Μπορεί οι επιχειρήσεις των συριακών στρατευμάτων στην πόλη Χάμα να ολοκληρώθηκαν στις αρχές της περασμένης βδομάδας μετά από σφοδρό σφυροκόπημα ένοπλων ομάδων, εντούτοις, οι δραστηριότητες των συριακών δυνάμεων παραμένουν σε πλήρη εξέλιξη τόσο στην ανατολική πόλη Ντέιρ Αλ Ζορ, όσο και σε πόλεις που βρίσκονται στα σύνορα της Συρίας με το Λίβανο (π.χ. Χομς) και την Τουρκία (επαρχία Ιντλέμπ). Η κυβέρνηση του Σύρου προέδρου Μπασάρ Ασαντ φαίνεται αποφασισμένη να καταπνίξει τη δράση ένοπλων ομάδων - που κατά την ίδια εξαπολύουν επιθέσεις, σαμποτάζ και καταστροφές σε κρατικούς και δημόσιους στόχους - παρά τις απώλειες αμάχων.

Οπως φαίνεται για τη Δαμασκό η παρούσα σύγκρουση δεν είναι μία πολιτική αντιπαράθεση με αντικαθεστωτικές δυνάμεις αλλά μία αναμέτρηση με οργανωμένες ομάδες ατόμων (ανάμεσά τους και ισλαμιστές...) που επιχειρούν την αποσταθεροποίηση της Συρίας. Μάλιστα, από τις πρώτες μέρες των ένοπλων επιχειρήσεων του συριακού στρατού στην πόλη Χάμα ανακοινώθηκε πως έγιναν κατασχέσεις όπλων που δεν υπάρχουν στη Συρία. Καταγγέλθηκαν ακόμη και σχέδια για προβοκάτσιες κάθε είδους προκειμένου να ξεσηκωθεί ο συριακός λαός και οι χώρες της περιοχής εναντίον του προέδρου Μπασάρ Ασαντ...

Ετσι η Δαμασκός εμμένει, στην παρούσα φάση, στην εξάρθρωση αυτών των ένοπλων ομάδων από δυνάμεις του στρατού ενώ παράλληλα επεξεργάζεται σειρά μεταρρυθμίσεων για τη θέσπιση μιας πολυκομματικής, κοσμικής δημοκρατίας αλλά και ενός νέου οικονομικού μοντέλου σύμφωνα με τις ανάγκες της χώρας...

Αντίθετα, αντικαθεστωτικές οργανώσεις στη Συρία και το αντικυβερνητικό Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εδρεύει στο Λονδίνο απορρίπτουν τις θέσεις της κυβέρνησης Ασαντ, εντείνοντας από προχτές τις προσπάθειές τους για μεγάλες κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα με σύνθημα «Δεν θα γονατίσουμε» και στόχο, όπως ισχυρίζονται, «την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών της χώρας». Σε αυτές τις διαδηλώσεις ο στρατός δε δίστασε προχτές να απαντήσει με πυρά προκαλώντας το θάνατο τουλάχιστον οκτώ διαδηλωτών σε τρεις πόλεις και στην πρωτεύουσα, Δαμασκό.

Από την άλλη, βέβαια, υπάρχουν και διαδηλώσεις που γίνονται στη Συρία εξαιτίας της πληθώρας οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών προβλημάτων που βιώνουν η εργατική τάξη και τα άλλα στρώματα. Ωστόσο, είναι φανερό ότι αξιοποιούνται, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, από αστικές δυνάμεις και ιμπεριαλιστικά κέντρα...

Στο μεταξύ, η συριακή ηγεσία αντιμετωπίζει σθεναρά τις έντονες αντιδράσεις αραβικών και μουσουλμανικών χωρών όπως της Τουρκίας, που απαιτούν άμεσο τερματισμό της αιματοχυσίας και σαφή δείγματα άμεσων πολιτικών μεταρρυθμίσεων, όπως διαφάνηκε την περασμένη Τρίτη κατά τις μαραθώνιες διαβουλεύσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών στη Δαμασκό Αχμέτ Νταβούτογλου. Στην περίπτωση του Νταβούτογλου ο πρόεδρος Ασαντ σημείωσε ότι η χώρα του «δεν θα ανεχθεί τις τρομοκρατικές ομάδες προκειμένου να προστατεύσει την σταθερότητα της χώρας και την ασφάλεια των πολιτών».

Παράλληλα, δέχθηκε με ψυχραιμία τις αντιδράσεις άλλων χωρών της περιοχής, όπως η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν και το Κουβέιτ που ανακάλεσαν τους πρεσβευτές των χωρών τους από τη Δαμασκό σε μία προσπάθεια να υπογραμμίσουν την έντονη δυσφορία τους και να πιέσουν και αυτές για πολιτικές μεταρρυθμίσεις σαν να είχαν ήδη δήθεν λύσει ανάλογα προβλήματα στο εσωτερικό τους...

Πιο ήπιες ήταν αντίθετα οι αντιδράσεις χωρών όπως η Ινδία, η Ν. Αφρική και η Βραζιλία που έστειλαν μεσοβδόμαδα απεσταλμένους τους στη Δαμασκό εκφράζοντας βαθιά ανησυχία και αλληλεγγύη για την κατάσταση στη χώρα αλλά και την προτίμησή τους για την πραγματοποίηση πολιτικών αλλαγών σύμφωνα με τη θέληση του συριακού λαού. Επιπροσθέτως, ζήτησαν τον τερματισμό κάθε βίας, σύνεση και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Πάντως, η επίσκεψη των διπλωματών από την Ινδία, τη Ν. Αφρική και τη Βραζιλία έδωσε την αφορμή στον πρόεδρο Ασαντ όχι μόνον να ευχαριστήσει τις παραπάνω τρεις χώρες αλλά και άλλες όπως η Κίνα, η Ρωσία και ο Λίβανος για τη σταθερή υποστήριξη των συριακών θέσεων στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Μέσα σε όλα αυτά οι ΗΠΑ προσπαθούν να μεγεθύνουν τη διεθνοποίηση των εξελίξεων στη Συρία και να πετύχουν την επιβολή διεθνών - ει δυνατόν - κυρώσεων, σφίγγοντας από τη μεριά τους τον κλοιό οικονομικών αντιποίνων κατά της κυβέρνησης Ασαντ. Η υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον ζήτησε προχτές την ενίσχυση της πίεσης έναντι της Συρίας από την Κίνα και την Ινδία λόγω των ενεργειακών τους επενδύσεων στη χώρα, την επιβολή εμπάργκο στις πωλήσεις όπλων από τη Ρωσία στη Συρία και την επιβολή κυρώσεων στην πετρελαϊκή βιομηχανία της Συρίας από χώρες της ΕΕ (ζητώντας ουσιαστικά «μεγαλύτερες θυσίες» από τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία που είναι οι μεγαλύτεροι εισαγωγείς του συριακού πετρελαίου )...

Εξυπακούεται βέβαια πως ο απώτερος στόχος της Ουάσιγκτον (αλλά και χωρών της ΕΕ και του Ισραήλ) δεν είναι η «δημοκρατία στη Συρία» αλλά ο τεράστιος ορυκτός πλούτος της, η αναδιανομή των «μεριδίων» των αγορών, εντέλει η αποσταθεροποίηση μιας χώρας με αντιιμπεριαλιστικές αναφορές που αποτελεί σύμμαχο αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην Παλαιστίνη και στο Λίβανο. Εάν οι ΗΠΑ «ξεμπερδέψουν» με τη Συρία, θα μπορούν να κινηθούν απερίσπαστα στον επόμενο ιμπεριαλιστικό στόχο που είναι το Ιράν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για την προώθηση των σχεδίων της Ευρείας Μέσης Ανατολής...

Εθελοτυφλούν όσοι αμφιβάλλουν πως η αποδυνάμωση του συριακού καθεστώτος, ή ακόμη κι η ανατροπή του, μπορεί να ανοίξει την «όρεξη» σε ιμπεριαλιστικά σχέδια επίθεσης και κατά του Ιράν, με το πρόσχημα του πυρηνικού του προγράμματος. Οτι δηλαδή τέτοιες κινήσεις μπορεί να οδηγήσουν σε διαμελισμούς κρατών της περιοχής και σε ντόμινο αποσταθεροποίησης και αιματοχυσιών με σαφείς κινδύνους για τους λαούς της περιοχής...