Το κύμα των κινητοποιήσεων διαμαρτυρίας για την Παιδεία, που ήδη συμπληρώνει τρεις μήνες με συνεχιζόμενες καταλήψεις μεγάλου αριθμού σχολείων και πανεπιστημίων, οδήγησε στην παραίτηση του υπουργού Παιδείας, Χοακίν Λαβίν. Ωστόσο, το θετικότερο είναι η αποδοχή και η στήριξη αυτού του αγώνα από την πλειονότητα της χιλιάνικης κοινωνίας, αλλά και ο συντονισμός μεγάλου τμήματος των χιλιάνικων εργατικών συνδικάτων που έκανε την πρεμιέρα του στις 9 του Αυγούστου, όπου μόνο στο Σαντιάγκο διαδήλωσαν 100.000 εργαζόμενοι.

Ο Πρόεδρος Πινιέρα, καταρχήν, αγνόησε τις διεκδικήσεις των μαθητών, φοιτητών και πανεπιστημιακών, ωστόσο αντιλαμβανόμενος ότι κάτι έπρεπε να γίνει «σοφίστηκε» μία «μεγάλη εθνική συμφωνία» σε μία προσπάθεια να λύσει εντελώς επιφανειακά κάποια από τα αιτήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας, η οποία στη συνέχεια απέρριψε την πρωτοβουλία της κυβέρνησης αντιπροτείνοντας «ένα μεγάλο κοινωνικό σύμφωνο» στο οποίο ο Πινιέρα ανταπάντησε, μεταθέτοντας την εξουσία για την επίλυση της αντιπαράθεσης στα χέρια των «καραμπινιέρος» της Χιλής. Ενας θεσμός που από τη εποχή της δικτατορίας του Πινοτσέτ (1973-1990) και μετά, αποτελεί το σύμβολο της κρατικής βίας, που έχοντας και τώρα το πράσινο φως, ξυλοκόπησε και «έπνιξε» με δακρυγόνα και χημικά τη νεολαία και τους συνοδοιπόρους της. Σε μόνο δύο μέρες οι χιλιάνικες φυλακές δέχτηκαν σχεδόν 1.000 κρατούμενους, με τάση αυτός ο αριθμός να αυξηθεί στη συνέχεια. Ωστόσο, αυτό που ξεκίνησε ως ένα αίτημα για δημόσια, δωρεάν και ποιοτική Παιδεία, και που δεν επιλύθηκε από την προηγούμενη «σοσιαλιστική» κυβέρνηση της Μπατσελέτ ( η οποία εφάρμοσε στους «πιγκουίνους» της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το 2006, την ίδια κατασταλτική συνταγή) σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα κίνημα που συνεχώς διευρύνεται και ενισχύεται, ενώ τα αιτήματα αφορούν ευρύτερα θέματα της κοινωνίας.

Η δικτατορία δολοφόνησε χιλιάδες αγωνιστές, συνέθλιψε λαϊκές οργανώσεις, κατάργησε δικαιώματα που είχαν επιτευχθεί με αγώνες αιώνων από το χιλιάνικο λαό και την εργατική του τάξη. Δεν κατάφερε όμως να δολοφονήσει την ιστορική μνήμη και τις αγωνιστικές παραδόσεις του χιλιάνικου λαού. Μια ιδιαίτερη αρετή αυτού του σημερινού κινήματος είναι το γεγονός ότι συσπείρωσε με το ίδιο βασικό αίτημα πρακτικά όλη τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, την τεχνική εκπαίδευση και την πανεπιστημιακή, τόσο κρατικών ιδρυμάτων όσο και ιδιωτικών και με τη στήριξη των πιο σημαντικών πρυτάνεων. Ακόμα, κέρδισε τους γονείς, συνδικάτα και λαϊκές οργανώσεις σε βαθμό που να υπολογίζει με το 80% στήριξης σε εθνικό επίπεδο, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, που επικυρώνεται από τις όλο και μεγαλύτερες πορείες που διοργανώνονται. Σε αυτές τις κινητοποιήσεις προστέθηκαν οι εργάτες στα ορυχεία χαλκού, που διεκδικούν μεγαλύτερους μισθούς και να σταματήσει η δίωξη των συνδικαλιστών, ακολούθησαν οι εργαζόμενοι στη κρατική εταιρία χαλκού Codelco που αντιτάσσονται στα κυβερνητικά σχέδια για την ιδιωτικοποίησή της, στη συνέχεια οι περιβαλλοντιστές που αντιτίθενται στο αμφιλεγόμενο σχέδιο HydroAysen που αφορά τη καταστροφική κατασκευή πέντε υδροηλεκτρικών σταθμών στη χιλιάνικη Παταγονία, ενώ συνεχίζονται με αμείωτη ένταση οι κινητοποιήσεις των ιθαγενών Μαπούτσες κλπ. Να πούμε εδώ, ότι στις 18 του Αυγούστου πραγματοποιήθηκε άλλη μία μαχητική πορεία για την Παιδεία, ενώ στις 24 και 25 του τρέχοντος μήνα θα πραγματοποιηθεί εθνική απεργία που κήρυξε η Γενική Συνομοσπονδία Εργαζομένων της Χιλής (CUT).

Τόσο οι απειλές όσο και η άγρια καταστολή δεν έκαμψε το αγωνιστικό πνεύμα του εκπαιδευτικού κινήματος, ενώ εντείνονται οι φήμες για σκλήρυνση της στάσης της κυβέρνησης, μετά και τις απαράδεκτες δηλώσεις του δημάρχου του Σαντιάγκο, Πάβλο Σαλακέτ. Ο τελευταίος ανέφερε ότι «αν αυτό (σ.σ. οι κινητοποιήσεις) δεν σταματήσει πριν τις 11 του Σεπτέμβρη (σ.σ. Επέτειος του αιματηρού πραξικοπήματος ενάντια στην κυβέρνηση της Λαϊκής Ενότητας του Σαλβαδόρ Αλιέντε) και πιστεύω ότι δε θα σταματήσει, θα γίνει πολύ σκληρό και θα πρέπει να ζητήσουμε βοήθεια από τις Ενοπλες Δυνάμεις»(!!!).

Στο μεταξύ, αναγνωρισμένοι καλλιτέχνες της Χιλής πραγματοποίησαν συμβολική κατάληψη των γραφείων της Unicef, σε στήριξη του αγώνα των φοιτητών που αποτελεί, όπως σημειώνουν, την πρωτοπορία του κινήματος στη Χιλή για «μια άλλη χώρα» και σε μία προσπάθεια να γνωστοποιήσουν παγκοσμίως τον αγώνα των φοιτητών, που εκτός των άλλων κινητοποιήσεων, πραγματοποιούν και απεργία πείνας εδώ και 30 μέρες, ενώ τρεις από αυτούς δήλωσαν ότι από την περασμένη Τρίτη κόβουν και το νερό. Ακόμα, η γνωστή συγγραφέας, Ισαμπέλ Αλιέντε, ανιψιά του Προέδρου Αλιέντε, σταμάτησε την προγραμματισμένη περιοδεία της ανά τη Χιλή σε ένδειξη αλληλεγγύης με το φοιτητικό κίνημα. Επίσης, η Ηπειρωτική Λατινοαμερικάνικη και της Καραϊβικής Οργάνωση Φοιτητών (Oclae) ξεκίνησε το συνέδριό της στο Μοντεβιδέο, πρωτεύουσα της Ουρουγουάης, εκδηλώνοντας την αμέριστη αλληλεγγύη της στους νέους Χιλιανούς που αγωνίζονται για δημόσια, ποιοτική Παιδεία στην πατρίδα τους. Και ο Κουβανός τραγουδοποιός Σίλβιο Ροντρίγκες εξέφρασε σε μήνυμά του την αλληλεγγύη του στους Χιλιανούς φοιτητές.

Την αλληλεγγύη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος της Ελλάδας προς τους αγώνες της εργατικής τάξης και των φοιτητών στη Χιλή εκφράζει με επιστολή της προς τις πρεσβείες της Χιλής στην Ευρώπη η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ. Η επιστολή έχει ως εξής:

«Η εκπαιδευτική κοινότητα της Χιλής βρίσκεται εδώ και 3 μήνες σε κινητοποιήσεις για το εξαιρετικά ταξικό και "δύο ταχυτήτων" εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας τους, καθώς υποχρηματοδοτείται εδώ και 20 χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις σοσιαλδημοκρατικές και φιλελεύθερες, με αποτέλεσμα ο λαός της Χιλής να πληρώνει χιλιάδες ευρώ κάθε χρόνο από την τσέπη του.

Το οργανωμένο κίνημα των γονιών, των σπουδαστών μαζί με τα συνδικάτα απορρίπτουν την αντιεκπαιδευτική πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση της Χιλής. Μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις συγκλονίζουν όλες τις μεγάλες πόλεις της Χιλής, οι οποίες αντιμετωπίζονται από την κυβέρνηση με τις δυνάμεις καταστολής.

Την ίδια περίοδο, η κυβέρνηση της Χιλής προχωρά στην ιδιωτικοποίηση των ορυχείων χαλκού και της κρατικής εταιρείας εξόρυξης και εμπορίας χαλκού, CODELCO, που είναι η μεγαλύτερη στο είδος της σε όλο τον πλανήτη και η μεγαλύτερη εξαγωγική εταιρεία της χώρας.

Το ΠΑΜΕ που εκπροσωπεί το ταξικό κίνημα της Ελλάδας εκφράζει την αλληλεγγύη στην εργατική τάξη και τους φοιτητές της Χιλής που αγωνίζονται για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία για όλους. Καταγγέλλει την προσπάθεια της κυβέρνησης να ξεπουλήσει τον ορυκτό πλούτο της Χιλής στις πολυεθνικές. Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα των εργατών στα ορυχεία ενάντια στην ιδιωτικοποίηση».

Επίσης, η Εκτελεστική Γραμματεία του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ) χαιρετίζει τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των φοιτητών και μαθητών της Χιλής «που εδώ και 3 μήνες βρίσκονται στους δρόμους ενάντια στο εξαιρετικά ταξικό εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας τους, το οποίο υποχρηματοδοτείται εδώ και 20 χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις, σοσιαλδημοκρατικές και φιλελεύθερες. Αποτέλεσμα είναι ο λαός της Χιλής να πληρώνει χιλιάδες ευρώ κάθε χρόνο από την τσέπη του».

Οπως τονίζει η Εκτελεστική Γραμματεία του ΜΑΣ: «Τα νέα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση της Χιλής για το εκπαιδευτικό σύστημα θα εντείνουν κι άλλο τους ταξικούς φραγμούς.

Καταγγέλλουμε το όργιο βίας και τρομοκρατίας από την Αστυνομία της Χιλής ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό και τους φοιτητές. Οι μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις που συγκλονίζουν όλες τις μεγάλες πόλεις της Χιλής, αντιμετωπίζονται από την κυβέρνηση με καταστολή - ήδη οι τραυματίες και οι συλληφθέντες είναι εκατοντάδες. Η Παιδεία είναι πρώτα και κύρια υπόθεση της εργατικής τάξης και του λαού. Ο αγωνιστικός συντονισμός του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό κίνημα και τα συνδικάτα δίνει νέα πνοή στη συνέχεια του αγώνα. Πάνω από 130.000 διαδήλωσαν στο Σαντιάγο στις 9 Αυγούστου.

Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, που εκπροσωπεί δεκάδες φοιτητικούς συλλόγους, εκατοντάδες Επιτροπές Αγώνα και χιλιάδες αγωνιστές του φοιτητικού κινήματος της Ελλάδας εκφράζει την αλληλεγγύη στην εργατική τάξη και τους φοιτητές της Χιλής που αγωνίζονται για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία για όλους. Δεσμευόμαστε με κάθε τρόπο να δείξουμε την αλληλεγγύη μας. Καλούμε κάθε φοιτητικό και σπουδαστικό σύλλογο να πάρει απόφαση στήριξης και αλληλεγγύης».

1) Ανεξάρτητα από το πόσο και πώς αντιλαμβάνονται τα ιστορικά προβλήματα και την πορεία αυτής της χώρας. 2) Ανεξάρτητα από το πώς αντιλαμβάνονται τη σχέση μεταξύ του κομμουνισμού ως τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας, δηλαδή κοινωνικού συστήματος, και την κυβέρνηση μιας χώρας από ένα κομμουνιστικό κόμμα. Η ατάκα αυτή καθεαυτή δείχνει τη βαθύτατη άγνοια όσων την ισχυρίζονται σε βαθμό έσχατης βλακείας. Είναι τοις πάσι γνωστή η άρρηκτη σχέση μεταξύ ενός συγκεκριμένου αποτελέσματος και των συγκεκριμένων αιτιών που το δημιουργούν. Είναι αυτό που λέγεται «αίτιο και αποτέλεσμα», «αίτιο και αιτιατό». Αυτήν την παγκοίνως γνωστή αρχή δείχνουν να την ξεχνούν οι θιασώτες της αβάσταχτης ελαφρότητας, όταν μιλούν για παράδειγμα περί Αλβανίας και ...χρησμών περί Ελλάδας. Είναι ελάχιστα γνωστά για τη σχέση ζωής στην πρώην Λαϊκή Αλβανία. Ούτε μπορούν να ληφθούν σοβαρά υπόψη τα λεγόμενα ενός εξανδραποδισμένου λαού στην Ελλάδα από την Αλβανία. Πέραν των ανθρώπινων αδυναμιών που πολλές φορές οδηγούν στον αυτοεξευτελισμό, γνωρίζουν ότι ήλθαν απρόσκλητοι σε μια χώρα που η εθνικοφροσύνη και ο ακραίος συντηρητισμός τη χαρακτηρίζουν σε μεγάλο βαθμό. Επομένως οι οικονομικές αδυναμίες της Λαϊκής Αλβανίας πρέπει να ερμηνευτούν ως χαρακτηριστικά μιας μικρής αδύναμης χώρας, όπως κάθε άλλης.