτιασιδώματα στο ποδόσφαιρο

Οι πρόσφατες εξαγγελίες του υπουργού Πολιτισμού για τη νέα νομοθετική προσπάθεια της κυβέρνησης που αφορά στον αθλητισμό και ειδικότερα στο ποδόσφαιρο κάθε άλλο παρά κάτι νέο έφεραν σε ένα χώρο που εκδηλώνεται με χαρακτηριστικό τρόπο η σαπίλα. Αντίθετα, τα όσα εξήγγειλε ο υπουργός δεν αποτελούν παρά μία ακόμη προσπάθεια διαχείρισης και πάνω απ' όλα προστασίας του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου, με σκοπό βέβαια τη δημιουργία των προϋποθέσεων για μεγαλύτερα κέρδη σε αυτούς που διαχειρίζονται τις τύχες του. Ακόμα και η πολυδιαφημισμένη - για επικοινωνιακούς λόγους φυσικά - συνεργασία με την UEFA είναι σίγουρο ότι αποσκοπεί στο να κάνει το προϊόν πιο ελκυστικό παρά στο να διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Οσα λίφτινγκ και να επιχειρήσουν, όσες προσπάθειες εξυγίανσης και να γίνουν, όπως αποδεικνύεται, στόχος είναι η συνέχιση της επιχειρηματικής δράσης χωρίς εμπόδια και στρεβλώσεις. Για να ανοίξουν ακόμα μεγαλύτερα πεδία κερδοφορίας αλλά και αξιοποίησης του χώρου και για άλλους σκοπούς.

Αλλωστε, η βία, το ντόπινγκ, τα στημένα παιχνίδια είναι γνωρίσματα που επικρατούν παντού στο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο και δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο ή μεμονωμένα περιστατικά... Στον έναν ή στον άλλο βαθμό η ίδια κατάσταση επικρατεί στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό οικοδόμημα αφού τα όσα γίνονται είναι αυτά που επιβάλλουν οι λογικές που επικρατούν, δηλαδή της απόκτησης κέρδους με οποιονδήποτε τρόπο. Για παράδειγμα, την ώρα που πριν ένα μήνα στην Ελλάδα εξελισσόταν το σκάνδαλο με τους στημένους αγώνες και το χρηματισμό ατόμων από παράνομο τζόγο, ανάλογα περιστατικά συνέβαιναν σε Τουρκία, Ισραήλ, Πολωνία και Ουκρανία. Στην Ιταλία, που τόσος ντόρος έγινε πριν από λίγα χρόνια με το γνωστό σκάνδαλο Καλτσιόπολις, αυτήν την περίοδο διεξάγονται έρευνες για νέα στημένα παιχνίδια και τα πράγματα δείχνουν να πηγαίνουν για ένα Καλτσιόπολις 2. Ακόμα και στο θέμα της αντιμετώπισης της βίας τα πράγματα δεν είναι όπως παρουσιάζονται. Είναι γνωστό ότι όπου έχουν «βγάλει» για λόγους κέρδους τη βία έξω από το γήπεδο (π.χ. περίπτωση Αγγλίας, που τόσο την διαφημίζουν οι Ελληνες αρμόδιοι κάθε τόσο), αυτή υπάρχει και εκφράζεται στις πλατείες και στις γειτονιές και δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από την απατηλή λάμψη της εικόνας των γηπέδων.

Είναι εμφανές πλέον ότι το ποδόσφαιρο των ΠΑΕ, των μεγαλοεπιχειρηματιών και των πολυεθνικών, των συμμοριών τους, του στοιχήματος και των κυκλωμάτων είναι ένα πτώμα που βρίσκεται σε προχωρημένη σήψη. Είναι ένας αθλητισμός διαβρωμένος από τη σαπίλα του συστήματος που ελέγχουν τα μονοπώλια, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Δεν μπορεί να εξυγιανθεί. Θέλει γκρέμισμα από τα θεμέλια και φτιάξιμο από την αρχή σε εντελώς νέα βάση. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν έχουν να περιμένουν τίποτα το θετικό από τις εξαγγελίες της κυβέρνησης αφού χρόνια τώρα ακούνε για την εξυγίανση του ποδοσφαίρου χωρίς ποτέ όμως να υπάρχουν ουσιαστικά αποτελέσματα. Καμιά ελπιδοφόρα προοπτική δεν αναμένεται όσες ευχές και να γίνουν, όσο οι νόμοι της αγοράς λειτουργούν και καθορίζουν το παιχνίδι. Εναν τέτοιο αθλητισμό - εμπόρευμα οι εργαζόμενοι δεν τον χρειάζονται. Το αντίθετο, ζημιώνει τους ίδιους και τα παιδιά τους...

Μπάμπης ΤΣΟΥΡΜΠΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

Για τα Τμήματα και τις Σχολές στα ΑΕΙ

Γρηγοριάδης Κώστας

Η μετατροπή της Σχολής σε βασική διοικητική και ακαδημαϊκή μονάδα στα ΑΕΙ (αντί του Τμήματος που είναι σήμερα) έχει συγκεντρώσει τις τελευταίες μέρες τα πυρά πρυτάνεων και μεγάλης μερίδας των πανεπιστημιακών, που επιχειρούν τάχα να διευρύνουν την κριτική τους στο νόμο πέραν του θέματος της διοίκησης. Μέσω της ενίσχυσης της Σχολής σε βάρος του Τμήματος, υποστηρίζουν, υποβαθμίζονται οι σπουδές και αποδυναμώνονται τα πτυχία. Αυτό είναι μια αλήθεια, εν μέρει έχουν δίκιο.

Είναι όμως η μισή αλήθεια. Γιατί οι σπουδές υποβαθμίζονται από όλο το πλέγμα των διατάξεων του νομοσχεδίου, που θεσμοθετεί ως ελάχιστο όριο σπουδών τα τρία έτη, αποτιμά τις όποιες σπουδές σε πιστωτικές μονάδες, δίνει τη δυνατότητα για μονοετή και διετή προγράμματα σπουδών που θα οδηγούν σε πιστοποιητικά, εισάγει ακόμα και προγράμματα κατάρτισης στις σχολές, ενώ θεσμοθετεί οριστικά τους τρεις κύκλους σπουδών...

Οταν, λοιπόν, η «διαφωνία» περιορίζεται στη διατήρηση του Τμήματος έναντι της Σχολής και παράλληλα δεν απορρίπτεται ο νόμος στο σύνολό του, αλλά ζητούνται επιμέρους βελτιώσεις, δε σώνεται το επίπεδο των σπουδών και των πτυχίων από τη λαίλαπα που θα τα σαρώσει...

Αντιπαραθέσεις κεφαλαιοκρατών στην Ενέργεια

Γρηγοριάδης Κώστας

Να πώς βγαίνουν τα λεφτά... Δε θέλει πολύ «μυαλό», αρκεί μια μικρή διάταξη σε ένα νομοσχέδιο. Οπως αυτή της κυβέρνησης για την υποχρεωτική απορρόφηση - και κατά προτεραιότητα σε σχέση με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας - της ηλεκτρικής ενέργειας από ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες ΣΗΘΥΑ (Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού Θερμότητας Υψηλής Αποδοτικότητας) και μάλιστα με υψηλή, εγγυημένη τιμή.

Μέχρι πρότινος, το μέτρο ίσχυε για μικρές μονάδες ΣΗΘΥΑ, έως 35 MW, ένας περιορισμός που καταργείται, προς όφελος λίγων και εκλεκτών ιδιωτών παραγωγών που διαθέτουν μεγάλες τέτοιες μονάδες ή προγραμματίζουν να αποκτήσουν.

Και ξαφνικά, αρχίζουν να ξεφωνίζουν οι ανταγωνιστές. Οι εκπρόσωποι των φορέων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) ζητούν απόσυρση της διάταξης ή τουλάχιστον μετατροπή της, ώστε να μη χάσουν την προτεραιότητα στην απορρόφηση της παραγωγής τους.

Καταγγέλλουν ότι θα εκτιναχτεί το τέλος ΑΠΕ στους λογαριασμούς και θα υπάρξει επιβάρυνση 175 εκατ. ευρώ μόνο για μια μονάδα ΣΗΘΥΑ και ότι οι καταναλωτές θα επιβαρυνθούν για μια τεχνολογία που σε καμιά περίπτωση δεν είναι πιο «καθαρή» από τις ΑΠΕ...

Αυτές όμως, είναι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους επιχειρηματίες. Για το ποιος θα φάει περισσότερο από την πίτα. Γιατί το χέρι στην τσέπη των λαϊκών νοικοκυριών θα μπει βαθιά έτσι κι αλλιώς. Δεν είναι αντικειμενικό, όπως υποστηρίζουν οι εκπρόσωποι του ενεργειακού κεφαλαίου. Είναι τεχνητό, πλαστό, συμβαίνει από μήνα σε μήνα με τέτοιου είδους νομοθετικές παρεμβάσεις. Κι ακόμη και στην πιο «αθώα» εκδοχή αυτών των ρυθμίσεων, «κουμάντο» κάνει η «απελευθερωμένη» αγορά, η οποία χτίζεται εδώ και χρόνια με προηγούμενες ρυθμίσεις.

Η μόνη λύση είναι η Ενέργεια να έρθει στα χέρια του λαού, για να εξυπηρετεί αποκλειστικά τα δικά του συμφέροντα. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία. Είναι καιρός, δε μένει τίποτα άλλο να αποδειχτεί...

Γρηγοριάδης Κώστας

Χρεοκοπώντας το λαό

Ομιλία του υπουργού Οικονομικών, Ε. Βενιζέλου, στις ΗΠΑ με θέμα «Ελληνική κρίση: Προκλήσεις και ευκαιρίες». Ποιο είναι το αξιοσημείωτο του θέματος; Οτι τη στιγμή που σφαγιάζουν τον ελληνικό λαό, με τα παλιά μνημόνια, αλλά και τα καινούρια που θα έρθουν από το Σεπτέμβρη, ο υπουργός Οικονομικών της χώρας καλεί τους Αμερικανούς επιχειρηματίες να εκμεταλλευτούν τις... ευκαιρίες που προσφέρει η Ελλάδα για επενδύσεις. Η αποκωδικοποίηση του μηνύματος καταδεικνύει το εύρος των ευκαιριών... Τους είπε ο άνθρωπος: Διαλύσαμε τις εργασιακές σχέσεις, κατακρημνίσαμε τους μισθούς, αυξήσαμε τα όρια συνταξιοδότησης, επιχορηγούμε τις επιχειρήσεις με ζεστό κρατικό χρήμα, μειώσαμε τους συντελεστές φορολογίας των επιχειρηματικών κερδών και θα τους μειώσουμε κι άλλο. Μετατρέψαμε την Ελλάδα σε παράδεισο των επιχειρήσεων. Τι άλλο περιμένετε για να εκμεταλλευτείτε τις ευκαιρίες που σας προσφέρουμε; Τους υπέδειξε μάλιστα και τους τομείς για επενδύσεις όπου υπάρχει «ψητό»: Ενέργεια, τουρισμός, ακίνητα. Τι άλλο να έκανε; Κατά τ' άλλα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εφαρμόζει το μνημόνιο για να μη χρεοκοπήσει η Ελλάδα χρεοκοπώντας το λαό.

Επαγρύπνηση και λαϊκή αντεπίθεση

Τίποτα το θετικό δεν προμηνύει η τοποθέτηση του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας στη Βουλή... «Η απέναντι πλευρά επιδιώκει να υπάρξει νεκρός αυτή την περίοδο και είναι σίγουρο ότι αν δεν ενεργήσουμε στην κατεύθυνση ενός δόγματος εσωτερικής ασφάλειας με διακομματική συναίνεση, δεν θα καταστεί δυνατή και διαχειρίσιμη η κρίση των σημερινών ασύμμετρων προοπτικών», είπε επί λέξει ο Ελ. Οικονόμου, προκαλώντας πελώρια ερωτήματα. Κατ' αρχήν ποια εννοεί «απέναντι πλευρά» ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ; Θεωρεί «απέναντι πλευρά» το λαό που δεν σκύβει το κεφάλι και βγαίνει στους δρόμους του αγώνα και της ταξικής πάλης; Η «απέναντι πλευρά» δηλαδή είναι άλλη ονομασία του «εσωτερικού εχθρού»; Αυτόν έχει ως στόχο το «δόγμα εσωτερικής ασφάλειας», που επαγγέλλονται ο αρχηγός και η κυβέρνηση; Είναι τυχαίο, λοιπόν, που ο αρχηγός μιλάει για νεκρό; Μήπως για την εφαρμογή αυτού του δόγματος χρειάζεται ένα γεγονός που θα προκαλέσει «σοκ και δέος» και θα δικαιολογήσει στην κοινή γνώμη την ευρεία χρήση των μηχανισμών καταστολής; Σε κάθε περίπτωση τέτοιες τοποθετήσεις, όπως αυτή του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., είναι απαράδεκτες και ιδιαίτερα επικίνδυνες. Το λαϊκό κίνημα πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του, να επαγρυπνεί και να περιφρουρεί τους αγώνες του, που πρέπει πλέον να στραφούν κατά της εξουσίας των μονοπωλίων, με στόχο να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία.