ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στα ύψη η εκμετάλλευση

Η λέξη «αθλιότητα» δε φτάνει για να περιγράψει την πολιτική τους.

Με μοντέλο την Θάτσερ, με χτύπημα του μεροκάματου ώστε να πέσει στα 25 ευρώ, με νόμο που θα δικάζει ως τρομοκράτη όποιον λέει πως έχει δίκιο ο απεργός, και μια αστυνομική μεραρχία άμεσης επέμβασης η κυβέρνηση και ο Τύπος που στηρίζει την πολιτική της δίνουν μ' ένα συνοπτικό τρόπο το πραγματικό νόημα της «ελευθερίας».

Η αστική δημοκρατία δεν χάνει ευκαιρία να θυμίσει πως είναι νέτα σκέτα μια δικτατορία του κεφαλαίου με κοινοβουλευτικό μανδύα.

Ο στόχος της εξομοίωσης των δημοσίων υπαλλήλων με τους πρωτοεισερχόμενους στην παραγωγή, αυτούς δηλαδή που στην πράξη πια θα μπαίνουν με 25 ευρώ μεροκάματο, για να περπατήσει απαιτεί ένταση της αντίστοιχης προπαγάνδας. Μιας προπαγάνδας που θα ξεκινά από την προσπάθεια να περάσει σαν αυτονόητο ότι ο δημόσιος τομέας ήταν αντιπαραγωγικός (χωρίς να εξηγεί πως αυτός ο δημόσιος τομέας υπηρέτησε με τον καλύτερο τρόπο όλες τις μέχρι τώρα ανάγκες του κεφαλαίου) και θα φτάνει ως την ξεδιάντροπη συκοφάντηση των εργαζομένων στο Δημόσιο.

Η κυβέρνηση έχει δέσει το γάιδαρό της. Ελέγχει απόλυτα την κορυφή του συνδικαλιστικού κινήματος, από τη ΓΣΕΕ που πλέον καθορίζει τα μεροκάματα όχι μόνο με συλλογικές συμβάσεις ντροπής, αλλά και σαν «ΜΚΟ» που προσλαμβάνει με μεροκάματο 25 ευρώ, ως την ΑΔΕΔΥ με κεντρική αποστολή να πείθει τους εργαζόμενους να είναι κόσμιοι ως κρατικοί υπάλληλοι...

Για τους υπόλοιπους, τους ανεξέλεγκτους, εκτός από την προπαγάνδα που χαρακτηρίζει δολιοφθορά την απεργία, χτίζει ένα νομικό οπλοστάσιο σύμφωνα με το οποίο όχι μόνο η απεργία π.χ. στη ΔΕΗ θα ισοδυναμεί με τρομοκρατική πράξη (αυτό προβλέπεται ήδη από τον ευρωτρομονόμο) αλλά και η έκφραση γνώμης υπέρ αυτής της απεργίας θα διώκεται ως επικίνδυνη για τη δημόσια ασφάλεια.

***

Το θέμα της ιδεολογικής κυριαρχίας ξανά στο προσκήνιο. Την οποία, σύμφωνα με τον Π. Μανδραβέλη, κερδίζει και πάλι ο καπιταλισμός που γνώρισε στον καιρό της Θάτσερ και του Ρίγκαν τη μεγάλη του ανάπτυξη. Τσακίζοντας την εργατική τάξη; Ψιλά γράμματα αυτά. Το βεβαιώνει και ο έτερος των «θεωρητικών» αυτού του χώρου, ο Ανδριανόπουλος, με άρθρο του στο ΒΗΜΑ: Μόνο ο ακόμα πιο λεύτερος καπιταλισμός μπορεί να δώσει τη λύση.

Ποια είναι η λύση; Το μεροκάματο που θ' αντιστοιχεί στην κατώτερη σύνταξη, με κεφαλιάτικα 150 ευρώ στον νταβατζή της περίφημης «Κοινωνίας των Πολιτών» και χωρίς την ύπαρξη των ενοχλητικών ταξικών συνδικάτων. Οχι για να γυρίσει πίσω έναν αιώνα τα πράγματα, όπως κακώς λέγεται, αλλά για να τα εκτινάξει στο μέλλον, καθώς από τη σκοπιά των καπιταλιστών αυτό που συμβαίνει είναι... πρόοδος.

Ομως, κι από τη σκοπιά της εργατικής τάξης, πολλά απ' αυτά που συμβαίνουν στην παραγωγή πρόοδος είναι. Πρόκειται για τη γιγάντια ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων, που όμως δεν χωράνε πια στις ασφυκτικές καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής (αυτό είναι το πραγματικό χτες). Αυτές οι σχέσεις του χτες είναι που ζητάνε να δουλεύει ο εργάτης 8ωρο όταν μπορεί να δουλεύει 5ωρο και πάλι να χάνει ένα σημαντικό μέρος από την απλήρωτη εργασία του.

Αυτή η αντίφαση πληρώνεται ακριβά από την εργατική τάξη, που μπορεί να λύσει το πρόβλημα μόνο κόβοντας το δεσμό της με τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

Επειδή αυτό είναι που γίνεται ξανά όλο και πιο καθαρό, επειδή αυτό γίνεται όλο και πιο καθαρό εκεί όπου το ταξικό κίνημα βάζει την σφραγίδα του, γι' αυτό και εν μέσω θέρους οι προπαγανδιστές παίρνουν θέση.

***

Στα διάφορα που αποκαλύπτονται για τις ΜΚΟ, καταπίνεται το γεγονός ότι με τις συμφωνίες που υπογράφουν ανατρέπονται άρδην οι εργασιακές σχέσεις. Ο περιορισμός του θέματος στο νέο ρουσφετολογικό μηχανισμό που στήνεται κρύβει τη μεγάλη ανατροπή, την όλο και πιο ανεξέλεγκτη ελευθερία του κεφαλαίου να καθορίζει τους όρους εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Αυτή η ελευθερία έχει - σύμφωνα με ορισμένα στοιχεία στον κυριακάτικο Τύπο - σαν αποτέλεσμα εκεί που το 1% των πλουσίων των ΗΠΑ εισέπραττε το 1976 το 9% του ΑΕΠ, σήμερα αυτό το 1% εισπράττει το 25% του αμερικανικού ΑΕΠ.

Μια τέτοια ελευθερία θα παρουσιάσει ο Παπανδρέου στη ΔΕΘ σαν πρόγραμμα αντιμετώπισης της ανεργίας. Δεν πρόκειται για απλή ανακύκλωση ανέργων, είναι απόπειρα να εκτιναχτεί στα ύψη ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης.

Επιμέλεια:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ Η ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ»

ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ: «Η μεγάλη επανάσταση των Ρέιγκαν και Θάτσερ στη δεκαετία του 1980 απελευθέρωσε τις παραγωγικές δυνάμεις του καπιταλισμού» (ο Π. Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Η «ΜΗΔΕΝΙΚΗ» ΒΑΣΗ: «Εύλογο είναι να φωτίζουν οι προβολείς της δημοσιότητας τις μισθολογικές παρενέργειες που θα έχει για τον δημοσιοϋπαλληλικό κόσμο η δρομολογημένη από την κυβέρνηση σχετική νομοθετική πρωτοβουλία, αλλά θα είναι λάθος να εκληφθεί ότι αποκλειστικός στόχος της είναι η περιστολή των δαπανών του δημόσιου τομέα (...) Είναι διαχρονική και γενικά αποδεκτή η διαπίστωση πως ο δημόσιος τομέας στη χώρα μας υπήρξε πάντα αντιπαραγωγικός και αναποτελεσματικός (...) Αυτήν την πραγματικότητα είναι που επιχειρεί να ανατρέψει η υπό εξέλιξη μεταρρύθμιση στον δημόσιο τομέα, με στόχο τη δημιουργία μιας κρατικής μηχανής που να είναι σε θέση να αποτελέσει εφαλτήριο μιας σοβαρής εθνικής αναπτυξιακής προσπάθειας (...) η προσπάθεια πρέπει να ξεκινήσει από μηδενική βάση (...) η μάχη για μια νέα δημόσια διοίκηση είναι εκείνη που περισσότερο από κάθε άλλη δεν θα πρέπει να χαθεί» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

Ο ΝΟΜΟΣ: «Νομοσχέδιο με διατάξεις που ποινικοποιούν τη δημόσια έκφραση γνώμης, εφόσον αυτή αποδεδειγμένα παρακινεί μεγάλο αριθμό ατόμων στη διάπραξη κάποιου τρομοκρατικού αδικήματος, έχει στα χέρια του ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιλτ. Παπαϊωάννου (...) Τα αδικήματα αυτά συμπληρώνουν το θεσμικό έκτρωμα της έκτακτης τρομονομοθεσίας που απλώνεται τα τελευταία δέκα χρόνια (...) σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. (...) ουδείς μπορεί πλέον να εγγυηθεί ότι σ' αυτά δεν θα συμπεριληφθούν ως ποινικά κολάσιμες, απόψεις, ιδέες και ανοικτές κοινωνικές δράσεις ατόμων, συλλογικών φορέων και πολιτικών οργανώσεων, τους οποίους οι μηχανισμοί καταστολής αυθαιρέτως θα χαρακτηρίσουν "επικίνδυνους" για τη δημόσια τάξη και την ασφάλεια του κράτους. Ηδη η κυβέρνηση από τον περασμένο Σεπτέμβριο κατήργησε, εν κρυπτώ, τις προστατευτικές διατάξεις προηγούμενου τρομονόμου, οι οποίες δεν θεωρούσαν τρομοκρατία τη δράση υπέρ της ελευθερίας και την άσκηση θεμελιωδών ατομικών, πολιτικών ή συνδικαλιστικών δικαιωμάτων!» (το θέμα στην κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Η ΜΕΡΑΡΧΙΑ: «Τα μηνύματα για το εύρος των κοινωνικών αντιδράσεων που φθάνουν στα επιτελεία ανησυχούν τους υπευθύνους, που ήδη εκπονούν σχέδια για την αποστολή αστυνομικής μεραρχίας στη συμπρωτεύουσα» (συμπλήρωμα στο προηγούμενο).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Η δράση του ΚΚΕ εγγύηση στην αναμέτρηση με την εξουσία των μονοπωλίων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Εργαζόμενοι 135 ημερών!

ΕΘΝΟΣ: Οι ανατροπές στους μισθούς του Δημοσίου

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Νέο ωράριο ...αλαλούμ!

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: «Κίνημα» για ευρω-ομόλογο

ΑΥΡΙΑΝΗ: Επιστροφή στη δραχμή για να σωθεί η Ελλάδα

REAL news: Ολα στον αέρα!

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Συναγερμός σε Ελλάδα και Ευρώπη

Η ΑΥΓΗ: Σφίγγει ο κλοιός της ύφεσης

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Μόνιμοι και έφεδροι με μισούς μισθούς στο Δημόσιο

ΤΑ ΝΕΑ: Τους ξεσκέπασαν οι «μαύροι» λογαριασμοί

ΤΟ ΒΗΜΑ: Φέρτε πίσω τα λεφτά

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Πτωχεύουν 60 εταιρείες την ημέρα

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Νομιμοποιούν και τα αυθαίρετα στα δάση

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: Η μυστική σύσκεψη για παραίτηση από τα 12 μίλια

Το ενοχλητικό ταξικό κίνημα

«Συχνά τα συνδικάτα κηρύσσουν μια απεργία (...) επιχειρούν να βλάψουν το κράτος ή το δημόσιο συμφέρον γενικότερα. Π.χ., κλείνουν τα λιμάνια, ανεβάζουν τις μπάρες στα διόδια, σταματούν την κυκλοφορία, δεν επιτρέπουν την είσοδο σε μουσεία (...) Αυτό δεν είναι συνδικαλισμός. Είναι δολιοφθορά (...) Δεν είναι απεργία να εμποδίζεις ένα καράβι να αποπλεύσει ή να μην αφήνεις ένα κρουαζιερόπλοιο να δέσει στο λιμάνι. Αλλο εργατική κινητοποίηση και άλλο τσαμπουκάς. Οποιος έχει τα κότσια να απεργήσει να απεργεί κανονικά. Δηλαδή, να σταματάει την εργασία του και να διαπραγματεύεται με τον εργοδότη (...) Οχι να κινητοποιείται για να μην το λύσει. Οπως συμβαίνει με απεργίες τις οποίες κατ' ουσίαν δεν κηρύσσει ένα σωματείο αλλά συγκεκριμένος πολιτικός φορέας, ο οποίος και τις... περιφρουρεί!» (o Γ. Λακόπουλος στα ΝΕΑ)

Και η χρήσιμη «Κοινωνία των Πολιτών»

«Με αμοιβή 150 ευρώ "το κεφάλι" αναλαμβάνουν διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) την πρόσληψη 55.000 πενταμηνιτών που θα απασχοληθούν από τα τέλη του 2011 σε δήμους ανά την Επικράτεια (...) Η Αθήνα με τον μεγαλύτερο δήμο της χώρας και τους περισσότερους συμβασιούχους σε δικαστική εκκρεμότητα υπό τον φόβο της ανεργίας έχει συμφωνήσει με τις εξής οργανώσεις: Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Ανάπτυξης και Ψυχοθεραπείας ΑΘΗΝΑ. Ιδρύθηκε το 2005 και εκπροσωπείται από την Αθηνά Πασσίου. ΚΕΑΝ - Κύτταρο Εναλλακτικών Αναζητήσεων Νέων. Ιδρύθηκε το 2004 και εκπροσωπείται από τον Σταύρο Μηλιώνη. Κέντρο Μέριμνας Οικογένειας και Παιδιού - ΚΜΟΠ. Ιδρύθηκε το 1977 και εκπροσωπείται από την Αντωνία Τόρρενς. ΚΛΙΜΑΚΑ - Φορέας Ανάπτυξης Ανθρώπινου και Κοινωνικού Κεφαλαίου. Ιδρύθηκε το 2000 και εκπροσωπείται από τον Κυριάκο Κατσαδώρο. ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ - EQUAL SOCIETY. Ιδρύθηκε το 2010 και εκπροσωπείται από τον Σπυρίδωνα Φρεμεντίτη. Κοινωνικές Συνεταιριστικές Δραστηριότητες Ευπαθών Ομάδων ΕΔΡΑ. Ιδρύθηκε το 2001 και εκπροσωπείται από τη Μαρία Κερασόγλου. ΜΚΟ ΕΡΥΜΑΝΘΟΣ. Ιδρύθηκε το 2001 και εκπροσωπείται από τον Βασίλη Τακτικό. ΜΚΟ ΡΗΞΙΚΕΛΕΥΘΟΣ. Ιδρύθηκε το 2008 και εκπροσωπείται από τον Χρήστο Δάμπαση. ΜΚΟ PRAKSIS - Προγράμματα Ανάπτυξης Κοινωνικής Στήριξης και Ιατρικής Συνεργασίας. Ιδρύθηκε το 2004 και εκπροσωπείται από τον Αντύπα Τζανέτο» (η καταγραφή στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).