Τα συμφέροντα των οδηγών στα ταξί, έρχεται δήθεν να υπερασπίσει η κυβέρνηση, με την εφαρμογή της «απελευθέρωσης» και σε αυτό το επάγγελμα. Τον έπιασε ο «πόνος» τον υπουργό υποδομών, Γ. Ραγκούση, για τους οδηγούς, που δουλεύουν ακόμη και 12 ώρες ανασφάλιστοι και οι οποίοι - σύμφωνα με άρθρο του σε κυριακάτικη εφημερίδα - είναι και... σύμμαχοι των «δυνάμεων του τουρισμού». Το γεγονός ότι τα μονοπώλια του τουρισμού - οι «σύμμαχοι» των οδηγών, δηλαδή - έχουν επιβάλει συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα στους ανασφάλιστους εργαζόμενους που απασχολούν, εξαναγκάζοντάς τους το πρωί να δουλεύουν οδηγοί, το μεσημέρι σερβιτόροι και το βράδυ να πλένουν κλινοσκεπάσματα, ο υπουργός φυσικά και δεν το γνωρίζει. Προσπαθεί, όμως, για πολλοστή φορά, να δημιουργήσει μια εικονική αντίθεση μεταξύ οδηγών και αυτοαπασχολούμενων ταξιτζήδων, μετατρέποντας την εξαίρεση σε κανόνα. Γιατί εξαίρεση είναι η περίπου μια «ντουζίνα» «μαντράδων» και μερικών ακόμη, που δεν εργάζονται αλλά χρησιμοποιούν αυτήν την ιδιοκτησία ως επένδυση και εισπράττουν, εκμεταλλευόμενοι την εργατική δύναμη των οδηγών που έχουν υπό τη δούλεψή τους, με τη συντριπτική πλειοψηφία των βιοπαλαιστών ταξιτζήδων που δουλεύουν οι ίδιοι 12ωρα πάνω στο τιμόνι, 28 μέρες το μήνα. Ακόμη περισσότερο, «ξεχνά» ο υπουργός τούς πάνω από 12.000 χρεωμένους «ιδιοκτήτες» ταξί - 20.000 σύμφωνα με τα στοιχεία της Ομοσπονδίας - που και την κυριότητα της άδειας δεν έχουν ακόμη στο όνομά τους και τα σπίτια τους υποθήκευσαν σε κάποια τράπεζα έναντι του ποσού της άδειας.

Αδεια, που σημειωτέον μέχρι πριν από λίγα χρόνια είχε εκτοξευθεί στις 220.000 ευρώ. Δεν είναι, δηλαδή, ούτε καν τυπικά ιδιοκτήτες, αλλά οδηγοί στη «δούλεψη» των τραπεζών, που πολλές φορές είναι και ανασφάλιστοι, ακριβώς επειδή, λόγω της πτώσης του μεροκάματου και των υψηλών εξόδων, αδυνατούν να καταβάλουν τις εισφορές τους στον ΟΑΕΕ. Ισως να πρόφταιναν, να γίνουν μικροϊδιοκτήτες, αν δεν προλάβαινε αυτήν την ψευδαίσθηση να τους τη διαλύσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για την οποία ο νόμος περί «απελευθέρωσης» των «κλειστών» επαγγελμάτων, εντάσσεται στη συνολικότερη πολιτική της, που ως στόχο έχει να «ξεμπερδεύει» άμεσα, μια και καλή, με τον μικρό ιδιοκτήτη και παραγωγό από κάθε κλάδο της οικονομίας, προς όφελος των πιο πιστών της συμμάχων, των μονοπωλίων. Κι επί του προκειμένου, των μονοπωλίων του τουριστικού τομέα. Γιατί, στο τέλος, η μόνη συμμαχία που μπορεί να υπερασπίσει τα συμφέροντα και των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ιδιοκτητών, είναι κατ' αρχάς η μεταξύ τους συμμαχία ενάντια στα σχέδια δημιουργίας μεγάλων εταιρειών και σε αυτόν τον κλάδο και μαζί με την εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα να παλέψουν ενάντια στην καταστροφή και τη φτώχεια, που φέρνουν στους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους, τα μέτρα της κυβέρνησης για τα κέρδη των μονοπωλίων.