Τα μεταξύ τους κονταροχτυπήματα, με την εμπλοκή όλων των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης, μαζί με τις μερίδες της πλουτοκρατίας, που καθένας από αυτούς στηρίζει και εκπροσωπεί, έρχονται εκ των πραγμάτων να ακυρώσουν στην πράξη μέχρι και τις «συμφωνίες κορυφής», που οι ίδιοι συνομολόγησαν στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Στο προσκήνιο, έρχονται οι νέες αντινομίες, πρωτόγνωρα στους καιρούς μας φαινόμενα και εκδηλώσεις που απαιτούν πλέον την ενεργοποίηση και των μηχανισμών «έκτακτης ανάγκης», για τη διοχέτευση πακτωλού από ζεστό χρήμα μέσα από το τραπεζικό σύστημα. Καθένας από την πλευρά του και όλοι μαζί απέναντι στο λαό, ταυτόχρονα με τους μηχανισμούς διάσωσης του εκμεταλλευτικού συστήματος, βάζουν μπροστά και τα νέα «πακέτα» με τη φρούδα ελπίδα να καλύψουν τις τρανταχτές αστοχίες του αντιλαϊκού προγράμματος, τη διόγκωση που εμφανίζουν και στα παραγόμενα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού. Τα παραπάνω είναι στην «ατζέντα» των διαβουλεύσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση και τα επιτελεία των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών (ΕΕ - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) που ξεκίνησαν την περασμένη βδομάδα.

Συγκεκριμένα:

Τραπεζικό σύστημα: Κοινό μυστικό είναι οι διαδρομές χρήματος από τους μηχανισμούς στήριξης (ΕΕ - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) προς το κράτος (με τη διαμεσολάβηση της Τράπεζας της Ελλάδας και αφού πρώτα πληρώσουν τους ομολογιούχους) και από κει με μορφή ολιγοήμερης κατάθεσης στις τράπεζες, που με τη σειρά τους δανείζουν ξανά το κράτος (έντοκα γραμμάτια). Ταυτόχρονα, ο δανεισμός των ντόπιων τραπεζών, η «εξάρτηση» από τα σχεδόν τζάμπα κεφάλαια της ευρωτράπεζας, φτάνει σήμερα στο αστρονομικό ύψος των 105 δισ. ευρώ, πάνω από το 45% του παραγόμενου ΑΕΠ! Η διαδικασία «κουρέματος» των κρατικών ομολόγων έχει ξεκινήσει, για πρώτη δόση εκτιμάται να φτάσει στο 21%, ενώ η κεντρική τράπεζα του ευρωσυστήματος πλέον δεν αποδέχεται μεγάλο μέρος από τις εγγυήσεις (ομολογίες, τιτλοποιημένα δάνεια κ.ά.), με βάση τις οποίες τους διοχετεύει κεφάλαια. Για την αντιμετώπιση των κραδασμών, σχεδιάζεται η ενεργοποίηση του «έκτακτου μηχανισμού παροχής ρευστότητας» (Emergency Liquidity Assistance - ELA). Οι μη αποδεκτές από την κεντρική τράπεζα του ευρωσυστήματος εγγυήσεις θα γίνονται αποδεκτές από το εδώ παράρτημά της, την Τράπεζα της Ελλάδας, που αναλαμβάνει τη διοχέτευση των κεφαλαίων. Πρόκειται για μηχανισμό που τελευταία ανέσυραν, που κινείται στα όρια του ευρωσυστήματος και μόνο σε ακραίες καταστάσεις, όπως πριν από λίγο καιρό για τις τράπεζες της Ιρλανδίας. Σε ρόλο βασικού ελεγκτή έχουν προσλάβει το μονοπώλιο «Black Rock», καθώς επίσης και την «Ernst & Younk».

Μετά την ολοκλήρωση της έρευνας, στα «κιτάπια» των τραπεζών, για την αποφυγή μετάδοσης κραδασμών σε πλαϊνούς κρίκους, θα εξετάσουν τις κατάλληλες «λύσεις», με στόχο τη θωράκιση της κεφαλαιακής επάρκειας, όπως μέσα από αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, συγχωνεύσεις, ή με την αναγκαστική και παντελώς ανεπιθύμητη από τους τραπεζίτες προσφυγή στον ειδικό μηχανισμό στήριξης, που προβλέπεται για τις τράπεζες στο αρχικό μνημόνιο. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, οι κεφαλαιακές απώλειες των ντόπιων τραπεζών μόνο από το «κούρεμα» εκτιμώνται στα 4,5 με 5 δισ. ευρώ, ενώ πρόσθετα, για την ώρα άγνωστου ύψους, κεφάλαια θα απαιτηθούν και από τη διόγκωση των επισφαλών δανείων, τυχόν άλλους σκελετούς που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους κ.ά. Ηδη, γίνεται λόγος και για επόμενη δόση «κουρέματος».

Ιδιωτικοποίησεις: Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας θεωρούν οι ίδιοι τον ποσοτικό στόχο τους για τα 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2015. Για λόγους συγκρισιμότητας, να σημειωθεί πως η τρέχουσα χρηματιστηριακή αξία για το σύνολο των εισηγμένων εταιρειών στο Χρηματιστήριο της Αθήνας έχει συρρικνωθεί κάτω από τα 40 δισ. ευρώ, σε μια διαδικασία «κουρέματος» που οι «αναλυτές» τους βλέπουν να συνεχίζεται. Κυβερνητικοί παράγοντες υποστηρίζουν ότι θα βάλουν στο παζάρι την ιδέα της «επαναδιαπραγμάτευσης». Με βάση τα όσα ήδη έχουν συμφωνήσει, το ξεπούλημα θα γίνει στις τιμές που θα βρουν στην πιάτσα. Είναι απόλυτα φανερό ότι η ουσία δε βρίσκεται στον ποσοτικό στόχο τους, αλλά στη μαζική εκχώρηση άπλετου ζωτικού χώρου στα μονοπώλια και τις άλλες μερίδες της πλουτοκρατίας.

Εκταμιεύσεις δανείων: Οι οξυμένες αντιπαραθέσεις και οι ανταγωνισμοί μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ έρχονται να αποδείξουν ότι οι όποιες μεταξύ τους συμφωνίες έχουν προσωρινό χαρακτήρα. Οι πρόσθετες χρηματικές εγγυήσεις που ζήτησε και απέσπασε η κυβέρνηση της Φινλανδίας είχαν και συνέχεια με την προσθήκη και άλλων κυβερνήσεων (Ολλανδία, Αυστρία κ.ά.). Το γεγονός και μόνο ότι αυτήν τη βδομάδα συνεδριάζουν εκτάκτως οι υπουργοί Οικονομίας της Ευρωζώνης φανερώνει πολλά. Είναι απόλυτα σίγουρο, το βεβαίωσε τις προάλλες και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών, ότι ο νέος μηχανισμός (EFSF) δεν πρόκειται να είναι έτοιμος πριν από τα μέσα του Οκτώβρη. Η έκτη δόση από τον προηγούμενο μηχανισμό στήριξης της πλουτοκρατίας είναι προγραμματισμένη για το Σεπτέμβρη, αλλά ήδη διαφαίνεται ο νέος κύκλος απροσχημάτιστων και χωρίς προηγούμενο απειλών, ακόμη και για το ενδεχόμενο «κενού χρηματοδότησης». Ο Ε. Βενιζέλος παραδέχτηκε επίσης ότι «δε μιλάμε τώρα για έκτη δόση, μιλάμε για την κάλυψη των δανειακών αναγκών της Ελλάδος το Σεπτέμβριο» και έκανε λόγο για «μεταβατικό σχήμα»...

Μαζί με την κλιμάκωση των μέτρων που έχουν περιλάβει στον «εφαρμοστικό νόμο», ετοιμάζουν το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή τον Οκτώβρη, προκειμένου να αποτελέσει τον προπομπό του κρατικού προϋπολογισμού για την ερχόμενη χρονιά (2012). Μέσα στις προδιαγραφές είναι η παραπέρα καρατόμηση των συντελεστών (σήμερα 20%) που ισχύουν στα επιχειρηματικά κέρδη, στην κατεύθυνση δηλαδή που έχει υποδείξει και η ΝΔ. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μαζί και οι ιμπεριαλιστικοί Οργανισμοί «εξετάζουν από μηδενική βάση» όλες τις «φοροελαφρύνσεις» των λαϊκών νοικοκυριών, αυτές δηλαδή που τρεμοπαίζουν στα πόδια τους μετά και την εφαρμογή του εφαρμοστικού νόμου τους (δαπάνες για νοίκια, φροντιστήρια, τόκους στεγαστικών δανείων κ.ά.). Αυτή είναι και η επίσημη θέση του ΔΝΤ, που μαζί με τα άλλα «κοράκια» «αξιολογούν» τη μέχρι τώρα κλιμάκωση και την αποδοτικότητα των νέων πακέτων που ετοιμάζουν.

Το υπουργείο Οικονομικών έχει ανοίξει τα χαρτιά του και ανοιχτά ομολογούν την εφαρμογή νέων μέτρων όπως:

• Σταδιακή προσέγγιση της τιμής πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης, όπως αναφέρουν με «επιδότηση κόστους στους καταναλωτές», δηλαδή για τη διαχείριση των ακραίων φαινομένων της φτώχειας. Η πρώτη δόση μπαίνει σε εφαρμογή από φέτος το φθινόπωρο.
• Σταδιακή προσέγγιση των αντικειμενικών τιμών ακινήτων με τις εμπορικές τιμές, που με τη σειρά της θα συμπαρασύρει προς τα πάνω και μια σειρά από άλλα χαράτσια που συνδέονται με τις αντικειμενικές τιμές, όπως τους ετήσιους φόρους «κατοχής», το ΤΑΠ, που πληρώνεται με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και από τους ενοικιαστές, τα τεκμήρια φορολόγησης στη μικρή περιουσία.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα επίσημα στοιχεία για την εξέλιξη του ΑΕΠ της χώρας, αλλά και εκείνα που αφορούν την πορεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού, αποκαλύπτουν ότι η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να ενισχύσει ακόμα περισσότερο τους όρους στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου, κινείται μέσα σε ένα ιδιαίτερα καταστροφικό «φαύλο κύκλο», που προμηνύει όλο και πιο ολέθριες συνέπειες για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Είτε άμεσα με τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας, την κλιμακούμενη επίθεση στα λαϊκά εισοδήματα και την κατάργηση δημόσιων υπηρεσιών Υγείας - Παιδείας, είτε έμμεσα με την ολοκληρωτική σχεδόν εκχώρηση των φόρων που πληρώνουν μισθωτοί και συνταξιούχοι στους τραπεζίτες - πιστωτές και άλλες ομάδες της πλουτοκρατίας.

Από την πρώτη στιγμή, ήταν φανερό με γυμνό μάτι ότι οι προσπάθειες κυβέρνησης - τρόικας να αντιμετωπίσουν την καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, μέσα από μέτρα και ρυθμίσεις φιλομονοπωλιακού χαρακτήρα, που τελικά διευκολύνουν ακόμα περισσότερο τη συγκέντρωση κεφαλαίων και συγκεντροποίηση της παραγωγής, θα οδηγούσαν στα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, από αυτά που διαφήμιζε ο Γ. Παπανδρέου, το Μάη του 2010, όταν πρωτοεμφανίστηκε το μνημόνιο.

Τα δημόσια ελλείμματα και το υψηλό χρέος, αποτέλεσμα της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου που ακολούθησαν επί δεκαετίες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και μαζί οι δυσαναλογίες που προκάλεσε στην οικονομία η καπιταλιστική κρίση, ήταν μόνο το άλλοθι, το πρόσχημα, για να περάσουν τη σωρεία των αντιδραστικών νόμων που ψήφισαν μαζί με τη ΝΔ, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Νόμοι και ρυθμίσεις που οδήγησαν ταυτόχρονα και στη χρεοκοπία εκατοντάδων χιλιάδων λαϊκών νοικοκυριών και στο παραπέρα βάθεμα της κρίσης και στη ραγδαία αύξηση του δημόσιου χρέους.

Το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο από την πρώτη στιγμή: Κάθε τρίμηνο, που έχει οριστεί ως περίοδος αξιολόγησης της πορείας της ελληνικής οικονομίας και παράλληλα εκταμίευσης της τακτικής δόσης του δανείου που υπέγραψε το ΠΑΣΟΚ με ΕΕ και ΔΝΤ, είναι τρίμηνο ανακοίνωσης νέων μέτρων σε βάρος των εργαζομένων, που κάθε φορά είναι πιο σκληρά και πιο επώδυνα, μέτρα που προκαλούν απελπισία και απόγνωση.

Ολοι θυμόμαστε τις κυβερνητικές φανφάρες, πριν από τρεις μήνες, τον Μάη, που το δίδυμο Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου επιχειρούσε να πείσει τους εργαζόμενους ότι παρουσιάστηκαν τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης του ΑΕΠ, ενώ ο τότε υπουργός Οικονομικών έλεγε, μάλιστα, ότι αυτό έγινε πρόωρα, αφού «η εξέλιξη αυτή αναμενόταν για μετά το δεύτερο τρίμηνο του έτους». Ηρθε λοιπόν και το δεύτερο τρίμηνο. Και τι δείχνουν τα επίσημα στοιχεία για την εξέλιξη του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος;

Το ΑΕΠ, σε σταθερές τιμές, το δεύτερο τρίμηνο του 2011 μειώθηκε κατά 6,9%, σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2010. Η σχετική μείωση το πρώτο τρίμηνο του χρόνου ήταν της τάξης του 8,1%. Αν επιχειρήσουμε να δούμε την εξέλιξη του ΑΕΠ ολόκληρο το πρώτο εξάμηνο, είναι:

• Κατά 7,5% μειωμένο σε σχέση με το 2010.
• Κατά 9,17% μειωμένο σε σχέση με το 2009.
• Κατά 11,53% μειωμένο σε σχέση με το 2008.

Από τα επίσημα στοιχεία για την εξέλιξη του ΑΕΠ το πρώτο εξάμηνο κάθε χρόνου από το 2000, προκύπτει ότι η φετινή οικονομική δραστηριότητα στη χώρα, έστω όπως τη μετρούν οι αστοί, βρίσκεται περίπου στα επίπεδα του 2004. Το εύρος της κρίσης έχει μεγεθυνθεί τόσο πολύ, που ακόμα και οι κυβερνώντες εκτιμούν τώρα ότι θα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι, αν η πτώση του ΑΕΠ το 2011 περιοριστεί στο - 4,5%. Αξιολογήσεις ξένων οικονομολόγων υποστηρίζουν ότι και το 2011 η πτώση του ΑΕΠ θα φτάσει το 2%. Σε κάθε περίπτωση, η κρίση, παρά τα μέτρα που υποτίθεται ότι θα μας έβγαζαν από αυτή, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Πότε θα επέλθει η ύφεση, ποια θα είναι, δηλαδή, η στιγμή που θα πάψει να μειώνεται η οικονομική δραστηριότητα, δεν μπορούμε να το πούμε με ακρίβεια. Ωστόσο, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι όσο βαθύτερη και μακροχρόνια είναι η κρίση, τόσο παρατεταμένη και ασταθής, θα είναι η όποια ανάκαμψη προκύψει στην πορεία.

Με την ευκαιρία, να σημειώσουμε ότι οι αστοί, στην προσπάθειά τους να συσκοτίσουν το νομοτελειακό χαρακτήρα που έχει για στον καπιταλισμό η φάση της κρίσης και να δημιουργήσουν αυταπάτες για το περιοδικό - κυκλικό ξέσπασμά της, αποφεύγουν να μιλήσουν για τις διάφορες φάσεις της κρίσης. Εντελώς σχηματικά, και χωρίς να αποκλείονται ταλαντεύσεις και πισωγυρίσματα στο πλαίσιο ενός και μόνο κύκλου, οι φάσεις είναι: Πρώτη φάση, η κρίση. Στα όριά της σημειώνεται συνεχής πτώση της παραγωγής, έχουμε, δηλαδή, συνεχώς μικρότερο όγκο παραγωγής εμπορευμάτων από την προηγούμενη περίοδο. Δεύτερη, η φάση της ύφεσης, που επέρχεται όταν σταματάει η πτωτική τάση της παραγωγής και η οικονομία περνά σε μια περίοδο στασιμότητας. Τρίτη, είναι η φάση της αναζωογόνησης ή της ανάκαμψης. Εδώ η παραγωγή παρουσιάζει αυξητική τάση, αλλά το επίπεδό της δεν έχει φτάσει ακόμα τα προ της κρίσης επίπεδα. Τέταρτη, η φάση της ανόδου, όπου η παραγωγή έχει καλύψει τα προ της κρίσης επίπεδα και συνεχίζει να εξελίσσεται με αυξανόμενους ρυθμούς, μέχρι να ξεσπάσει η... νέα κρίση.

Τη στιγμή, πάντως, που η παραγωγική δραστηριότητα βαίνει συνεχώς μειούμενη, αυξάνονται οι δαπάνες που κάνει η κυβέρνηση, για να ικανοποιήσει τα διάφορα κοράκια που κερδίζουν δισεκατομμύρια από τη χρηματοδότηση των κρατικών ελλειμμάτων. Το αποτέλεσμα είναι η ραγδαία αύξηση του κρατικού χρέους, που ήδη κινείται σε επίπεδα που καθιστούν αδύνατη την αποπληρωμή του, κάτι που ομολογούν ευθέως όλοι οι εμπλεκόμενοι παράγοντες, από την ΕΕ και το ΔΝΤ, μέχρι τους ίδιους τους τραπεζίτες που ...έχουν λαμβάνειν από την ελληνική κυβέρνηση. Το σχέδιο που έχουν βάλει σε εφαρμογή από την πρώτη στιγμή, είναι να συνεχιστούν απρόσκοπτα οι πληρωμές των τοκοχρεολυτικών δόσεων των διαφόρων δανείων, είτε με τα διαθέσιμα της χώρας, κατακρεουργώντας ακόμα περισσότερο το λαϊκό εισόδημα, είτε με τα νέα δάνεια που δίνουν ΕΕ - ΔΝΤ κι αυτό ...όσο πάει. Γι' αυτό άλλωστε στην ΕΕ κατέληξαν τον περασμένο μήνα στη μερική αναδιάρθρωση του χρέους, την οποία βεβαίως για λόγους ψυχολογίας περισσότερο ονόμασαν «αντικατάσταση υφιστάμενων ομολόγων με νέα», μια διαδικασία που στην πράξη αποτελεί αναστολή πληρωμών.

Βέβαια, μέχρι και σήμερα, οι πληρωμές των τοκοχρεολυτικών δόσεων γίνονται με κανονικούς ρυθμούς, κάτι ωστόσο που σημαίνει ξεπουπούλιασμα ακόμα και του μειωμένου πλούτου που παράγεται στη χώρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2008, την τελευταία χρονιά που το ΑΕΠ σημείωσε άνοδο, τα τοκοχρεολύσια που πληρώθηκαν στους τραπεζίτες ήταν περί τα 37,5 δισ. ευρώ, ενώ φέτος, μετά από τρία χρόνια συνεχούς πτώσης του ΑΕΠ, η κυβέρνηση θα πληρώσει 63,7 δισ. ευρώ!!!

Χαρακτηριστικό για να κατανοήσει κάποιος τον εγκληματικό χαρακτήρα της φιλομονοπωλικής πολιτικής της κυβέρνησης, είναι τα στοιχεία που αφορούν στην εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού. Κατά το πρώτο εξάμηνο, το σύνολο των τακτικών εσόδων του κράτους, τα έσοδα, δηλαδή, από κάθε μορφής άμεσους και έμμεσους φόρους και άλλου είδους καταβολές, που κατά κύριο λόγο πληρώνουν τα λαϊκά στρώματα, αφού το μεγάλο κεφάλαιο έχει εξασφαλίσει φορολογική ασυλία, έφτασαν στο ποσό των 23,8 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Αυτά, τα 23,8 δισ. μπορεί να ήταν όλα κι όλα τα κρατικά έσοδα, όμως μέσα στο πρώτο εξάμηνο η κυβέρνηση πλήρωσε:

• 19,7 δισ. ευρώ για την εξόφληση μακροπρόθεσμων δανείων.
• 11,6 δισ. ευρώ για την εξόφληση βραχυπρόθεσμων δανείων.
• 7 δισ. ευρώ για την πληρωμή των τόκων που εισπράττουν κάθε μήνα τα αρπαχτικά - εταίροι των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Η πρόσθεση δείχνει 38,2 δισ. ευρώ. Ναι, πλήρωσαν στις τράπεζες για τα χρέη που οι ίδιοι δημιούργησαν με την πολιτική τους 38,2 δισ. ευρώ και ως φυσικό αποτέλεσμα αυτής, της πρώτης τους επιλογής, σου λένε ότι δεν υπάρχουν πόροι για μισθούς, δεν υπάρχουν λεφτά για συντάξεις, δεν υπάρχουν κονδύλια για θέσεις εργασίας, δεν υπάρχουν περιθώρια για δωρεάν Παιδεία, «τέλειωσε το τζάμπα» για τις υπηρεσίες της δημόσιας Υγείας.

Ολα τα κρατικά έσοδα των 23,8 δισ. ευρώ, κι ακόμα 15 δισ. που πήραν με τη μορφή νέων δανείων, τα προσέφεραν στους τραπεζίτες, για να μπορούν να συνεχίσουν να λεηλατούν τα πάντα και τους πάντες. Αυτή είναι η πολιτική που αξιώνει η οικονομική ολιγαρχία. Αυτή είναι η διαδικασία και οι προτεραιότητες στη διαχείριση των δημοσίων εσόδων, σύμφωνα με τον ...καταστατικό χάρτη των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι στο μέτρο που το σύνολο των κρατικών εσόδων μιας οικονομικής οντότητας, όπως στην προκειμένη περίπτωση εμφανίζεται το αστικό κράτος, κατευθύνεται για την πληρωμή ή την εξυπηρέτηση δανείων, δεν έχει την παραμικρή προοπτική.

Κυβέρνηση και τρόικα επιχειρούν να δώσουν στο σύστημα ανάσες ζωής, να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι προοπτικές υπάρχουν. Πώς το κάνουν; Ξεζουμίζοντας όσο γίνεται περισσότερο τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Στέλνοντας εκατοντάδες χιλιάδες στην ανεργία. Γδέρνοντας τους μισθούς και τις συντάξεις όσο γίνεται περισσότερο. Ανατρέποντας ολόκληρο το περιβάλλον των κοινωνικο-παραγωγικών σχέσεων που ίσχυαν μέχρι σήμερα. Μετατρέποντας τις εργασιακές σχέσεις σε εξάρτηση δουλείας του εργαζόμενου από τον παμφάγο καπιταλιστή. Επιχειρώντας να μεταφέρουν στη χώρα τα όσα ανήκουστα ισχύουν σε κοινωνίες όπου οι εργαζόμενοι έχουν μεταβληθεί σε εξαρτήματα των μηχανών, προκειμένου το πολυεθνικό κεφάλαιο να συνεχίζει να κερδίζει.

Προς τα εκεί οδηγούν τα μέτρα, με τα οποία η κυβέρνηση προσπαθεί επί ενάμιση χρόνο να σαβανώσει τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Εκεί στοχεύει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που ψήφισαν πρόσφατα, αυτό θα επιδιώκουν και τα νέα μέτρα που - έτσι κι αλλιώς - θα ανακοινωθούν το επόμενο διάστημα. Ετσι μπορούν και ξέρουν να υπηρετούν την πλουτοκρατία και θα συνεχίσουν να το κάνουν μέχρι να ξεσπάσει ο χείμαρρος της λαϊκής αγανάκτησης, μέχρι να φτάσει στο σημείο να ορθώσει το δικό του μπόι και τα δικά του χαρακώματα το Λαϊκό Μέτωπο και ο λαός να δώσει τη δική του λύση, για διέξοδο από την κρίση, στην κατεύθυνση της ρήξης και της οριστικής ανατροπής.